Streszczenie

Problematyka i cel. Urazy przeciążeniowe powstają w wyniku powtarzającego się stresu bez wystarczającej regeneracji, a siatkarki są szczególnie narażone na takie urazy ze względu na kumulujący się wpływ powtarzalnych czynności. Urazy przeciążeniowe mogą wystąpić w wyniku wysokiej objętości treningu, która jest istotna dla rozwoju umiejętności, ale zwiększa ryzyko przeciążeń. Z tego powodu badanie zostało przeprowadzone w celu oceny korelacji między objętością treningu a występowaniem urazów przeciążeniowych u siatkarek. Materiały i metody. Badanie to miało charakter kohortowy i miało na celu ocenę korelacji między objętością treningu a występowaniem urazów przeciążeniowych u siatkarek. Do zbierania danych demograficznych, takich jak wiek, waga, wzrost, historia treningowa oraz historia wcześniejszych urazów, użyto kwestionariusza, a do zbierania danych na temat występowania, ciężkości i wpływu urazów przeciążeniowych na uczestnictwo w sporcie oraz codzienne funkcjonowanie zastosowano narzędzie OSTRC. Próba badawcza składała się z 48 siatkarek klubu Yusso Yogyakarta. Wyniki. Spośród 48 respondentek, 42 zawodniczki miały do czynienia z urazami. Na podstawie pomiaru OSTRC ustalono, że 22 zawodniczki nie doznały urazów kolan, 12 miało lekkie urazy kolan, 8 doznało umiarkowanych urazów, 6 miało ciężkie urazy, a żadna nie miała bardzo ciężkich urazów. W przypadku urazów dolnego odcinka pleców, 12 zawodniczek nie doznało żadnych urazów, 30 miało lekkie urazy, 6 doznało umiarkowanych urazów, 6 miało ciężkie urazy, a 2 doznały bardzo ciężkich urazów. W odniesieniu do urazów barku, 18 zawodniczek nie doznało urazu, 12 miało lekkie urazy, 14 doznało umiarkowanych urazów, 2 miały ciężkie urazy, a 2 doznały bardzo ciężkich urazów. Korelację między objętością treningu a występowaniem urazów przeciążeniowych u siatkarek oceniono za pomocą testu Spearmana. Stwierdzono, że liczba treningów w tygodniu wpływa na urazy przeciążeniowe kolan, przy istotności na poziomie 0,001. Liczba treningów w tygodniu była również skorelowana z występowaniem urazów przeciążeniowych dolnego odcinka pleców (wartość istotności 0,043) oraz urazów przeciążeniowych barku (wartość istotności 0,034). Wnioski. Badanie wykazało, że wysoka objętość treningu zwiększa ryzyko urazów przeciążeniowych u siatkarek, takich jak urazy barku, kolana i nadgarstka. Dlatego ważne jest opracowanie zrównoważonego programu treningowego, który uwzględnia okresy odpoczynku i regeneracji, aby zapobiegać urazom.

Słowa kluczowe

siatkówka, uraz przeciążeniowy, Yogyakarta, kolano, dolny odcinek pleców, bark, OSTRC