Tag: siła chwytu dłoni

Skuteczność ćwiczeń stabilizacji odcinka szyjnego w poprawie siły chwytu dłoni u pacjentek z przewlekłym mięśniowo-powięziowym bólem szyi – randomizowane badanie kontrolowane

Fatma Alzahraa Mohamed Ali, Soheir Shehata Rezkallah, Ghada Abd Elmoneim Abdullah, Haidy Samir Roshdy

Fatma Alzahraa Mohamed Ali, Soheir Shehata Rezkallah, Ghada Abd Elmoneim Abdullah, Haidy Samir Roshdy – Efficacy of cervical stabilization exercises on hand grip strength in chronic myofascial neck pain: a randomized controlled study –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 384-391

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1Y752

Streszczenie
Wprowadzenie. Zespół bólu mięśniowo-powięziowego jest częstą nieartykularną przyczyną bólu układu mięśniowo-szkieletowego i istotnym źródłem przewlekłego bólu szyi. Wykazano, że ćwiczenia stabilizacji szyjnej zmniejszają ból i niepełnosprawność, zwiększając aktywację głębokich zginaczy szyi oraz poprawiając koordynację między mięśniami powierzchownymi i głębokimi odcinka szyjnego.
Cel. Ocena skuteczności ćwiczeń stabilizacji szyjnej u pacjentek z przewlekłym mięśniowo-powięziowym bólem szyi w zakresie siły chwytu i siły szczypcowej, natężenia bólu szyi, progu bólu uciskowego i funkcji ręki.
Metody. Pięćdziesiąt dwie kobiety z przewlekłym mięśniowo-powięziowym bólem szyi i aktywnymi punktami spustowymi w mięśniu czworobocznym górnym zostały losowo przydzielone do dwóch równolicznych grup.
Grupa eksperymentalna A była leczona za pomocą ćwiczeń stabilizacji szyjnej oraz zintegrowanej techniki hamowania nerwowo-mięśniowego. Średni wiek ± SD, masa ciała, wzrost i BMI wynosiły odpowiednio: 30,12 ± 5,44 roku, 66,58 ± 7,10 kg, 159,23 ± 5,59 cm i 26,22 ± 1,92 kg/m².
Grupa kontrolna B była leczona wyłącznie techniką hamowania nerwowo-mięśniowego. Średni wiek ± SD, masa ciała, wzrost i BMI wynosiły: 31,31 ± 5,68 roku, 67,35 ± 9,91 kg, 160,54 ± 6,47 cm i 26,10 ± 3,40 kg/m².
Leczenie prowadzono trzy razy w tygodniu przez miesiąc. Siłę chwytu oceniano za pomocą dynamometru ręcznego, siłę szczypcową za pomocą dynamometru szczypcowego, próg bólu uciskowego za pomocą algometru naciskowego, natężenie bólu szyi skalą VAS, a funkcję ręki za pomocą kwestionariusza Michigan Hand Questionnaire.
Wyniki. We wszystkich pomiarach uzyskano istotną statystycznie poprawę w obu grupach (p < 0,05). Grupa eksperymentalna wykazała jednak wyraźnie lepsze wyniki w porównaniu z grupą kontrolną.
Wnioski. Dodanie ćwiczeń stabilizacji szyjnej do techniki hamowania nerwowo-mięśniowego wywiera korzystniejszy wpływ na siłę chwytu dłoni niż sama technika hamowania u pacjentek z przewlekłym mięśniowo-powięziowym bólem szyi.
Słowa kluczowe
ćwiczenia stabilizacji szyjnego odcinka kręgosłupa, siła chwytu dłoni, ból szyi o podłożu mięśniowo-powięziowym
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Terapia laserem niskoenergetycznym i technika Grastona w kontekście częstości nawrotów fibromatozy dłoniowej po przezskórnej fasciotomii igłowej

Menna Allah Mohamed Saad, Amal Mohamed Abd Elbaky, Ashraf Elsebaie Mohamed Elsebaie, Shimaa Galal El Sayed Mohamed, Khadra Mohamed Ali

Menna Allah Mohamed Saad, Amal Mohamed Abd Elbaky, Ashraf Elsebaie Mohamed Elsebaie, Shimaa Galal El Sayed Mohamed, Khadra Mohamed Ali– Low-level laser therapy and Graston technique on recurrence rate of palmar fibromatosis post percutaneous needle fasciotomy –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 94-100

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DLV0U

Streszczenie
Cel. Zbadanie wpływu techniki Grastona i terapii laserem niskoenergetycznym (LLLT) na częstość nawrotów fibromatozy dłoniowej po przeprowadzeniu przezskórnej fasciotomii igłowej (PNF).
Materiał i metody. W randomizowanym badaniu kontrolowanym uczestniczyło 120 pacjentów obu płci w wieku od 45 do 70 lat, podzielonych na cztery grupy po 30 osób. U wszystkich uczestników zdiagnozowano fibromatozę dłoniową w stadium 2, a następnie wykonano zabieg chirurgicznego uwolnienia (PNF). Leczenie rozpoczęto 5 dni po operacji. Grupa A otrzymywała LLLT i technikę Grastona wraz z tradycyjnym programem fizjoterapii (ultradźwięki, ćwiczenia wzmacniające chwyt dłoni, szyna nocna) przez sześć tygodni, w sumie 18 sesji co drugi dzień (3 sesje tygodniowo). Grupa B otrzymywała technikę Grastona wraz z tradycyjnym programem fizjoterapii przez sześć tygodni. Grupa C otrzymywała LLLT wraz z tradycyjnym programem fizjoterapii przez sześć tygodni. Grupa D otrzymywała wyłącznie tradycyjny program fizjoterapii przez sześć tygodni. Pomiary przeprowadzono przy użyciu zmodyfikowanego Quick DASH oraz oceny chwytu dłoni przed i po sześciotygodniowym okresie leczenia, a także oceniano częstość nawrotów po 6, 12 i 18 miesiącach od zakończenia leczenia.
Wyniki. Analiza porównawcza po leczeniu wykazała istotne statystycznie wyniki we wszystkich grupach, które odnotowały znaczną redukcję wyników Quick DASH oraz poprawę siły chwytu dłoni (p < 0,01). Szczegółowe analizy międzygrupowe wykazały, że grupa A uzyskała najlepsze wyniki w porównaniu z grupami B, C i D, podczas gdy grupa B osiągnęła istotne poprawy względem grup C i D. Nie zaobserwowano znaczących różnic między grupami C i D. Ponadto grupy A i B wykazały istotnie niższą częstość nawrotów fibromatozy dłoniowej po 6, 12 i 18 miesiącach w porównaniu z grupami C i D (p < 0,001).
Wnioski. Połączone zastosowanie techniki Grastona i LLLT wraz z tradycyjnym programem fizjoterapii znacząco redukuje częstość nawrotów fibromatozy dłoniowej w porównaniu z innymi grupami, przy jednoczesnej poprawie siły chwytu dłoni i obniżeniu wyników zmodyfikowanego Quick DASH.
Słowa kluczowe
fibromatoza dłoniowa, technika Grastona, przezskórna fasciotomia igłowa, choroba Dupuytrena, siła chwytu dłoni, dynamometr chwytowy, DASH, częstość nawrotów
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń wzmacniających chwyt dłoni na motorykę małą u dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu

Mohandass G., Rajeswari Muthusamy, Sivakumar Ramachandran


Mohandass G., Rajeswari Muthusamy, Sivakumar Ramachandran – Hand grip strengthening exercises on fine motor skills in children with autism spectrum disorder. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 134-140

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B63F

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Zaburzenia ruchowe u osób ze spektrum autyzmu (ASD) objawiają się zarówno opóźnieniami, jak i deficytami, z opóźnieniami występującymi w obszarach motoryki dużej, motoryki małej i mowy oraz deficytami w zakresie koordynacji, kontroli postawy i chodu. Funkcjonalna motoryka mała zależy od siły chwytu dłoni (HGS), która bywa ograniczona. Strategie terapeutyczne koncentrują się przede wszystkim na kwestiach integracji sensorycznej, a HGS nie jest kompleksowo ukierunkowany na poprawę umiejętności motorycznych w zakresie motoryki małej (FMS).
Cel. Celem badania była analiza wpływu ćwiczeń wzmacniających chwyt dłoni na poprawę FMS u dzieci z ASD.
Materiał i metody. Niniejsze badanie interwencyjne przeprowadzono na 27 dzieciach z ASD, z Vidya sudha – Centrum dla dzieci ze specjalnymi potrzebami. Po włączeniu dzieci do badania poziom FMS oceniono za pomocą Skali Rozwoju Motorycznego Peabody (PDMS-2), a HGS określono ilościowo za pomocą Wigorymetru Martin. Grupa kontrolna była poddawana terapii konwencjonalnej, a grupa interwencyjna wykonywała ćwiczenia wzmacniające chwyt dłoni wraz z rutynową terapią przez okres 6 tygodni. Następnie ponownie oceniono HGS i FMS przy użyciu tych samych miar wyników.
Wyniki. Sparowany test t wykazał statystycznie istotną zmianę HGS w grupie interwencyjnej i FMS w obu grupach z p < 0,05. Niesparowany test t wykazał statystycznie istotną zmianę HGS i FMS z p < 0,05 w grupie interwencyjnej w porównaniu z grupą kontrolną.
Wniosek. Ćwiczenia wzmacniające chwyt dłoni poprawiają HGS i pozytywnie wpływają na FMS, i mogą zostać włączone do standardowego planu opieki w rehabilitacji dzieci z ASD.
Słowa kluczowe
upośledzenia motoryczne, umiejętności motoryczne w zakresie motoryki małej, siła chwytu dłoni, Skala Rozwoju Motorycznego Peabody
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ równoczesnego treningu aerobowego i siłowego na chwyt dłoni po ranach postrzałowych w kończynie górnej: randomizowana próba kontrolowana

Zakaria Mowafy Emam Mowafy, Mohamed Ali Elsafory, Ashraf Ahmed Mohamed Enb

Zakaria Mowafy Emam Mowafy, Mohamed Ali Elsafory, Ashraf Ahmed Mohamed Enb – Effect of Concurrent Training on Hand Grip after Gunshot Wounds in Upper Extremity: A Randomized Controlled Trial – preliminary report. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 184-188

Streszczenie

Cel. Ocena wpływu równoczesnego treningu aerobowego i siłowego na chwyt ręki po ranach postrzałowych w kończynie górnej. Projekt. Randomizowane badanie kontrolowane metodą pojedynczo ślepej próby. Metody. W badaniu wzięło udział czterdziestu pacjentów z ranami postrzałowymi kończyn górnych, rekrutowanych ze szpitala policyjnego w Egipcie; ich wiek wahał się od 20 do 50 lat. Zapewniono poufność. Zostali przydzieleni losowo do dwóch grup o jednakowej liczbie po 20 pacjentów: grupa badana (A) oprócz tradycyjnego programu fizjoterapeutycznego była poddawana równoczesnemu treningowi aerobowemu i siłowemu, podczas gdy grupa kontrolna (B) była poddawana wyłącznie tradycyjnemu programowi fizjoterapeutycznemu. Wszystkie zabiegi dotyczyły chorej kończyny górnej i odbywały się 3 razy w tygodniu przez 8 tygodni. Do oceny niesprawności kończyny górnej zastosowano skalę kwestionariusza oceny niepełnosprawności ramienia, barku i ręki (DASH), a do oceny siły chwytu dłoni (HGS) wykorzystano dynamometr firmy Jamar. Statystyki opisowe jako średnią, odchylenie standardowe, minimum i maksimum obliczono dla każdej grupy. Dla porównania (HGS) i (DASH) pomiędzy obiema grupami przeprowadzono niesparowany test t. Sparowany test t przeprowadzono w celu porównania (HGS) i (DASH) przed i po leczeniu w każdej grupie. Jako poziom istotności przyjęto punkt alfa 0,05.
Wyniki. W porównaniu ze stanem przed leczeniem, HGS/DASH poprawił się po leczeniu w grupie A i B. Między grupami stwierdzono istotną statystycznie różnicę między średnią wartością wszystkich zmiennych zależnych w grupie A a odpowiadającą im wartością w grupie B. Wniosek: Równoczesny trening aerobowy i siłowy był skuteczny i korzystny w poprawie siły chwytu dłoni po ranach postrzałowych w kończynie górnej, co przejawiało się wysokim wzrostem (HGS) i znacznym spadkiem (DASH).

Słowa kluczowe:
Kwestionariusz oceny niepełnosprawności ramienia, barku i ręki (DASH), trening aerobowy i siłowy, siła chwytu dłoni, rany postrzałowe w kończynie górnej i dynamometr firmy Jamar
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Siła chwytu dłoni oraz zdolności w zakresie motoryki małej w zaburzeniu ze spektrum autyzmu

Rajeswari Muthusamy, Ramachandran Padmanabhan, Binu Ninan, Sailakshmi Ganesan

Rajeswari Muthusamy, Ramachandran Padmanabhan, Binu Ninan, Sailakshmi Ganesan – Hand Grip Strength and Fine Motor Skills in Autism Spectrum Disorders. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 72-77

Streszczenie

Informacje podstawowe. Zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD) jest przede wszystkim uważane za zaburzenie psychiatryczne, ale są z nim związane cechy fizyczne. Zaburzenia motoryczne objawiają się zarówno opóźnieniami, jak i deficytami, z opóźnieniami stwierdzanymi w zakresie motoryki dużej, motoryki małej i mowy oraz deficytami w praktyce, koordynacji i chodzie. Funkcje motoryki dużej rozwijają się z czasem, ale nadal stwierdza się, że motoryka mała jest opóźniona nawet w wieku trzech lat. Siła chwytu dłoni w ASD jest mniejsza, co może być jednym z zależnych czynników czynnościowych zadań motorycznych. Zakres osłabienia mięśni i jego wpływ na zdolności motoryczne nie są jasne, a zapewniłyby wgląd w fizyczne ograniczenia dziecka i plan opieki.
Cel. Celem badania było określenie stopnia osłabienia mięśni dłoni oraz wpływu siły chwytu dłoni na zdolności motoryczne u dzieci z ASD.
Materiały i metody. Niniejsze badanie przekrojowe przeprowadzono na 65 dzieciach z ASD, które spełniły kryteria włączenia. Badanych rekrutowano z Vidyasudha – Centrum dla dzieci ze specjalnymi potrzebami. Do badania włączono dzieci, u których rozpoznano ASD ze Skalą Oceny Autyzmu Dziecięcego. Poziom FMS oceniano za pomocą Skali rozwoju motorycznego Peabody (PDMS-2), a siłę chwytu określano za pomocą Vigorimetru Martina.
Wyniki. Analiza niesparowanego testu t wykazała statystycznie istotną zmianę HGS pomiędzy wartościami normatywnymi Vigorimetru Martina w populacji indyjskich dzieci z ASD na poziomie p < 0,05. Korelacja Pearsona wykazała silną dodatnią korelację między umiejętnościami w zakresie motoryki małej a siłą chwytu dłoni z wartością r > 0,7 i p ≤ 0,05.
Wniosek. Wynik wskazuje znaczące osłabienie siły chwytu dłoni z dodatnią korelacją umiejętności w zakresie motoryki małej u dzieci z ASD. Wynik wymaga rutynowej oceny siły mięśni i użycia Vigorimetru Martina do oceny siły chwytu dłoni u dzieci z ASD, a następnie ćwiczeń wzmacniających w celu poprawy codziennej aktywności i osiągnięcia funkcjonalnej niezależności.

Słowa kluczowe:
Zaburzenia ze spektrum autyzmu, zdolności w zakresie motoryki małej, siła chwytu dłoni, skale rozwoju motorycznego Peabody, Vigorimetr Martina
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim