Skuteczność umiarkowanej do intensywnej aktywności fizycznej wśród populacji z przewidywanym ryzykiem udaru. Badanie pilotażowe

N. Shazia Neelam, H.Manjunatha, P. Senthil, Saina Swathi,P. Antony Leo Aseer, K.C. Gayathri

N. Shazia Neelam, H.Manjunatha, P. Senthil, Saina Swathi,P. Antony Leo Aseer, K.C. Gayathri – Effectiveness of moderate to vigorous physical activity among stroke risk predicted population. A pilot study –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 105-113

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF80LR

Streszczenie
Wprowadzenie. Rosnąca prevalencja udaru mózgu, szczególnie wśród młodszych populacji w krajach takich jak Indie, wymaga skutecznych strategii prewencyjnych. Modyfikowalne czynniki ryzyka, takie jak nadciśnienie, cukrzyca i palenie tytoniu, znacząco przyczyniają się do występowania udarów. Niniejsze badanie skupia się na wdrożeniu 12-tygodniowego programu umiarkowanej do intensywnej aktywności fizycznej (MVPA) w celu adresowania tych czynników ryzyka i redukcji incydentów udaru.
Metodologia. Badanie obejmowało strukturalną interwencję MVPA wśród osób zagrożonych udarem, kładąc nacisk na konsekwentne przestrzeganie protokołu. Kluczowe wyniki, w tym ciśnienie krwi skurczowe, poziom glukozy na czczo i całkowity poziom cholesterolu, były monitorowane. Poprawa kondycji sercowo-naczyniowej była oceniana za pomocą testu biegu Coopera. Badanie oceniło również wykonalność i akceptowalność interwencji MVPA poprzez wskaźniki przestrzegania zaleceń przez uczestników.
Wyniki. Grupa MVPA wykazała znaczące redukcje ciśnienia krwi skurczowego, poziomu glukozy na czczo i całkowitego poziomu cholesterolu w porównaniu z grupą kontrolną. Wyniki te podkreślają skuteczność MVPA w zarządzaniu głównymi czynnikami ryzyka udaru. Dodatkowo, uczestnicy wykazali zwiększoną wytrzymałość sercowo-naczyniową, co podkreśla pozytywny wpływ programu na ogólną kondycję sercowo-naczyniową. Wysokie wskaźniki przestrzegania zaleceń w grupie MVPA wskazują na wykonalność wdrażania strukturalnych protokołów ćwiczeń dla osób zagrożonych udarem.
Wnioski. Niniejsze badanie pilotażowe demonstruje skuteczność 12-tygodniowego programu MVPA w redukcji kluczowych czynników ryzyka udaru i poprawie kondycji sercowo-naczyniowej wśród osób zagrożonych udarem. Wyniki podkreślają znaczenie strukturalnych interwencji ćwiczeniowych w wysiłkach prewencyjnych przeciwko udarowi. Chociaż obiecujące, dalsze badania z większymi próbami i dłuższym czasem trwania są konieczne, aby ustalić trwałe korzyści i wykonalność takich interwencji. Wdrażanie dostosowanych programów MVPA ma znaczący potencjał w łagodzeniu ryzyka udaru, oferując cenne wglądy dla globalnych strategii zapobiegania udarom.
Słowa kluczowe
udar, MVPA, czynniki ryzyka udaru, aktywność fizyczna
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ treningu pilates na funkcje poznawcze u pacjentów po udarze mózgu: randomizowana kontrolowana próba

Raghda Nasr Nassar, Nawal Abou Shady, Mohamed Nabil El-Bahrawy, Ahmed Abdelalim


Raghda Nasr Nassar, Nawal Abou Shady, Mohamed Nabil El-Bahrawy, Ahmed Abdelalim – Effect of pilates training on cognitive functions in patients with stroke: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2022; 22(5); 26-30

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20ASbq

Streszczenie

Cel. Zbadanie wpływu treningu pilates na funkcje poznawcze u pacjentów po udarze mózgu. Materiał i metody. Czterdziestu pacjentów po udarze mózgu po prawej stronie (niedowład połowiczy lewostronny) obu płci w wieku od 50 do 65 lat zrekrutowano losowo i podzielono na dwie równe grupy; Grupa badana (I) wykonywała trening pilates i wybrany program fizjoterapeutyczny przez 6 tygodni, grupa kontrolna (II) realizowała ten sam wybrany program fizjoterapeutyczny przez 6 tygodni. U wszystkich pacjentów przeprowadzono ocenę przed i po leczeniu za pomocą systemu RehaCom, Montreal Cognitive Assessment (ocena funkcji poznawczych MoCA) i Mini-Mental State Examination (badanie stanu umysłowego MMSE). Wyniki. Zaburzenia poznawcze (uwaga, pamięć, reakcje i logiczne rozumowanie) uległy znacznej poprawie w grupie badanej (trening pilates) bardziej niż w grupie kontrolnej (wybrany program fizjoterapeutyczny). Zaburzenia poznawcze uległy poprawie w obu grupach z najlepszymi wynikami poprawy w grupie (I) wyższymi niż w grupie (II). Wniosek. Program treningowy pilates uważa się za skuteczną metodę fizjoterapeutyczną poprawiającą zaburzenia poznawcze u pacjentów po udarze mózgu.

Słowa kluczowe:
udar, trening pilates, zaburzenia poznawcze

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Klasyfikacja ryzyka udaru mózgu na niskie, średnie i wysokie przy użyciu aplikacji Stroke Riskometer AppTM wśród populacji osób dorosłych i starszych

N. Shazia Neelam, P. Senthil, S. Saina Swathi, S.Subramanian, A. Mohamed Nainar, L. Haribabu, E. Vijayabharathi


N. Shazia Neelam, P. Senthil, S. Saina Swathi, S.Subramanian, A. Mohamed Nainar, L. Haribabu, E. Vijayabharathi – Classification of Stroke Riskometer AppTM into low, moderate and high stroke risk range. Fizjoterapia Polska 2022; 22(4); 22-26

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1A624g

Streszczenie
Wprowadzenie. Udar mózgu jest jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności, a według badania globalnego obciążenia chorobami (GBD) z 2010 r. jest drugą najczęstszą przyczyną zgonów na świecie. Kraje rozwijające się zgłosiły, że globalne obciążenie udarem mózgu wynosi 85% oraz skutkuje zgonami z powodu udarów krwotocznych na poziomie 80%. Wskaźnik hospitalizacji związanych z udarem mózgu w Indiach wynosi 46 na 100 000 osób. Aplikacja Stroke Riskometer App może być wykorzystywana w celu znacznego usprawnienia zapobiegania udarom i chorobom niezakaźnym, ponieważ opiera się na najnowszych rozszerzeniach alokacji ryzyka/komunikacji, międzynarodowych wytycznych dotyczących zapobiegania udarom i chorobom układu krążenia. Jednak aplikacja nie klasyfikuje ryzyka na niskie, średnie lub wysokie, przez co nie umożliwia wykrywania wysokiego ryzyka udaru mózgu, dlatego konieczna jest klasyfikacja na niskie, umiarkowane i wysokie ryzyko wystąpienia udaru mózgu. Cel. Klasyfikacja ryzyka wystąpienia udaru na niskie, średnie i wysokie ryzyko udaru mózgu wśród populacji osób dorosłych i starszych przy użyciu Stroke Riskometer App. Metody. Badanie przeprowadzono na 250 osobach wybranych z Chettinad Academy of Research and Education oraz S.A. Poly Clinic, Chennai. Badanie trwało 6 miesięcy (kwiecień 2021-wrzesień 2021). Uczestnicy wypełnili kwestionariusz Stroke Riskometer oraz profil Framingham Stroke Profile, zarejestrowano procent ryzyka uzyskany przy użyciu obu narzędzi w aplikacji dla każdej osoby. Wyniki. Przeprowadzono analizę częstotliwości i testy chi-kwadrat, klasyfikując zakres < 5% jako niskie ryzyko, 6-10% jako umiarkowane i > 10% jako wysokie ryzyko w narzędziu Stroke Riskometer. Test chi-kwadrat wykazał n = 104 jako niskie ryzyko, n = 11 jako średnie ryzyko, n = 14 jako wysokie ryzyko odpowiednio zarówno w FRS, jak i Stroke Riskometer. Wartość chi-kwadrat wynosi 24,224, a statystycznie istotna wartość p wynosi <0,0001, co wskazuje, że wartość ta dobrze działa z wynikiem FRS. Wniosek. Chociaż w aplikacji ryzyko podzielono według zakresów, aplikacja musi być stale rozwijana i weryfikowana z większą liczebnością próby, niejednorodną populacją i różnorodnością etniczną.

Słowa kluczowe
czynniki ryzyka udaru, udar, punktacja ryzyka udaru, udar niedokrwienny, choroba niezakaźna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ kompleksowego leczenia uzdrowiskowego z wykorzystaniem platformy stabilometrycznej na kontrolę równowagi ciała i sprawność funkcjonalną pacjentów po udarze mózgu

Agnieszka Nitera-Kowalik, Iwona Sarzyńska-Długosz, Małgorzata Łukowicz, Agnieszka Malec, Robert Owsiński, Wiesław Bujalski

Agnieszka Nitera-Kowalik, Iwona Sarzyńska-Długosz, Małgorzata Łukowicz, Agnieszka Malec, Robert Owsiński, Wiesław Bujalski – The impact of comprehensive spa treatment with the use of a stabilometric platform on postural balance control and functional fitness of patients after a stroke. Fizjoterapia Polska 2022; 22(1); 76-93

Streszczenie
Wstęp. Utrata kontroli nad równowagą posturalną jest objawem, który występuje u 60% pacjentów po udarze mózgu, ograniczając zdolność do lokomocji i sprawność funkcjonalną chorych. Odbudowę utraconych funkcji można uzyskiwać dzięki kompleksowemu leczeniu uzdrowiskowemu z wykorzystaniem nowoczesnego urządzenia do oceny i treningu równowagi – platformy stabilometrycznej.
Celem pracy była ocena wpływu kompleksowego leczenia uzdrowiskowego z uwzględnieniem terapii na platformie stabilometrycznej na równowagę i sprawność funkcjonalną pacjentów po udarze mózgu przebywających na leczeniu rehabilitacyjnym w 21 Wojskowym Szpitalu Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjnym w Busku-Zdroju.
Materiał i metody. Badaniu poddano 17 chorych: po udarze krwotocznym mózgu 6 osób (35,3%) i po udarze niedokrwiennym – 11 osób (64,7%) z rozpoznaniem wg ICD-10: I.69, G.81; w tym 4 (23,5%) kobiety i 13 (76,5%) mężczyzn. Pacjenci badanej grupy w wieku od 35 do 70 lat (średnio 58,06 lat) korzystali z leczenia uzdrowiskowo-rehabilitacyjnego w 21 Wojskowym Szpitalu Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjnym w Busku-Zdroju. Badania prowadzono od maja 2019 do października 2020 w ramach projektu „Utworzenie laboratorium badawczego metod rehabilitacji pacjentów z dysfunkcjami narządu ruchu”. Badani realizowali kompleksowy program leczenia uzdrowiskowego, rozszerzony o obiektywną ocenę i ćwiczenia na platformie stabilometrycznej Alfa. Do oceny funkcjonalnej pacjentów zastosowano wybrane testy i skale kliniczne: test Wstań i Idź (test Timed Up and Go – TUG), 10-metrowy test chodu (10 Meter Walk Test), 2-minutowy test chodu (2 Minute Walk Test – 2MWT). Oceny badanych dokonano w dniu rozpoczęcia i po okresie 3 tygodni leczenia uzdrowiskowego.
Wyniki. Obiektywną poprawę parametrów równowagi w ocenie stabilometrycznej po 3 tygodniach leczenia uzdrowiskowo-rehabilitacyjnego zauważono w młodszej grupie pacjentów z niedowładem prawostronnym po udarze mózgu w czasie odległym od zachorowania. Krótszy czas wykonania zadania w testach klinicznych 10MWT, TUG osiągnęli pacjenci z niedowładem lewostronnym. Ponadto przeszli dłuższy dystans w 2MWT.
Wnioski. Program kompleksowego leczenia uzdrowiskowo-rehabilitacyjnego, wzbogacony o trening z wykorzystaniem platformy stabilometrycznej Alfa, wpłynął korzystnie na poprawę parametrów równowagi i funkcję chodu u pacjentów po udarze mózgu w czasie odległym od zachorowania. Terapia na platformie stabilometrycznej z wykorzystaniem biologicznego sprzężenia zwrotnego powinna być standardowym elementem terapii u osób po przebytym udarze mózgu.
Słowa kluczowe:
leczenie uzdrowiskowe, udar, platforma stabilometryczna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie skuteczności programu treningowego na bieżni podwodnej i naziemnej w zakresie kinematyki tułowia u pacjentów po udarze: randomizowane badanie kontrolowane

Zeinab M. Abdelrehim, Nahed A. Salem, Hossam M. El khatib, Mahmoud Y. Elzanaty

Zeinab M. Abdelrehim, Nahed A. Salem, Hossam M. El khatib, Mahmoud Y. Elzanaty – Comparing between the efficacy of underwater treadmill and over-ground treadmill training program on trunk kinematics in stroke patients: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 14-18

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Zaburzenia chodu są powszechnym problemem klinicznym u pacjentów po udarze. Ruch tułowia, kontrola i symetria są ważnymi warunkami chodu. Kinematyka tułowia była rzadko badana podczas chodu. Cel. Niniejsze badanie przeprowadzono w celu porównania skuteczności programu treningowego na bieżni podwodnej (TTP) i naziemnej (TTP) w poprawie kinematyki tułowia podczas chodu u pacjentów po udarze mózgu. Projekt badania. Randomizowane badanie kontrolne. Metody. Czterdziestu pacjentów płci męskiej cierpiących na deficyty ruchowe w zakresie chodu po udarze zostało losowo przydzielonych do dwóch równych grup: grupa badana (A): poddawana programowi treningowemu na bieżni podwodnej. Grupa kontrolna (B) poddawana programowi treningowemu na bieżni naziemnej. Pacjenci obu grup byli oceniani pod kątem zakresu ruchu tułowia (ROM) podczas chodu za pomocą wideo w zwolnionym tempie i aplikacji goniometru na iPada. Ocenę przeprowadzono przed i po czterech tygodniach leczenia dla obu grup. Wyniki. Porównanie między grupami po leczeniu wykazało znaczny wzrost bocznego zgięcia tułowia w stronę dotkniętą chorobą i znaczne zmniejszenie bocznego zgięcia tułowia w stronę przeciwną podczas fazy podparcia ze wzrostem symetrii tułowia po obu stronach w grupie badanej (A) w porównaniu z grupą kontrolną (B). Wniosek. Bieżnia podwodna jest skuteczniejsza niż bieżna nadziemna, jeśli chodzi o poprawę kinematyki tułowia podczas chodu u pacjentów po udarze.
Słowa kluczowe
udar, kinematyka tułowia, bieżnia podwodna, bieżnia naziemna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena efektów terapii z wykorzystaniem inteligentnego robota neurologicznego Fourier M2 u chorych po udarze mózgu z niedowładem połowiczym

Igor Świerkowski, Marcin Krajczy, Ewa Jach, Piotr Kęsicki, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak

I. Świerkowski, M. Krajczy, E. Jach, P. Kęsicki, K. Bogacz, J. Łuniewski, J. Szczegielniak – Assessment of the effects of therapy with the use of the Fourier M2 neurological smart robot in post-stroke patients with hemiplegia. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 210-220

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy jest ocena wpływu terapii kończyny górnej z wykorzystaniem inteligentnego robota Fourier M2 u chorych po udarze mózgu z niedowładem połowiczym, prawo- i lewostronnym. Materiał i metodyka. Badaniem zostało objętych 13 pacjentów z porażeniem połowiczym występującym w wyniku incydentu udarowego. Grupę badawczą stanowiło 11 mężczyzn oraz 2 kobiety. U 8 pacjentów wystąpił udar lewostronny, natomiast u 5 osób prawostronny. Badani zostali ocenieni przy pomocy robota do rehabilitacji Fourier M2. Kryteriami włączenia do badania było wystąpienie incydentu udarowego, porażenie połowicze, dysfunkcja kończyny górnej oraz ograniczenie ruchomości. Chorzy byli poddani 10-dniowej terapii z wykorzystaniem inteligentnego robota Fourier M2, który służy do diagnostyki, planowania oraz przeprowadzenia terapii. Obliczenia statystyczne zostały przeprowadzone przy użyciu aplikacji Statscloud. Wyniki. W pierwszy dzień wartości kalorii były niższe (Mdn = 1,60) niż w trakcie ostatniego dnia (Mdn = 3,60), co świadczy o efektach wykorzystania inteligentnego robota w neurorehabilitacji pacjentów po udarze mózgu.  Test Wilcoxona wykazuje różnicę, która jest istotna statystycznie: z = −3,18; p = 0,003, r = −0,62. W pierwszy dzień wynik był niższy (Mdn = 1231,00) w porównaniu do ostatniego dnia (Mdn = 1591,00),  co świadczy o efektach wykorzystania inteligentnego robota w neurorehabilitacji pacjentów po udarze mózgu. Test Wilcoxona pokazuje różnicę, która jest istotna statystycznie: z = −2,48; p = 0,018, r = −0,49. W ostatni dzień wartości dla punktów są wyższe (M = 196,85, SD = 93,14) niż w trakcie pierwszego dnia (M = 137,46, SD = 99,96), co świadczy o efektach wykorzystania inteligentnego robota w neurorehabilitacji pacjentów po udarze mózgu. T-test pokazuje, że różnica była istotna statystycznie: t(12) = −3,22; p = 0,007, Cohen dav = 0,62, zaobserwowana siła = 0,32. W przypadku pary losowo wybranych wartości istnieje 73,08% szans, że wartość z ostatniego dnia będzie wyższa niż wartość w trakcie pierwszego dnia. W pierwszy dzień wartości dla dystansu były niższe (Mdn = 23,00) niż w trakcie ostatniego dnia (Mdn = 52,80), co świadczy o efektach wykorzystania inteligentnego robota w neurorehabilitacji pacjentów po udarze mózgu. Test Wilcoxona pokazuje, że różnica była istotna statystycznie:  z = −3,11; p = 0,003, r = −0,61.W pierwszy dzień wartości dla średniej prędkości są niższe
(Mdn = 4,50) niż w trakcie ostatniego dnia (Mdn = 4,60), co świadczy o efektach wykorzystania inteligentnego robota w neurorehabilitacji pacjentów po udarze mózgu. Test Wilcoxona pokazuje, że różnica jest istotna statystycznie: z = −2,76; p = 0,009, r = −0,54. W pierwszy dzień proporcja ruchu aktywnego była wyższa (M = 27,25,
SD = 21,72) niż w trakcie ostatniego dnia (M = 25,54, SD = 24,73), co nie świadczy o efektach wykorzystania inteligentnego robota w neurorehabilitacji pacjentów po udarze mózgu. T-test pokazuje, że różnica nie była istotna statystycznie: t(12) = 0,31, p = 0,758, Cohen dav = 0,07, zaobserwowana siła = 0,04. W przypadku pary wybranych losowo wartości jest 52,93% szans, że wartości z pierwszego dnia będą wyższe niż w trakcie ostatniego dnia. Wnioski: 1. Wykorzystanie inteligentnego robota Fourier M2 nie wpływa pozytywnie na zwiększenie proporcji ruchu aktywnego u pacjentów po udarze mózgu z porażeniem połowiczym. 2. Wykorzystanie inteligentnego robota Fourier M2 wpływa pozytywnie na poprawę średniej prędkości ruchu u pacjentów po udarze mózgu z porażeniem połowiczym.
3. Wykorzystanie inteligentnego robota Fourier M2 wpływa pozytywnie na zwiększenie funkcjonalności kończyny górnej u pacjentów po udarze mózgu z porażeniem połowiczym.
Słowa kluczowe:
udar, neurologia, robot, kończyna górna, porażenie połowicze
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Subiektywna ocena efektów różnych metod leczenia usprawniającego pacjentów po przebytym udarze mózgu

Tomasz Wolny, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Mirosław Kokosz, Michał Kuszewski, Andrzej Myśliwiec

Tomasz Wolny, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Mirosław Kokosz, Michał Kuszewski, Andrzej Myśliwiec – Subjective assessment of the effects of different approaches to rehabilitation of patients after cerebral stroke. Fizjoterapia Polska 2009; 9(3); 223-231

Streszczenie
Wstęp. Istotnym elementem nowoczesnego procesu usprawniania pacjentów po przebytym udarze mózgu staje się uwzględnienie indywidualnych potrzeb pacjenta podczas planowania procesu terapeutycznego. Pacjent powinien być nie tylko podmiotem, ale również współtwórcą procesu usprawniania. Przyjęto hipotezę, iż rodzaj zastosowanej terapii wpłynie na subiektywną ocenę efektów usprawniania. Materiał i metody. Badaniami objęto ogółem 96 chorych po przebytym udarze mózgu. Wszystkich badanych podzielono losowo na trzy grupy porównawcze A, B i C. Subiektywną efektywność usprawniania oceniano na podstawie specjalnie opracowanej ankiety dla pacjenta. W okresie obserwacji trwającej średnio 21 dni, wszyscy chorzy poddawani byli kompleksowemu leczeniu usprawniającemu. W grupie A pacjenci usprawniani byli metodami tradycyjnymi. W grupie B program usprawniania obejmował kinezyterapię indywidualną opartą na metodzie PNF, natomiast w grupie C usprawnianie metodą PNF wzbogacono o mobilizacje napięciowe kończyny górnej niedowładnej. Wyniki. Oceniając ankietę w całości, największą średnią liczbę punktów (x=11,5394) – a w związku z tym największą subiektywną poprawę – uzyskali badani z grupy C, natomiast najmniejszą badani z grupy A (x=8,1751). Wnioski. Subiektywna ocena osiągniętych efektów terapii w sposób istotny koreluje z rodzajem zastosowanej terapii.
Słowa kluczowe
samoocena, fizjoterapia, udar, efekty terapeutyczne

Ocena efektywności metody Butlera w usprawnianiu gnozji kończyny górnej niedowładnej u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu

Tomasz Wolny, Edward Saulicz, Rafał Gnat

Tomasz Wolny, Edward Saulicz, Rafał Gnat – Evaluation of the effectiveness of Butler’s neuromobilisations in reducing disorders of stereognosis of impaired upper extremity in late-stage stroke patients. Fizjoterapia Polska 2010; 10(2); 95-102

Streszczenie
Wprowadzenie: Analiza współczesnego piśmiennictwa pozwala na stwierdzenie, iż w procesie usprawniania pacjentów po przebytym udarze mózgu wykorzystuje się przede wszystkim sposoby reedukacji i kompensacji obejmujące ubytki ruchowe, a przecież czysto ruchowy zespół połowiczy występuje bardzo rzadko. Przyjęto hipotezę, iż mobilizacje napięciowe nerwów obwodowych kończyny górnej niedowładnej u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu mają wpływ na zaburzenia gnozji (dotykowej formy percepcji naturalnych przedmiotów).Materiał i metoda: Badaniami objęto ogółem 64 chorych po przebytym udarze mózgu. Wszystkich badanych podzielono losowo na dwie grupy porównawcze (A i B). W ocenie gnozji badany miał za zadanie rozpoznanie 10 naturalnych przedmiotów biorąc do ręki kolejno każdy przedmiot.W okresie obserwacji trwającej średnio 21 dni wszyscy chorzy poddawani byli kompleksowemu leczeniu usprawniającemu. W grupie A program usprawniania obejmował wybrane zabiegi z zakresu fizykoterapii oraz kinezyterapię indywidualną opartą na metodzie PNF. W grupie B powyższy program został wzbogacony o mobilizacje napięciowe nerwów obwodowych w obrębie kończyny górnej niedowładnej. Wyniki: Analiza wariancji wykazała istotne zróżnicowanie jedynie dla czynnika układu testowego: pomiar (p<0,01), co spowodowane było istotnymi różnicami wewnątrzgrupowymi w grupie B (test Tukeya p<0,05).Wnioski: W grupie, w której wykorzystano terapię metodą PNF wzbogaconą o mobilizacje napięciowe nerwów obwodowych kończyny górnej niedowładnej, uzyskano największą poprawę w ocenie gnozji.
Słowa kluczowe
gnozja, fizjoterapia, udar, efekty terapeutyczne

Fizjoterapia poudarowa pacjenta z zespołem odpychania – studium przypadku

Jakub Stolarski, Jan Kochanowski, Joanna Trochimiuk, Sebastian Wójtowicz

Jakub Stolarski, Jan Kochanowski, Joanna Trochimiuk, Sebastian Wójtowicz – Poststroke physiotherapy of the patient with pusher syndrome – case study. Fizjoterapia Polska 2010; 10(4); 317-323

Streszczenie
Wstęp. Zaburzenia posturalne u pacjentów po udarze mózgu mogą ujawnić się pod postacią zespołu odpychania. Celem niniejszej pracy było opisanie procesu leczenia i wyników fizjoterapii pacjenta z udarem niedokrwiennym mózgu ze współistniejącym zespołem odpychania.
Materiał i metody. Autorzy opisali 78-letniego pacjenta (S.L.) z porażeniem połowiczym lewostronnym i zespołem odpychania, u którego badanie rezonansu magnetycznego uwidoczniło ognisko o cechach zmiany niedokrwiennej z niewielkim ukrwotocznieniem, obejmujące tylną część wzgórza i odnogę tylną torebki wewnętrznej. Przez cały czas pobytu w szpitalu pacjent był poddawany fizjoterapii opartej na metodzie Proprioceptywnego Torowania Nerwowo-Mięśniowego (PNF). Zespół
odpychania, który został zdiagnozowany w późnym okresie hospitalizacji, został oceniony za pomocą skali SCP (The Scale for Contraversive Pushing), w której pacjent uzyskał 3,75pkt.
Wyniki. Intensywna rehabilitacja rozpoczęta we wczesnej fazie po udarze mózgu pozwoliła pacjentowi osiągnąć samodzielność przy zmianie pozycji, siedzeniu bez asekuracji i podparcia. Nasilenie zespołu odpychania nie zmniejszyło się pomimo wdrożenia odpowiedniego postępowania terapeutycznego i słownych instrukcji. Po 33 dniach hospitalizacji i fizjoterapii w Klinice Neurologii, pacjent został przeniesiony do Oddziału Neurorehabilitacji, celem prowadzenia dalszego usprawniania ruchowego.
Wnioski. Występowanie zespołu odpychania spowolniło proces powrotu do zdrowia i zmniejszyło możliwość stosowania terapii w pozycjach wysokich (w siedzeniu i staniu) we wczesnej fazie fizjoterapii poudarowej.
Słowa kluczowe
fizjoterapia, udar, zespół odpychania, PNF

Wpływ metody PNF na poziom spastyczności u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu

Tomasz Wolny, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Mirosław Kokosz, Andrzej Myśliwiec, Michał Kuszewski

Tomasz Wolny, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Mirosław Kokosz, Andrzej Myśliwiec, Michał Kuszewski – Influence of proprioceptiveneuromuscular facilitation (PNF) on the degree of spasticity in late-stage stroke patients. Fizjoterapia Polska 2011; 11(1); 1-8

Streszczenie
Wstęp. Patofizjologia spastyczności jest złożona i zależy od interakcji pomiędzy torowaniem a hamowaniem dróg i ośrodków rdzeniowych i ponadrdzeniowych. Współczesna medycyna wypracowała wiele metod leczenia spastyczności, aczkolwiek jak do tej pory żadna z nich nie zapewnia zbyt dużej skuteczności. W pracy podjęto próbę oceny różnic w stopniu spastyczności pacjentów usprawnianych metodami tradycyjnymi w porównaniu do usprawnianych metodą PNF.
Materiał i metody. Badaniami objęto ogółem 64 chorych po przebytym udarze mózgu. Wszystkich badanych podzielono losowo na dwie grupy porównawcze A i B. Do oceny stopnia spastyczności wykorzystano zmodyfikowaną Skalę Ashworta. W okresie obserwacji trwającej średnio 21 dni wszyscy chorzy pod dawani byli kompleksowemu leczeniu usprawniającemu. W grupie A pacjenci usprawniani byli metodami tradycyjnymi. W grupie B program usprawniania obejmował kinezyterapię indywidualną opartą na metodzie PNF.
Wyniki. W każdej z grup uzyskano znamienną statystycznie poprawę. W grupie A w badaniu końcowym poprawa wyniosła 1,8%. W grupie B już po pierwszej sesji terapeutycznej, redukcja stopnia spastyczności wyniosła 7,8%. Pełny cykl usprawniania przyniósł zmniejszenie stopnia spastyczności o 16,86%. Ocena międzygrupowa nie wykazała istotnych statystycznie różnic w badaniu wyjściowym. W badaniu końcowym wykazano znamienne różnice pomiędzy badanymi grupami.
Wnioski. Największą redukcję stopnia spastyczności uzyskano w grupie, w której usprawnianie oparte było o metodę PNF.
Słowa kluczowe
spastyczność, PNF, fizjoterapia, udar, efekty terapeutyczne
1 2