Tag: Wojciech Kiebzak

Standardy kwalifikacji w zawodzie fizjoterapeuty

Wojciech Kiebzak, Jan Szczegielniak, Michał Butkiewicz, Bogusław Frańczuk, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński

Wojciech Kiebzak, Jan Szczegielniak, Michał Butkiewicz, Bogusław Frańczuk, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński – Standards of competence in the physiotherapist profession. Fizjoterapia Polska 2009; 9(1); 84-96

Streszczenie
Wstęp. Od początku lat 90-tych w Polsce rozpoczęto prace nad standardami kwalifikacji zawodowych. Standardy zawierają ogólny opis zadań zawodowych ujętych w kontekście rozpatrywanego zawodu wraz z zarysem związanych z nim umiejętności i kwalifikacji. Do końca 2007 roku opracowano 253 standardy kwalifikacji, w tym dla zawodu fizjoterapeuty technika fizjoterapii i masażysty. Materiał i metody. Zdefiniowano pięć poziomów kwalifikacji zgodnie z ustaleniami Wspólnoty Europejskiej, biorąc pod uwagę złożoność wykonywanej pracy, stopień trudności umiejętności oraz stopień odpowiedzialności i poziom w hierarchii zawodowej, do jakiej przygotowywany jest przyszły absolwent, w Krajowym Standardzie Kwalifikacji Zawodowych. Zbiory umiejętności, wiadomości i cech psychofizycznych przypisane zostały do czterech grup kwalifikacji: ponadzawodowych, ogólnozawodowych, podstawowych dla zawodu i specjalistycznych, które różnią się zasięgiem i stopniem ogólności. Przyjmując powyższe kryteria, stworzono ankietę i przeprowadzono badania. Ankieta licząca ponad 30 stron kierowana była do badania pilotażowego, w którym ankietę wypełniało 8 osób, a następnie do badania docelowego, podczas którego ankietę wypełniało 40 osób. W każdym z badań ankietę wypełniali fizjoterapeuci oraz kierownictwo placówki zatrudniającej. Wyniki ankiety służyły do opracowania wstępnej wersji standardu ocenionego przez trzech ewaluatorów, podczas seminarium z autorami. Po uwzględnieniu uzasadnionych uwag i wprowadzeniu poprawek, autorzy skierowali standard do recenzji i kolejno po uwzględnieniu uwag recenzentów, standard skierowano do Komisji zatwierdzającej. Wyniki. Opracowano standard zawodu – fizjoterapeuta, w którym zamieszczono: podstawy prawne wykonywania zawodu, syntetyczny opis zawodu, stanowiska pracy, zadania zawodowe, specyfikację kwalifikacji ogólnozawodowych, podstawowych i specjalistycznych dla zawodu. Wnioski. 1. Standard stanowi jednolity dokument, który określa zakres posiadanej wiedzy, umiejętności, wskazuje zadania zawodowe i zakres odpowiedzialności zawodowej. 2. Standard zawodu – fizjoterapeuta, może być wykorzystywany przez zainteresowane osoby i instytucje do różnych celów, np. przy poradnictwie zawodowym, polityce zatrudnienia, polityce kadrowej przedsiębiorstw i instytucji, a także w sferze ubezpieczeń społecznych do oceny ryzyka zawodowego i dostosowanych do niej stawek ubezpieczeń oraz orzecznictwie sądowym i w obszarze określania ubezpieczeń społecznych.
Słowa kluczowe
fizjoterapeuta, zadania zawodowe, kompetencje zawodowe

Kodeks Etyczny Fizjoterapeuty Rzeczypospolitej Polskiej

Wojciech Kiebzak, Krzysztof Gieremek, Marian Florczyk, Marek Kiljański

Wojciech Kiebzak, Krzysztof Gieremek, Marian Florczyk, Marek Kiljański – Physiotherapist Ethical Code in Polish Republic. Fizjoterapia Polska 2009; 9(3); 266-272

Streszczenie
Praca wyróżnia człowieka jako osobę ze wszystkich stworzeń. Człowiek jako byt podmiotowy jest uzdolniony do planowego i celowego działania. Zmierza do spełnienia siebie, stanowi o sobie i w jakiś sposób o innych. Pracę wykonuje się z drugim i dla drugiego. Ma ona charakter wspólnotowy. Troska o godność człowieka i dobro wspólnoty wymaga zachowania pewnych istotnych wartości, norm etycznych i wynikających z nich postaw. Kodeks Etyczny Fizjoterapeuty ukazujący relacje między fizjoterapeutą a pacjentem wyznacza postawy zawodowo-moralne w relacji między tymi osobami. Kodeks ten nie ogranicza się tylko do tej szczególnej relacji, ale uwzględnia również powinności fizjoterapeuty wobec społeczeństwa, lekarzy i współpracowników. Wśród siedmiu rozdziałów są i te, które wyznaczają drogę odpowiedzialnego przygotowania się do tego zawodu, jak i ciągłego dokształcania. Dlatego też Kodeks zasługuje na najwyższe uznanie. Jego pierwsze zdanie odnoszące się do życia i pracy fizjoterapeuty: Szanować prawa i godność każdego człowieka jest duszą i fundamentalną myślą tego Kodeksu. Dziś, gdy normalność zostaje zastąpiona i wypierana przez nienormalność, a nienormalność traktuje się jako normę, Kodeks ten powinien okazać się bardzo pomocny również dla studentów fizjoterapii. Deontologia jako etyka zawodowa domaga się od kandydata na studia, by decyzję podejmował nie tylko w sposób wolny, ale i odpowiedzialny. Odpowiedzialny za najwyższą wartość jaką jest człowiek. Dlatego myśląc o przyszłych obowiązkach zawodowych temu człowiekowi (pacjentowi) winien primum non nocere!!!
Słowa kluczowe
Kodeks Etyczny Fizjoterapeuty

Ewaluacja procesu kształcenia fizjoterapeutów w Polsce

Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – Evaluation of the process of physiotherapists training in Poland. Fizjoterapia Polska 2011; 11(1); 75-87

Streszczenie
Poczucie tożsamości zawodowej, postrzeganie zawodu w społeczeństwie są ważnymi czynnikami rozwoju zawodowego, stanowią motywację, aby w tym zawodzie pozostać. W pracy została podjęta próba usystematyzowania stanu wiedzy dotyczącej rozwoju zawodu fizjoterapeuty w Polsce. Analiza dostępnych tekstów archiwalnych oraz krajowych pozycji piśmienniczych pozwoliła na rozpoznanie badanej grupy w kontekście tworzenia się jej zawodowej tożsamości. Prześledzone zostały procesy powstawania pierwszych ośrodków kształcenia w zakresie rehabilitacji ruchowej, tworzenia standardów nauczania, programu specjalizacji dla fizjoterapeutów. Wprowadzenie terminu „fizjoterapia” w miejsce funkcjonującego określenia „rehabilitacja ruchowa” zainicjowało zmiany w zakresie działań legislacyjnych. Zgodnie z wymogami Deklaracji Bolońskiej utworzono nowe poziomy kształcenia, co wiązało się z uzyskaniem określonych kompetencji i tytułów zawodowych. Zmiany objęły również obszar związany ze specjalizacją. Ten poziom doskonalenia zawodowego jest aktywnie podejmowany przez fizjoterapeutów. Obecnie akredytację posiada 26 ośrodków, w których program specjalizacji realizowany jest przez około 400 fizjoterapeutów.
Słowa kluczowe
fizjoterapia, standardy kształcenia, rozwój zawodowy, historia

Zawód fizjoterapeuty w opinii grupy zawodowej

Małgorzata Starczyńska, Ewa Błaszkiewicz, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Małgorzata Starczyńska, Ewa Błaszkiewicz, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – The profession of physiotherapist in the opinion of the professional group. Fizjoterapia Polska 2011; 11(3); 227-240

Streszczenie
Fizjoterapeuta wykonuje zawód medyczny. Postępowanie fizjoterapeutyczne ma charakter działań długofalowych i wymaga specjalistycznego przygotowania, spełniającego wysokie wymagania zawodowe i etyczne obowiązujące w ochronie zdrowia. Przydatność i użyteczność wiedzy są warunkiem profesjonalizmu. Każda profesja dąży do uzyskania autonomii, której wyrazem jest wewnętrzna kontrola sprawowana przez organizacje zawodowe. Celem podjętych badań jest poznanie subiektywnej opinii fizjoterapeutów dotyczącej wykonywanego zawodu, w kontekście jego profesjonalizacji. Przedstawiono wyniki badań w grupie 338 pracujących fizjoterapeutów oraz 125 studentów kierunku fizjoterapia. Badania miały charakter wieloośrodkowy, objęły 11 placówek (uczelnie i ośrodki rehabilitacji). Cel pracy zrealizowano w oparciu o przeprowadzone badanie ankietowe. Kwestionariusz ankiety składał się z pytań ułożonych tematycznie. Respondenci przedstawili opinie dotyczące jakości kształcenia, stopień zadowolenia z wyboru zawodu, status zawodu, miejsce jakie zajmuje w zespole medycznym oraz rozwój naukowy i zawodowy fizjoterapeutów. Rozwój naukowy i doskonalenie zawodowe wskazują na postęp, jaki poczyniła fizjoterapia polska. Fizjoterapia postrzegana jest jako zawód odpowiedzialny, dynamicznie rozwijający, dający poczucie zadowolenia. Należy zakończyć prace nad ustawą o zawodzie fizjoterapeuty. Należy podnieść jakość kształcenia akademickiego w zakresie praktycznego przygotowania do zawodu.
Słowa kluczowe
profesjonalizacja, fizjoterapia, rozwój zawodowy

Wykorzystanie metody Kinesiology Taping w praktyce fizjoterapeutycznej: przegląd literatury

Wojciech Kiebzak, Ireneusz Kowalski, Mariusz Pawłowski, Jakub Gąsior, Katarzyna Zaborowska-Sapeta, Olga Wolska, Zbigniew Śliwiński

Wojciech Kiebzak, Ireneusz Kowalski, Mariusz Pawłowski, Jakub Gąsior, Katarzyna Zaborowska-Sapeta, Olga Wolska, Zbigniew Śliwiński – The use of Kinesiology Taping in physiotherapy practice: a systematic review of the literature. Fizjoterapia Polska 2012; 12(1); 1-11

Streszczenie
W piśmiennictwie naukowym i praktyce klinicznej widoczny jest stały wzrost zainteresowania metodą Kinesiology Taping, Kinesio Taping (KT). Początkowo metoda szeroko rozpowszechniona została w krajach Azji w latach 70. W USA obecna jest od 1990 roku. W Europie przedstawiona została po raz pierwszy w 1998 roku. W Polsce KT rozwija się od 2004. Filozofia KT opiera się na umożliwieniu wykonywania swobodnego ruchu poprzez przywracanie prawidłowej perfuzji płynów, aktywizacji systemu przeciwbólowego, uaktywnienie przepływu chłonki oraz regulację napięcia mięśniowego i korekcji nieprawidłowej pozycji powierzchni stawowych. Celem pracy jest analiza dostępnego piśmiennictwa na temat skuteczności oraz klinicznego zastosowania KT w procesie usprawniania pacjentów.Analiza literatury obejmowała metodyczny przegląd baz danych: MEDLINE, EMBASE, PEDro, PUBMED, INGENTA CONNECT i Google Scholar dotyczący zastosowania metody KT. Przeanalizowano 87 publikacji naukowych w recenzowanych czasopismach, dotyczących zastosowania KT w różnych dziedzinach medycyny i sportu z czego 3 stanowiły badania z randomizacją. Wszystkie publikacje przedstawiały KT jako skuteczną metodę, nie znaleziono artykułu o szkodliwości lub skutkach ubocznych stosowanej metody. Jak wynika z przeglądu piśmiennictwa najwięcej pozycji traktujących o KT opublikowano w Fizjoterapii Polskiej. Kinesiology Taping znajduje szerokie zastosowanie we wspomaganiu praktyki fizjoterapeutycznej.
Słowa kluczowe
zastosowanie KT, fizjoterapia, Kinesio Taping

Wypalenie zawodowe i zadowolenie z życia kobiet pracujących w zawodzie fizjoterapeuty

Marta Makara-Studzińska, Karolina Kryś-Noszczyk, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Marta Makara-Studzińska, Karolina Kryś-Noszczyk, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – Occupational burnout and satisfaction with life in female physiotherapists. Fizjoterapia Polska 2012; 12(4); 327-339

Streszczenie
Termin wypalenia zawodowego określa psychiczne i emocjonalne wyczerpanie, szczególnie w efekcie długoterminowego działania stresu. Badania wskazują, że wypalenie zawodowe jest ściśle związane z zawodem lekarza, fizjoterapeuty, pielęgniarki, psychologa, pracownika socjalnego. Wśród kobiet zjawisko wypalenia manifestuje się wyczerpaniem emocjonalnym. Celem pracy było zbadanie poziomu zadowolenia z życia, satysfakcji zawodowej kobiet pracujących w zawodzie fizjoterapeuty ze szczególnym uwzględnieniem występowania zjawiska wypalenia zawodowego. W badaniach wyszczególniono grupę badaną 30 fizjoterapeutek oraz 30 osobową grupę kontrolną, do której zaliczono 30 farmaceutek. Zastosowano kwestionariusz zadowolenia z życia oraz skalę wypalenia sił. Analizę statystyczną oparto na średnich arytmetycznych, odchyleniach standardowych i istotności różnic pomiędzy średnimi dla poszczególnych grup zawodowych. Istotności różnic oznaczono testem t-Studenta. Dane wskazują, że globalny wynik zadowolenia z życia w grupie fizjoterapeutek i w grupie kontrolnej istotnie różnicuje obie badane grupy. Zaobserwowano istnienie silnego chronicznego zmęczenia wśród fizjoterapeutek, co wymaga podjęcia natychmiastowych działań profilaktycznych.
Słowa kluczowe
wypalenie, satysfakcja, stres, utrata energii
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wypalenie zawodowe i zadowolenie z życia kobiet pracujących w zawodzie fizjoterapeuty

Marta Makara-Studzińska, Karolina Kryś-Noszczyk, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Marta Makara-Studzińska, Karolina Kryś-Noszczyk, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – Occupational burnout and satisfaction with life in female
physiotherapists. Fizjoterapia Polska 2012; 12(4); 327-339

Streszczenie
Cele. Zbadanie wpływu terapii wodnej na funkcje oddechowe i jej wpływ na zdolności funkcjonalne chłopców z dystrofią mięśniową Duchenne’a (DMD). Materiał i metody. Do badania włączono dwudziestu czterech chłopców z DMD; ich wiek wahał się od siedmiu do jedenastu lat. Zostali losowo przydzieleni do dwóch równych grup; grupa poddawana terapii na ziemi otrzymała opracowany program fizjoterapii na ziemi, podczas gdy grupa poddawana terapii wodnej otrzymała ten sam program fizjoterapii do wykonania w wodzie na basenie, gdzie prowadzono zajęcia hydroterapii. Wszystkich chłopców poddawano fizjoterapii dwa razy w tygodniu przez trzy kolejne miesiące. Do pomiaru czynności oddechowych, w tym natężonej pojemności życiowej (FVC), natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (FEV1) i wskaźnika FEV1/FVC% zastosowano spirometr. Testy funkcjonalne w czasie (TFT), w tym test chodu/biegu na 10 m, test wspinaczki lub zejścia po 4 standardowych schodach oraz test wstania z pozycji leżącej, po którym nastąpił test 6-minutowego chodu (6MWT) zastosowano do oceny wydolności funkcjonalnej obu grup, przed i po leczeniu. Wyniki. Wyniki uzyskane po leczeniu nie wykazały statystycznie istotnych różnic dla wszystkich zmiennych (P> 0,05) z wyjątkiem wskaźnika FEV1/FVC%, który wykazał statystycznie istotną różnicę (P = 0,0001) w obu grupach. Wniosek. Terapia wodna nie ma statystycznie istotnego wpływu na funkcje oddechowe i możliwości funkcjonalne chłopców z dystrofią mięśniową Duchenne’a.
Słowa kluczowe
Dystrofia mięśniowa Duchenne’a, Funkcje oddechowe, Terapia wodna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Kształtowanie postawy etycznej fizjoterapeuty

Magdalena Rusin, Wojciech Kiebzak, Marek Kiljański, Michał Dwornik, Zbigniew Śliwiński

M. Rusin, W. Kiebzak, M. Kiljański, M. Dwornik, Z. Śliwiński – Kształtowanie postawy etycznej fizjoterapeuty. FP 2013; 13(4); 51-56

Streszczenie
Powszechne zasady i postawy etyczne funkcjonujące we współczesnej medycynie są tematem wielu dysput społecznych, w których, oprócz etyków, filozofów, lekarzy, biorą udział także fizjoterapeuci. Każdy z nich przedstawia swój punkt widzenia, który wielokrotnie jest zbieżny. Zarysowujące się różnice stanowisk dotyczą w pewnym stopniu konsekwencji zastosowania zasad deontologii w konkretnych sytuacjach zawodowych.
Kształtowanie postaw w procesie edukacji akademickiej jest zadaniem trudnym
i długotrwałym. Na dalsze formowanie postawy etycznej absolwenta fizjoterapii duży wpływ ma rodzaj wykonywanej pracy. Choć fizjoterapeuta rozpoczynający pracę zawodową posiada ukształtowaną postawę, będzie ona nadal podlegała pozytywnym lub negatywnym modyfikacjom środowiska. W społeczności fizjoterapeutów pożądaną postawą powinna być postawa etyczna, która charakteryzuje się trwałością i stanowi jeden ze składników ludzkiej osobowości, ludzkiego usposobienia.
Celem niniejszego opracowania jest zwrócenie uwagi na czynniki kształtujące postawę etyczną zarówno studenta fizjoterapeuty, jak i dyplomowanego fizjoterapeuty. Postawa ta, łącząca komponent emocjonalny, behawioralny i oceniający, powinna być zrównoważona i pełna społecznej dyscypliny, społecznej użyteczności, społecznego zaangażowania, społecznej otwartości, tolerancji, poszanowania godności, szacunku dla życia i zdrowia. Jej wypracowane wzorce to zachowania opiekuńcze, pełne odpowiedzialności, współodczuwania, poszanowania własności, z umiejętnością przekazywania rzetelnej informacji i z umiejętnością pracy zespołowej. Wynikiem takiej postawy ma być optymalizacja efektów postępowania leczniczego oraz budowanie prestiżu zawodu fizjoterapeuty.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, postawa etyczna, edukacja humanistyczna

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Kultura zawodu a kultura osobowa fizjoterapeuty

Wojciech Kiebzak, Magdalena Rusin, Zbigniew Śliwiński, Michał Dwornik, Marek Kiljański

W. Kiebzak, M. Rusin, Z. Śliwiński, M. Dwornik, M. Kiljański – Kultura zawodu a kultura osobowa fizjoterapeuty. FP 2013; 13(4); 44-50

Streszczenie
Rola społeczna fizjoterapeuty nie sprowadza się tylko do posiadania instrumentalnej, profesjonalnej wiedzy, jaką się posługuje, wysokiej kultury osobistej, ale także wymaga od niego postępowania humanistycznego i etycznego. Fizjoterapeuta we współpracy z członkami całego zespołu leczącego, stwarza warunki do zapewnienia swoim pacjentom optymalnego powrotu do zdrowia.
Kształcąc się, podnosząc swoje kompetencje zawodowe, przynależąc do stowarzyszeń zrzeszających fizjoterapeutów, budując wieź z innymi reprezentantami tej profesji rozwija się świadomość i tożsamość zawodową. Wspólne dążenie do jednolitych standardów kształcenia, tworzenie wzorców osobowych, kultury zawodowej, zasad etycznych, wpływa na profesjonalizację ich grupy, a profesjonalizacja to gwarant jakości świadczeń fizjoterapeutycznych i właściwego podejścia do pacjenta.
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie fizjoterapii jako profesji,
a fizjoterapeuty, jako profesjonalisty, człowieka doskonale przygotowanego do pracy
z człowiekiem chorym, potrzebującym, członka zespołu rehabilitacyjnego (terapeutycznego), terapeuty – humanisty, który swojego pacjenta traktuje jako summum bonum medycyny.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, kultura zawodu, kultura osobista, etyka, profesja

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Ocena sEMG aktywności mięśnia prostego brzucha oraz mięśnia wielodzielnego w zależności od sposobu przyjmowania pozycji siedzącej

Wojciech Kiebzak, Michał Dwornik, Justyna Żurawska, Arkadiusz Żurawski

W. Kiebzak, M. Dwornik, J. Żurawska, A. Żurawski – sEMG assessment of the activity of the rectus abdominis and multifidus muscles in different sitting postures. FP 2017; 17(3); 52-62

Streszczenie

Cel. Ocena aktywności mięśni prostego brzucha (RA) i wielodzielnego (MF) podczas przyjmowania swobodnej i aktywnej pozycji siedzącej.
Materiał i metoda. Badaniem objęto 30 osób w wieku 19-23 lat, u których oceniano aktywność mięśni: rectus abdominis (RA) oraz multifidus (MF) w czterech różnych pozycjach siedzących za pomocą powierzchniowego badania elektromiograficznego. Badaniem ankietowym oceniono również stopień trudności przyjęcia poszczególnych pozycji. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej.
Wyniki. Najwyższą wartość napięcia m. RA odnotowano w pozycji skorygowanej z tyłopochyleniem tułowia 2,34, najniższą w pozycji siedzącej swobodnej 1,16. Najwyższą aktywnością m. MF cechowała się pozycja skorygowana z przodopochyleniem tułowia 33,01, najniższą natomiast pozycja swobodna 18,66. Najwięcej osób uznało za łatwą pozycję skorygowaną z przodopochyleniem tułowia tj. 86,67% badanych, oraz swobodną 83,33%. Najtrudniejsza okazała się pozycja skorygowana z tyłopochyleniem tułowia tj. dla 90% badanych. Wyniki w skali T1 wskazują, że obserwacje empiryczne przyjmują rozkład normalny.
Wnioski
1. Pozycja siedząca skorygowana z przesunięciem tułowia do przodu realizuje kliniczne założenia prawidłowego ustawienia ciała w przestrzeni.
2. Pozycja siedząca skorygowana z przesunięciem tułowia do przodu powinna być włączona w powszechny program profilaktyki zespołów przeciążeniowych kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
pozycja siedząca, sEMG, aktywność mięśni RA i MF, skala T1

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 4