Wpływ progresywnego treningu oporowego na wysiłkowe nietrzymanie moczu po prostatektomii: randomizowane badanie kontrolowane

Zakaria Mowafy Emam Mowafy, Fouad Abd Elshaheed Fouad, Samy Ramzy Shehata, Aml Hamdy Abd El Salam, Khadra Mohamed Ali


Zakaria Mowafy Emam Mowafy, Fouad Abd Elshaheed Fouad, Samy Ramzy Shehata, Aml Hamdy Abd El Salam, Khadra Mohamed Ali – Effect of progressive resistance training on post prostatectomy stress urinary incontinence: A randomized controlled study. Fizjoterapia Polska 2022; 22(4); 48-55

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1A6IT9

Streszczenie
Cel. Celem niniejszego badania było zbadanie skuteczności progresywnego treningu oporowego w wysiłkowym nietrzymaniu moczu po prostatektomii. Materiały i metody. W badaniu wzięło udział 60 pacjentów płci męskiej, którzy skarżyli się na wysiłkowe nietrzymanie moczu po prostatektomii, w wieku od 40 do 75 lat, przydzielonych losowo do dwóch równych grup. Grupa (A) (Grupa badana) obejmowała 30 pacjentów z wysiłkowym nietrzymaniem moczu po prostatektomii, która oprócz stymulacji prądami interferencyjnymi i rutynowego leczenia medycznego – trzy sesje w tygodniu przez 12 tygodni – realizowała progresywny trening oporowy. Grupa (B) (grupa kontrolna) obejmowała 30 pacjentów, u których zdiagnozowano wysiłkowe nietrzymanie moczu po prostatektomii, była poddawana stymulacji prądem interferencyjnym i rutynowemu leczeniu medycznemu – trzy sesje w tygodniu przez 12 tygodni. U wszystkich pacjentów przeprowadzono ocenę przed i po leczeniu za pomocą systemu DANTIC UD 5000/5500 do badania urodynamicznego oraz na podstawie skali wskaźnika ciężkości. Wyniki. Uzyskane wyniki niniejszego badania wykazały istotną różnicę wszystkich mierzonych zmiennych przy porównywaniu wartości przed i po leczeniu grup (A i B) oraz ujawniły istotną różnicę przy porównywaniu wartości po leczeniu grup (A i B) na korzyść grupy (A). Wniosek. Progresywny trening oporowy miał wpływ na zmniejszenie wysiłkowego nietrzymania moczu po prostatektomii i wystąpiła istotna różnica przy porównaniu wartości po leczeniu grup (A i B) na korzyść grupy (A).

Słowa kluczowe
progresywny trening oporowy, stan po prostatektomii, wysiłkowe nietrzymanie moczu

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ równoczesnego treningu aerobowego i siłowego na chwyt dłoni po ranach postrzałowych w kończynie górnej: randomizowana próba kontrolowana

Zakaria Mowafy Emam Mowafy, Mohamed Ali Elsafory, Ashraf Ahmed Mohamed Enb

Zakaria Mowafy Emam Mowafy, Mohamed Ali Elsafory, Ashraf Ahmed Mohamed Enb – Effect of Concurrent Training on Hand Grip after Gunshot Wounds in Upper Extremity: A Randomized Controlled Trial – preliminary report. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 184-188

Streszczenie

Cel. Ocena wpływu równoczesnego treningu aerobowego i siłowego na chwyt ręki po ranach postrzałowych w kończynie górnej. Projekt. Randomizowane badanie kontrolowane metodą pojedynczo ślepej próby. Metody. W badaniu wzięło udział czterdziestu pacjentów z ranami postrzałowymi kończyn górnych, rekrutowanych ze szpitala policyjnego w Egipcie; ich wiek wahał się od 20 do 50 lat. Zapewniono poufność. Zostali przydzieleni losowo do dwóch grup o jednakowej liczbie po 20 pacjentów: grupa badana (A) oprócz tradycyjnego programu fizjoterapeutycznego była poddawana równoczesnemu treningowi aerobowemu i siłowemu, podczas gdy grupa kontrolna (B) była poddawana wyłącznie tradycyjnemu programowi fizjoterapeutycznemu. Wszystkie zabiegi dotyczyły chorej kończyny górnej i odbywały się 3 razy w tygodniu przez 8 tygodni. Do oceny niesprawności kończyny górnej zastosowano skalę kwestionariusza oceny niepełnosprawności ramienia, barku i ręki (DASH), a do oceny siły chwytu dłoni (HGS) wykorzystano dynamometr firmy Jamar. Statystyki opisowe jako średnią, odchylenie standardowe, minimum i maksimum obliczono dla każdej grupy. Dla porównania (HGS) i (DASH) pomiędzy obiema grupami przeprowadzono niesparowany test t. Sparowany test t przeprowadzono w celu porównania (HGS) i (DASH) przed i po leczeniu w każdej grupie. Jako poziom istotności przyjęto punkt alfa 0,05.
Wyniki. W porównaniu ze stanem przed leczeniem, HGS/DASH poprawił się po leczeniu w grupie A i B. Między grupami stwierdzono istotną statystycznie różnicę między średnią wartością wszystkich zmiennych zależnych w grupie A a odpowiadającą im wartością w grupie B. Wniosek: Równoczesny trening aerobowy i siłowy był skuteczny i korzystny w poprawie siły chwytu dłoni po ranach postrzałowych w kończynie górnej, co przejawiało się wysokim wzrostem (HGS) i znacznym spadkiem (DASH).

Słowa kluczowe:
Kwestionariusz oceny niepełnosprawności ramienia, barku i ręki (DASH), trening aerobowy i siłowy, siła chwytu dłoni, rany postrzałowe w kończynie górnej i dynamometr firmy Jamar
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim