Tag: Zbigniew Śliwiński

Wykorzystanie miotonometru Szirmai do oceny napięcia spastycznego kończyn dolnych u dzieci z porażeniem mózgowym

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat – The use of a Szirmal myotonometr to evaluate spastic tension in the lower limbs of children with cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 261-267

Streszczenie

Wstęp. Autorzy przedstawiają wynik badań zachowania się napięcia spastycznego mięśni kończyn dolnych u dzieci z porażeniem mózgowym. Badania przeprowadzono w grupie dzieci przebywających na leczeniu w Ośrodku Rehabilitacji w Zgorzelcu. Podczas miesięcznego pobytu realizowano indywidualnie opracowany, dla każdego dziecka, program usprawniania. Materiał i metoda. U dzieci, u których oceniano napięcie mięśniowe stosowano kriostymulację obu kończyn dolnych dwa razy dziennie, przez okres 10 dni zabiegowych. Wartość tonusu mięśniowego sprawdzano na powierzchni brzuśców mięśni czworogłowych ud, dwugłowych ud i trójgłowych łydek, mierząc napięcie przed kriostymulacją, 10 minut i 20 minut po zakończeniu schładzania. W ten sposób badano przed rozpoczęciem usprawniania, po piątym i po dziesiątym dniu zabiegowym. Napięcie mięśniowe określano za pomocą miotonometru Szirmai. Wyniki. Osiągnięte wyniki pozwalają na przedstawienie następujących prawidłowości: występuje istotna statystycznie różnica napięcia spastycznego na poziomie brzuśców mięśni czworogłowych ud. Zauważalna jest, choć mniejsza, różnica w tonusie mięśniowym na poziomie mięśni dwugłowych ud i trójgłowych łydek. Linia trendu, jako wartość uśredniona, ma tendencję znacznego zmniejszenia napięcia spastycznego kończyn dolnych po zastosowaniu odpowiedniego programu usprawniania. Wniosek. W ocenie autorów artykułu miotonometr Szirmai jest użytecznym narzędziem, pozwalającym w sposób obiektywny ocenić zmiany tonusu mięśniowego.

Słowa kluczowe:
porażenie mózgowe dziecięce, miotonometr Szirmai, napięcie spastyczne
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie biostymulacji laserowej w leczeniu zatok szczękowych i czołowych

Beata Ufniak, Jerzy Przybylski, Zbigniew Śliwiński, Zdzisław Zagrobelny

Beata Ufniak, Jerzy Przybylski, Zbigniew Śliwiński, Zdzisław Zagrobelny – The application of laser biostimulation in the treatment of maxillary and frontal sinuses. Fizjoterapia Polska 2001; 1(4); 346-353

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają zastosowanie biostymulacji laserowej w leczeniu stanów zapalnych zatok szczękowych i czołowych. Omawiają objawy choroby oraz zasady leczenia ostrego i przewlekłego zapalenia zatok. W pracy opisana jest zasada działania promieniowania laserowego oraz techniki naświetlania, które autorzy dzielą na kontaktowe i bezkontaktowe. Materiał i metoda. Materiał badawczy stanowi 50 pacjentów, w tym 30 z zapaleniem zatok szczękowych i 20 z zapaleniem zatok czołowych, którzy byli wcześniej leczeni tylko farmakologicznie. W terapii laserem użyto urządzenie typu LBK-2 firmy Amber, które emituje promieniowanie niewidzialne o długości fali 980 nm i gęstości mocy 35 mW/cm2. W leczeniu zastosowano dawkę promieniowania, która nie przekraczała 5 J/cm2. Leczenie odbywało się w dwóch etapach: pierwszy, w którym wykonano 10 zabiegów oraz drugi, w którym po 2-3 tygodniach przerwy wykonano 3-6 zabiegów co 2 dzień. Do terapii laserem przystąpiło 50 pacjentów, w tym 20 z bardzo silnymi objawami klinicznymi, 22 z silnymi objawami klinicznymi i 8 pacjentów ze słabo nasilonymi objawami. Wyniki. W 86% leczenie zakończono z oceną bardzo dobrą, co znaczy, że ustąpił obrzęk, wysięk i wycofał się stan zapalny, a także ustąpiły dolegliwości bólowe. W 12% leczenie zakończono z oceną dobrą, co świadczy o niecałkowitym ustąpieniu dolegliwości. W 2% przypadków nie było reakcji na zastosowane leczenie. Wnioski. Leczenie światłem podczerwonym w większości przypadków skutecznie leczy zapalenie zatok szczękowych i czołowych, zarówno w ostrych jak i przewlekłych stanach oraz usuwa obrzęk błony śluzowej nosa, dolegliwości bólowe i stany zapalne. Zastosowanie biostymulacji laserowej w niektórych przypadkach może być skuteczniejsze od leczenia farmakologicznego i w połączeniu z innymi zabiegami fizykalnymi daje bardzo pozytywne efekty terapeutyczne w leczeniu chorób laryngologicznych.

Słowa kluczowe:
zapalenie ostre i przewlekłe zatok, laser

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena termowizyjna gry naczyniowej kończyny górnej niedowładnej po kriostymulacji miejscowej u pacjentów po udarze mózgu

Zbigniew Śliwiński, Piotr Plaza

Zbigniew Śliwiński, Piotr Plaza – Thermovisual evaluation of vascular behavior in the paretic upper limb after local cryostimulation in stroke patients. Fizjoterapia Polska 2002; 2(2); 112-117

Streszczenie
Wstęp. Udar mózgu jest trzecią co do częstości przyczyną zgonów i jedną z najczęstszych przyczyn kalectwa oraz najczęstszą przyczyną niesprawności u ludzi powyżej 40 roku życia. Rocznie na świecie z powodu udaru mózgu umiera 4,6 miliona ludzi, w tym 3,2 miliona w krajach rozwijających się i 1,2 miliona w krajach wysokouprzemysłowionych. W związku z tak dużą zachorowalnością i poważnymi konsekwencjami pod postacią niedowładów w kończynach, autorzy postanowili sprawdzić, za pomocą kamery termowizyjnej, reakcję naczyniową w kończynie niedowładnej poprzez ocenę zmian temperatury na skórze po kriostymulacji oparami ciekłego azotu. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono u 28 pacjentów o średniej wieku 61,3 lat. Zabieg wykonywano na przedramieniu kończyny górnej niedowładnej, schładzając je przez 6 minut (od ręki do dołu łokciowego, powierzchnię grzbietową i dłoniową). Zdjęcia termowizyjne wykonywano u każdego chorego 5-krotnie. Wyniki. Autorzy zaobserwowali, że w wyniku zabiegu doszło do obniżenia temperatury średnio o około 12°C w kończynie schładzanej i o 2,6°C w kończynie nieschładzanej. Wnioski. Ocena tego zjawiska jest niejednoznaczna. Według autorów, obniżenie się temperatury w kończynie niepoddanej zabiegowi jest wynikiem kontralateralizacji odruchu konsensualnego. Przedstawiona praca jest doniesieniem wstępnym, przedstawiającym zaistniałe zjawisko.

Słowa kluczowe:
udar mózgu, kriostymulacja, termowizja, gra naczyniowa

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Efektywność wczesnej neurostymulacji rozwoju wg Wrocławskiego Modelu Usprawniania dzieci z zespołem Downa w świetle badań bioelektrycznych mózgu

Witold Pilecki, Ludwika Sadowska, Monika Mysłek, Zbigniew Śliwiński

Witold Pilecki, Ludwika Sadowska, Monika Mysłek, Zbigniew Śliwiński – The efficacy of early neurostimulation of development in the Wroclaw Model of Rehabilitation for Down’s syndrome children, as measured by bio-electric examinations of the brain. Fizjoterapia Polska 2002; 2(2); 99-107

Streszczenie
Materiał i metody. Badania słuchowych potencjałów pniowych i potencjałów wzrokowych przeprowadzono w dwóch grupach małych dzieci z zespołem Downa (ZD) usprawnianych od urodzenia według Wrocławskiego Modelu Usprawniania (WMU) oraz nieusprawnianych i porównano z homologiczną grupą kontrolną dzieci zdrowych. Wyniki. W badaniach BAEP (słuchowych potencjałów pniowych) analizowano latencję załamka I, której opóźnienie wskazuje na zmniejszoną wrażliwość na dźwięk. Badania wykazały, że u dzieci nieusprawnianych z ZD, odsetek wyników nieprawidłowych jest znaczny (33,3% w badaniu pierwszym i 27,3% w badaniu kontrolnym). U dzieci usprawnianych od urodzenia z ZD odsetek ten jest pięciokrotnie niższy (5,4% na początku rehabilitacji i 3,8% po kilkumiesięcznym prowadzeniu rehabilitacji), przy czym wynik w tej grupie jest zbliżony do obserwowanego w grupie kontrolnej (3,3%). W badaniach VEP (potencjałów wzrokowych) po bodźcu w postaci błysku światła, odsetek wyników prawidłowych obserwowanych w pierwszym badaniu był u dzieci z zespołem Downa nieusprawnianych niski i wynosił 34%. W grupie usprawnianych 53% dzieci z ZD miało wynik w pełni prawidłowy. W badaniu kontrolnym w grupie nieleczonej normalizację wyniku zaobserwowano tylko u jednego dziecka (spośród 5 badanych), podczas gdy w grupie rehabilitowanej normalizację stwierdzono u 6 spośród 13 pierwotnie nieprawidłowych. Ostatecznie wyniki prawidłowe uzyskało 38% dzieci nieleczonych i 68% dzieci usprawnianych. W grupie kontrolnej było 84% wyników prawidłowych. Wnioski. Powyższe badania wskazują, że u dzieci z zespołem Downa czynność badanych analizatorów jest odmienna w stosunku do dzieci zdrowych. Jednocześnie obserwowana z wiekiem poprawa wskazuje na normalizację funkcji tych analizatorów, szczególnie u dzieci poddanych neurostymulacji od pierwszych miesięcy życia.

Słowa kluczowe:
dzieci z zespołem Downa (ZD), wywołane potencjały mózgowe (WPM), Wrocławski Model Usprawniania (WMU)

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rola tlenku azotu w modulacji skurczu mięśniówki gładkiej tętnic wyzwalanego pobudzeniem receptorów adrenergicznych podczas biostymulacji laserowej

Magdalena Mackiewicz-Milewska, Jan Talar, Grzegorz Grześk, Leszek Szadujkis-Szadurski, Irena Bułatowicz, Zbigniew Śliwiński

Magdalena Mackiewicz-Milewska, Jan Talar, Grzegorz Grześk, Leszek Szadujkis-Szadurski, Irena Bułatowicz, Zbigniew Śliwiński – The role of nitric oxide in the modulation of arterial smooth muscle contraction evoked by activation of adrenoreceptors during laser biostimulation. Fizjoterapia Polska 2002; 2(2); 89-98

Streszczenie
Wstęp. Mechanizm działania biostymulacji laserowej na tkanki jest ciągłym przedmiotem badań naukowych. Korzystny wpływ działania promieniowania laserowego małej i średniej mocy na hamowanie skurczu naczyniowego został dowiedziony. Nie ma jednak pewnej odpowiedzi jaki jest mechanizm tego działania. Autorzy pracy próbują wyjaśnić jaką rolę odgrywa w tym procesie tlenek azotu. Materiał i metoda. Badania in vitro przeprowadzono na izolowanych tętnicach ogonowych szczura szczepu Wistar. Tętnice poddawano najpierw działaniu noradrenaliny i fenylefryny, a następnie działaniu promieniowania laserowego o mocy 10,30,110mW. Następnie do płynu inkubacyjnego dodawano inhibitor syntazy tlenku azotu i błękit metylenowy i obserwowano działanie promieniowania laserowego w tych warunkach. Wyniki. Promieniowanie laserowe o mocy 10,30,110mW hamuje reakcje skurczowe naczyń wywołane przez NA i PHE. Dodanie natomiast do płynu inkubacyjnego inhibitora tlenku azotu lub inhibitora cyklazy guanylanowej (błękit metylenowy) niweluje hamujący skurcz wpływ biostymulacji laserowej. Wnioski. Uzyskane wyniki pozwalają na wnioskowanie, że w reakcji antagonizowania skurczu naczyniowego przez promieniowanie laserowe pośredniczy tlenek azotu i jego wtórny przekaźnik – cyklaza guanylanowa.

Słowa kluczowe:
biostymulacja laserowa, śródbłonek naczyniowy, tlenek azotu, receptory adrenergiczne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Hipoterapia jako jeden z elementów kompleksowej rehabilitacji dziecka w Ośrodku Rehabilitacji w Zgorzelcu

Zbigniew Śliwiński, Anna Morawska, Bartłomiej Halat

Zbigniew Śliwiński, Anna Morawska, Bartłomiej Halat – Hippotherapy as one of the elements of comprehensive pediatric rehabilitation at the Zgorzelec Rehabilitation Center. Fizjoterapia Polska 2002; 2(3); 250-256

Streszczenie
Jedną z form rehabilitacji ruchowej dzieci z mózgowym porażeniem jest hipoterapia. Wykorzystuje się w niej najczęściej tylko jeden rodzaj chodu konia-step. Jazda na koniu normalizuje napięcia mięśniowe – sprzyja temu prawidłowa pozycja przyjmowana przez jeźdźca, rytmiczny ruch jego ciała, naprzemienne rozluźnianie i napinanie mięśni oraz temperatura konia. Dla dziecka nieporuszającego się samodzielnie, jazda na koniu pozwala na uzyskanie świadomości położenia w przestrzeni własnego ciała, a tym samym zdobywanie doświadczenia ruchów w przestrzeni. W ramach hipoterapii wyodrębnia się terapeutyczną jazdę konną, rehabilitację konną, terapię kontaktem z koniem oraz woltyżerkę pedagogiczno – terapeutyczną i jazdę konną rekreacyjno-sportową osób niepełnosprawnych. Autorzy przedstawiają także wskazania, wśród których wymieniają zespoły neurologiczne, wady postawy czy choroby genetyczne z zespołem Down’a i przepukliną oponowo-rdzeniową. Opisują także przeciwwskazania do prowadzenia terapii na koniu, a zaliczają do nich upośledzenia umysłowe, padaczkę, zaburzenia mineralizacji kości, rany na powierzchniach skóry, odklejenie siatkówki oka, uszkodzenia kręgów , duże kręgozmyki oraz uczulenie na sierść, pot lub zapach konia. Autorzy przedstawiają zasady kompleksowej rehabilitacji dzieci z zespołem dziecięcego porażenia mózgowego stosowaną w Ośrodku Rehabilitacji Dzieci i Dorosłych SP Zespołu Opieki Zdrowotnej w Zgorzelcu.

Słowa kluczowe:
porażenie mózgowe, formy hipoterapii, wskazania i przeciwwskazania

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena rozwoju motorycznego niemowląt według Vojty z uwzględnieniem czynników ryzyka w materiale ośrodka rehabilitacji dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym

Aleksandra Deljewska-Starykow, Zbigniew Śliwiński, Wanda Różyło

Aleksandra Deljewska-Starykow, Zbigniew Śliwiński, Wanda Różyło – Evaluating the motor development of infants using Vojta’s method, with particular attention to risk factors, in clinical material from a Rehabilitation Center for Children with Cerebral Palsy. Fizjoterapia Polska 2002; 2(3); 216-228

Streszczenie
Wstęp. Autorzy w swojej pracy opisują rozwój fizyczny i psychiczny dziecka w pierwszym roku jego życia, wg Theodora-Hellbrigge. Przedstawiają pojęcia takie jak „ciąża ryzyka”, „poród ryzyka”, „dziecko ryzyka”. Omawiają czynniki ryzyka, wśród których duże znaczenie posiadają niekorzystne układy rodzinne dotyczące czynnika Rh, grup głównych krwi, enzynopatii rodzinnej i aberacji chromosomowych, a także choroby matki w czasie ciąży. Szczególną uwagę zwracają na zatrucia ciążowe, cukrzycę, choroby gruczołu tarczowego, nadmierną otyłość, znacznego stopnia niedokrwistość ciężarnych, przebyte przez nie choroby zakaźne i krwawienia. Do niekorzystnych czynników zaliczają też niski wzrost matki, małą masę ciała przed ciążą, niehigieniczny tryb życia. Pewnym zagrożeniem są także; krótszy niż 6 miesięcy okres od poprzedniej ciąży, procesy zapalne OUN, uogólniona sinica, niska punktacja w skali Apgar, zaburzenia adaptacji krążeniowo-oddechowej z pogłębioną kwasicą, hiperbilirubinemia i drgawki noworodkowe, noworodki urodzone w zamartwicy, z zielonymi wodami płodowymi, z cechami wcześniactwa; dzieci urodzone po różnego typu powikłaniach porodowych (z użyciem kleszczy, próżnociągu, cesarskiego cięcia ), z małą masą urodzeniową (poniżej 2500 gramów) lub ze zbyt dużą (powyżej 4500 gramów), noworodki przenoszone, urodzone w okolicznościach przedwczesnego pęknięcia pęcherza płodowego i odejścia wód, a także urodzone z ciąży mnogiej. Celem pracy jest:• analiza neurofizjologiczna rozwoju niemowląt z grupy ryzyka ciążowego i okołoporodowego w szczególności dzieci ze skróconym wiekiem płodowym / poniżej 37 tygodnia trwania ciąży/, tj. wcześniaków oraz dzieci urodzonych o czasie, ale za małych w stosunku do wieku płodowego, tj dystroficznych. • zwrócenie uwagi na znaczenie wczesnego rozpoznawania zaburzeń neurorozwojowych i wprowadzenia wczesnego usprawniania leczniczego. Materiał i metody. Ocenie podano 32 wcześniaków, tj. dzieci urodzonych między 28, a 37 tygodniem ciąży oraz 13 dzieci urodzonych z dystrofii wewnątrzmacicznej, tj. noworodki o ciężarze ciała poniżej 2 500 gramów i jedno dziecko urodzone z ciąży trwającej powyżej 37 tygodni. Wszystkie urodzone dzieci są z ciąży pojedynczej. Badania według Vojty przeprowadzono w Ośrodku Rehabilitacji Dzieci z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym Samodzielnego Publicznego Zespołu Opieki Zdrowotnej w Zgorzelcu.Wyniki i wnioski. Na podstawie osiągniętych wyników autorzy wyciągnęli następujące wnioski: 1. Neurokinezjologiczna diagnostyka rozwojowa wg Vojty, stanowi screening dla dzieci z grupy ryzyka, jest prosta do wykonania, równocześnie pozwala wcześnie stwierdzić nieprawidłowości w rozwoju psychoruchowym dziecka. 2. Największą wartością wczesnej diagnostyki i terapii jest umożliwienie dzieciom zagrożonym (z grupy wysokiego ryzyka) szansy na prawidłowy rozwój. Przedstawione wyniki dowodzą, że im wcześniej rozpoznany zostanie Zespół Zaburzeń Centralnej Koordynacji Nerwowej (ZZCKN) i podjęte zostanie leczenie, tym większe szanse uzyskania prawidłowego rozwoju psychoruchowego dziecka. 3. Wiek dziecka w momencie rozpoczęcia usprawniania ma zasadnicze znaczenie dla efektów i czasu trwania terapii. 4. Niska masa urodzeniowa oraz relatywnie krótszy czas życia płodowego mają wpływ na dojrzałość OUN, a co za tym idzie, na stopień ZZCKN. Im mniejsza masa i krótszy czas życia płodowego, tym wyższy stopień ZZCKN i mniejsza szansa na spontaniczną normalizację i prawidłowy rozwój psychomotoryczny. 5. Czynnik ryzyka ma wpływ na czas prowadzenia terapii do momentu uzyskania normalizacji. Dystrofia wewnątrzmaciczna jest silniej obciążającym czynnikiem niż wcześniactwo. Dzieci urodzone przedwcześnie szybciej i liczniej uzyskują normalizację rozwoju psychoruchowego.

Słowa kluczowe:
Mózgowe porażenie dziecięce, ocena neurofizjologiczna wg Vojty, rozwój fizyczny i psychoruchowy dziecka, czynniki ryzyka

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Prawidłowa funkcja miednicy warunkiem powodzenia w terapii skolioz

Zbigniew Śliwiński, Dariusz Milko

Zbigniew Śliwiński, Dariusz Milko – Normal function of the pelvis is a precondition for success in scoliosis therapy. Fizjoterapia Polska 2002; 2(4); 327-337

Streszczenie
W ewolucji cechą charakterystyczną budowy ciała człowieka jest symetryczność. W związku z tym wszelkie asymetryczności są odstępstwem od rozwoju prawidłowego. Według Sollmanna, występowanie bocznego skrzywienia kręgosłupa dotyczy ok. 97% populacji, a pierwsze symptomy skoliozy mogą być zauważone już od wieku niemowlęcego. Coenen twierdzi, że blokady stawów szczytowo-potylicznych u dzieci mogą być przyczyną kształtowania się wad postawy ciała. Lohse-Buscha natomiast zauważył, że blokadzie rotacji obrotnika towarzyszy ograniczenie skłonu do boku. Według autorów, zrozumienie procesu powstawania skoliozy idiopatycznej jest możliwe po zrozumieniu biomechaniki miednicy. Twierdzą oni, że zmiany usytuowania kości biodrowych i krzyżowej względem siebie powodują powstanie pozornego skrótu kończyny, który może być przyczyną kręgozmyku oraz patologicznego napięcia mięśniowego. Przemieszczenie miednicy z nieprawidłowym ustawieniem kości krzyżowej prowadzi również do ukośnego ustawienia kręgów lędźwiowych. W podsumowaniu autorzy piszą o konieczności zastosowania technik terapii manualnej, a w szczególności badania czynnościowego miednicy, której zaburzenia są przyczyną powstawania skolioz.

Słowa kluczowe:
blok stawu szczytowo-potylicznego, aferentacje, nutacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Elektrostymulacja postępem w fizjoterapeutycznym leczeniu obrzęków chłonnych

Krzysztof Gieremek, Jolanta Rojczyk-Chmarek, Zbigniew Śliwiński

Krzysztof Gieremek, Jolanta Rojczyk-Chmarek, Zbigniew Śliwiński – Electrostimulation as an improved physical therapy treatment of lymphoedema. Fizjoterapia Polska 2002; 2(4); 300-305

Streszczenie
Wstęp. W pracy przedstawione zostały morfologiczne i elektrofizjologiczne właściwości mięśni gładkich naczyń limfatycznych. Omówione zostały najczęstsze zaburzenia układu limfatycznego wraz z mechanizmem powstawania obrzęku limfatycznego. W formie przeglądowej opisane zostały znane i stosowane metody fizjoterapii takie jak ucisk zewnętrzny, kompresja pneumatyczna, masaż ciśnieniowy, drenaż ręczny, ćwiczenia leczniczo-ruchowe. Materiał i metody. Tematem głównym pracy jest oryginalna metoda elektrostymulacji mięśni gładkich, która uwzględnia odrębność elektrofizjologiczną mięśni naczyń limfatycznych. Szczegółowo zostały opisane rodzaje impulsów elektrycznych użytych do tego rodzaju zabiegu, opcje programowe tj. program terapeutyczny i profilaktyczny oraz opisana została metodyka zabiegu. W pracy zamieszczone zostały również przykładowe schematy postępowania terapeutycznego wraz z ich przeznaczeniem klinicznym. Wnioski. Przedstawiona metoda elektrostymulacji jak i zaprezentowany do tego celu aparat jest pierwszym tego rodzaju rozwiązaniem konstrukcyjnym, które uwzględnia specyfikę budowy i czynność układu limfatycznego. Tego rodzaju stymulacja znajdzie zapewne zastosowanie w wielu dziedzinach medycyny, gdzie często dużym problemem terapeutycznym są obrzęki pochodzenia limfatycznego.

Słowa kluczowe:
układ limfatyczny, obrzęki chłonne, metody fizjoterapii, elektrostymulacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza dolegliwości bólowych u pacjentów z przewlekłym zespołem kręgopochodnym leczonych w warunkach sanatoryjnych

Zbigniew Śliwiński, Kamila Kasperek-Konopnicka

Zbigniew Śliwiński, Kamila Kasperek-Konopnicka – An analysis of pain symptoms in patients with chronic spinal syndrome under treatment in health resorts. Fizjoterapia Polska 2003; 3(1); 38-47

Streszczenie
Wstęp. Bóle dolnego odcinka kręgosłupa lędźwiowego i przejścia lędźwiowo-krzyżowego stanowią duże wyzwanie dla wszystkich zajmujących się zdrowiem jednostki: lekarzy, fizjoterapeutów, psychologów, psychoterapeutów. Celem pracy było zbadanie, które ze struktur są najczęstszym źródłem dolegliwości bólowych u pacjentów z przewlekłym zespołem kręgopochodnym leczonych w warunkach sanatoryjnych. Materiał i metoda. Badaniu poddano 52 pacjentów zgłaszających się z bólem dolnego odcinka kręgosłupa lędźwiowego, przejścia lędźwiowo-krzyżowego, bólem stawów biodrowych i bólem kończyn dolnych. Zastosowano następujące metody badawcze: wywiad; analizę dokumentacji dotychczasowego leczenia; RTG, NMR, TK; oznaczenie wartości reobazy i chronaksji dla mięśnia piszczelowego przedniego lewej i prawej kończyny dolnej aparatem PHYSIOTER D-50; techniki badania ręcznego. Na podstawie wyników przeprowadzonego badania oraz w oparciu o wskazania lekarskie opracowano program usprawniania leczniczego. Wyniki badań były rejestrowane dwukrotnie: przed rozpoczęciem kuracji i po jej zakończeniu. Wyniki. Objaw Laseque’a występuje najczęściej w grupach: ischialgia, dyskopatia. Podrażnienie więzadeł miednicy szczególnie obserwowano w grupach chorych: z dyskopatią, ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa oraz z ischialgią. Istotne zmiany wrażliwości nerwu kulszowego odnotowano w grupie chorych dyskopatycznych. Wnioski. Najczęściej diagnozowaną jednostką chorobową wśród schorzeń kręgopochodnych w badanej grupie chorych jest dyskopatia. Objaw Laseque’a występujący przed terapią znika w większości pacjentów po leczeniu sanatoryjnym. Wyniki testu Patric’a wskazują na poprawę funkcji biodra i kręgosłupa nie tylko u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi, ale także w grupie chorych dyskopatycznych. Mięśnie z grupy kulszowo-goleniowej, brzuchaty łydki oraz biodrowo-lędźwiowy najczęściej nie posiadają normy długości w badanych grupach chorych. Mogą zatem fałszować wyniki testu Laseque’a oraz testu napięciowego dla nerwu kulszowego.

Słowa kluczowe:
bóle krzyża, objaw Patric, ocena norm długości mięśni, współczynnik akomodacji, wrażliwość uciskowa, test napięciowy SLR

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 4 5 … 12