Tag: Zbigniew Śliwiński

Badania nad występowaniem objawów korzeniowych w wypuklinie jadra miażdżystego L5-S1

Przemysław Minta, Zbigniew Śliwiński, Andrzej Permoda, Natalia Szapowałow

Przemysław Minta, Zbigniew Śliwiński, Andrzej Permoda, Natalia Szapowałow – Research on the occurrence of nerve root symptoms in hernia of the L5-S1 nucleus pulposus. Fizjoterapia Polska 2003; 3(3); 256-260

Streszczenie

Wstęp. Narasta ilość chorych z dolegliwościami powodowanymi przez zmiany chorobowe struktur odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Nadal dość powszechną jest praktyka wdrażania terapii w zespołach bólowych odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa w oparciu o wyniki testów korzeniowych. Celem pracy było określenie współzależności między występowaniem wybranych testów korzeniowych od płci, wieku oraz czasu trwania choroby. Materiał i metody. Autorzy przeprowadzili badania czterech testów korzeniowych u 400 chorych leczonych sanatoryjnie z powodu dolegliwości na tle potwierdzonej badaniem TK lub R-M przepukliny jądra miażdżystego L5-S1. Wyniki. Współistnienie p.j.m. L5-S1 z różnego typu innymi zmianami patologicznymi kręgosłupa stwierdzano u 88,5% badanych. Zmiany te dotyczyły patologii krążków międzykręgowych na wyższych poziomach, zwyrodnień elementów kostnych i stawów międzykręgowych oraz wiązadeł żółtych. Częstotliwość współistnienia p.j.m. ze zmianami zwyrodnieniowymi bez względu na płeć wzrastała z wiekiem badanych. Dodatnie testy korzeniowe stwierdzano u 51,5% ogółu badanych. Częstość występowania nieaktywnych zespołów korzeniowych wzrastała z wiekiem badanych i czasem trwania choroby. Wnioski. W badanej grupie leczonych sanatoryjnie chorych z p.j.m. L5-S1 nie stwierdzono prostej zależności między wynikami obiektywnych badań obrazowych, a występowaniem objawów korzeniowych. Częstość występowania dodatnich testów korzeniowych maleje ze wzrostem wieku badanych i czasu trwania choroby. Zespół korzeniowy nieaktywny występował u około połowy badanych. Testy korzeniowe Bragarda i Hoovera nie gwarantują wystarczającego stopnia ufności diagnostycznej.

Słowa kluczowe:
przepuklina jądra miażdżystego, testy korzeniowe – Lasegue
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Terapia wysokotonowa w kompleksowym usprawnianiu dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Krzysztof Gieremek, Beata Ufniak, Jolanta Chmarek-Rojczyk

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Krzysztof Gieremek, Beata Ufniak, Jolanta Chmarek-Rojczyk – High-tone therapy in the comprehensive rehabilitation of children with cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2003; 3(3); 231-242

Streszczenie

Wstęp. Autorzy przedstawiają możliwość wykorzystania terapii wysokotonowej w kompleksowym usprawnianiu dzieci z porażeniem mózgowym. Jest to urządzenie do stymulacji nerwów i mięśni prądem elektrycznym o częstotliwości odpowiadającej akustycznemu pasmu drgań pomiędzy 4400 a 12300 Hz. Terapia wysokotonowa powoduje szereg korzystnych zmian w organizmie, m.in. rozprasza ośrodki bólu i stany zapalne, intensyfikuje przemianę materii, zwiększa miejscowe ukrwienie, wspomaga dyfuzję komórkową, polepsza odżywianie tkanek, przyspiesza resorpcję obrzęków, odtwarza pierwotną strukturę tkankową również mięśni, zmniejsza napięcie mięśni poprzecznie prążkowanych. Materiał i metody. Obserwacji poddano 19 dzieci z czterokończynowym, spastycznym porażeniem mózgowym w wieku od 4 do 17 lat, które przebywały na turnusie rehabilitacyjnym w Ośrodku Rehabilitacji Dzieci i Dorosłych SP ZOZ w Zgorzelcu. Badano sprawność manualną rąk, zakresy ruchomości stawów promieniowo-nadgarstkowego i skokowego. Mierzono obwody rąk i stóp oraz oceniano stereotyp chodu przed rozpoczęciem usprawniania i po jego zakończeniu. W programie terapeutycznym każde z badanych dzieci poddano 30-minutowemu zabiegowi programem hoSti-Scan z użyciem aparatu WaDiT-12, po którym wykonywano stymulacje mięśni zginających grzbietowo rękę i stopę. Uzyskane wyniki badań opracowano statystycznie. Wyniki. Ocena sprawności manualnej ręki wg Monachijskiej Funkcjonalnej Diagnostyki Rozwojowej w badanej grupie dzieci wskazuje, że czterotygodniowy program usprawniania połączony z terapią wysokotonową w sposób istotny statystycznie wpływa na poprawę funkcji manualnych ręki. Wszystkie dzieci bardzo dobrze znosiły terapię wysokotonową. Wnioski. Poprawa sprawności manualnej ręki, ruchomości stawów promieniowo-nadgarstkowych i skokowych oraz poprawa stereotypu chodu pozwalają stwierdzić, że jest to zabieg pomocny w usprawnianiu dziecka z mózgowym porażeniem spastycznym.

Słowa kluczowe:
terapia wysokotonowa, metodyka zabiegu, wyznaczniki chodu, Monachijska Funkcjonalna Diagnostyka Rozwojowa
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Termowizyjna ocena promieniowania indukowanego kriostymulacją obu kończyn dolnych i analiza zmian napięcia spastycznego u dzieci z porażeniem mózgowym

Zbigniew Śliwiński, Zdzisław Zagrobelny, Jan Talar, Piotr Płaza, Bartłomiej Halat, Marek Kiljański

Zbigniew Śliwiński, Zdzisław Zagrobelny, Jan Talar, Piotr Płaza, Bartłomiej Halat, Marek Kiljański – Thermographic assessment of radiation induced by cryostimulation of both lower limbs and analysis of changes in children with cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 316-330

Streszczenie

Wstęp. Autorzy przedstawiają wyniki badań zmian temperatury spastycznie napiętych kończyn dolnych u dzieci z porażeniem mózgowym, uzyskanych podczas turnusów leczniczych w Ośrodku Rehabilitacji w Zgorzelcu. Materiał i metody. Zmiany temperatury sprawdzano przy użyciu kamery termowizyjnej Agema 570 przed rozpoczęciem usprawniania i po 4 tygodniach. Badano także napięcie spastyczne za pomocą mionometru Szirmai. Oceniono motorykę spontaniczną dzieci oraz stopień rozwoju motorycznego według własnych tabel punktowych. Wyniki i wnioski. Osiągnięte rezultaty pokazują, że zastosowanie kriostymulacji w programie usprawniania dziecka przyczynia się do zmniejszenia napięcia spastycznego mięśni kończyn dolnych, poprawy oceny rozwoju motorycznego dziecka, poprawy zakresów ruchomości stawów kończyn dolnych. Obrazy termalne uzyskane z kamery termowizyjnej przedstawiają zachowanie się gry naczyniowej w kończynach świadczące o pełnej adaptacji układu naczyniowego do temperatur kriogenicznych.

Słowa kluczowe:
Ashworth test, Brunstrom test, mionometr Szirmai
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Elektroterapia horyzontalna w rehabilitacji

Aneta Hak, Marcin Oryniak, Jagoda Szner-Dobrowolska, Rafał Kaczmarzyk, Małgorzata Jegier, Zbigniew Śliwiński

Aneta Hak, Marcin Oryniak, Jagoda Szner-Dobrowolska, Rafał Kaczmarzyk, Małgorzata Jegier, Zbigniew Śliwiński – Horizontal electrotherapy in rehabilitation. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 292-294

Streszczenie

Zastosowanie stymulacji „horyzontalnej” pozwala uzyskać równocześnie oddziaływanie stymulacyjne wzbudzające synchroniczną częstotliwość bodźcową potencjałów czynnościowych w pobudzanych komórkach oraz działania elektrobiochemiczne i elektrofizyczne oraz, przy zastosowaniu zwiększonych dawek – oddziaływania blokujące przewodnictwo nerwów, co znacznie zwiększa szansę odniesienia sukcesu terapeutycznego. Urządzenia WaDiT wytwarzają wszystkie potrzebne w leczeniu wybiórczym rodzaje oddziaływań w zakresie zmiennego pola elektromagnetycznego (prądy średniej częstotliwości w zakresie tonów wysokich od ok. 4000 Hz do 12000 Hz). Zakres ten charakteryzuje się wysoką miejscową tolerancją systemową. Urządzenia WaDiT pracują w szerokim zakresie tonów wysokich. Skutkuje to szczególnie dobrą modulowalnością w tkance, a co za tym idzie, powstaniem wielu dodatkowych, medycznie i biologicznie przydatnych oddziaływań.

Słowa kluczowe:
stymulacja „horyzontalna”, prądy średniej częstotliwości, wysokie tony
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie koncepcji leczenia usprawniającego w uszkodzeniach nerwu twarzowego u dzieci

Wojciech Kiebzak, Czesław Szmigiel, Zbigniew Śliwiński, Marek Zięba

Wojciech Kiebzak, Czesław Szmigiel, Zbigniew Śliwiński, Marek Zięba – A comparison of conceptions concerning rehabilitation following facial nerve injuries in children. Fizjoterapia Polska 2006; 6(1); 22-26

Streszczenie

Wstęp. W pracy poddano analizie dynamikę poprawy funkcji motorycznych mięśni mimicznych u dzieci z objawami obwodowego porażenia nerwu twarzowego. Celem pracy jest ocena skuteczności stosowanych w tych przypadkach metod leczenia, a w szczególności efektów terapii uzyskanych dzięki zastosowaniu metod neurofizjologicznych, w porównaniu z efektami elektrostymulacji oraz biostymulacji laserowej. Materiał i metody. Badaniem objęto 51 dzieci z objawami obwodowego uszkodzenia nerwu twarzowego. Do oceny funkcji 11 mięśni mimicznych stosowano skalę wartości od „0″ do „3″ punktów za Pietruskim. Leczone dzieci podzielono na 3 grupy: Grupę 1 (N=17), w której stosowano biostymulację laserową (4-6 J/cm2, 3-4 razy tygodniowo, po 20 zabiegów w serii, urządzeniem firmy Laser lnstruments model CTL — 1106 MX 830 nm, 400 mV10; Grupę 2 (N=17), gdzie programowano terapię łącząc elementy trzech metod — Vojty, PNF oraz Casfillo-Moralesra; Grupę 3 (N=17), gdzie stosowano elektrostymulację (urządzeniem Pulsotronic ST-5D z zastosowaniem prądów impulsowych, z czasem trwania impulsu 80-100 ms, częstotliwością 1-4 Hz i amplitudą 20-60 mA). U wszystkich dzieci biernie i czynno-biernie ćwiczono mięśnie twarzy, oraz wykonywano delikatny masaż. Wyniki. W pierwszym badaniu odnotowano zły stan sprawności mięśni, który wynosił dla poszczególnych grup następujące średnie wartości punktowe: grupa 1 — 4,2; grupa 2 — 4,8 i najlepszy wynik dla grupy 3 — 6,2 pkt. Średni czas powrotu funkcji mięśni twarzy do normy wynosił kolejno: w grupie 1— 33,4 dnia, w grupie 2 — 22,9 dnia, w grupie 3 — 41,7 dnia. Wnioski. Odruchowe formy terapii metodą Vojty, PNF i Casfillo-Morales’a stanowią bardzo skuteczną, powszechnie stosowaną i alter-natywną formę leczenia usprawniającego w obwodowych uszkodzeniach nerwu twarzowego. Skuteczność zabiegów elektrostymulacji okazała się na tyle mała, że wątpliwa jest zasadność stosowania tych form terapii w usprawnianiu obwodowych porażeń nerwu twarzowego.

Słowa kluczowe:
porażenie nerwu twarzowego, metody fizjoterapeutyczne, mięśnie mimiczne
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ aplikacji kinesiotapingu na zmiany motoryki u dzieci z wadami rozwojowymi

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Marek Kiljański

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Marek Kiljański – The effect of Kinesio Taping applications on motor activity in children with developmental defects. Fizjoterapia Polska 2007; 7(1); 52-62

Streszczenie

Wstęp. Autorzy przedstawiają wyniki badań dzieci z wadami rozwojowymi poddanymi kompleksowemu postępowaniu fizjoterapeutycznemu z wykorzystaniem aplikacji kinesiotapingu. Badania przeprowadzono na grupie dzieci w przedziale wiekowym od 18 miesięcy do 8 roku życia. Wszyscy pacjenci przebywali na czterotygodniowych turnusach leczniczych w Ośrodku Rehabilitacji w Zgorzelcu. Materiał i metody. Badaniem objęto 30 dzieci obojga pici. Wszyscy pacjenci poddani zostali indywidualnemu badaniu lekarskiemu i fizjoterapeutycznemu, które stanowiło podstawę do zaprogramowania postępowania usprawniającego z wykorzystaniem aplikacji kinesiotapingu. Aplikacje poprzedzono testami screeningowymi kinesiotapingu, Vojty oraz oceną motoryki spontanicznej. Końcowym etapem była analiza uzyskanych wyników oraz ocena przydatności zastosowanych testów screeningowych. Wyniki. Obserwacje poparte wynikami testów i ich analiza pozwalają stwierdzić, że kinesioteping jest bardzo użyteczną metodą fizjoterapeutyczną. Odpowiednio zastosowany stanowi duże wsparcie terapeutyczne w procesie usprawniania, pozwalając sterować napięciem mięśniowym, co bezpośrednio przekłada się na stworzenie nowych możliwości lokomocji u badanych dzieci. Metoda daje możliwość zmniejszania parestezji i obrzęków. Wnioski. Stosowane aplikacje kinesiotapingu wpływają na stan napięcia mięśni i powięzi, co zauważyliśmy w badanej grupie dzieci. Stosowanie aplikacji kinesiotapingu można kompilować z innymi zabiegami i brak jest przeciwwskazań bezwzględnych do stosowania kinesiotapingu w kompleksowym postępowaniu fizjoterapeutycznym.

Słowa kluczowe:
wady rozwojowe, testy screeningowe KT, aplikacje KT

Znaczenie jakości w procesie świadczenia usług fizjoterapii – na przykładzie Wojewódzkiego Specjalistycznego Szpitala Dziecięcego w Kielcach

Wojciech Kiebzak, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński, Ireneusz M. Kowalski, Lucyna Robak, Marek Kiljański, Marek Woszczak, Magdalena Jaskólska-Pisiewicz

Wojciech Kiebzak, Małgorzata Starczyńska, Zbigniew Śliwiński, Ireneusz M. Kowalski, Lucyna Robak, Marek Kiljański, Marek Woszczak, Magdalena Jaskólska-Pisiewicz – The importance of quality in the practice of physiotherapy. The case of the Regional Specialised Paediatric Hospital in Kielce. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 133-144

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy jest wskazanie, że stosowane w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym w Kielcach procedury dotyczące postępowania leczniczego podnoszą jakość świadczonych usług, co jest głównym warunkiem utrzymania się szpitala na rynku dostarczycieli świadczeń zdrowotnych. Potwierdzeniem wysokiej jakości usług fest uzyskanie certyfikatu akredytacyjnego, obligującego placówkę do działania w oparciu o szereg udokumentowanych procedur, instrukcji i standardów. Badana jednostka – Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcy w Kielcach – swoje działania lecznicze opiera na zestawie instrukcji, dających ścisłe wskazówki dotyczące postępowania w określonej jednostce chorobowej. Materiał i metody. W badaniach uczestniczyły dzieci hospitalizowane lub leczone ambulatoryjnie. Podczas postępowania leczniczego korzystano z zestawu instrukcji. Wśród opiekunów i rodziców dzieci przeprowadzono anonimową ankietę dotyczącą jakości i poziomu zadowolenia z przeprowadzonego postępowania leczniczego. Wyniki. W pierwszym i drugim półroczu 2005r. rodzice przyznali kolejno 95% i 86% ocen bardzo dobrych. W 2006r. w pierwszym półroczu oceny bardzo dobre przyznało 92% rodziców, w drugim półroczu 79%. Została potwierdzona tym samym wysoka jakość, skuteczność i satysfakcja z procesu leczniczego, jakiemu poddane zostały Wnioski. Stosowanie określonych instrukcji w postępowaniu leczniczym podnosi jakość świadczonej usługi oraz minimalizuje możliwość popełnienia błędu zawodowego.

Słowa kluczowe

jakość, standard, instrukcja, leczenie usprawniające

Aplikacje kinesiotapingu u dzieci z bocznym skrzywieniem kręgosłupa

Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Jan Szczegielniak, Wojciech Kiebzak, Tomasz Senderek

Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Jan Szczegielniak, Wojciech Kiebzak, Tomasz Senderek – Kinesiotaping application in children with scoliosis. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 370-375

Streszczenie
Wstęp. Skoliozy stanowią nadal trudny problem leczniczy pomimo wielu metod terapeutycznych. Jedną z metod, która może być pomocna w terapii jest kinesiotaping. Poprzez zastosowanie odpowiednich aplikacji, można wpłynąć na zmianę linii stabilności i zrównoważenia kręgosłupa. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Ośrodku Rehabilitacji Dzieci i Dorosłych SP ZOZ w Zgorzelcu. W badaniach wzięła udział 18-osobowa grupa dzieci przebywająca na turnusach rehabilitacyjnych, w tym 16 dziewcząt i 2 chłopców. Średnia wieku grupy wynosiła 12 lat. Oceniono zmianę kąta talii u dzieci ze skoliozą przed i po zastosowaniu aplikacji kinesiotapingu. Wyniki. Uzyskane wyniki wskazują, że zastosowanie aplikacji kinesiotapingu w badanej grupie powoduje zmianę kąta talii średnio o 4 stopnie. Dla kąta talii lewej średnia ta wynosi 5,27 stopnia, natomiast dla kąta talii prawej średnia wynosi 2,58 stopnia. Największa korekcja wyniosła 11,2 stopnia. Wnioski. Wybrane techniki KT powodują zmianę przebiegu linii stabilności oraz zrównoważenia, co wyraża się także zmianą kąta talii. Aplikacje KT w związku z normalizacją napięcia mięśniowego oraz powięziowego, zmieniają obraz postawy dziecka ze skoliozą w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej. KT jako nowa metoda wykorzystująca wiele form i technik terapeutycznych, wydaje się być pomocna w realizacji programu usprawniania dzieci ze skoliozami.
Słowa kluczowe
skolioza, aplikacje kinesiotapingu, kąty talii

Wczesna rehabilitacja po udarze mózgu i przebytym przeszczepie serca

Elżbieta Miller, Zbigniew Śliwiński, Anna Cabak

Elżbieta Miller, Zbigniew Śliwiński, Anna Cabak – Early post stroke rehabilitation after heart transplantation. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 351-354

Streszczenie
Udar mózgu jest pierwszą przyczyną niepełnosprawności, najczęściej dotyczy osób po 60 roku życia, stwarza on ryzyko występowania schorzeń dodatkowych, związanych nie tylko z układem sercowo-naczyniowym. Wielość i nasilenie tych schorzeń jest często przeciwwskazaniem do wczesnej rehabilitacji po udarze mózgu. Rzadkim przypadkiem jest chory po przeszczepie serca leczony w ramach wczesnej rehabilitacji neurologicznej po udarze niedokrwiennym mózgu. Celem pracy jest prezentacja wczesnej rehabilitacji poudarowej w przypadku 53-letniego chorego po przeszczepie serca w 2000 roku z powodu kardiomiopatii zastoinowej. Chory był badany czterokrotnie: w 3, 6, 9 i 15 tygodniu od udaru mózgu. W badaniu oceniano siłę mięśniową niedowładnych kończyn wg. skali Lovetta, stopień nasilenia napięcia mięśniowego wg. skali Ashwortha. Prowadzono ocenę funkcjonalną w skali Barthel oraz stopień konieczności korzystania z opieki osoby drugiej w skali Rankina. Praca przedstawia indywidualny schemat postępowania rehabilitacyjnego podzielony na dwa etapy: fazę wczesną (0-6 tydzień) i przejściową (6-9 tydzień) dostosowane do aktualnego stanu neurologicznego i kardiologicznego chorego. Zasadnicza poprawa po zastosowanym leczeniu w zakresie odzyskiwanych funkcji ruchowych nastąpiła do 9 tygodnia od wystąpienia udaru. Praca przedstawia pozytywne wyniki wczesnej rehabilitacji poudarowej, po operacji transplantacji serca. W świetle uzyskanych wyników cenna staje się wymiana doświadczeń dotyczących rehabilitacji chorych z nietypowym wywiadem.
Słowa kluczowe
udar mózgu, przeszczep serca, rehabilitacja poudarowa

Kinesiotaping po zabiegach torakochirurgicznych

Jan Szczegielniak, Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Zbigniew Śliwiński

Jan Szczegielniak, Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Zbigniew Śliwiński – Kinesiotaping after thoracosurgeries. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 344-350

Streszczenie
W oddziałach torakochirurgicznych w Polsce w 2005 roku przeprowadzono niemal 15.000 zabiegów. Zdecydowana większość z nich obejmowała zabiegi lobektomii, z powodu zmian strukturalnych spowodowanych chorobą nowotworową. Większość pacjentów operowana była w I i II stadium zaawansowania choroby, co świadczy o znacznie lepszej diagnostyce kwalifikacji do leczenia operacyjnego, nie mniej jednak odsetek chorych leczonych w III stadium zaawansowania choroby wynosi nawet do 40%. Postępowanie fizjoterapeutyczne u tych pacjentów stanowi problem niezwykle złożony z uwagi na chorobę podstawową, ogólny stan zdrowia, jak też na powikłania pooperacyjne. Rehabilitacja ma na celu poprawę tolerancji wysiłku i usprawnienie mechanizmu oddychania, zwiększenie elastyczności klatki piersiowej i zmniejszenie bólu. Celem ostatecznym powinno być poprawienie jakości życia chorego. Przy pojawiających się obrzękach limfatycznych istotna jest również terapia przeciwobrzękowa. U pacjentów, u których zabieg chirurgiczny nie wiąże się z chorobą nowotworową, uzupełnieniem kinezyterapii, która stanowi podstawę postępowania fizjoterapeutycznego są zabiegi fizykalne i masaż. Są one stosowane w celu normalizacji tonusu mięśni, zmniejszenia obrzęków i odczuć bólowych. U przeważającej większości chorych, z uwagi na podstawową jednostkę chorobową, zabiegi te są przeciwwskazane. Przy ograniczonej możliwości zastosowania leczenia fizykalnego metoda kinesiotapingu (KT) jest bezpieczną formą wspomagającą gojenie blizny pooperacyjnej, usprawniającą pracę mięśni oraz dającą możliwość zmniejszenia towarzyszących obrzęków i dolegliwości bólowych.
Słowa kluczowe
kinesiotaping, fizjoterapia, torakochirurgia
1 2 3 4 5 6 … 12