Author: Ida Wahidah

Wpływ wychowania fizycznego na dobrostan psychiczny uczniów. Systematyczny przegląd literatury

Ida Wahidah

 

Ida Wahidah – Exploring the impact of physical education on students’ psychological well-being. A systematic literature study –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 70-80

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19SPWZ

Streszczenie
Dobrostan psychiczny uczniów jest kluczowym elementem ich ogólnego rozwoju, wpływającym na wyniki w nauce, relacje społeczne i zdolność adaptacji. Wychowanie fizyczne (WF) zostało zidentyfikowane jako istotny czynnik wpływający na zdrowie psychiczne, oferujący korzyści takie jak redukcja stresu, stabilność emocjonalna i poprawa nastroju. Celem niniejszego badania jest systematyczny przegląd literatury dotyczącej wpływu WF oraz powiązanych czynników na dobrostan psychiczny uczniów. W badaniu zastosowano metodę systematycznego przeglądu literatury (SLR), zgodnie z wytycznymi PRISMA. Artykuły opublikowane w latach 2019–2024 zostały pozyskane z baz danych takich jak Scopus i Web of Science, przy użyciu słów kluczowych: „wychowanie fizyczne”, „dobrostan psychiczny”. Po rygorystycznej selekcji do pogłębionej analizy włączono 13 badań. Dane były zbierane systematycznie, ze szczególnym uwzględnieniem metodologii, charakterystyki próby i kluczowych wyników. Przegląd wskazuje na pięć głównych wniosków. Po pierwsze, wspierające potrzeby zachowania nauczycieli wzmacniają motywację i dobrostan uczniów, natomiast zachowania tłumiące potrzeby negatywnie wpływają na wyniki psychologiczne. Po drugie, interwencje w środowisku szkolnym, szczególnie te promujące aktywność fizyczną, sprzyjają zdrowiu psychicznemu i więziom społecznym. Po trzecie, pandemia COVID-19 zakłóciła poziomy aktywności fizycznej, co doprowadziło do pogorszenia zdrowia psychicznego, zwłaszcza wśród aktywnych uczniów. Po czwarte, regularne ćwiczenia, zwłaszcza o lekkiej i umiarkowanej intensywności, znacząco poprawiają dobrostan poznawczy i emocjonalny. Wreszcie, czynniki ochronne, takie jak odporność psychiczna, uważność i wsparcie społeczne, łagodzą stres i wzmacniają stabilność psychiczną. Wyniki podkreślają powiązane role zachowań nauczycieli, środowiska szkolnego, aktywności fizycznej i odporności osobistej w kształtowaniu zdrowia psychicznego uczniów. Holistyczne podejścia integrujące te elementy mogą zwiększyć skuteczność WF w promowaniu dobrostanu. Pandemia uwydatniła potrzebę opracowania adaptacyjnych strategii utrzymania aktywności fizycznej w sytuacjach kryzysowych. Wychowanie fizyczne, wspierane przez nauczanie uwzględniające potrzeby, pozytywne środowisko szkolne oraz odporność osobistą, odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu dobrostanu psychicznego uczniów. Wnioski z przeglądu dostarczają praktycznych rekomendacji dla nauczycieli i decydentów w zakresie projektowania interwencji wspierających holistyczny rozwój uczniów.

Słowa kluczowe
dobrostan psychiczny, wychowanie fizyczne, środowisko szkolne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń aerobowych na jakość snu u osób z nadwagą i otyłością: przegląd systematyczny i metaanaliza

Nurul Farah Shafiqa Mahtar, Noor Fatihah Ilias, Sazzli Shahlan Kasim, Hashbullah Ismail

 

Nurul Farah Shafiqa Mahtar, Noor Fatihah Ilias, Sazzli Shahlan Kasim, Hashbullah Ismail – The effects of aerobic exercise on sleep quality in overweight and obese individuals: a systematic review and meta-analysis –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 60-69

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D1979F2

Streszczenie
Tło. Jakość snu ma kluczowe znaczenie dla zdrowia – wpływa na regenerację fizyczną, funkcje poznawcze oraz stabilność emocjonalną. Niska jakość snu jest powszechna wśród osób z nadwagą i otyłością. Dowody sugerują, że ćwiczenia aerobowe poprawiają jakość snu poprzez pozytywny wpływ na układy fizjologiczne odpowiedzialne za jego regulację, co czyni je potencjalną interwencją dla tej grupy.
Cel. Celem niniejszego badania jest ocena wpływu ćwiczeń aerobowych na jakość snu u osób z nadwagą i otyłością poprzez przegląd systematyczny i metaanalizę.
Metody. Przeszukano cztery bazy danych elektronicznych (PubMed, ScienceDirect, Scopus i Web of Science) w poszukiwaniu randomizowanych badań kontrolowanych z lat 2008–2023, porównujących grupy wykonujące ćwiczenia aerobowe z grupami kontrolnymi. Subiektywne wyniki dotyczące snu oceniano za pomocą Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI), a obiektywne – za pomocą aktygrafii lub polisomnografii. Ryzyko błędu systematycznego oceniano za pomocą narzędzia TESTEX, a metaanalizy przeprowadzono w programie RevMan 5.4 z wykorzystaniem modelu efektów losowych.
Wyniki. Szesnaście badań (N = 1132) wykazało, że ćwiczenia aerobowe istotnie poprawiają subiektywną jakość snu u osób z nadwagą i otyłością (niższe wyniki PSQI, średnia różnica -1,53, 95% CI od -2,88 do -0,19, p = 0,03). Nie zaobserwowano istotnych zmian w zakresie obiektywnych parametrów snu (np. czasu snu, latencji, efektywności).
Wniosek. Ćwiczenia aerobowe poprawiają subiektywną jakość snu, ale nie mają istotnego wpływu na obiektywne parametry snu u osób z nadwagą i otyłością. Potrzebne są dalsze badania, aby lepiej zrozumieć ich wpływ na obiektywne wskaźniki snu.

Słowa kluczowe
ćwiczenia aerobowe, jakość snu, subiektywna jakość snu, obiektywna jakość snu, nadwaga, otyłość, metaanaliza

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność techniki Mulligana „MWM” w porównaniu z techniką Spencera w poprawie sprawności funkcjonalnej u osób z zespołem zamrożonego barku (capsulitis adhaesiva stawu ramiennego)

Sundar Rajan M S, Kotteeswaran K, Kamalakannan M, Hariharan J, Priyanga Seemathan, Delphin Kavya D, Dinesh S, Koteeswari Arumugam

 

Sundar Rajan M S et al. – Effectiveness of Mulligan “MWM” versus Spencer technique on functional ability in subjects with adhesive capsulitis of the shoulder joint –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 54-59

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19F64U

Streszczenie
Wprowadzenie. Zespół zamrożonego barku, znany również jako capsulitis adhaesiva, charakteryzuje się bólem i postępującą utratą czynnego oraz biernego zakresu ruchu w stawie ramiennym, spowodowaną przykurczem torebki stawowej i włóknieniem. Technika Spencera koncentruje się na mobilizacji stawu ramiennego i stawu łopatkowo-żebrowego. Technika Mulligana łączy aktywny ruch z bierną mobilizacją towarzyszącą w celu uzyskania bezbolesnego zakresu ruchu poprzez przywrócenie ograniczonego ślizgu towarzyszącego.
Cel. Ocena skuteczności techniki Mulligana „MWM” w porównaniu z techniką Spencera u pacjentów z capsulitis adhaesiva stawu ramiennego przy użyciu pomiarów zakresu ruchu (ROM) oraz wskaźnika bólu i niesprawności barku (SPADI).
Materiał i metody. Do badania zakwalifikowano 40 osób spełniających kryteria włączenia i wykluczenia. Przed rozpoczęciem badania dokładnie wyjaśniono procedurę i uzyskano świadomą zgodę. Wartości przed i po interwencji oceniano przy użyciu pomiaru ROM i skali SPADI. Uczestników podzielono na dwie grupy: technika Mulligana „MWM” z ćwiczeniami (n = 20) oraz technika Spencera z ćwiczeniami (n = 20). Obie grupy wykonywały krążenia ramion, wahadłowe rozciąganie, rozciąganie z ręcznikiem, ćwiczenia z kijem, wspinaczkę po ścianie oraz rozciąganie górnej części ciała trzy razy w tygodniu przez sześć tygodni (2 serie po 10 powtórzeń z 10-sekundowym przytrzymaniem).
Wyniki. Dane poddano analizie statystycznej z użyciem testu t dla prób niezależnych. Grupa stosująca technikę Mulligana „MWM” wykazała istotnie większą poprawę (p < 0,01) w zakresie redukcji bólu i poprawy sprawności funkcjonalnej w porównaniu z techniką Spencera, co potwierdzają wyniki ROM i SPADI.
Wnioski. Technika Mulligana „MWM” w połączeniu z ćwiczeniami jest skuteczniejsza niż technika Spencera w zmniejszaniu bólu i poprawie sprawności funkcjonalnej u osób z capsulitis adhaesiva stawu ramiennego.

Słowa kluczowe
capsulitis adhaesiva, zakres ruchu, spadi, technika mulligana „mwm”, technika spencera

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Poprawa równowagi dynamicznej u siedzących trybem życia nastoletnich chłopców po 8 tygodniach ćwiczeń przysiadu azjatyckiego

Sih Reka Prawidya, Damayanti Tinduh, Dewi Masrifah Ayub, Ratna Daryanti Soebadi, Mahmudah

 

Sih Reka Prawidya, Damayanti Tinduh, Dewi Masrifah Ayub, Ratna Daryanti Soebadi, Mahmudah – Improvement of dynamic balance in sedentary male adolescents after 8 weeks of Asian squat exercise –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 46-53

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19MKQJ

Streszczenie
Wprowadzenie. Celem badania była analiza zmian w zakresie równowagi dynamicznej u siedzących trybem życia nastoletnich chłopców po 8 tygodniach wykonywania ćwiczeń typu przysiad azjatycki.
Metody. Badanie miało charakter jednozaślepionego, randomizowanego badania kontrolowanego. Wzięło w nim udział 24 uczniów płci męskiej prowadzących siedzący tryb życia, którzy zostali losowo przydzieleni do grupy badawczej (n = 12), wykonującej ćwiczenia typu przysiad azjatycki trzy razy w tygodniu przez osiem tygodni, lub do grupy kontrolnej (n = 12), która nie otrzymała żadnej interwencji. Efekt oceniano przy użyciu testu czteroskokowego (Four-Square Step Test – FSST) przed i po zakończeniu interwencji.
Wyniki. W grupie badawczej zaobserwowano istotną poprawę wyników testu FSST w 4. tygodniu (p = 0,004) oraz po 8 tygodniach interwencji (p < 0,001). Po ośmiu tygodniach ćwiczeń grupa badawcza wykazała statystycznie istotną poprawę w porównaniu z grupą kontrolną (p = 0,005), z dużą wielkością efektu (Cohen’s d = 1,29).
Wnioski. Ośmiotygodniowy trening z zastosowaniem przysiadu azjatyckiego jest skuteczną i bezpieczną formą aktywności poprawiającą równowagę dynamiczną u nastoletnich chłopców prowadzących siedzący tryb życia.

Słowa kluczowe
nastolatek, równowaga posturalna, trening oporowy, uczeń, siedzący tryb życia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związek między aktywnością fizyczną a otyłością wśród studentów uczelni wyższych

Azlan Ahmad Kamal, Amirul Naqiq Zainal Abidinv, Zarizi Ab Rahman, Abdul Afiq Muhaimin

 

Azlan Ahmad Kamal, Amirul Naqiq Zainal Abidinv, Zarizi Ab Rahman, Abdul Afiq Muhaimin – Relationship between physical activity and obesity among university students –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 35-45

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19PEB4

Streszczenie
Wprowadzenie. Dysfunkcja wyprostu odcinka szyjnego to częste zaburzenie ruchomości w obrębie tego obszaru. Technika Mulligana – trwały naturalny ślizg stawowy (SNAG) – jest powszechnie stosowana w praktyce klinicznej w celu poprawy ruchomości, jednak istnieje ograniczona liczba dowodów na jej wpływ na funkcjonowanie regionalne. Celem badania było określenie wpływu SNAG dolnego odcinka szyjnego na zwiększenie zakresu ruchu wyprostu.
Materiał i metody. Do badania o charakterze quasi-eksperymentalnym zakwalifikowano za zgodą 60 uczestników. Zostali oni losowo przydzieleni do trzech grup. Samodzielny SNAG z dodatkiem lub bez dodatku ćwiczeń ukierunkowanych na mięśnie szyi i łopatki oraz ćwiczenia standardowe były realizowane podczas 7 sesji w ciągu dwóch tygodni. Przed i po interwencji oceniano nasilenie bólu, zakres wyprostu odcinka szyjnego, siłę mięśni głębokich zginaczy szyi, stopień niepełnosprawności regionalnej oraz ustawienie powierzchni stawowych przy użyciu rentgenogramu.
Wyniki. We wszystkich grupach odnotowano istotną poprawę zakresu wyprostu, siły zginaczy głębokich oraz zmniejszenie niepełnosprawności szyi (p < 0,001). Grupa stosująca SNAG i ćwiczenia specyficzne wykazała istotnie lepsze wyniki (p < 0,005) we wszystkich ocenianych parametrach w porównaniu z pozostałymi grupami. Ustawienie segmentalnych powierzchni stawowych również uległo istotnej zmianie po zastosowaniu SNAG (p < 0,001).
Wnioski. Wyniki badania sugerują, że samodzielnie stosowany SNAG, ukierunkowany na dolny odcinek szyjny, w połączeniu ze specyficznymi ćwiczeniami, wpływa na zmianę ustawienia powierzchni stawowych, poprawia funkcję mięśni, zwiększa sprawność regionalną i zmniejsza dolegliwości bólowe u osób z dysfunkcją wyprostu szyjnego.

Słowa kluczowe
dysfunkcja wyprostu odcinka szyjnego, samodzielny SNAG szyjny, trening głębokich zginaczy szyi, ćwiczenia specyficzne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związki fitochemiczne ogórka morskiego spożywane po interwencji z treningiem siłowym wykazują działanie redukujące intensywność bólu u zdrowych mężczyzn

Sri Gusti Handayani, Novadri Ayubi, Afifan Yulfadinata, Anton Komaini, Junian Cahyanto Wibawa, Ainun Zulfikar Rizki, Alvin Afandi, Procopio B. Dafun Jr., Mohammed Aljunaid

 

Sri Gusti Handayani et al. – Sea cucumber phytochemical compounds consumed after weight training intervention shown to reduce pain intensity in healthy men –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 28-34

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D197AH7

Streszczenie
Celem tego badania była analiza, czy suplementacja ogórkiem morskim po treningu siłowym może zmniejszyć intensywność bólu u zdrowych osób. To badanie eksperymentalne wykorzystuje projekt z grupą kontrolną przed i po. Doboru uczestników dokonano techniką doboru celowego. Uczestnicy zostali podzieleni na dwie grupy: grupę K1 otrzymującą placebo oraz grupę K2 otrzymującą suplementację ogórkiem morskim w dawce 500 mg. Suplementacja była podawana w formie kapsułek. W badaniu wzięło udział dwudziestu zdrowych mężczyzn. Zbieranie danych przeprowadzono przez 3 dni. Pierwszego dnia uczestnicy zebrali dane charakterystyczne. Następnie poproszono ich o rozgrzewkę, a potem wykonanie treningu siłowego. Dwadzieścia cztery godziny po treningu siłowym przeprowadzono pierwsze pomiary intensywności bólu. Następnie uczestnikom podano placebo oraz ogórek morski, zgodnie z przypisaniem do grupy. Czterdzieści osiem godzin po treningu siłowym przeprowadzono pomiar końcowy intensywności bólu. Wyniki wykazały, że interwencja ogórkiem morskim w dawce 500 mg po treningu oporowym istotnie zmniejszyła intensywność bólu u zdrowych osób (p < 0,05*). Ponadto, również w grupie kontrolnej odnotowano istotne zmniejszenie intensywności bólu (p < 0,05*). Można zatem stwierdzić, że suplementacja ogórkiem morskim wykazuje skuteczność w redukcji intensywności bólu. W odniesieniu do grupy kontrolnej, w której również odnotowano istotny spadek, konieczne jest przeprowadzenie badań laboratoryjnych w celu identyfikacji biomarkerów intensywności bólu, co pozwoli wzmocnić dane badawcze.

Słowa kluczowe
ogórek morski, trening siłowy, intensywność bólu

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność ćwiczeń stabilizujących obręcz biodrowo-miedniczną w porównaniu z konwencjonalnymi ćwiczeniami wzmacniającymi w elektromiograficznej ocenie aktywacji mięśnia obłego przyśrodkowego uda u osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego

Nevatha S, Kotteeswaran K, Kamalakannan M, Priyadarshini Babu Rajendra Prasad, Hariharan J, Josyula Snigdha

 

Nevatha S, Kotteeswaran K, Kamalakannan M, Priyadarshini Babu Rajendra Prasad, Hariharan J, Josyula Snigdha – Effectiveness of lumbopelvic hip-core stabilisation exercises versus conventional strengthening exercises on electromyographic analysis of vastus medialis oblique activation in knee osteoarthritis –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 23-27

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19CE52

Streszczenie
Wprowadzenie. Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (OA) to powszechna i wyniszczająca dolegliwość, szczególnie dotycząca przedziału przyśrodkowego stawu udowo-piszczelowego. Prowadzi do bólu, sztywności oraz ograniczeń funkcjonalnych. Terapia ruchem, w tym wzmacnianie mięśni, stanowi podstawową metodę zachowawczego leczenia objawów OA. Mięsień obły przyśrodkowy uda (vastus medialis oblique, VMO) odgrywa kluczową rolę w stabilizacji rzepki, a jego dysfunkcja często wiąże się z chorobą zwyrodnieniową kolana, przyczyniając się do zaburzeń mechaniki stawu i zwiększonego bólu. Ćwiczenia stabilizujące obręcz biodrowo-miedniczną koncentrują się na poprawie kontroli ruchów tułowia i miednicy, co może wpływać na ustawienie kończyny dolnej i zmniejszać obciążenie stawu kolanowego. Konwencjonalne ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy skupiają się głównie na prostownikach kolana, z naciskiem na poprawę funkcji VMO.
Cel. Celem badania było określenie, który rodzaj ćwiczeń skuteczniej wpływa na aktywację VMO, poprawę stabilności kolana i optymalizację efektów rehabilitacji.
Materiał i metody. Na podstawie kryteriów włączenia i wykluczenia do badania zakwalifikowano 104 osoby z rozpoznaną chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, rekrutowane z Saveetha Hospital. Każda grupa wykonywała pięć sesji ćwiczeń tygodniowo przez cztery tygodnie. Do oceny wzorców aktywacji mięśni zastosowano elektromiografię powierzchniową (EMG), aby ustalić, która interwencja skuteczniej zwiększa aktywację VMO.
Wyniki. Średnia wartość po interwencji w grupie eksperymentalnej wyniosła 60,29, natomiast w grupie kontrolnej – 48,15 (p < 0,0001). Różnica między grupami była istotna statystycznie.
Wnioski. Badanie potwierdza, że ćwiczenia stabilizujące obręcz biodrowo-miedniczną są skuteczniejsze niż konwencjonalne ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy w zwiększaniu aktywacji VMO, poprawie stabilności kolana i wspomaganiu procesu rehabilitacji u osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.

Słowa kluczowe
choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego, mięsień obły przyśrodkowy uda, stabilizacja obręczy biodrowo-miednicznej, konwencjonalne wzmacnianie, elektromiografia powierzchniowa

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza potrzeb językowych w zakresie mówienia w języku angielskim wśród terapeutów masażu w sektorze usług w Yogyakarcie

Titis Dewi Cakrawati, Anwar Efendi, Agus Widyantoro

 

Titis Dewi Cakrawati, Anwar Efendi, Agus Widyantoro – EFL needs analysis for speaking proficiency in Yogyakarta’s massage therapy sector –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 14-22

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19RSPT

Streszczenie
Cel badania. Celem badania jest analiza potrzeb językowych w zakresie mówienia w języku angielskim wśród terapeutów masażu pracujących w salonach piękności w Specjalnym Regionie Yogyakarta w Indonezji. Rosnąca liczba klientów międzynarodowych stwarza potrzebę podniesienia kompetencji językowych personelu. W badaniu zastosowano podejście mieszane, łączące badania ilościowe (ankiety) z jakościowymi (wywiady), w celu określenia potrzeb, braków i oczekiwań językowych terapeutów. Dane ilościowe wskazują, że 88% respondentów uznaje znajomość języka angielskiego za kluczową dla podniesienia jakości usług, a 81% zgłasza brak pewności siebie w komunikacji z klientami anglojęzycznymi. Ponadto 89% uczestników podkreśla potrzebę materiałów dydaktycznych dostosowanych do realiów ich pracy, a 86% preferuje praktyczne techniki mówienia możliwe do bezpośredniego zastosowania podczas sesji terapeutycznych. Wywiady jakościowe rzucają dodatkowe światło na wyzwania, z jakimi mierzą się terapeuci – trudności w jasnym wyrażaniu się oraz zapotrzebowanie na interaktywne, wspierane technologicznie metody nauki. Wyniki badania pokazują duże zapotrzebowanie na praktyczne, kontekstowe szkolenia językowe, które poprawią skuteczność komunikacji z międzynarodowymi klientami. Główne trudności to ograniczony zasób słownictwa, problemy gramatyczne i niska pewność siebie, co utrudnia tłumaczenie usług, reagowanie na pytania klientów i budowanie relacji opartej na zaufaniu. Za najbardziej preferowane uznano metody konwersacyjne, wspierane multimediami, takimi jak filmy i nagrania audio. Podejścia te są spójne z globalnymi ustaleniami w zawodach medycznych, takich jak fizjoterapia, gdzie kontekstualna, zorientowana na pacjenta komunikacja znacznie zwiększa skuteczność terapii. Badanie podkreśla również znaczenie jasnej komunikacji przy udzielaniu instrukcji do zabiegów i zaleceń domowych, co wpływa na lepsze przestrzeganie zaleceń przez klientów i ich zadowolenie z usług. Poprzez tworzenie dopasowanych materiałów do nauki języka, opartych na realistycznych scenariuszach, niniejsze badanie wypełnia lukę w badaniach z zakresu języka angielskiego do celów zawodowych (ESP) w sektorze urody i wellness.

Słowa kluczowe
analiza potrzeb, masażyści, umiejętności mówienia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Częstość występowania nieprawidłowości postawy ciała u dzieci w okresie wczesnoszkolnym

Ewa Puszczałowska-Lizis, Kinga Szwed, Wioletta Mikuľáková, Martyna Dul

 

Ewa Puszczałowska-Lizis, Kinga Szwed, Wioletta Mikuľáková, Martyna Dul – Prevalence of postural abnormalities among primary schoolchildren –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 6-13

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19Z89D

Streszczenie
Wstęp. Nieprawidłowości postawy ciała stanowią problem zdrowia publicznego. Cel pracy stanowiła ocena częstości występowania wad postawy ciała u dziewcząt i chłopców w okresie wczesnoszkolnym.
Materiał i metody. Badaniami objęto 150 dzieci, w tym 7-latki (25 dziewcząt; 25 chłopców), 8-latki (25 dziewcząt; 25 chłopców) i 9-latki (25 dziewcząt i 25 chłopców) uczęszczające do losowo wybranych szkół podstawowych na terenie województwa podkarpackiego (Polska). Postawę ciała badano metodą punktowania Kasperczyka. Wyniki analizowano testami chi-kwadrat Pearsona, U Manna-Whitneya i ANOVA Kruskala-Wallisa.
Wyniki. Największe zróżnicowanie częstości nieprawidłowości dotyczyło ustawienia barków (52% dzieci miało je ustawione asymetrycznie lub lekko wysunięte do przodu, 15% dzieci były strongly asymmetrically moved forward, the top of the shoulders is located in front of the contour of the neck), brzucha (54% dzieci miało brzuch uwypuklony, ale nie wysunięty poza linię klatki piersiowej, u 23% dzieci brzuch był uwypuklony, wysunięty poza linię klatki piersiowej, a u 1% badanych brzuch był obwisły) i stóp (40% dzieci miało stopę spłaszczoną, 17% dzieci miało stopę płaską, a 9% dzieci płasko-koślawą). Odnotowano zależności między płcią 7-letnich dzieci, a częstością nieprawidłowości postawy ciała (p = 0,025), jak również między wiekiem chłopców, a częstością nieprawidłowości postawy ciała (p = 0,001).
Wnioski. Ustawienie barków, brzucha i wysklepienie stopy wymagają szczególnej uwagi w kwestii dotyczącej podejmowania i upowszechniania działań profilaktyczno-korekcyjnych.
7-letni chłopcy prezentowali gorszą postawę ciała niż 7-letnie dziewczęta, ponadto 7-letni chłopcy w sumarycznym zestawieniu uzyskali więcej punktów karnych niż 9-letni chłopcy. Wskazuje to na potrzebę monitorowania postawy ciała i terapii, a proces ten powinien charakteryzować się ciągłością oraz obustronną współpracą między terapeutami, a środowiskiem opiekuńczo-wychowawczym.

Słowa kluczowe
postawa ciała, ocena wizualna, dziewczęta, chłopcy

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność wzmacniania mięśni przeciwgrawitacyjnych kończyn dolnych u rekreacyjnych piłkarzy. Badanie porównawcze

Kaviyarasan P, Sarvan kumar J, Kamalakannan M, Hariharan J, Priyadarshini Babu, Priyanga Seemathan, Priyadharshini V, Thiagarajan D

Kaviyarasan P et al. – Effectiveness of lower limb antigravity muscle strengthening in recreational footballers. A comparative study –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 439-447

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007D9BZJ

Streszczenie
Wprowadzenie. Badanie analizuje skuteczność ćwiczeń wzmacniających mięśnie przeciwgrawitacyjne kończyn dolnych w porównaniu z ćwiczeniami konwencjonalnymi u rekreacyjnych piłkarzy. Zwiększenie wytrzymałości i zwinności ma kluczowe znaczenie dla osiągnięć w piłce nożnej, dlatego istotne jest określenie optymalnych metod treningowych.
Cel badania. Ocena i porównanie wpływu ćwiczeń wzmacniających mięśnie przeciwgrawitacyjne kończyn dolnych oraz ćwiczeń konwencjonalnych na wytrzymałość i zwinność u rekreacyjnych piłkarzy.
Materiał i metody. W eksperymencie wzięło udział 56 rekreacyjnych piłkarzy wybranych metodą doboru celowego z Uniwersytetu Saveetha. Uczestników losowo podzielono na dwie grupy:
1. Grupa ćwiczeń wzmacniających mięśnie przeciwgrawitacyjne kończyn dolnych. Realizowała ukierunkowany trening (wypady z hantlami, odwrotne przysiady nordyckie, przysiady z hantlami, testy zwinności T-drill oraz jednonóżne skoki na skrzynię) przez 5 dni w tygodniu przez 6 tygodni.
2. Grupa ćwiczeń konwencjonalnych. Wykonywała tradycyjne ćwiczenia (przysiady, wypady, wspięcia na palce, wchodzenie na stopień oraz brzuszki) według tego samego harmonogramu.
Obie grupy realizowały 5-minutową rozgrzewkę i schłodzenie. Jako miary wyników zastosowano test 30-sekundowego skakania na wytrzymałość oraz test zwinności T, które oceniano po zakończeniu interwencji.
Wyniki. Średni wynik wytrzymałościowy po zakończeniu interwencji w grupie konwencjonalnej wyniósł 38,71, podczas gdy grupa wzmacniająca mięśnie przeciwgrawitacyjne osiągnęła wynik 42,68. W zakresie zwinności grupa konwencjonalna uzyskała wynik 11,8282, a grupa przeciwgrawitacyjna 10,64957. Obie interwencje przyniosły istotną poprawę (p < 0,0001).
Wnioski. Obie metody treningowe pozytywnie wpłynęły na wytrzymałość i zwinność, przy czym grupa ćwicząca mięśnie przeciwgrawitacyjne kończyn dolnych osiągnęła lepsze rezultaty. Sugeruje to, że połączenie obu metod treningowych może zoptymalizować wyniki rekreacyjnych piłkarzy.

Słowa kluczowe
wzmacnianie mięśni przeciwgrawitacyjnych kończyn dolnych, wytrzymałość, ćwiczenia konwencjonalne, zwinność

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 4 … 171