Tag: Shenbaga Sundaram Subramanian

Wpływ strukturalizowanego programu ćwiczeń poporodowych na poziom kortyzolu w ślinie u kobiet po cięciu cesarskim

Dasarapu Indrani, Shenbaga Sundaram Subramanian, Prathap Suganthirababu, Dubba NagaRaju, Surya Vishnuram, Jagatheesan Alagesan, Purna Chandra Shekhar, Rahul Shaik, K.Himabindu, Kiran Velukuri

Dasarapu Indrani, Shenbaga Sundaram Subramanian, Prathap Suganthirababu, Dubba NagaRaju, Surya Vishnuram, Jagatheesan Alagesan et al. – The impact of structured postnatal exercise program on salivary cortisol levels in postpartum women following caesarean section –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(3); 423-427

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19P4A8

Streszczenie
Wprowadzenie. Podwyższony poziom kortyzolu sprzyja stresowi u matek i opóźnia powrót do zdrowia w okresie połogu, zwłaszcza po cięciu cesarskim dolnego odcinka (LSCS), które wiąże się z unikalnymi wyzwaniami fizjologicznymi i psychicznymi.
Cel. Ocena wpływu 12-tygodniowego, strukturalizowanego programu ćwiczeń poporodowych na poziom kortyzolu w ślinie u kobiet po LSCS.
Metody. Sześćdziesiąt kobiet w okresie połogu po cięciu cesarskim losowo przydzielono do grupy eksperymentalnej (n = 30) lub kontrolnej (n = 30). Grupa eksperymentalna realizowała program ćwiczeń poporodowych pod opieką fizjoterapeuty, obejmujący progresję od ćwiczeń oddechowych i mobilizacyjnych do treningu stabilizacji centralnej. Poziom kortyzolu w ślinie mierzono przed i po interwencji. Dodatkowo oceniano siłę mięśni głębokich, poziom zmęczenia i stan psychiczny.
Wyniki. Po interwencji poziom kortyzolu w ślinie był istotnie niższy w grupie eksperymentalnej w porównaniu z grupą kontrolną (różnica średnia: 5,2607 nmol/L; 95% CI: 3,9917–6,5296; p < 0,0001), a grupa eksperymentalna wykazała także poprawę w zakresie wyników drugorzędowych.
Wnioski. Strukturalizowany program ćwiczeń poporodowych skutecznie obniża poziom kortyzolu w ślinie i przyspiesza powrót do zdrowia po LSCS. Wyniki te wspierają włączenie ćwiczeń prowadzonych przez fizjoterapeutę do rutynowej opieki poporodowej w celu redukcji stresu i poprawy zdrowia matek.
Słowa kluczowe
poziom kortyzolu, połóg, cięcie cesarskie, ćwiczenia poporodowe, stres
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń z masą ciała i z wykorzystaniem taśm oporowych na poprawę siły u osób po przebyciu COVID-19

Dubba NagaRaju, Shenbaga Sundaram Subramanian, Dasarapu Indrani, Surya Vishnuram, Kiran Velukuri, S Purna Chandra Shekhar, K. Himabindu, Jagatheesan Alagesan, Fadwa Alhalaiqa

Dubba NagaRaju, Shenbaga Sundaram Subramanian, Dasarapu Indrani, Surya Vishnuram,Kiran Velukuri, S Purna Chandra Shekhar et al. – Effect of bodyweight exercises versus resistance band exercises to improve strength in post-COVID individuals –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(3); 408-411

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D192ROZ

Streszczenie
Wprowadzenie. Trening oporowy jest kluczowy dla zwiększania siły mięśniowej i ogólnej sprawności fizycznej. Wśród różnych metod, ćwiczenia z masą własnego ciała oraz z użyciem taśm oporowych są ekonomiczne i łatwo dostępne, co czyni je szczególnie przydatnymi dla młodych dorosłych. Istnieje jednak niewiele badań porównujących ich względną skuteczność. Celem pracy była ocena wpływu ćwiczeń z masą ciała oraz ćwiczeń z taśmami oporowymi na siłę mięśniową u młodych dorosłych.
Metody. Trzydziestu młodych dorosłych uczestników zostało losowo przydzielonych do dwóch grup: grupa A (trening z masą ciała) oraz grupa B (trening z taśmami oporowymi), po 15 osób w każdej. Stosowano ustrukturyzowany protokół treningowy przez cztery tygodnie. Siłę oceniano przed i po interwencji za pomocą testu pompek i testu przysiadu. Zmiany wewnątrz grup analizowano testem t dla prób parzystych przy p < 0,05.
Wyniki. Obie formy treningu istotnie poprawiły siłę mięśniową. Grupa A odnotowała wyraźne przyrosty w obu testach: pompek                   (t = -9,025, p < 0,001) i przysiadów (t = -13,169, p < 0,001). Grupa B wykazała większą poprawę: test pompek (t = -23,438, p < 0,001) i test przysiadów (t = -16,430, p < 0,001), a średnie przyrosty były wyższe niż w grupie A.
Wnioski. Zarówno ćwiczenia z masą ciała, jak i z użyciem taśm oporowych skutecznie zwiększają siłę mięśniową, przy czym trening z taśmami daje nieco lepsze efekty. Wyniki te potwierdzają zasadność stosowania taśm oporowych, zwłaszcza w warunkach ograniczonych zasobów.
Słowa kluczowe
trening siłowy, ćwiczenia z masą ciała, taśmy oporowe, młodzi dorośli, test pompek, test przysiadu
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność programu wzmacniającego ekscentrycznie i koncentrycznie na ból i wydolność funkcjonalną u sprinterów z zespołem bólu rzepkowo-udowego. Badanie pilotażowe

Buvanesh Annadurai, Vinodhkumar Ramalingam, Devadharshini Balakrishnan, Surya Vishnuram, Shenbaga Sundaram Subramanian, Santhana Lakshmi S, Pavithra Aravind, Pavithra S, Rajesh G, Thamer A. Altaim

Buvanesh Annadurai et al. – Effectiveness of concentric and eccentric strengthening program on pain and functional performance in patellofemoral pain syndrome among sprinters – A pilot study –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(3); 288-292

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG7D19JL5P

Streszczenie
Wprowadzenie. Zespół bólu rzepkowo-udowego (PFPS) jest częstym zaburzeniem układu mięśniowo-szkieletowego, które przede wszystkim dotyka sportowców, zwłaszcza wykonujących powtarzające się ruchy zgięcia i wyprostu kolan. Szczególnie narażeni są sprinterzy akademiccy, ponieważ niektóre style biegu, takie jak styl dowolny czy klasyczny, wymagają powtarzalnych ruchów kończyn dolnych. Szacowana częstość występowania PFPS u sportowców wyczynowych wynosi 35,7%, u młodzieży 28,9%, a w wojsku 13,5%. PFPS występuje u osób w różnych grupach wiekowych, a ogólna częstość występowania w populacji wynosi 23%. Nierównowaga mięśniowa wokół stawu kolanowego, zwłaszcza osłabienie mięśnia czworogłowego uda, który odpowiada za stabilizację rzepki, jest często powiązana z PFPS. Ćwiczenia wzmacniające można ogólnie podzielić na koncentryczne i ekscentryczne, chociaż stosowane są różne strategie rehabilitacji. Celem tego badania była ocena wpływu programów wzmacniających koncentrycznie i ekscentrycznie na poziom bólu i wydolność funkcjonalną u akademickich sprinterów z rozpoznanym PFPS.
Cel. Porównanie skuteczności zmian w wydolności funkcjonalnej i bólu po zastosowaniu ćwiczeń koncentrycznych i ekscentrycznych u sprinterów akademickich z PFPS.
Materiały i metody. Łącznie 24 uczestników zostało przydzielonych do dwóch grup metodą doboru wygodnego: grupa A (n = 12) i grupa B (n = 12). Grupa A realizowała ćwiczenia koncentryczne, a grupa B ćwiczenia ekscentryczne przez trzy tygodnie. Do badania użyto krzesła, stopera, wolnej powierzchni oraz taśmy mierniczej, aby zapewnić precyzję wykonywanych ćwiczeń i pomiarów. Do oceny efektów zastosowano Skalę Numeryczną Oceny Bólu (NPRS) oraz test Timed Up and Go (TUG) do oceny mobilności i równowagi funkcjonalnej.
Wyniki. Analiza statystyczna danych ilościowych wykazała brak istotnej różnicy między grupą A a grupą B (p < 0,0001). Obie grupy wykazały znaczną poprawę po interwencji zarówno w zakresie bólu, jak i wydolności funkcjonalnej; nie stwierdzono jednak istotnych różnic pomiędzy grupami. Zarówno programy wzmacniające koncentrycznie, jak i ekscentrycznie wydają się równie skuteczne w leczeniu PFPS u sprinterów akademickich.
Wnioski. Na podstawie wyników badania ćwiczenia koncentryczne z ultradźwiękami terapeutycznymi (grupa A) oraz ćwiczenia ekscentryczne z ultradźwiękami terapeutycznymi (grupa B) są podobnie skuteczne w łagodzeniu bólu i poprawie wydolności funkcjonalnej u sprinterów akademickich z zespołem bólu rzepkowo-udowego.
Słowa kluczowe
przedni ból kolana, ból rzepkowo-udowy, zespół bólu rzepkowo-udowego
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność techniki energii mięśniowej w połączeniu z ćwiczeniami wzmacniającymi u studentów z zespołem skrzyżowania dolnego

Ranjani Shree.K, Jagatheesan Alagesan, Jeslin.G. N, Shenbaga Sundaram Subramanian, Karthick.K, Neha Lakshmanan, Praveen Kumar.R, Pavithra.S

Ranjani Shree.K et al. – Effects of EMG Biofeedback and active exercises with Integrated neuromuscular inhibition technique on students with Trapezius myalgia –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 370-373

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1O8LL

Streszczenie
Cel. Zespół bólowy mięśnia czworobocznego jest częstym schorzeniem układu mięśniowo-szkieletowego, charakteryzującym się bólem i punktami spustowymi. Biofeedback elektromiograficzny (EMG) wspomaga aktywację mięśni, a ćwiczenia czynne skutecznie redukują ból i sztywność. Celem badania była ocena wpływu treningu ćwiczeń z biofeedbackiem EMG oraz ćwiczeń czynnych, w połączeniu z techniką zintegrowanej inhibicji nerwowo-mięśniowej (INIT), u osób z zespołem bólowym mięśnia czworobocznego. Materiał i metody. Badanie z podwójnie ślepą próbą objęło siedemdziesięciu uczestników z zespołem bólowym mięśnia czworobocznego, losowo przydzielonych do dwóch grup po uzyskaniu świadomej zgody. Obie grupy otrzymywały 10 minut zabiegu INIT. Grupa z biofeedbackiem EMG (n=35) wykonywała ćwiczenia z elektrodami na górnej części mięśnia czworobocznego, natomiast grupa ćwiczeń czynnych (n=35) wykonywała ćwiczenia bez elektrod. Oba protokoły obejmowały 15 sesji w ciągu 3 tygodni. Wyniki. Po interwencji w grupie EMG biofeedback zaobserwowano spadek wskaźnika Neck Disability Index (NDI) do 12,71 ± 1,67, podczas gdy w grupie ćwiczeń czynnych nie odnotowano istotnej poprawy (24,17 ± 3,13). Wyniki pomiaru algometrem uciskowym po terapii były wyższe w grupie biofeedbacku EMG (136,05 ± 5,35) niż w grupie ćwiczeń czynnych (119,68 ± 3,01). Analiza statystyczna wykazała istotne wartości t: 19,057 (p < 0,0001) dla NDI oraz 15,752 (p < 0,0001) dla pomiaru algometrem, co potwierdza skuteczność biofeedbacku EMG w redukcji bólu szyi i zwiększaniu wrażliwości na ucisk. Wnioski. Wyniki wskazują, że zastosowanie biofeedbacku EMG jest skuteczniejsze od samych ćwiczeń czynnych w redukcji bólu i poprawie funkcji u osób z zespołem bólowym mięśnia czworobocznego.
Słowa kluczowe
zespół bólowy mięśnia czworobocznego, biofeedback emg, technika zintegrowanej inhibicji nerwowo-mięśniowej, ćwiczenia czynne, neck disability index
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Skuteczność techniki energii mięśniowej w połączeniu z ćwiczeniami wzmacniającymi u studentów z zespołem skrzyżowania dolnego

Aswin Kumaraguru, Anitha.A, Shenbaga Sundaram Subramanian, Karthick.K, Jeslin. G.N, Neha Lakshmanan, Dinesh Sampath Kumar, Sivaraghav Sathish Kumar

Aswin Kumaraguru et al. – Effectiveness of muscle energy technique along with strengthening exercise among college students with lower cross syndrome –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 290-293

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1MU5D

Streszczenie
Cel. Zła postawa, długotrwałe siedzenie i siedzący tryb życia są powszechne wśród studentów, powodując zaburzenia równowagi mięśniowej, zwiększoną lordozę i boczne przesunięcie środka ciężkości. Warunki te wpływają na siłę mięśni i mogą prowadzić do zespołu skrzyżowania dolnego. Celem badania jest ocena skuteczności techniki energii mięśniowej (MET) i ćwiczeń wzmacniających u studentów z zespołem skrzyżowania dolnego.
Materiał i metody. Jest to badanie z podwójnie ślepą próbą, w którym uczestnicy zdiagnozowani z zespołem skrzyżowania dolnego zostali włączeni po uzyskaniu zgody. Podzielono ich na grupę MET (n = 20) i grupę konwencjonalną (n = 20). Ocena wyjściowa przodopochylenia miednicy została przeprowadzona przy użyciu oprogramowania Kinovea. Zarejestrowano wyniki testu „curl-up” i przysiadów dla oceny siły mięśni brzucha i pośladków.
Wyniki. Analizy statystyczne, oparte na średnich i odchyleniach standardowych, wykazały istotną poprawę w zakresie przodopochylenia miednicy, „curl-up” i przysiadów po interwencji w grupie MET w porównaniu do grupy konwencjonalnej (p < 0,0001 dla wszystkich). Wartości po interwencji wynosiły odpowiednio 10,30 ± 1,45, 42,05 ± 2,44 i 36,70 ± 3,23.
Wnioski. Wyniki potwierdzają, że uczestnicy z grupy MET poprawili przodopochylenie miednicy, siłę mięśni brzucha i pośladków bardziej niż uczestnicy grupy konwencjonalnej.
Słowa kluczowe
ból dolnego odcinka kręgosłupa, przodopochylenie miednicy, technika energii mięśniowej, ćwiczenia wzmacniające, test Thomasa, oprogramowanie Kinovea, test curl-up
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Opracowanie i walidacja protokołu ćwiczeń w programach wczesnej interwencji dla wcześniaków urodzonych o czasie

K.C. Gayathri, Shenbaga Sundaram Subramanian, Yasmeen imtiaz, Hari babu, Mohamed Nainar A, Huda Yahya Alyahyawi, Ahlam Mazi, Reem Alyoubi, Riziq Allah Mustafa Gaowgzeh, Mashael Abdullah Almadhi

K.C. Gayathri et al. – Developing and validating the exercise protocol in early intervention treatment programs for early-term babies –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 265-268

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E1242V

Streszczenie
Wprowadzenie. Celem badania było opracowanie i walidacja nowego protokołu ćwiczeń w ramach programów wczesnej interwencji z zastosowaniem stymulacji za pomocą VA cues i TVP u wcześniaków urodzonych na granicy terminu. Ocenie poddano skuteczność protokołu oraz możliwości jego wdrożenia, uwzględniając walidację treści na podstawie opinii ekspertów.
Metody. Zastosowano pięciostopniową skalę Likerta do oceny 10 pytań w badaniu online, które zostały zweryfikowane przez 15 ekspertów. Rzetelność narzędzia oceniano w grupie 30 niemowląt w wieku od 3 do 6 miesięcy. Największym wyzwaniem było stworzenie psychometrycznie wiarygodnego, praktycznego i efektywnego kwestionariusza, przydatnego zarówno w kontekście klinicznym, jak i badawczym. W artykule przedstawiono wytyczne dotyczące tworzenia i walidacji narzędzia, ze szczególnym uwzględnieniem kamieni milowych rozwoju. Do oceny trafności i rzetelności kwestionariusza zastosowano różne techniki statystyczne, aby zapewnić jego psychometryczną poprawność. Opracowany protokół ćwiczeń był dedykowany wcześniakom urodzonym o czasie.
Wyniki. Współczynnik alfa Cronbacha wyniósł 0,883, co wskazuje na bardzo wysoki poziom spójności wewnętrznej elementów skali.
Wniosek. Na podstawie analizy alfa Cronbacha można stwierdzić, że opracowany protokół ćwiczeń skutecznie zmniejsza ryzyko wystąpienia przyszłych opóźnień rozwojowych.
Słowa kluczowe
wczesna interwencja, VA cues, stymulacja TVP, walidacja ćwiczeń, wcześniaki urodzone o czasie
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Efekty kaskadowe stymulacji za pomocą VA cues i TVP na rozwój dużej motoryki u wcześniaków urodzonych o czasie z opóźnieniem rozwoju

Shenbaga Sundaram Subramanian, K.C.Gayathri, K.Kamatchi, Hari babu, Mohamed Nainar A, Huda Yahya Alyahyawi, Ahlam Mazi,Reem Alyoubi, Riziq Allah Mustafa Gaowgzeh

 

Shenbaga Sundaram Subramanian et al. – Cascading effects of VA cues and TVP stimulation on gross motor development in early-term babies with developmental delay –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(2); 186-191

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG00E19UE6

Streszczenie
Cel. Analiza wpływu stymulacji za pomocą VA cues i TVP na rozwój kamieni milowych w zakresie dużej motoryki u dzieci urodzonych na granicy terminu porodu z opóźnieniem rozwojowym.
Metoda. Do badania zakwalifikowano 110 uczestników spełniających kryteria włączenia i wykluczenia. Przez 12 tygodni realizowano program ćwiczeń z zastosowaniem VA cues w celu oceny wpływu wczesnej interwencji na opóźniony rozwój umiejętności motorycznych. Badanie miało charakter pojedynczo zaślepiony – oceniający nie znał przebiegu terapii – a narzędziem pomiaru był Test Przesiewowy Rozwoju Denver (DDST). Terapia trwała 12 tygodni, a każda sesja interwencji wczesnej trwała 60 minut.
Wyniki. Po zakończeniu interwencji zaobserwowano istotną poprawę w zakresie ryzyka opóźnienia rozwoju. Klasyfikacja osiągnięć motorycznych była oceniana w punkcie wyjściowym, bezpośrednio po interwencji oraz w trakcie obserwacji po 3, 6 i 12 miesiącach. Analiza z wykorzystaniem powtarzanych pomiarów ANOVA wykazała istotne statystycznie różnice – średnia wartość wynosiła 3,00 ± 1,00 przed terapią, 6,95 ± 0,95 po terapii oraz 7,00 ± 0,35 w ostatnim pomiarze.
Wniosek. Stymulacja z użyciem VA cues i TVP, oparta na zaangażowaniu rodziny, może wspierać klinicystów i badaczy w dostosowywaniu działań promujących zdrowie do indywidualnych potrzeb wcześniaków z opóźnieniem rozwoju.
Słowa kluczowe
wczesna interwencja, rozwój motoryczny, wcześniak urodzony o czasie, skala Bayleya
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ 4-tygodniowych ćwiczeń stabilizacji centralnej na aktywność mięśni, zakres ruchu i funkcję u pacjentów z lędźwiową spondylozą

Lilima Patel, Shenbaga Sundaram Subramanian, Saju Binu Cherian, Anil Kumar Oraon, Manoj Kumar Behera

Lilima Patel, Shenbaga Sundaram Subramanian, Saju Binu Cherian, Anil Kumar Oraon, Manoj Kumar Behera – Effect of 4 weeks core stabilization exercise on muscle activity, range of motion and function in Lumbar Spondylosis –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(5); 445-450

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020CPQG4

Streszczenie Wprowadzenie. Lędźwiowa spondyloza (LS) to zwyrodnieniowe schorzenie kręgosłupa związane z zaburzeniami biomechaniki, starzeniem się i dziedzicznością. Mięsień poprzeczny brzucha (TrA) i mięsień wielodzielny lędźwiowy (LM) to dwa kluczowe mięśnie stabilizujące kręgosłup. Ćwiczenia stabilizacji centralnej (CSE) mogą zwiększyć mobilność, zmniejszyć ból i poprawić funkcję mięśni. Jednak niewiele wiadomo na temat ich skuteczności u pacjentów z LS. Celem tego badania jest ocena wpływu 4-tygodniowego programu CSE na funkcję mięśni, zakres ruchu i aktywność u pacjentów z LS. Cel badania. Określenie wpływu 4-tygodniowego programu ćwiczeń stabilizacji centralnej na aktywność mięśni, zakres ruchu i funkcję lędźwiową u pacjentów z LS. Materiał i metody. Przeprowadzono pojedynczo zaślepione, randomizowane, kontrolowane badanie pilotażowe z udziałem 20 pacjentów z LS (w wieku 40-70 lat). Uczestnicy zostali losowo przydzieleni do grupy interwencyjnej lub kontrolnej. Obie grupy wykonywały standardowe ćwiczenia kręgosłupa i rozciągające, ale grupa interwencyjna dodatkowo otrzymała CSE ukierunkowane na mięśnie TrA i LM. Do oceny wyników zastosowano wskaźnik niepełnosprawności Oswestry (ODI), zakres ruchu lędźwiowego (in klinometr) i aktywność mięśni (powierzchniowa elektromiografia). Analizy statystyczne przeprowadzono za pomocą testów t dla próbek zależnych i niezależnych z 95% przedziałem ufności. Wyniki. Test t dla próbek zależnych wykazał istotną poprawę (p < 0,05) w zakresie ROM lędźwiowego, wyników ODI oraz aktywacji mięśni TrA i LM w grupie interwencyjnej. Grupa kontrolna odnotowała znaczne poprawy w ROM i ODI, z niewielkimi, nieistotnymi zmianami w TrA. Testy t dla próbek niezależnych wykazały istotne różnice w ODI i MVIC mięśni TrA i LM na korzyść grupy interwencyjnej, ale brak różnic w ROM między grupami. Wnioski. CSE poprawiają funkcję lędźwiową i aktywację mięśni u pacjentów z LS. Dane te wskazują na ich potencjał jako dodatkowej techniki rehabilitacyjnej.
Słowa kluczowe lędźwiowa spondyloza, stabilizacja centralna, mięsień wielodzielny lędźwiowy, mięsień poprzeczny brzucha, zakres ruchu, wskaźnik niepełnosprawności Oswestry, powierzchniowa elektromiografia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Badanie doświadczenia, szkolenia i przygotowania klinicznego specjalistów zdrowia psychicznego do opieki nad osobami LGBTQIA+

Sri Janani Vasanth Marar, Ilakkiya Lakshmanan, Ramgopal C.N, Shenbaga Sundaram Subramanian

Sri Janani Vasanth Marar, Ilakkiya Lakshmanan, Ramgopal C.N, Shenbaga Sundaram Subramanian – Exploring mental health professionals’ experience, training, and clinical preparedness to provide care for LGBTQIA+ individuals –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(5); 352-359

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020C1JZR

Streszczenie Wstęp. Osoby LGBTQIA+ napotykają na nieproporcjonalnie wysokie poziomy wyzwań zdrowia psychicznego, które są pogłębiane przez dyskryminację, stygmatyzację i niewystarczającą opiekę ze strony nieprzeszkolonych specjalistów zdrowia psychicznego. Mimo ewoluujących postaw społecznych, bariery w dostępie do opieki zdrowia psychicznego pozostają, głównie z powodu braku formalnego szkolenia specjalistów w afirmatywnej opiece LGBTQIA+. Niniejsze badanie bada szkolenie, doświadczenie i samoocenę przygotowania klinicznego specjalistów zdrowia psychicznego do zapewnienia opieki osobom LGBTQIA+. Metody. Przeprowadzono badanie przekrojowe wśród 68 specjalistów zdrowia psychicznego, w tym psychologów klinicznych, psychiatrów i stażystów psychologii. Ankieta oceniła ich formalne szkolenie z zakresu opieki zdrowia psychicznego LGBTQIA+, lata doświadczenia klinicznego oraz samoocenę przygotowania do świadczenia afirmatywnej opieki. Wyniki. Ankieta ujawniła, że wielu uczestników (n = 54, 79,4%) nie miało formalnego szkolenia afirmatywnego LGBTQIA+ i wielu (n = 53, 77,9%) zgłosiło, że czuje się niewystarczająco przygotowane do świadczenia opieki dla osób LGBTQIA+. Stwierdzono istotną dodatnią korelację między doświadczeniem klinicznym a samooceną przygotowania (r = 0,240, p < 0,05), ale nie zidentyfikowano istotnej korelacji między formalnym szkoleniem a przygotowaniem. Ten niespodziewany wynik może wynikać z ograniczonego zakresu lub niewystarczającej głębi istniejących programów szkoleniowych lub braku ciągłego nadzoru po wstępnym szkoleniu. Wnioski. Badanie to podkreśla pilną potrzebę zorganizowanego szkolenia afirmatywnego LGBTQIA+ w edukacji zdrowia psychicznego. Integracja takiego szkolenia do krajowych programów nauczania i licencjonowania jest niezbędna. Przyszłe badania powinny zbadać szersze populacje i konkretne elementy szkolenia, które najbardziej przyczyniają się do przygotowania klinicznego.
Słowa kluczowe szkolenie afirmatywne queer, LGBTQIA+, specjaliści zdrowia psychicznego, przygotowanie kliniczne, doświadczenie
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Badanie związku między poziomami hemoglobiny glikowanej a zespołami geriatrycznymi u starszych pacjentów z cukrzycą (badanie przekrojowe)

Diovin Derose Vianni, Shenbaga Sundaram Subramanian, Surya Vishnuram, Hazliza Razali, Madhanraj Sekar, Naseem Alyahyawi, Hana K Almufadda, Riziq Allah Mustafa Gaowgzeh, Fadwa Alhalaiqa

Diovin Derose Vianni et al. – Exploring the relationship between glycated haemoglobin levels and geriatric syndromes in elderly patients with diabetes (a cross-sectional study) –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(5); 293-299

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG020CN4TC

Streszczenie Wstęp. Jedną z powszechnych przewlekłych chorób jest cukrzyca (DM), która częściej występuje u osób starszych i często wiąże się z różnorodnymi problemami i chorobami współistniejącymi. Objawy geriatryczne, takie jak depresja, osłabienie, zmęczenie i bezsenność, znacząco wpływają na wyniki zdrowotne tej grupy demograficznej. Cel. Badanie to badało związek między poziomami hemoglobiny glikowanej (HbA1c) a objawami geriatrycznymi u seniorów z cukrzycą. Metody. Wybrano odpowiednią próbkę pięćdziesięciu seniorów (w wieku 60–85 lat) z cukrzycą z ambulatorium Szpitala Saveetha. Oceniano wartości HbA1c oraz przeprowadzono badania objawów geriatrycznych przy użyciu uznanych metod. Możliwe korelacje między poziomami HbA1c a zespołami geriatrycznymi badano za pomocą analizy statystycznej. Wyniki: Następujące zmienne wykazały znaczące dodatnie związki z poziomami HbA1c: słabość (r = 0.571, p < 0.000), zmęczenie (r = 0.725, p < 0.000), bezsenność (r = 0.631, p < 0.000) oraz depresja geriatryczna (r = 0.529, p < 0.000). Wnioski. U starszych pacjentów z cukrzycą wyższe poziomy HbA1c były związane z wyższym występowaniem zmęczenia, bezsenności, słabości i depresji. Wyniki te podkreślają potrzebę kontroli glikemii w leczeniu chorób geriatrycznych w tej populacji.
Słowa kluczowe cukrzyca, zespoły geriatryczne, hemoglobina glikowana, depresja, słabość, zmęczenie, bezsenność, starsi pacjenci
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim
1 2 3