Prognostic efficacy of Berg Balance Test in assessing the risk of fall in patients after stroke

Waldemar Brola, Małgorzata Fudala, Jan Czernicki

Waldemar Brola, Małgorzata Fudala, Jan Czernicki – Prognostic efficacy of Berg Balance Test in assessing the risk of fall in patients after stroke. Fizjoterapia Polska 2009; 9(1); 31-38

Abstract
Background. The risk of fali within the first year after a cerebral stroke amounts to approximately 40%. Numerous attempts have been made to propose a simple, yet sensitive and specific test to facilitate effective identification of patients at a particularly high risk of fall. The present study therefore aimed to assess the risk of fall among post-stroke patients undergoing physical rehabilitation with the Berg Test (Berg Functional Balance Scale). Material and methods. A total of 312 patients treated initially at the Stroke Ward and later at the Department of Physical Rehabilitation and attending the Vascular Disease Outpatient Clinic of the Hospital in Końskie in 2004 were followed up over 12 months. Each patient was assessed during the initial rehabilitation period and then allocated to one of four risk groups depending on his/her score in the Berg Test. Every subsequent fali was recorded together with a brief description of any consequences. Results. 119 patients (35%) fell at least once during the 12-month period, with 36 (11.5%) sustaining serious injuries as a result. The majority of the falls (78 patients) occurred in Berg Group IV (highest risk) patients, who also sustained multiple falls and the most serious consequences. The respective number of incidents in the other groups was 24 falls in Group III, 15 falls in Group II, and only 2 falls in Group I. Conclusions. The Berg Test appears to be a simple, reliable and sensitive instrument for identifying patients most at risk of sustaining an accidental fali. Ensuring particular care for those patients may help them avoid serious consequences of falls and enhance overall rehabilitation outcomes.
Key words:
stroke, falls, risk factors, Berg Balance Scale
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rheumatoid arthritis and rheumatoid foot in physiotherapy

Mateusz Curyło, Marlena Rynkiewicz-Andryśkiewicz, Agnieszka Ciukszo, Damian Szubski, Ewa Kucharska, Jan Czernicki, Jan W. Raczkowski

Mateusz Curyło, Marlena Rynkiewicz-Andryśkiewicz, Agnieszka Ciukszo, Damian Szubski, Ewa Kucharska, Jan Czernicki, Jan W. Raczkowski – Rheumatoid arthritis and rheumatoid foot in physiotherapy. Fizjoterapia Polska 2021; 21(2); 172-183

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DD753

Abstract
Rheumatic diseases are not fatal, but they result in shorter life expectancy of the patients suffering from them. This applies to all inflammatory rheumatic diseases, especially rheumatoid arthritis (RA). Rheumatic diseases, in which most of all the joint inflammatory process develops with progressive joint damage, are the cause of patients’ disability, prevent patients from working and everyday functioning, also at home, and affect all aspects of social life. The objective of rehabilitation in RA is to relieve pain, reduce or inhibit inflammation, and maintain the proper functioning of the locomotor system while slowing down or ceasing structural lesions in the joints.
Key words:
Rheumatoid arthritis, RA, rheumatoid foot, disability, orthopaedic equipment
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Download for free (only English version)

Comparison of the efficacy between iontophoresis and phonophoresis with the use of 1% diclofenac gel in patients with gonarthrosis

Robert Klimkiewicz, Jolanta Krukowska, Jan Czernicki, Marta Woldańska-Okońska

Robert Klimkiewicz, Jolanta Krukowska, Jan Czernicki, Marta Woldańska-Okońska – Porównanie skuteczności jonoforezy i fonoforezy z zastosowaniem 1% żelu z diklofenakiem u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów kolanowych. FP 2013; 13(2); 8-14

Streszczenie
Wstęp. Podanie leku miejscowo posiada wiele pozytywnych aspektów, podnosząc wartość stosowanych w fizjoterapii metod transdermalnych takich, jak jonoforeza, fonoforeza czy magnetoforeza. Celem optymalizacji zastosowania metod fizykalnych porównano skuteczność stosowania jonoforezy i fonoforezy u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów kolanowych. Materiał i Metody. Stosowano 1% preparat diklofenaku w podwójnie ślepej próbie do jonoforezy na stawy kolanowe, przez 20 minut, 10 razy, codziennie na każdy staw z przerwą na sobotę i niedzielę w 40 pacjentów (20 leczony ambulatoryjnie i 20 hospitalizowanych). W fonoforezie stosowano wyżej wymieniony preparat w podwójnie ślepej próbie jako substancję sprzęgające przy 0,4 W/cm2, czasie zabiegu 5 min na stawy kolanowe 10 razy codziennie na każdy staw z przerwą na sobotę i niedzielę. W badaniu uczestniczyło 40 pacjentów 20 leczonych ambulatoryjnie i 20 hospitalizowanych. Do oceny wyników leczenia jonoforezą i fonoforezą zastosowano skalę bólu wzrokowo analogową (VAS) oraz punktową Laitinena. Wyniki. W obu metodach uzyskano istotną procentową poprawę na każdym etapie leczenia w stosunku do wartości wyjściowych. W wyniku porównania obserwowano istotną procentową poprawę w skali VAS po 5 zabiegach fonoforezy z oraz w 30 dni od jej ukończenia u pacjentów szpitalnych. Natomiast w skali Laitinena obserwowano po porównaniu metod istotną poprawę u pacjentów ambulatoryjnych po 5 zabiegach jonoforezy oraz w 30 dni od ukończenia fonoforezy. Wnioski. Obie metody mogą służyć skutecznie w terapii fizykalnej zmian zwyrodnieniowych stawów kolanowych. Fonoforeza wydaje się działać silniej przeciwbólowo szczególnie w obserwacji długoterminowej prawdopodobnie ze względu na silniejsze bodźcowe działanie samych ultradźwięków. Znacząca poprawa w przypadku fonoforezy z utrzymuje się i ma tendencję wzrostową po 30 dniach od ukończenia zabiegów, co świadczy o długotrwałym efekcie leczniczym.

Słowo kluczowe
Iontophoresis, phonophoresis, Diclofenac, jonoforeza, fonoforeza, Diklofenak