starzenie się

Physical therapy in diseases of old age – from the perspective of holistic geriatric assessment of therapy

A. Rutkiewicz – Physical therapy in diseases of old age – from the perspective of holistic geriatric assessment of therapy. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 148-154

Abstract
Elderly people constitute the largest group of beneficiaries of physical therapy. It results from the higher incidence of chronic diseases in this age group, as well as the decline in functional performance, and thus increasing dependence on other people. Therefore, geriatric rehabilitation to a large extent bears the hallmarks of disability prevention. The problem of an elderly patient is usually very complex. This results from multiple morbidity, lower rehabilitation potential, lack of motivation, social and financial problems, etc. As a result, in the case of an elderly person, recovery of fitness similar to levels observed before illness is often not possible. Great emphasis in the management of an elderly patient should be placed on the prevention of hypokinesia and its effects. Due to the consequences of immobilization, patients should avoid staying in bed, and if this is not possible, try to reduce this time, quickly mobilize and verticalize themselves. The effects of immobilization may in many cases be more serious than the underlying disease. The purpose of this article is therefore to show the point of view of physical therapy in geriatrics.

Key words:
physical therapy, geriatrics, geriatric physical therapy, comprehensive geriatric assessment, aging

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Atsisiųskite straipsnį anglų kalba nemokamai

Dymorfizm płciowy cech morfologicznych stóp kobiet i mężczyzn po 60 roku życia

Ewa Puszczałowska-Lizis, Przemysław Bujas, Jarosław Omorczyk, Leszek Nosiadek

E. Puszczałowska-Lizis, P. Bujas, J. Omorczyk, L. Nosiadek. Sexual dimorphism in foot morphology in women and men over 60. FP 2016; 16(3); 88-94

Streszczenie
Wstęp. Stopa ludzka, będąca elementem podporowo-nośnym, kształtuje się przez całe życie, w indywidualny dla każdego człowieka sposób. W wieku podeszłym jest szczególnie narażona zmiany inwolucyjne. Celem pracy jest określenie różnic dymorficznych w wybranych cechach budowy stóp między kobietami a mężczyznami po 60 roku życia.
Materiał i metody. Badaniami metodą podoskopową objęto seniorów z województwa podkarpackiego i małopolskiego, w tym 116 kobiet i 82 mężczyzn. Badanych kwalifikowano do 3 przedziałów wieku: 60-69 lat, 70-79 lat, 80-90 lat. W analizach uwzględniono następujące wskaźniki: kąt Clarke’a, kąt piętowy (γ), kąt koślawości palucha (α), kąt szpotawości V palca (β). Obliczono podstawowe miary statystyki opisowej. Istotność różnic cech morfologicznych stóp między kobietami a mężczyznami oceniono testem U Manna-Whitney’a.
Wyniki. U obu płci stwierdzono pogorszenie się analizowanych wskaźników w stosunku do wartości normatywnych. Statystycznie istotne międzypłciowe różnice dotyczyły wartości kąta Clarke’a i kąta koślawości palucha (α).
Wnioski. Cechami znamiennie różnicującymi stopy kobiet i mężczyzn po 60 roku życia są: kąt Clarke’a i kąt koślawości palucha (α). Upowszechnianie kinezyprofilaktyki gerontologicznej powinno stanowić nieodzowny element w działaniach ukierunkowanych na opóźnianie procesów inwolucyjnych, w celu utrzymania na optymalnym – w stosunku do wieku – poziomie sprawności statyczno-dynamicznej narządu ruchu.