Siatkarze

Masaż sportowy a terapia bańkami: Która metoda jest skuteczniejsza w poprawie poziomu tlenu we krwi i redukcji kwasu mlekowego?

Yuni Fitriyah Ningsih, Advendi Kristiyandaru, Faridha Nurhayati, Resti Nurpratiwi, Ratakorn Aimkosa, Mashuri Eko Winarno, Adita Dwi Safirah

Yuni Fitriyah Ningsih et al. – Sport massage vs cupping: which one is more effective in improving blood oxygen level and reducing lactic acid? – Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 48-56

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007DAVFB

Streszczenie

Sportowcy często napotykają trudności w utrzymaniu optymalnego poziomu tlenu we krwi i redukcji poziomu kwasu mlekowego po intensywnym wysiłku, co może wpływać na ich wydajność i regenerację. Istniejące metody często nie są wystarczająco skuteczne w rozwiązaniu tych problemów, dlatego konieczne jest opracowanie bardziej efektywnych strategii. Celem niniejszego badania była analiza wpływu masażu sportowego i terapii suchymi bańkami na poziom tlenu we krwi i poziom kwasu mlekowego u sportowców wykonujących wysiłek submaksymalny.

Badanie miało charakter quasi-eksperymentalny i objęło 45 losowo wybranych zawodników siatkówki w wieku 15–24 lat. Uczestnicy zostali podzieleni na trzy grupy: grupę masażu sportowego, grupę terapii suchymi bańkami oraz grupę kontrolną, która otrzymywała konwencjonalne leczenie bez interwencji w postaci masażu sportowego lub terapii bańkami.

Procedura zbierania danych obejmowała ustandaryzowaną intensywną sesję treningową dla wszystkich sportowców przed rozpoczęciem interwencji, zastosowanie masażu sportowego i terapii bańkami u grup interwencyjnych po treningu oraz pomiar poziomu tlenu we krwi i poziomu kwasu mlekowego przed, w trakcie i po sesji treningowej. Pomiary wykonywano za pomocą pulsoksymetru i miernika kwasu mlekowego w celu uzyskania precyzyjnych danych. Analiza danych została przeprowadzona metodą analizy wariancji (ANOVA) w celu oceny różnic między trzema grupami.

Wyniki wykazały istotne różnice między grupami masażu sportowego i terapii bańkami w porównaniu z grupą kontrolną (Sig. < 0,05). Średni wzrost poziomu tlenu był wyższy w grupach masażu sportowego i terapii bańkami (F = 5,42, Sig. = 0,008) niż w grupie kontrolnej, co wskazuje na skuteczność obu metod w zwiększaniu poziomu tlenu po wysiłku. W przypadku kwasu mlekowego zaobserwowano istotny spadek w grupach masażu sportowego i terapii bańkami (F = 4,82, Sig. = 0,013), przy większym średnim spadku niż w grupie kontrolnej. Otrzymane wyniki sugerują, że obie metody wspomagania regeneracji są skuteczne w przyspieszaniu regeneracji fizycznej sportowców po intensywnym treningu.

Słowa kluczowe

masaż sportowy, terapia bańkami, poziom tlenu, kwas mlekowy, siatkarze

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena funkcjonalna kompleksu barkowego u zawodników uprawiających siatkówkę w różnych kategoriach wiekowych

Bartosz Pańczyszak, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak

B. Pańczyszak, K. Bogacz, J. Łuniewski, M. Krajczy, J. Szczegielniak – Functional assessment of the shoulder joint in volleyball players from different age groups; Fizjoterapia Polska 2018; 18(1); 50-60

Streszczenie

Cel pracy. Celem pracy była ocena funkcjonalna oraz ocena zakresów ruchu stawów obręczy barkowej w kończynie dominującej i niedominującej u siatkarzy. Materiał i metodyka badań. Materiał badawczy stanowiło 40 zawodników podzielnych na 2 grupy, uprawiających wyczynowo siatkówkę. Ocena zakresu ruchomości stawu ramiennego polegała na czynnym wykonaniu określonych ruchów przez badanych w pozycji leżącej. Narzędziem użytym do tych pomiarów był standardowy goniometr, a ruchy w poszczególnych płaszczyznach były wykonywane w określony i usystematyzowany sposób zgodny z metodą SFTR. Drugi etap badań polegał na wykonaniu 3 zaproponowanych testów funkcjonalnych, pozwalających ocenić złożoną ruchomość obręczy barkowej. Narzędziami wykorzystanymi do oceny wykonywanych testów był standardowy goniometr oraz elastyczna miarka krawiecka. Wyniki badań. Uzyskane wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej za pomocą programu Statistica 10. W obliczeniach przyjęto poziom istotności p < 0,05. Dodatkowo porównano średnie zakresy ruchu i wyniki w testów funkcjonalnych. Wnioski 1. Zarówno w grupie młodzików, jak i seniorów wystąpił istotny spadek zakresu rotacji wewnętrznej kończyny dominującej w porównaniu do niedominującej. Dodatkowo w grupie młodzików wykazano deficyt zgięcia horyzontalnego kończyny dominującej 2. Wyniki testów funkcjonalnych wykazują gorsze rezultaty testu agrafki dla kończyny dominującej w obu grupach. U młodzików różnica wyniosła 7,4cm, a u seniorów 10,1cm w porównaniu do kończyny niedominującej 3. Seniorzy osiągali większe zakresy zgięcia w płaszczyźnie strzałkowej, a młodzicy w wyproście i wyproście horyzontalnym 4. Zawodnicy cechujący się większym zakresem rotacji wewnętrznej stawu ramiennego w kończynie dominującej osiągali większe wartości w teście „agrafki”.