skala Laitinena

Long-term follow-up results in the treatment of herniated discopathy in the lumbar spine

T. Rybak, W. Kuliński, A. Misztela, J. Mróz, R. Koczorowski

T. Rybak, W. Kuliński, A. Misztela, J. Mróz, R. Koczorowski – Long-term follow-up results in the treatment of herniated discopathy in the lumbar spine. Fizjoterapia Polska 2002; 2(1); 40-42

Abstract
Background. The purpose of our research was to measure the impact of cessation of the recommended rehabilitation program on the clinical status of patients with herniated discs in long-term follow-up. Material and methods. We examined 36 patients diagnosed by computer tomography with herniated disk, treated conservatively at the Physical Medicine Department in 1998. Examinations were performed at one year and two years after the resolution of symptoms. The subjects were divided into 3 groups: Group I consisted of 18 patients (50%) who were still maintaining the recommended rehabilitation program at home; Group II included 9 patients undergoing periodic rehabilitation in an outpatient program; Group III was comprised of the remaining 9 patients, who had entirely abandoned the recommended program. Results. After one year 66,6% of the patients in groups I and II had moderate pain symptoms (up to 5 points on the Laitinen Scale), and 33,4% had pain symptoms periodically preventing work (6-11 points). In group III, 33,3% of the patients had >5 points, 33,3% had 6-11 points, and 33,4%had pain systems permanently preventing a return to work and independent living (>11 points).

Key words:
Outcome, Laitinen Scale, conservative treatment

Invalid download ID.

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ mobilizacji stawu promieniowo-łokciowego bliższego na funkcję ręki po złamaniu przedramienia

Marek Woszczak, Katarzyna Syrewicz, Marcel Kotkowski, Marek Kiljański

M. Woszczak, K. Syrewicz, M. Kotkowski, M. Kiljański – Mobilisation of proximal radioulnar joint and functioning of the arm after forearm fracture. FP 2015; 15(1); 58-73

Streszczenie
Cel badania. Celem badania była ocena wpływu mobilizacji stawu promieniowo-łokciowego bliższego na funkcję ręki u leczonych zachowawczo po złamaniu w obrębie przedramienia.
Materiał i metodyka. Badaniem objęto 60 chorych w wieku powyżej 50 lat leczonych z powodu ograniczenia funkcji ręki na skutek złamania kości przedramienia. Pacjentów podzielono losowo na dwie równe grupy: badaną i kontrolną. U wszystkich chorych wykonano serię dziesięciu zabiegów fizjoterapeutycznych, na które składały się: aplikacja pola elektromagnetycznego niskiej częstotliwości oraz naświetlania lampą Sollux z niebieskim filtrem i kinezyterapię w postaci ćwiczeń czynnych wolnych w obrębie stawów: łokciowego, nadgarstkowego i palców. W grupie badanej wykonano dodatkowo mobilizację stawu promieniowo-łokciowego bliższego metodą Kaltenborna-Evjentha.
Wyniki. Analiza przeprowadzonych badań wykazała, że mobilizacja stawu promieniowo-łokciowego przyniosła poprawę stanu klinicznego i funkcjonalnego pacjentów po złamaniu przedramienia.
Wnioski. Osoby u których w programie rehabilitacji zastosowano mobilizację stawu promieniowo-łokciowego bliższego oceniały swoje dolegliwości bólowe jako łagodniejsze, odznaczały się lepszym zakresem ruchu zgięcia grzbietowego, zgięcia dłoniowego, odchylenia dołokciowego i dopromieniowego w stawie nadgarstkowym oraz ruchu supinacji i pronacji w stawie promieniowo-łokciowym. Ponadto terapia z zastosowaniem mobilizacji skutkowała poprawą siły chwytu cylindrycznego.