Tag: temporomandibular joint

Metody manualnej rehabilitacji oraz ocena ich skuteczności na przykładzie pacjenta po zwichnięciu stawu skroniowo-żuchwowego

Przemysław Pasiak, Tomasz Tomaszewski

P. Pasiak, T. Tomaszewski – Methods of manual rehabilitation and assessment of their effectiveness on the example of a patient after temporomandibular joint dislocation. Fizjoterapia Polska 2020; 20(3); 108-114

Streszczenie
Wstęp. W pracy przedstawiono metody rehabilitacji stosowane przy schorzeniach w obrębie twarzoczaszki, a także omówiono najczęstsze przyczyny predysponujące do zwichnięcia stawu skroniowo-żuchwowego. Zaburzenia te są problemem wielopłaszczyznowym. W ich procesie leczniczym, na różnych etapach, konieczny jest udział zarówno specjalistów chirurgii twarzowo-szczękowej, jak i ortodontów, logopedów, psychologów oraz fizjoterapeutów.
Cel pracy. Celem pracy było omówienie metod fizjoterapii stosowanych w leczeniu zaburzeń w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego oraz ocena ich skuteczności na przykładzie pacjenta po zwichnięciu prawego stawu skroniowo-żuchwowego.
Materiały i metody. W pracy opartej na opisie pacjenta, który zgłosił się do gabinetu fizjoterapii, u którego doszło do zwichnięcia prawego stawu skroniowo-żuchwowego, przedstawiono postępowanie lecznicze stosowane przez specjalistów z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej oraz fizjoterapeutów.
Wyniki. Wdrożenie rehabilitacji przyniosło następujące efekty: zwiększenie zakresu ruchomości żuchwy, zmniejszenie dolegliwości bólowych, redukcję obrzęku, rozluźnienie mięśni.
Wnioski. Fizjoterapia powinna być jednym z elementów kompleksowego leczenia pacjentów z zaburzeniami w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych.
Słowa kluczowe:
staw skroniowo-żuchwowy, rehabilitacja, chirurgia szczękowo-twarzowa
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Effect of Immediate Versus Gradual Exercises Program on Maximum mouth opening Post Temporomandibular Joint Arthroscopy: A randomized controlled trial

Zeinab A. Ali, Marwa M. Eid

Zeinab A. Ali, Marwa M. Eid – Effect of Immediate Versus Gradual Exercises Program on Maximum mouth opening Post Temporomandibular Joint Arthroscopy: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 52-57

Streszczenie

Objective. The purpose of this study was to compare two physiotherapy programs for rehabilitation of patients after temporomandibular joint (TMJ) arthroscopy. Methods: Sixty patients diagnosed with closed lock and treated with arthroscopic lysis and lavage participated in this study, patients were divided into two groups: Group A (immediate program): included thirty patients rehabilitated with immediate full range of motion self-exercises. Group B (gradual program): included thirty patients rehabilitated with progressively increasing range of motion self-exercises. Outcome Measures. Maximum mouth opening (MMO) by measuring distance between the upper and lower incisors while the patient actively opens the mouth were assessed by Ruler, Pain assessment was done by using visual analogue scale. The measurements taken by the end of first month of treatment, analyzed and compared between the two groups. Results. Statistical analysis showed significant improvement in MMO and pain outcomes for the immediate group than for the gradual group. Conclusion. Based on the obtained results this study concluded that, a physiotherapy program consisting of immediate postoperative full range of motion mobilizations achieves better results (in terms of pain and mouth opening) than a physiotherapy program consisting of gradual and controlled increases in range of motion of closed lock of the TMJ after arthroscopic treatment.

Słowa kluczowe: Temporomandibular Joint, Arthroscopy, Maximum mouth opening

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Besplatno preuzmi članak na engleskom jeziku

Utjecaj držanja glave prema naprijed (Forward Head Posture) na propriocepciju čeljusnih (temporomandibularnih) zglobova kod žena nakon razdoblja sazrijevanja: opservacijske studije

Nehal G. Omran, Amel M. Yousef, Hamada A. Hamada, Ayman Gouda Matar, Doaa A. Osman

Nehal G. Omran, Amel M. Yousef, Hamada A. Hamada, Ayman Gouda Matar, Doaa A. Osman – Effect of Forward Head Posture on Temporomandibular Joint Proprioception in Post-Pubertal Females: An Observational Study. Fizjoterapia Polska 2019; 19(2); 142-146

Abstract
Aim: to explore the effect of forward head posture (FHP) on temporomandibular joint (TMJ) proprioception in post-pubertal females.
Material and Method. Forty post-pubertal females participated in this study. They were classified in accordance with the craniovertebral angle (CVA) into two groups. The Forward head posture (FHP) group had CVA of less than 48° (n = 21), while the control group had CVA of more than 48° (n = 19). TMJ repositioning accuracy had been measured by vernier caliper for females in both groups.
Results. Statistical analysis revealed that there were no significant (p > 0.05) differences between both groups regarding TMJ repositioning errors in all directions (mouth opening, protrusion and lateral movements) with eyes open or closed.
Conclusion and Discussion. In post-pubertal females, FHP has no negative effect on TMJ proprioception in all directions whether the eyes are open or closed.

Key words:
Forward head posture, craniovertebral angle, temporomandibular joint, proprioception, post-pubertal females

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Besplatno preuzmi članak na engleskom jeziku

Fizjoterapeutyczna ocena czynności stawów skroniowo-żuchwowych wśród studentów Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego

Maciej Krzyżanowski, Rita Hansdorfer-Korzon, Elżbieta Rajkowska-Labon

M. Krzyżanowski, R. Hansdorfer-Korzon, E. Rajkowska-Labon – The physiotherapeutic estimation of the act of temporal-mandibular joints among students of Medical University of Gdańsk. FP 2014; 14(4); 14-22

Streszczenie
Cel pracy. 1. Ocena czynności stawów skroniowo-żuchwowych wykazujących cechy dysfunkcji u studentów Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. 2. Analiza  ilościowa występujących zaburzeń w stawach skroniowo-żuchwowych. 3. Wykazanie korelacji pomiędzy badanymi parametrami a analizowanymi dysfunkcjami  w  stawach skroniowo-żuchwowych
Materiał i  metoda badań. Do badania zakwalifikowano 40 studentów w wieku 19 do 27 lat (21 kobiet oraz 19 mężczyzn) ze średnią wieku 23 lata. Zastosowano dobór nieprobabilistyczny. Na potrzeby pracy skonstruowano kartę badania pacjenta. Ocenie podlegały m.in. takie parametry jak: zakres ruchomości żuchwy, wskaźnik dyskinetyczny Rozencwaiga, ruch głowy stawowej podczas odwodzenia żuchwy, objaw akustyczny, wskaźnik bólu, obecność punktów spustowych, zakres ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa.  Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej z użyciem programu Statistica 10.
Wyniki. Analiza badanych parametrów wykazała, że zaburzenia zakresu ruchomości,  przynajmniej w jednym kierunku ruchu, występują wśród 87,5% (n=35) badanych. Wskaźnik dyskinetyczny Rozencwaiga potwierdził się u 37,5% (n=15). Asymetryczny ruch głów stawowych miał miejsce wśród 67,5% (n=27) badanych, a zaburzenia toru prowadzenia żuchwy oraz obecność objawu akustycznego wykazano u  80% (n=32) z 40 przebadanych osób. Pośród 57,5% (n=23) badanych stwierdzono obecność punktów spustowych w obrębie m. żwacza i m. skroniowego lub w jednym z nich. Dysfunkcja stawów s-ż koreluje m.in.  z ograniczeniem zakresu ruchu w odcinku szyjnym, z objawami akustycznymi, obecnością parafunkcji.
Wnioski. Wśród studentów zaobserwowano znaczący procent występowania objawów dysfunkcji stawu s-ż. Zwrócono uwagę na wysoki odsetek osób uprawiających parafunkcje. Wykazano korelacje statystycznie istotne dla  funkcji stawów s-ż.

Słowa kluczowe:
Staw skroniowo-żuchwowy, dysfunkcja, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim