Streszczenie

Wstęp. Dysfunkcja lub przerwanie PTT (ang. posterior tibial tendon) jest dość częstą przyczyną nabytego płaskostopia u dorosłych. W celu korekcji dysfunkcji PTT stosuje się leczenie zachowawcze oraz operacyjne.

Cel pracy. Celem pracy było przedstawienie charakterystycznych cech dysfunkcji PTT, a także ocena zastosowania i skuteczności wybranych metod fizjoterapeutycznych w leczeniu niewydolności mięśnia piszczelowego tylnego.

Materiał i metody. Przeanalizowana została dostępna literatura w oparciu o anglojęzyczne bazy danych PubMed, Scopus, ScienceDirect, Medline oraz inne, wykorzystując wyszukiwarkę Google Scholar. Analizie poddano 20 artykułów spośród 52 wyszukanych powyższą metodą. Jako kryterium wyszukiwania przyjęto publikacje nie starsze niż 10 lat, używając następujących słów kluczowych: niewydolność mięśnia piszczelowego tylnego, ortezy, wkładki ortopedyczne, płaskostopie, fizjoterapia.

Wyniki. Nie udało się sprecyzować, która z metod leczenia niewydolności mięśnia piszczelowego tylnego jest najskuteczniejsza.

Wnioski. Współczesne badania wskazują, że metody leczenia zachowawczego wydają się być skuteczne w leczeniu niewydolności mięśnia piszczelowego tylnego. Choć zdania na temat skuteczności stosowania ortez są podzielone, większość uznaje, że ortezy poprawiają funkcjonowanie pacjentów z PTTD (ang. posterior tibial tendon dysfunction).

Słowa kluczowe:

niewydolność mięśnia piszczelowego tylnego, ortezy, wkładki ortopedyczne, płaskostopie, fizjoterapia