Colles’ fracture

Proposal for rehabilitation after conservative treatment and in the presence of complications in Colles’ fracture – selected aspects

Aneta Bac, Dorota Czechowska, Andrzej Szczygieł

Aneta Bac, Dorota Czechowska, Andrzej Szczygieł – Proposal for rehabilitation after conservative treatment and in the presence of complications in Colles’ fracture – selected aspects. Fizjoterapia Polska 2009; 9(2); 181-190

Abstract

Colles’ fracture is one of the most common types of forearm fractures, affecting mainty women around the age of 60, most often those suffering from osteoporosis. On the basis of literature data and the authors’ own experiences, the article presents protocols of physiotherapeutic management ofpatients with fractures ofthe distal epiphysis ofthe radius and management of complications associated with these fractures. The therapeutic procedure consists of three basie stages. The first two are the repositioning and immobilization of the fracture, sometimes preceded by surgical intervention. The third stage consists in intensive physiotherapy aiming to speed up the bone healing process, restore as much wrist mobility as possible, restore limb strength and function, and prevent or cope with possible complications. Physiotherapists dealing with a Colles fracture employ a yariety of exercises using specialist equipment and modern manual therapy techniques, such as the „hold-relax techniques, Brian Mulligan’s MWM, and, in later stages, active exercises aga-inst resistance. The goal of the therapy is to achieve fuli range of motion in the joint, inerease muscle strength and improve pro-prioception. Working with the patient, the therapist can utilize appropriate equipment, functional exercises related to actMties ofda-ily living, and physical agents. As with any musculoskeletal injury, fractures of the distal epiphysis of the radius may be accompa-nied by various complications. These can be divided into early (loss of reposition, median nerve neuropathy etc.) and late complications. The latter group includes incorrect union of fractured bone, carpal tunnel syndrome, wrist instability etc. Early and appropriate physiotherapy may prevent many secondary complications and speed up fuli functional recovery of the patient.

Key words:

Colles fracture, exercises, mobilisations with movement, secondary complications

Invalid download ID.

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ aplikacji plastrowania dynamicznego na efekty fizjoterapii chorych po złamaniu nasady dalszej kości promieniowej typu Collesa

Marcin Krajczy, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Tomasz Dybek, Piotr Kiczyński, Edyta Krajczy, Anna Szczegielniak, Jan Szczegielniak

M. Krajczy, J. Łuniewski, K. Bogacz, T. Dybek, P. Kiczyński, E. Krajczy, A. Szczegielniak, J. Szczegielniak – Impact of elastic therapeutic tape on final effects of physiotherapy in patients with Colles’ fracture. FP 2014; 14(1); 42-49

Streszczenie
Wstęp. Złamania nasady dalszej kości promieniowej, stanowią nadal duży problem kliniczny. Wydaje się, że w procesie fizjoterapii chorych po złamaniu przedramienia skuteczne może być plastrowanie dynamiczne (PD). Celem pracy jest ocena wpływu wybranych aplikacji PD na efekty fizjoterapii u chorych po złamaniu nasady dalszej kości promieniowej typu Collesa leczonych zachowawczo. Materiał i metody. Badaniami objęto 38 chorych leczonych w Zakładzie Rehabilitacji Leczniczej SP ZOZ w Nysie w okresie od stycznia 2012 r. do listopada 2013 r. Nabór do obu grup odbywał się losowo. Chorych podzielono na 2 grupy. Grupę badanych (BA) stanowiło 20 chorych (16 kobiet i 4 mężczyzn), u których stosowana była fizjoterapia z wykorzystaniem urządzenia Hand Tutor oraz aplikacje PD. Grupa kontrolna (KO) obejmowała 18 chorych (15 kobiet i 3 mężczyzn), u których była stosowana tylko fizjoterapia z wykorzystaniem urządzenia Hand Tutor. Po przeprowadzeniu badania wstępnego, u chorych z grupy BA stosowano aplikacje mięśniową – tonizującą mięśnie zginacze nadgarstka oraz więzadłową lub korekcyjną – na okolicę nadgarstka.
Aplikacje PD były wymieniane co 4 dni. Fizjoterapia trwała 10 dni. W trakcie oraz po zakończonej fizjoterapii przeprowadzono badania zgodnie z ustalonym protokołem. Wyniki. Aplikacje PD stosowane w procesie fizjoterapii u chorych z grupy BA zwiększyły zakres ruchomości aktywnej i pasywnej oraz poprawiły jakość ruchów, w porównaniu z badanymi chorymi grupy kontrolnej. Zaobserwowano także, że deficyty ruchów (różnice między ruchami pasywnymi i aktywnymi) zmniejszyły się bardziej w grupie BA. Wnioski. 1.W badaniu końcowym nie stwierdzono istotnych różnic wskaźników pomiędzy chorymi z obu grup. Badania wykazały poprawę funkcji nadgarstka w zakresie częstości ruchów aktywnych oraz zakresu ruchomości w obu grupach. 2. W grupie BA stwierdzono istotnie wyższe wyniki badania końcowego częstotliwości ruchów oraz ruchomości nadgarstka, w stosunku do badania początkowego.