Tag: dysfunkcja stawu skroniowo-żuchwowego

Występowanie objawów zaburzeń stawów skroniowo­ – żuchwowych (TMDs) i depresji oraz odczuwanie stresu u studentów fizjoterapii z osobowością typu D

Magdalena Gębska, Sylwia Mielcarska, Bartosz Dalewski, Łukasz Pałka, Katarzyna Weber-Nowakowska, Łukasz Kołodziej

Magdalena Gębska, Sylwia Mielcarska, Bartosz Dalewski, Łukasz Pałka, Katarzyna Weber-Nowakowska, Łukasz Kołodziej – Prevelence of temporomandibular joint dysfunctions (TMDs) and depressive symptoms and feelings of stress in physiotherapy students with type D personality. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 145-156

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20BZsV

Streszczenie
Wprowadzenie. Doniesienia naukowe z zakresu stomatologii i psychologii podkreślają rolę cech osobowości w etiologii dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych (TMDs). Osobowość typu D jest stosunkowo nowym konstruktem, w związku z czym nie ma jeszcze zbyt wielu badań na ten temat. Obejmuje ona zarówno skłonność do doświadczania negatywnych emocji, jak i tendencję do powstrzymywania się od ich wyrażania. Wyraźnie podkreśla się wpływ tego połączonego efektu na wzrost natężenia stresu oraz rozwój chorób somatycznych i psychicznych. Przedstawione w doniesieniu naukowym dane stanowią uzupełnienie wcześniejszych spostrzeżeń podczas realizowanych badań dotyczących osobowości typu D u osób z TMDs.
Cel. Ocena wpływu osobowości typu D oraz jej dwóch wymiarów na występowanie TMDs i czynników predysponujących, depresji i poziom nasilenia odczuwanego stresu.
Materiał i metody. Badania przeprowadzono na grupie 240 studentów fizjoterapii. Grupę badaną (G1) stanowiło 120 studentów ze stwierdzoną na podstawie kwestionariusza DS14 osobowością typu D. Grupę kontrolną (G2) stanowiła taka sama liczba osób bez osobowości typu D. Dane zebrano za pomocą opracowanego na potrzeby badania formularza występowania objawów zaburzeń TMDs i czynników predysponujących , kwestionariusza oceny nasilenia stresu PSS10 oraz kwestionariusza depresji Becka (BDI).
Wyniki. W badanej grupie ilość objawów TMDs istotnie dodatnio koreluje z osobowością typu D (z NE mocniejsza korelacja niż z SI), PSS10 oraz BDI oraz ujemnie koreluje z wiekiem. U studentów z osobowością typu D istotnie częściej oraz w większej ilości występowały objawy TMDs niż u osób bez osobowości stresowej (p = 0,00). Wyjątek stanowił objaw wzmożonego napięcia mięśniowego, który nie wykazał różnicy statystycznej (p = 0,22). Osoby z osobowością typu D są ponad 6 razy częściej narażone są na zaciskanie zębów (OR = 6,76) oraz 3 razy częściej na objawy akustyczne TMJ (OR = 3,35) i zgrzytanie zębami (OR = 3,27). W grupie badanej wraz ze wzrostem poziomu odczuwanego stresu i stopnia depresji wzrasta też ilość zgłaszanych objawów TMDs. W grupie studentów z osobowością typu D depresja występowała istotnie częściej niż w grupie bez osobowości stresowej (p = 0,00).
Wniosek. Studenci z osobowością typu D są narażeni na występowanie większej ilości objawów TMDs oraz silniejsze odczuwanie stresu i depresji.

Słowa kluczowe:
osobowość D, stres, depresja, dysfunkcja stawu skroniowo-żuchwowego, studenci

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Efficacy of adding pulsed electromagnetic field therapy to mobilization and exercises in patients with TMJ dysfunction after facial penetrating injury: A randomized single-blinded study

Ahmed Mahmoud Kadry, Raafat Ezz Eldeen Abd El hameed, Abeer Farag Hanafy, Ahmed Aref Ahmed

Ahmed Mahmoud Kadry, Raafat Ezz Eldeen Abd El hameed, Abeer Farag Hanafy, Ahmed Aref Ahmed – Efficacy of adding pulsed electromagnetic field therapy to mobilization and exercises in patients with TMJ dysfunction after facial penetrating injury: A randomized single-blinded study. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 128-133

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20A308

Abstract
Background. Facial penetrating wound can affect TMj function, even if it didn’t cause a facial bone fracture. Pulsed Electromagnetic Field Therapy (PEMFT) is a common physical therapy modality that used to speed up musculoskeletal injuries’ recovery. No previous studies described the effect of adding PEMFT to traditional TMj mobilization for the treatment of such cases. Aim. is to investigate the effect of in combination with traditional physical therapy on the pain and mouth opening, after facial penetrating wound injury with no facial fractures, that treated conservatively. Materials and Methods. Thirty-three patients were complaining from TMJ pain and mouth opening limitation after 1 month of facial penetrating wound injury and met the selection criteria were randomized to either study or control group. Control group received TMJ manual physical therapy program (mobilization and gentle isometric exercises). Study group patients received PEMFT in addition to the manual physical therapy program. Treatment was administrated for 12 sessions 3 times per week for both groups. Patients’ pain was assessed using visual analogue scale while mouth opening was measured using digital Vernier caliper, before and after one month of treatment. Results. all 33 patient results were analyzed. After treatment values showed a statistically significant reduction in pain and increase in mouth opening in comparison to pretreatment values at both groups with (P-value < 0.001). Post-treatment between groups comparison showed a significant difference in pain and mouth opening variables (p-value = 0.0001 and 0002 respectively), in favour of group B (Study group). Conclusion. adding PEMFT to TMJ manual physical therapy program, in treatment of patients with TMJ dysfunction (pain and limitation of mouth opening) after facial penetrating wound injury, has a superior effect in comparison to using of manual physical therapy treatment program only.
Key words:
Magnetic, facial wound, facial gunshot, TMJ dysfunction
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Besplatno preuzmi članak na engleskom jeziku