Tag: Staw skroniowo-żuchwowy

Funkcionalne poveznice između temporomandibularnog zgloba i kuka

Kamil Lenczewski, Małgorzata Wójcik

Kamil Lenczewski, Małgorzata Wójcik – Functional connections between the temporomandibular joint and the hip joint –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 122-125

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8R1m

Sažetak
Uvod. Neki od faktora u formiranju poremećaja temporomandibularnog zgloba su promjene u središnjem i perifernom živčanom sustavu. U kontekstu stvaranja veza između dva zgloba, važni su fascija i koncept biotenzegracije. Napetost stvorena u tkivu linearno je raspoređena duž cijelog tijela. Stvaranje prekomjerne napetosti unutar jedne strukture može dovesti do stvaranja identične napetosti u udaljenoj strukturi.
Cilj studije. Hipoteza istraživanja bila je da bi ručni tretmani mekog tkiva temporomandibularnog zgloba, s trajanjem od 7 minuta po strani, mogli utjecati na povećanu pokretljivost kuka za pokret abdukcije.
Rezultati. Dobivena vrijednost za desni i lijevi zglob kuka pokazuje snažnu i pozitivnu korelaciju. To dokazuje da je izvedena terapija imala učinak na povećanje raspona pokreta.
Zaključci. Miofascijalno otpuštanje tkiva temporomandibularnog zgloba imalo je pozitivan učinak na povećanje raspona pokreta za abdukciju kuka.
Ključne riječi
ručna terapija, zglob kuka, raspon pokreta, temporomandibularni zglob, miofascijalni lanci
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Preuzmite besplatno članak na engleskom jeziku

Metody manualnej rehabilitacji oraz ocena ich skuteczności na przykładzie pacjenta po zwichnięciu stawu skroniowo-żuchwowego

Przemysław Pasiak, Tomasz Tomaszewski

P. Pasiak, T. Tomaszewski – Methods of manual rehabilitation and assessment of their effectiveness on the example of a patient after temporomandibular joint dislocation. Fizjoterapia Polska 2020; 20(3); 108-114

Streszczenie
Wstęp. W pracy przedstawiono metody rehabilitacji stosowane przy schorzeniach w obrębie twarzoczaszki, a także omówiono najczęstsze przyczyny predysponujące do zwichnięcia stawu skroniowo-żuchwowego. Zaburzenia te są problemem wielopłaszczyznowym. W ich procesie leczniczym, na różnych etapach, konieczny jest udział zarówno specjalistów chirurgii twarzowo-szczękowej, jak i ortodontów, logopedów, psychologów oraz fizjoterapeutów.
Cel pracy. Celem pracy było omówienie metod fizjoterapii stosowanych w leczeniu zaburzeń w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego oraz ocena ich skuteczności na przykładzie pacjenta po zwichnięciu prawego stawu skroniowo-żuchwowego.
Materiały i metody. W pracy opartej na opisie pacjenta, który zgłosił się do gabinetu fizjoterapii, u którego doszło do zwichnięcia prawego stawu skroniowo-żuchwowego, przedstawiono postępowanie lecznicze stosowane przez specjalistów z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej oraz fizjoterapeutów.
Wyniki. Wdrożenie rehabilitacji przyniosło następujące efekty: zwiększenie zakresu ruchomości żuchwy, zmniejszenie dolegliwości bólowych, redukcję obrzęku, rozluźnienie mięśni.
Wnioski. Fizjoterapia powinna być jednym z elementów kompleksowego leczenia pacjentów z zaburzeniami w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych.
Słowa kluczowe:
staw skroniowo-żuchwowy, rehabilitacja, chirurgia szczękowo-twarzowa
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Effect of Immediate Versus Gradual Exercises Program on Maximum mouth opening Post Temporomandibular Joint Arthroscopy: A randomized controlled trial

Zeinab A. Ali, Marwa M. Eid

Zeinab A. Ali, Marwa M. Eid – Effect of Immediate Versus Gradual Exercises Program on Maximum mouth opening Post Temporomandibular Joint Arthroscopy: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 52-57

Streszczenie

Objective. The purpose of this study was to compare two physiotherapy programs for rehabilitation of patients after temporomandibular joint (TMJ) arthroscopy. Methods: Sixty patients diagnosed with closed lock and treated with arthroscopic lysis and lavage participated in this study, patients were divided into two groups: Group A (immediate program): included thirty patients rehabilitated with immediate full range of motion self-exercises. Group B (gradual program): included thirty patients rehabilitated with progressively increasing range of motion self-exercises. Outcome Measures. Maximum mouth opening (MMO) by measuring distance between the upper and lower incisors while the patient actively opens the mouth were assessed by Ruler, Pain assessment was done by using visual analogue scale. The measurements taken by the end of first month of treatment, analyzed and compared between the two groups. Results. Statistical analysis showed significant improvement in MMO and pain outcomes for the immediate group than for the gradual group. Conclusion. Based on the obtained results this study concluded that, a physiotherapy program consisting of immediate postoperative full range of motion mobilizations achieves better results (in terms of pain and mouth opening) than a physiotherapy program consisting of gradual and controlled increases in range of motion of closed lock of the TMJ after arthroscopic treatment.

Słowa kluczowe: Temporomandibular Joint, Arthroscopy, Maximum mouth opening

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Besplatno preuzmi članak na engleskom jeziku

Implementation of manual physiotherapeutic activities as an important element of supporting surgical treatment in congenital malformations of the bite and temporomandibular joints – case report

Szymon Tyszkiewicz, Marta Tyndorf, Krzysztof Dowgierd

S. Tyszkiewicz, M. Tyndorf, K. Dowgierd – Implementation of manual physiotherapeutic activities as an important element of supporting surgical treatment in congenital malformations of the bite and temporomandibular joints – case report. Fizjoterapia Polska 2019; 19(3); 38-45

Abstract
Introduction. Surgical procedures used to treat congenital craniofacial malformations may give rise to complications, resulting in impaired function of the stomatognathic system. Reconstructive correction of subsequent defects may require multi-disciplinary skills, including those of maxillofacial and microsurgery, orthodontics, speech therapy and physiotherapy. The purpose of reconstruction to restore function can be divided into two stages: firstly the establishment of correct anatomical relationships in the facial skeleton and secondly the restoration of function of individual structures of the stomatognathic system, together with the stabilisation of both function and appearance. The latter is fundamentally associated with supportive physiotherapy.
Aim of the study. The aim of the study was to determine the effectiveness of physiotherapy in the process of restoring motor functions in the stomatognathic system in a patient treated for disorders of the masticatory apparatus.
Material and methods. The article presents an account of supportive physiotherapy utilised in the healing process. The case study presented is that of a patient with congenital ankylosis of the temporomandibular joints. The patient presented in the maxillofacial department for surgical joint treatment and with associated in activity in the musculature of this region. Initial treatment involved bilateral arthroplasty with prosthetic arthroplasy, after which it was possible to proceed to restoration of functional speech. The provision of physiotherapy over a timescale of six months achieved reduction of oedema, development of the expected range of movement, reduction of pain and the achievement of deglutition.
Results. Results were maintained through continuation of therapeutic procedures, since periods of reduced activity are associated with loss of function. In order to increase functional capacity and achieve stability, the patientis to undergo microtransplantation (cable grafts) and orthodontic treatment to achieve full centricocclusion. Speech therapy and physiotherapy will also be continued.
Conclusions: Supportive physiotherapy should be a key element of treatment of patients after maxillofacial procedures, regardless of whether this is due to injury, congenital malformation ororthognathic procedures.

Key words:
arthroplasty, ankylosis, dental physiotherapy, temporomandibular joint

Invalid download ID. Besplatno preuzmi članak na engleskom jeziku

Fizjoterapeutyczna ocena czynności stawów skroniowo-żuchwowych wśród studentów Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego

Maciej Krzyżanowski, Rita Hansdorfer-Korzon, Elżbieta Rajkowska-Labon

M. Krzyżanowski, R. Hansdorfer-Korzon, E. Rajkowska-Labon – The physiotherapeutic estimation of the act of temporal-mandibular joints among students of Medical University of Gdańsk. FP 2014; 14(4); 14-22

Streszczenie
Cel pracy. 1. Ocena czynności stawów skroniowo-żuchwowych wykazujących cechy dysfunkcji u studentów Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. 2. Analiza  ilościowa występujących zaburzeń w stawach skroniowo-żuchwowych. 3. Wykazanie korelacji pomiędzy badanymi parametrami a analizowanymi dysfunkcjami  w  stawach skroniowo-żuchwowych
Materiał i  metoda badań. Do badania zakwalifikowano 40 studentów w wieku 19 do 27 lat (21 kobiet oraz 19 mężczyzn) ze średnią wieku 23 lata. Zastosowano dobór nieprobabilistyczny. Na potrzeby pracy skonstruowano kartę badania pacjenta. Ocenie podlegały m.in. takie parametry jak: zakres ruchomości żuchwy, wskaźnik dyskinetyczny Rozencwaiga, ruch głowy stawowej podczas odwodzenia żuchwy, objaw akustyczny, wskaźnik bólu, obecność punktów spustowych, zakres ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa.  Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej z użyciem programu Statistica 10.
Wyniki. Analiza badanych parametrów wykazała, że zaburzenia zakresu ruchomości,  przynajmniej w jednym kierunku ruchu, występują wśród 87,5% (n=35) badanych. Wskaźnik dyskinetyczny Rozencwaiga potwierdził się u 37,5% (n=15). Asymetryczny ruch głów stawowych miał miejsce wśród 67,5% (n=27) badanych, a zaburzenia toru prowadzenia żuchwy oraz obecność objawu akustycznego wykazano u  80% (n=32) z 40 przebadanych osób. Pośród 57,5% (n=23) badanych stwierdzono obecność punktów spustowych w obrębie m. żwacza i m. skroniowego lub w jednym z nich. Dysfunkcja stawów s-ż koreluje m.in.  z ograniczeniem zakresu ruchu w odcinku szyjnym, z objawami akustycznymi, obecnością parafunkcji.
Wnioski. Wśród studentów zaobserwowano znaczący procent występowania objawów dysfunkcji stawu s-ż. Zwrócono uwagę na wysoki odsetek osób uprawiających parafunkcje. Wykazano korelacje statystycznie istotne dla  funkcji stawów s-ż.

Słowa kluczowe:
Staw skroniowo-żuchwowy, dysfunkcja, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim