Tag: Arkadiusz Żurawski

Psychophysical condition of a child during the COVID-19 pandemic

Miłosz Opuchlik, Anna Opuchlik, Arkadiusz Żurawski, Marek Wiecheć, Małgorzata Biskup, Kamil Markowski, Zbigniew Śliwiński


Miłosz Opuchlik, Anna Opuchlik, Arkadiusz Żurawski, Marek Wiecheć, Małgorzata Biskup, Kamil Markowski, Zbigniew Śliwiński – Psychophysical condition of a child during the COVID-19 pandemic. Fizjoterapia Polska 2022; 22(5); 6-19

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20A7jJ

Streszczenie

The aim of this article is to present the effects of the COVID-19 pandemic on the psychophysical state of a child. The diagnostic survey method and questionnaire technique were used for the study. The survey was conducted online among elementary school students. The empirical material collected shows the evaluation of remote education and its impact on the changes that occurred in children during the pandemic. The changes that occurred during remote learning include increased stress, isolation, lack of contacts with peers, exhaustion, long hours of work in front of a screen and decreased physical activity.

Słowa kluczowe:
COVID-19, remote education, mental development of children, psysical development, social development

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Besplatno preuzmi članak na engleskom jeziku

Ocena sEMG aktywności mięśnia prostego brzucha oraz mięśnia wielodzielnego w zależności od sposobu przyjmowania pozycji siedzącej

Wojciech Kiebzak, Michał Dwornik, Justyna Żurawska, Arkadiusz Żurawski

W. Kiebzak, M. Dwornik, J. Żurawska, A. Żurawski – sEMG assessment of the activity of the rectus abdominis and multifidus muscles in different sitting postures. FP 2017; 17(3); 52-62

Streszczenie

Cel. Ocena aktywności mięśni prostego brzucha (RA) i wielodzielnego (MF) podczas przyjmowania swobodnej i aktywnej pozycji siedzącej.
Materiał i metoda. Badaniem objęto 30 osób w wieku 19-23 lat, u których oceniano aktywność mięśni: rectus abdominis (RA) oraz multifidus (MF) w czterech różnych pozycjach siedzących za pomocą powierzchniowego badania elektromiograficznego. Badaniem ankietowym oceniono również stopień trudności przyjęcia poszczególnych pozycji. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej.
Wyniki. Najwyższą wartość napięcia m. RA odnotowano w pozycji skorygowanej z tyłopochyleniem tułowia 2,34, najniższą w pozycji siedzącej swobodnej 1,16. Najwyższą aktywnością m. MF cechowała się pozycja skorygowana z przodopochyleniem tułowia 33,01, najniższą natomiast pozycja swobodna 18,66. Najwięcej osób uznało za łatwą pozycję skorygowaną z przodopochyleniem tułowia tj. 86,67% badanych, oraz swobodną 83,33%. Najtrudniejsza okazała się pozycja skorygowana z tyłopochyleniem tułowia tj. dla 90% badanych. Wyniki w skali T1 wskazują, że obserwacje empiryczne przyjmują rozkład normalny.
Wnioski
1. Pozycja siedząca skorygowana z przesunięciem tułowia do przodu realizuje kliniczne założenia prawidłowego ustawienia ciała w przestrzeni.
2. Pozycja siedząca skorygowana z przesunięciem tułowia do przodu powinna być włączona w powszechny program profilaktyki zespołów przeciążeniowych kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
pozycja siedząca, sEMG, aktywność mięśni RA i MF, skala T1

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie stymulacji polisensorycznej i wzorców globalnych w przypadku ciężkiego uszkodzenia czaszkowo-mózgowego

Wojciech Kiebzak, Anna Wysocka, Arkadiusz Żurawski, Marek Kiljański, Justyna Pogorzelska

W. Kiebzak, A. Wysocka, A. Żurawski, M. Kiljański, J. Pogorzelska – Application of the Polysensory Stimulation and the General Movement Patterns in Patients with the Serious Traumatic Brain Injury. FP 2015; 15(2); 6-20

Streszczenie
Wstęp. Urazy czaszkowo-mózgowe stanowią jedną z głównych przyczyn inwalidztwa oraz śmierci dzieci. Ich konsekwencją są zaburzenia sprawności motorycznej oraz dysfunkcje neuropsychologiczne. Stan taki szczególnie wymaga ograniczenia efektów jatrogennych.
Cel pracy. Celem pracy jest przedstawienie programu rehabilitacji pacjenta po ciężkim urazie czaszkowo-mózgowym.
Studium przypadku. Chłopiec lat 15 w wyniku wypadku komunikacyjnego doznał ciężkiego urazu ogólnego, oraz czaszkowo-mózgowego. Głęboko nieprzytomny, ocena w skali Glasgow – 4 pkt. Poddawany rehabilitacji przez okres 2 miesięcy w warunkach szpitalnych. Stosowano stymulację polisensoryczną, elementy metod: Vojty, NDT-Bobath, PNF, Castillo-Morales oraz Kinesiology taping. Uzyskano znacznego stopnia samodzielność łącznie z osiągnięciem chodu z niewielką pomocą.
Dyskusja. W przeciągu kilkunastu lat pojawiło się wiele prac dotyczących postępowania fizjoterapeutycznego chorych po urazach czaszkowo-mózgowych. Coraz częściej skuteczność procesu usprawniania warunkuje optymalnie wcześnie rozpoczęte i właściwie ukierunkowane leczenie usprawniające. Mimo to w piśmiennictwie obserwuje się znikomą liczbę opracowań sformalizowanych metod wczesnego postępowania. Stąd zachodzi potrzeba opracowania optymalnych zasad postępowania fizjoterapeutycznego.
Wnioski. Najważniejszym elementem postępowania terapeutycznego pacjentów po urazie czaszkowo-mózgowym jest interdyscyplinarna rehabilitacja w oparciu o stosowanie stymulacji polisensorycznej i globalnych wzorców ruchu, łączenia technik różnych metod. Programowanie postępowania fizjoterapeutycznego powinno opierać się na podstawowych zasadach dotyczących ciągłości, kompleksowości, systematyczności, a przede wszystkim wczesności rehabilitacji. Umiejętne postępowanie fizjoterapeutyczne odgrywa istotną role w przywróceniu funkcji poznawczo-emocjonalnych oraz w uzyskaniu optymalnego poziomu sprawności psychoruchowej.

Słowa kluczowe:
uraz czaszkowo-mózgowy, postępowanie fizjoterapeutyczne, stymulacja polisensoryczna, wzorce globalne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim