Willy Rizkyanto, Wawan Suherman, Hari Yuliarto, Galih Pamungkas
Willy Rizkyanto, Wawan Suherman, Hari Yuliarto, Galih Pamungkas – The effect of a 12-week ‘Brain Jogging’ learning model on gross motor: locomotor skills. Fizjoterapia Polska 2023; 23(3); 182-188
DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG143xlA
Streszczenie
Cel Badania. Głównym celem tego badania było sprawdzenie efektów modelu uczenia się ‘brain jogging’ na podstawowe zdolności ruchowe uczniów szkoły podstawowej.
Metody. Badanie to ma charakter quasi-eksperymentalny, opierając się na projekcie przedtestowo-potestowym dla dwóch grup. Model uczenia się oparty na ‘brain jogging’ został porównany z tradycyjnymi modelami uczenia się, w szczególności z instrukcją bezpośrednią. Próbka składała się z 30 uczniów klasy czwartej, podzielonych na dwie równoległe grupy, A i B, obie charakteryzujące się podobnymi cechami pod względem wieku, średniego wzrostu/wagi, materiału z edukacji sportowej, czasu trwania oraz momentu realizacji zajęć sportowych. Uczniowie uczestniczący w programie opartym na modelu uczenia się ‘brain jogging’ uczęszczali na zajęcia dwa razy w tygodniu i mieli 90% frekwencję. Każda gra lub aktywność była związana z konkretnym celem dotyczącym elementu szkolenia ‘brain jogging’. Dane analizowano przy użyciu SPSS IBM 26. Pierwszym krokiem było porównanie danych opisowych do całkowitej populacji oraz ustalenie rozkładu zmiennych, średniej oraz odchylenia standardowego (SD). Następnie przeprowadzono niezależny test t dla próbki, aby ustalić wpływ 12 tygodni modelu uczenia się opartego na ‘brain jogging’ na grupę eksperymentalną.
Wyniki. Średnia różnica w wynikach potestowych między grupą kontrolną a eksperymentalną została określona na podstawie poziomu istotności z wyjścia SPSS IBM 26 (p < 0,05). Niezależny test t dla próbki wykazał istotne wyniki w różnych kategoriach: bieg (p = 0,000), galop (p = 0,000), skok (p = 0,000), skok w dal (p = 0,000), skok poziomy (p = 0,000) oraz ślizg (p = 0,009).
Wnioski. Na podstawie wyników niezależnego testu t dla próbki hipoteza zostaje przyjęta. Wskazuje to na istotne różnice między grupą kontrolną a eksperymentalną. Zauważono statystycznie istotne poprawy w biegu, galopie, skoku, skoku w dal, skoku poziomym oraz zdolnościach ślizgowych wśród uczniów szkoły podstawowej. Model uczenia się oparty na ‘brain jogging’ stanowi obiecujące podejście do wzmacniania zdolności motorycznych.
Słowa kluczowe
brain jogging, model uczenia się, zdolność motoryczna, zdolność motoryczna, motoryka duża
