Wykorzystanie czynnościowej dynamometrii i badań densytometrycznych dla oceny zmian narządu ruchu

Anna Skrzek, Małgorzata Mraz, Marek Woźniewski

Anna Skrzek, Małgorzata Mraz, Marek Woźniewski – Use of isokinetic tests and bmd in musculoskeletal system evaluation. Fizjoterapia Polska 2008; 8(2); 128-138

Streszczenie
Wstęp. Wszystkie elementy narządu ruchu tworzą ściśle związaną ze sobą całość biologiczną i mechaniczną, wzajemnie na siebie oddziałując. Zarówno ich rozwój, funkcjonowanie jak również inwolucja są od siebie uzależnione. Badania dotyczące problemów związanych z inwolucją narządu ruchu pomagają wyjaśnić i zrozumieć zjawiska, które najbardziej determinują ten proces. Celem pracy było wykazanie przydatności badań densytometrycznych i izokinetycznych dla oceny zmian w obrębie narządu ruchu, pod wpływem zastosowanego treningu zdrowotnego u kobiet powyżej 60 roku życia. Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 46 kobiet powyżej 60 roku życia, poddawane 4-miesięcznemu treningowi zdrowotnemu. Gęstość mineralną kości badano w obrębie bliższej nasady kości udowej metodą DEX-a. Badania densytometryczne wykonano w Katedrze Endokrynologii i Diabetologii i Leczenia Izotopami Akademii Medycznej we Wrocławiu. Badania siłowe wykonane były na stanowisku do badań izokinetycznych Biodex System 3 Multi Joint (Biodex Medical System, New York, USA), w pracowni badawczej Wydziału Fizjoterapii Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Izokinetyczne, koncentryczne testy dla mięśni zginaczy i prostowników tułowia oraz dla prostowników i zginaczy stawu kolanowego wykonano w pozycji siedzącej. Wyniki i wnioski. Wyniki badań potwierdzają korzystny wpływ zastosowanej formy aktywności fizycznej na poprawę stanu badanych elementów narządu ruchu. Nastąpiła istotna statystycznie poprawa większości badanych parametrów prędkościowo-siłowych mięśni tułowia i kończyn dolnych jak również zauważalna była tendencja do zwolnienia tempa związanego z wiekiem procesu zmniejszania gęstości mineralnej kości.
Słowa kluczowe
proces starzenia, densytometria, badania izokinetyczne

Dymorfizm płciowy cech morfologicznych stóp kobiet i mężczyzn po 60 roku życia

Ewa Puszczałowska-Lizis, Przemysław Bujas, Jarosław Omorczyk, Leszek Nosiadek

E. Puszczałowska-Lizis, P. Bujas, J. Omorczyk, L. Nosiadek. Sexual dimorphism in foot morphology in women and men over 60. FP 2016; 16(3); 88-94

Streszczenie
Wstęp. Stopa ludzka, będąca elementem podporowo-nośnym, kształtuje się przez całe życie, w indywidualny dla każdego człowieka sposób. W wieku podeszłym jest szczególnie narażona zmiany inwolucyjne. Celem pracy jest określenie różnic dymorficznych w wybranych cechach budowy stóp między kobietami a mężczyznami po 60 roku życia.
Materiał i metody. Badaniami metodą podoskopową objęto seniorów z województwa podkarpackiego i małopolskiego, w tym 116 kobiet i 82 mężczyzn. Badanych kwalifikowano do 3 przedziałów wieku: 60-69 lat, 70-79 lat, 80-90 lat. W analizach uwzględniono następujące wskaźniki: kąt Clarke’a, kąt piętowy (γ), kąt koślawości palucha (α), kąt szpotawości V palca (β). Obliczono podstawowe miary statystyki opisowej. Istotność różnic cech morfologicznych stóp między kobietami a mężczyznami oceniono testem U Manna-Whitney’a.
Wyniki. U obu płci stwierdzono pogorszenie się analizowanych wskaźników w stosunku do wartości normatywnych. Statystycznie istotne międzypłciowe różnice dotyczyły wartości kąta Clarke’a i kąta koślawości palucha (α).
Wnioski. Cechami znamiennie różnicującymi stopy kobiet i mężczyzn po 60 roku życia są: kąt Clarke’a i kąt koślawości palucha (α). Upowszechnianie kinezyprofilaktyki gerontologicznej powinno stanowić nieodzowny element w działaniach ukierunkowanych na opóźnianie procesów inwolucyjnych, w celu utrzymania na optymalnym – w stosunku do wieku – poziomie sprawności statyczno-dynamicznej narządu ruchu.

Słowa kluczowe:
starzenie się, stopa, wysklepienie podłużne, wysklepienie poprzeczne, ustawienie palucha, ustawienie V palca

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim