Tag: Danuta Lietz-Kijak

Wpływ manipulacji HVLA na statyczne i dynamiczne parametry posturalne – studium przypadku pacjenta z zablokowanym stawem szczytowo-potylicznym

Przemysław Malich, Aleksandra Bitenc-Jasieńko, Agata Pasternak, Adrian Westfal, Helena Gronwald, Karina Kijak, Krzysztof Gronwald, Krzysztof Konior, Danuta Lietz-Kijak

Przemysław Malich, Aleksandra Bitenc-Jasieńko, Agata Pasternak, Adrian Westfal, Helena Gronwald, Karina Kijak, Krzysztof Gronwald, Krzysztof Konior, Danuta Lietz-Kijak – The effect of HVLA manipulation on static and dynamic postural parameters – a case study of a patient with a blocked atlanto-occipital transition –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 215-225

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8t5I

Streszczenie
Cel. Celem badania było ocena wpływu manipulacji HVLA (wysoka prędkość, niska amplituda) na rozkład sił, ciśnienie i równowagę u osób z blokadą stawu szczytowo-potylicznego, ze szczególnym uwzględnieniem popraw po terapii.
Metody badawcze. Funkcjonalność i parametry posturalne przed i po terapii HVLA oceniano za pomocą testów diagnostycznych (kompresja kręgosłupa szyjnego, test Spurlinga, de Kleyna) oraz pedobarografii (używając maty EPS/R2 i oprogramowania BIOMECH STUDIO).
Wyniki. Wstępna diagnoza wykazała znaczące zaburzenia w rozkładzie sił, równowadze i chodzie. Poprawy po terapii HVLA obejmowały:
1. Zrównoważone obciążenie przedniej części stopy podczas stania, z obniżeniem procentowego udziału obciążenia pięty.
2. Poprawa globalnego rozkładu ciśnienia ciała, z wyraźnym zmniejszeniem ciśnienia po stronie lewej ciała.
3. Zwiększenie zakresów oscylacji ciała w płaszczyźnie przednio-tylnej i bocznej, z obniżeniem stosunku odległości między skrajnymi odchyleniami do powierzchni odchylenia oraz zmniejszeniem średniej prędkości przemieszczeń.
4. Normalizacja kąta abdukcji prawej stopy, bez znaczącej zmiany kąta odwiedzenia lewej stopy.
5. Niewielkie poprawy w indeksie sklepienia stopy (AI) oraz średnim ciśnieniu stopy podczas chodu, z minimalnymi zmianami w maksymalnym ciśnieniu stopy podczas chodu.
Wnioski. Manipulacja HVLA znacząco poprawia parametry równowagi statycznej, ale wykazuje minimalne poprawy w parametrach chodu. Wskazuje to na złożoną relację między blokadą stawu szczytowo-potylicznego a zaburzeniami posturalnymi, sugerując potrzebę dalszych badań w celu zbadania związku między wadami postawy a blokadą przejścia szczytowo-potylicznego oraz wpływu tych blokad na zmiany posturalne.
Słowa kluczowe
blokada stawu szczytowo-potylicznego, manipulacja HVLA, zaburzenia posturalne, poprawa równowagi, pedobarografia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności rehabilitacji u pacjentów z POChP w ramach projektu „PulmoRehab – dostęp do usług zdrowotnych poprzez spersonalizowany system opieki nad pacjentami z POChP, który obejmuje zdalny monitoring i telerehabilitację opartą na metodach sztucznej inteligencji”

Katarzyna Bogacz, Anna Szczegielniak, Łukasz Czekaj, Andrzej Jarynowski, Robert Kitłowski, Stanisław Maksymowicz, Danuta Lietz-Kijak, Bartosz Pańczyszak, Jacek Łuniewski, Edyta Krajczy, Mirosław Lenczuk, Jacek Sahajdak, Krzysztof Kassolik, Szymon Kaliciński, Jan Szczegielniak

 

Katarzyna Bogacz, Anna Szczegielniak, Łukasz Czekaj et al – Assessment of rehabilitation effectiveness in patients with COPD as part of the project “PulmoRehab – Access to healthcare services through a personalized care system for patients with COPD, including remote monitoring and tele-rehabilitation based on Artificial Intelligence methods” –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 6-11

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8D9D

Streszczenie
Wstęp. W ramach projektu “PulmoRehab – dostęp do usług zdrowotnych poprzez spersonalizowany system opieki nad pacjentami z POChP, obejmujący zdalny monitoring oraz tele-rehabilitację na bazie metod sztucznej inteligencji”, SP ZOZ Szpital Specjalistyczny MSWiA w Głuchołazach i 10 partnerów przeprowadziło badania nad telerehabilitacją osób cierpiących na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP). Program telerehabilitacji, oparty na spersonalizowanym podejściu i technologii, umożliwiał pacjentom korzystanie z terapii w domu lub dogodnym miejscu. Projekt miał na celu zmniejszenie nierówności społecznych w opiece zdrowotnej poprzez zdalny dostęp do usług zdrowotnych dla pacjentów z POChP.
Materiał i metody badań. Badania obejmowały 80 chorych w wieku od 50 do 76 lat, hospitalizowanych w SP ZOZ Szpitalu Specjalistycznym MSWiA w Głuchołazach im.  Św. Jana Pawła II, spełniających określone kryteria. Kwalifikacja do programu telerehabilitacji uwzględniała ocenę tolerancji wysiłkowej, duszności, zmęczenia, czynności wentylacyjnej płuc i saturacji. Program obejmował ćwiczenia dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjentów.
Wyniki badań. Analiza wyników przeprowadzona za pomocą oprogramowania XLSTAT 2021.2.2 wykazała istotne statystycznie różnice między wartościami spirometrycznymi przed a po rehabilitacji. Podobnie znacząca poprawa została zauważona w wynikach testu 6MWT oraz saturacji krwi. Program telerehabilitacji wykazał się skutecznością w poprawie parametrów zdrowia oddechowego pacjentów z POChP.
Wnioski.
1. Program telerehabilitacji wpływa na poprawę czynności wentylacyjnej płuc  u osób z POChP. Redukuje uczucie duszności, zmniejsza zmęczenie, poprawia SpO2 i zwiększa tolerancję wysiłku, co dowodzi korzystnych efektów zastosowanej rehabilitacji.
2. Uzyskane wyniki zachęcają do przeprowadzenia dalszych badań na reprezentatywnej grupie z zastosowaniem randomizacji.
Słowa kluczowe:
telerehabilitacja, POChP
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim i j. polskim

Zmiany w równowadze ciała spowodowane narażeniem na urazy – badania wieloośrodkowe

Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Anna Walińska, Kinga Gonta, Elżbieta Szkiler, Milena Kraft, Alina Kirpichnikova, Karolina Trąbska, Anna Parus, Tomasz Kupc, Malwina Waleryn-Sagun, Anna Szadkowska, Rafał Mosur, Kamila Mosur, Damian Szyguła, Nicola Książek, Małgorzata Barszczewska, Patrycja Janta, Aneta Mandrosa, Joanna Jarosławska, Klaudia Smolińska, Marta Szewczyk, Agnieszka Byszewska, Anna Morzyńska, Marzena Tuszkowska, Barbara Wrocławska-Tuszkowska, Marek Gapiński, Tomasz Kowalik, Karolina Adamska, Katarzyna Pawliwiec, Jan Głodowski, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Danuta Lietz-Kijak

Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Danuta Lietz-Kijak et al – Changes in body balance due to exposure to trauma – multi-center studies. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 313-326

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20Bb3T

Streszczenie
Cel. Celem badania było ocenienie wpływu doświadczonego przez osobę zdarzenia traumatycznego na równowagę posturalną i biomechaniczne parametry chodu.
Metodologia badania. Badanie objęło 31 osób (n = 100%), w tym 22 kobiety (nk% = 70.97%) i 9 mężczyzn (nm% = 29.03), w wieku 29-60 lat. Z badania wykluczono osoby z chorobami i dysfunkcjami wpływającymi na równowagę ciała i wzorzec chodu.
Testy równowagi i chodu przeprowadzono przy użyciu pedobarografii (pedobarograf mod. EPS R2, oprogramowanie Biomech Studio v2). Test równowagi przeprowadzano w pozycji stojącej, przez 20 sekund, z próbkowaniem co 1 ms (milisekundę) – liczba próbek podczas jednego testu wynosi 20,000. Testy oceny równowagi i chodu przeprowadzono dwukrotnie. Test I obejmował testowanie w neutralnych warunkach, Test II obejmował testowanie w warunkach, w których osoba była narażona na doświadczone w przeszłości przez siebie zdarzenie traumatyczne (tzw. ekspozycja na “doświadczone traumy”).
Wyniki. Uzyskane wyniki badań wpływu ekspozycji na doświadczone traumy na równowagę ciała podczas stania wykazały istotne różnice w wahaniach ciała w najważniejszych parametrach oceny stabilometrycznej.
Uzyskane wyniki badań wpływu ekspozycji na traumę na chód osoby nie wykazały istotnych różnic między testem w neutralnych warunkach a testem podczas ekspozycji.
Wnioski. (1) Ekspozycja na doświadczone przez osobę traumy znacząco wpływa na równowagę ciała w pozycji stojącej. (2) Badania nie wykazały wpływu ekspozycji na doświadczone traumy na chód osoby w zakresie czasu kontaktu stóp z podłożem oraz na wartości maksymalnego i średniego ciśnienia; Obszar płaszczyzny, na której stopy są umieszczone na podłożu, zmienia się znacząco przed i po ekspozycji na doświadczone traumy. (3) W badaniach wpływu traumy na postawę ciała należy uwzględnić szczegółowe wyniki badań zakresu fluktuacji COP w każdej płaszczyźnie – badanie wykazało, że analiza tylko średnich wyników może znacząco wskazywać błędny wynik w ocenie równowagi ciała.

Słowa kluczowe
stres, trauma, PTSD, równowaga ciała, chód, stabilometria, pedobarografia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie fizjoterapeutycznej terapii ozonowej w chorobach przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej – przegląd literatury wsparty własnymi obserwacjami

Diana Masłyk, Małgorzata Mazurek-Mocho, Izabela Barczyk, Natalia Walczuk, Angelika Rusińska, Natalia Sadowska, Maria Pawlak, Michał Rojewski, Danuta Lietz-Kijak

Diana Masłyk, Małgorzata Mazurek-Mocho, Izabela Barczyk, Natalia Walczuk, Angelika Rusińska, Natalia Sadowska, Maria Pawlak, Michał Rojewski, Danuta Lietz-Kijak – The usage of physiotherapeutic ozone therapy in periodontal and oral mucosal diseases – a review of the literature, supported by own observations. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 197-204

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20B4l4

Streszczenie
Wprowadzenie. Stosowanie innowacyjnych metod terapeutycznych w dziedzinie stomatologii jest stale badane w celu znalezienia skutecznych i bezpiecznych strategii leczenia chorób przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej. W ostatnich latach terapia ozonowa stała się przedmiotem wzmożonego zainteresowania ze względu na potencjalne korzyści w terapii dentystycznej. Ozon, trójtlen, zyskał uznanie jako alternatywna forma terapii, która może wpłynąć na zmiany patologiczne w jamie ustnej dzięki swoim właściwościom antybakteryjnym i przeciwgrzybiczym.
Cel badania. Celem tego przeglądu literatury jest ocena skuteczności terapii ozonowej w leczeniu stomatologicznym, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu na choroby przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej, a także regenerację tkanek i redukcję mikroorganizmów patogennych w jamie ustnej.
Materiały i metody. Przeprowadzono systematyczny przegląd międzynarodowej literatury opublikowanej między 2000 a 2023 rokiem. Analiza obejmowała bazy danych elektronicznych, takie jak PubMed, Google Scholar i EBSCO, z zamiarem zebrania i przeanalizowania wyników badań. Wybór prac naukowych dokonano, biorąc pod uwagę różnorodność tematów, rygor metodologiczny i przestrzeganie zasad etyki badawczej. W celu zidentyfikowania publikacji, które spełniały ustalone kryteria selekcji, wykorzystano wieloetapowy proces oceny, poddając wybrane prace krytycznej ocenie.
Wnioski. Stosowanie terapii ozonowej to obszerny obszar badań naukowych, podlegający ciągłej analizie, gdzie wyniki nie zawsze są jednomyślne. W ostatnich latach odnotowano znaczące zaangażowanie ozonu (O3) w dziedzinie periodontologii i innych dyscyplinach stomatologicznych. Efekty ozonu i jego potencjał terapeutyczny są przedmiotem szczegółowych badań naukowych mających na celu zrozumienie mechanizmów biologicznych i potwierdzenie skuteczności tej formy terapii.
Słowa kluczowe: ozon; terapia ozonowa; zastosowania terapeutyczne; utleniacze; dezynfekcja stomatologiczna; medycyna jamy ustnej; fizjoterapia w stomatologii, choroby przyzębia, choroby błony śluzowej jamy ustnej

Słowa kluczowe
ozon, terapia ozonowa, zastosowania terapeutyczne, utleniacze, dezynfekcja stomatologiczna, medycyna jamy ustnej, fizjoterapia w stomatologii, choroby przyzębia, choroby błony śluzowej jamy ustnej

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Współpraca między fizjoterapeutą a dentystą w leczeniu pacjenta z zaburzeniami funkcjonalnymi układu żucia – badanie ankietowe

Marta Grzegocka, Małgorzata Marjańska, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Helena Gronwald, Piotr Skomro, Adam Andrzej Garstka, Danuta Lietz-Kijak

Marta Grzegocka, Małgorzata Marjańska, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Helena Gronwald, Piotr Skomro, Adam Andrzej Garstka, Danuta Lietz-Kijak – The cooperation between physiotherapist and dentist in treatment of patient with functional disorders of the masticatory system – questionnaire survey. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 69-74

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20Bm5D

Streszczenie
Wprowadzenie. Doświadczenia zdobyte przez dentystów i fizjoterapeutów w dziedzinie dysfunkcji narządu żucia w stosunku do całego ciała potwierdzają przekonanie, że problem zaburzeń motoryki narządu żucia nie jest problemem lokalnym. Dlatego leczenie tego typu chorób nie powinno ograniczać się tylko do rekonstrukcji statycznej i dynamicznej okluzji przy użyciu metod konserwatywnych, ortodontycznych czy protetycznych, pomijając odpowiednią mobilizację łańcuchów mięśniowo-szkieletowych, powięziowych, osteoartycznych związanych z odcinkiem szyjnym i dalszymi odcinkami kręgosłupa. Ograniczenie diagnozy i terapii zaburzeń funkcjonalnych tylko do elementów układu stomatognatycznego może generować jeszcze większe dolegliwości i choroby u pacjenta.
Szeroki zakres objawów związanych z układem stomatognatycznym, powodujących nieprzyjemny ból i zaburzenia emocjonalne, skłania pacjentów do szukania pomocy u wielu specjalistów, w tym: laryngologa, neurologa czy fizjoterapeuty. Pacjent ma szansę wyleczyć te problemy zdrowotne, pod warunkiem, że cały zespół rehabilitacyjny współpracuje: dentysta, fizjoterapeuta, psycholog i logopeda specjalizujący się w dysfunkcjach układu żucia.
Cel badania. Celem badania było określenie potrzeb nawiązania współpracy między fizjoterapeutą a dentystą w leczeniu pacjentów z zaburzeniami funkcjonalnymi układu żucia.
Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród 28 fizjoterapeutów z województwa zachodniopomorskiego. Narzędziem diagnostycznym był kwestionariusz wywiadu zawierający szereg pytań dotyczących warunków i jakości nawiązywania współpracy z dentystą w zarządzaniu pacjentami kierowanymi na zabiegi fizjoterapeutyczne w celu leczenia zaburzeń w układzie stomatognatycznym.
Wnioski. Istniejące metody fizjoterapeutyczne skracają czas trwania choroby, np. poprzez masaże, terapię manualną (terapia punktów spustowych, mobilizacje, postizometryczne relaksacje mięśni), zabiegi fizykalne (ultradźwięki, laser biostymulujący, krioterapia, terapia światłem, pole magnetyczne) oraz ćwiczenia (relaksacja, stabilizacja, propriocepcja), które pacjent wykonuje pod nadzorem terapeuty, a następnie samodzielnie w domu. Osiągnięcie pozytywnych efektów w leczeniu pacjentów z zaburzeniami stomatognatycznymi wymaga stałej współpracy między dentystą a fizjoterapeutą. Tylko kompleksowe, holistyczne podejście diagnostyczno-terapeutyczne jest warunkiem skutecznego leczenia.

Słowa kluczowe
fizjoterapeuta, dentysta, układ żucia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ manipulacji HVLA górnych kręgów szyjnych na parametry równowagi statycznej i dynamicznej u zdrowych dorosłych – systematyczny przegląd literatury

Przemysław Malich, Agata Pasternak, Danuta Lietz-Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Piotr Skomro, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Zbigniew Śliwiński


Przemysław Malich, Agata Pasternak, Danuta Lietz-Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Piotr Skomro, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Zbigniew Śliwiński – Effects of upper cervical HVLA manipulation on static and dynamic balance parameters in healthy adults – a systematic literature review. Fizjoterapia Polska 2023; 23(3); 210-220

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG1436RB

Wprowadzenie. Równowaga to skomplikowane pojęcie, które dotyczy nie tylko zadań z ograniczoną bazą wsparcia, ale także codziennych czynności wymagających od nas utrzymania stałej pozycji. Tak, jak szerokie jest samo pojęcie, mechanizmy utrzymania równowagi są również złożone i opierają się na informacjach odbieranych z wielu obszarów ciała i narządów.
Cel. Celem tego systematycznego przeglądu literatury jest analiza, czy manipulacja HVLA zablokowanego segmentu C0-C1 może wpływać na parametry równowagi statycznej i dynamicznej u zdrowych dorosłych.
Metody. Na podstawie dostępnej literatury, uzyskanej za pomocą baz danych PubMed, Google Scholar, Scopus, EBSCO, przeprowadzono szczegółowe wyszukiwanie literatury elektronicznej w latach 2010–2023. Odpowiednie badania zostały wybrane według kryteriów włączenia i wykluczenia, używając słów kluczowych: równowaga statyczna, równowaga dynamiczna, manipulacja, HVLA. Spośród 114 prac 82 zostały wybrane do wstępnego procesu recenzji. Dwadzieścia badań eksperymentalnych zostało wybranych do ostatecznej analizy.
Wyniki. Spośród 20 przeanalizowanych publikacji 14 badania dotyczyło wpływu manipulacji HVLA na parametry równowagi. W większości przypadków grupy badane składały się z osób bez dysfunkcji ani zastrzeżeń i/lub osób z bólem szyi. Najczęściej badanym parametrem była równowaga statyczna w pozycji stojącej: 17 z 20 publikacji. Dla kręgosłupa szyjnego 50% badań wykazało znaczącą poprawę w badanych parametrach w ocenie natychmiastowej, podczas gdy w ocenie odroczonej liczba znacząco pozytywnych wyników była taka sama jak liczba wyników bez wpływu na równowagę. W analizie podzbioru badań obejmujących tylko pacjentów bezobjawowych zaobserwowano częściowe lub znaczące pozytywne efekty zarówno w ocenie natychmiastowej, jak i odroczonej.
Wnioski. Nie byliśmy w stanie zidentyfikować badań, które dostarczyłyby jednoznacznej odpowiedzi na pytanie badawcze. Na podstawie publikacji uwzględnionych w przeglądzie można przypuszczać, że manipulacja HVLA w regionie szyjnym ma potencjał wpływania na równowagę u zdrowych dorosłych, jednak liczba dostępnych badań jest zbyt mała, aby wyciągnąć ostateczne wnioski. Dalsze badania w tym zakresie są zatem uzasadnione.
Słowa kluczowe
równowaga statyczna, równowaga dynamiczna, manipulacja, HVLA, podoskop
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Interdyscyplinarna koncepcja leczenia porażenia Bella – opis przypadku

Konrad Kijak, Łukasz Kopacz, Grzegorz Cieślar, Zbigniew Śliwiński, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Paweł Berczyński, Danuta Lietz-Kijak


Konrad Kijak, Łukasz Kopacz, Grzegorz Cieślar, Zbigniew Śliwiński, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Paweł Berczyński, Danuta Lietz-Kijak – An interdisciplinary concept for the treatment of Bell’s palsy – a case report. Fizjoterapia Polska 2023; 23(2); 62-69

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DF923

Streszczenie

Wprowadzenie. Porażenie Bella to samoistne porażenie nerwu twarzowego (czyli nerwu czaszkowego VII). Objawia się osłabieniem mięśni prowadzącym do asymetrii twarzy, opadającym kącikiem ust, utratą zdolności gwizdania, mrugania, zamykania powiek, zaciskania ust czy uśmiechania się. Czoło po stronie dotkniętej chorobą staje się gładkie, a pacjent nie jest w stanie marszczyć ani unosić brwi.

Cel. Celem badania była ocena wpływu łączonych metod elektrofizycznych i fizjoterapeutycznych na przyspieszenie powrotu do zdrowia po porażeniu nerwu twarzowego.

Materiał i metody. Autorzy opisują dwa przypadki porażenia Bella, leczonego z jednoczesnym zastosowaniem metod elektrofizycznych w postaci pola elektromagnetycznego o skrajnie niskiej częstotliwości (ELF-EMF) i wysokoenergetycznego światła LED oraz metod fizjoterapii, tj. proprioceptywnego nerwowo-mięśniowego torowania ruchu (PNF ) i kinesiotapingu (KT).

Wyniki. Po czterech tygodniach zabiegów elektrofizycznych i fizjoterapeutycznych uzyskano w pełni zadowalający i stabilny efekt terapeutyczny.

Wnioski. Terapia interdyscyplinarna z wykorzystaniem ELF-EMF + LED w połączeniu z zabiegami PNF i KT okazała się skuteczna w przyspieszeniu powrotu do zdrowia po porażeniu nerwu twarzowego. Konieczne są dalsze badania w celu ustalenia odpowiednich protokołów.

Słowa kluczowe: porażenie Bella, metody elektrofizyczne, fizjoterapia, terapia światłem LED i polem elektromagnetycznym o ekstremalnie niskiej częstotliwości (ELF-MF), proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu (PNF), kinesiotaping (KT)
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Pomiary temperatury na powierzchni skóry części twarzowej czaszki w ocenie kamerą termowizyjną na podczerwień oraz pirometrem po zastosowaniu fizykoterapeutycznych aplikacji świetlnych

Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Roman Ardan, Elżbieta Kubala, Paulina Strzelecka, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Helena Gronwald, Zbigniew Śliwiński

Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Roman Ardan, Elżbieta Kubala, Paulina Strzelecka, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Helena Gronwald, Zbigniew Śliwiński – Temperature measurements on facial skin surface as evaluated by infrared thermal cam-era and pyrometer following physiotherapeutic light treatments. Fizjoterapia Polska 2023; 23(2); 148-157

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DF529

Streszczenie
Każdy zabieg kliniczny postępowania stomatologicznego, a zwłaszcza przebiegający z naruszeniem ciągłości tkanek, niesie za sobą ryzyko powstania powikłań, które zdarzają się w każdej specjalności. Do nich należą: ból rany pooperacyjnej, obrzęk tkanek, krwawienie, zaczerwienienie, podwyższona temperatura, szczękościsk, zaburzenia czucia, będące następstwem uszkodzenie nerwu.  Po zabiegowa opieka nad pacjentem ma na celu zminimalizowanie ryzyka wystąpienia powikłań oraz terapię już istniejących. W tym zakresie posiłkujemy się m. in. medycyną fizykalną, pod postacią światłolecznictwa, w zakresie fali elektromagnetycznej czerwonej, podczerwonej, żółtej i ultrafioletowej. Pozostaje jednak niewiadomą, którą długość światła wykorzystać w celu leczenia określonej jednostki chorobowej i jakie światło terapeutyczne należy zastosować do rehabilitacji konkretnego powikłania po zabiegach stomatologicznych? Do badań wykorzystano pirometr na podczerwień ze wskaźnikiem laserowym CA380 i kamerę termowizyjną Fluke Ti 400. Na podstawie przeprowadzonych badań i analizy statystycznej można wnioskować, iż użycie czynnika świetlnego ma istotny wpływ na wzrost temperatury naświetlanej okolicy skóry części twarzowej czaszki. Niezależnie od rodzaju użytego czynnika świetlnego, każdy z nich doprowadził do wzrostu temperatury. Najwyższy wzrost temperatury na powierzchni skóry części twarzowej czaszki po zastosowaniu danej aplikacji wskazuje na płytkie oddziaływanie fizykoterapii świetlnej, co ma znaczenie w zastosowaniu konkretnej długości światła w danej jednostce chorobowej lub powikłaniu stomatologicznym.
Słowa kluczowe: badanie temperatury, światłoterapia, pirometr, termowizja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Programy multimodalne w leczeniu zespołu bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) – przegląd dwuetapowy

Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński


Krzysztof Konior, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Zbigniew Śliwiński – Multimodal programmes in the treatment of myofascial pain syndrome (MPS) – a two-step review. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 188-202

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B914

Streszczenie
Zespół bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) jest jedną z najczęstszych dolegliwości związanych z układem mięśniowo-szkieletowym człowieka, charakteryzującą się obecnością tzw. punktów spustowych (TrP – trigger point; MPs – myofascial trigger points). International Association for the Study of Pain wskazuje, że MPS może dotyczyć około jednej trzeciej osób z przewlekłym bólem mięśniowo-szkieletowym oraz że brak jest odpowiedniej klasyfikacji, co można przypisać niezrozumieniu i/lub błędnej interpretacji patofizjologii. Biorąc pod uwagę różnorodne przyczyny powstawania zespołów bólowych w strukturach mięśniowo-powięziowych, istotny jest właściwy dobór i integracja metod terapeutycznych. Literatura naukowa wskazuje, że programy leczenia powinny obejmować różnorodne metody terapii manualnej oraz ćwiczenia rehabilitacyjne. Powszechnie stosowane są również terapie punktów spustowych, takie jak suche igłowanie lub suche bańki. U podstaw sukcesu programów rehabilitacyjnych, zdaniem autorów niniejszej publikacji, leży ich multimodalność, czyli dobór metod terapeutycznych w oparciu o przyczynę bólu, zapewniający mierzalne, powtarzalne metody diagnostyczne w terapii.  Celem tego badania jest analiza i wyciągnięcie wniosków na temat multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego.  Materiał i metody. Biorąc pod uwagę złożony problem badawczy, jaki postawiono za cel, badanie przeprowadzono poprzez przegląd literatury pod kątem dwóch kryteriów:
Kryterium I (C I): analiza piśmiennictwa dotyczącego etiologii i patogenezy bólu mięśniowo-powięziowego (tj. przyczyn i wyzwalaczy, objawów, czynników społecznych i środowiskowych determinujących wystąpienie MPS), postępowania diagnostycznego (wstępna diagnostyka i bieżąca obserwacja wyników leczenia), i metody terapeutyczne stosowane w przebiegu MPS.
Kryterium II (C II): studium literaturowe publikacji naukowych dotyczących multimodalnych programów terapii bólu mięśniowo-powięziowego wraz z ich oceną jakościową przy użyciu zmodyfikowanej skali PEDro oraz empiryczne testowanie hipotez w oparciu o studium literaturowe i analizę dokonaną w części I .
Źródła danych: PubMed, SCOPUS, Science Direct, MEDLINE, PEDro, Cochrane, Embase, Web of Science Core Collection, Google Scholar systematycznie przeszukiwano elektroniczne bazy danych, ograniczając języki tylko do angielskiego i niemieckiego.
Wyniki. Analiza piśmiennictwa wykazała, że szczegółowo opisano przyczyny, objawy i powiązania bólu mięśniowo-powięziowego. Istnieją również liczne doniesienia o różnych metodach terapeutycznych wraz z dokładnie opisaną metodologią ich realizacji. Nierzadko zaleca się łączenie metod w programy multimodalne, co niestety nie oznacza, że takich programów jest wiele i że badania nad MPS są spójne. Studium literaturowe dotyczące multimodalnych programów leczenia MPS wykazało, że nie ma związku między jego patogenezą a celowym doborem określonych metod terapeutycznych. W niewielkiej liczbie przypadków złożona etiopatogeneza doprowadziła do powstania zespołów wielodyscyplinarnych. Może to być związane z brakiem ścisłych zaleceń dotyczących metod diagnostycznych mających zastosowanie do oceny MPS.
Wnioski. 1. Multimodalne programy leczenia bólów narządu ruchu, zwłaszcza MPS i MPPS, powinny zawierać szczegółową i kompleksową diagnostykę (strukturalną, biochemiczną, psychoemocjonalną), która powinna stanowić podstawę do tworzenia interdyscyplinarnych zespołów rehabilitacyjnych.  2. Diagnostyka narządu ruchu, oprócz oceny radiologicznej, powinna obejmować mierzalne techniki oceny posturalnej i funkcjonalnej (takie jak pedobarografia, czujniki ubieralne, antropometria wspomagana, tj. postawy.
3. Wybór metod terapeutycznych i edukacja pacjenta powinny być oparte na przyczynach dolegliwości bólowych pacjenta, z uwzględnieniem chorób ogólnoustrojowych, wad postawy, stylu życia i stanu psychoemocjonalnego.  4. Badania naukowe nad multimodalnymi programami leczenia powinny być prowadzone w grupach losowych, z należytym uwzględnieniem metodologii postępowania diagnostyczno-terapeutycznego oraz doboru grup.
Słowa kluczowe
ból przewlekły, ból mięśniowo-powięziowy, terapia manualna, ćwiczenia, programy multimodalne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Biotensegracja wad zgryzu i zaburzeń czynnościowych stawów skroniowo-żuchwowych z chorobami narządu ruchu i wadami postawy – przegląd piśmiennictwa poparty obserwacjami własnymi

Danuta Lietz-Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Piotr Skomro, Krzysztof Konior, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Zbigniew Śliwiński


Danuta Lietz-Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Piotr Skomro, Krzysztof Konior, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Zbigniew Śliwiński – Biotensegration of malocclusion and temporomandibular disorders with diseases of the musculoskeletal system and posture defects – a literature review, supported by own observations. Fizjoterapia Polska 2023; 23(1); 22-38

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG07B3B3

Streszczenie

Diagnostyka medyczna układu mięśniowo-powięziowo-szkieletowego człowieka, choć umożliwia szybką ocenę, nie zawsze jest w pełni wykorzystywana. Utrudnia to często obiektywną ocenę dysfunkcji i ogranicza możliwości leczenia. Coraz powszechniejsze stają się dysfunkcje układu stomatognatycznego o różnej etiologii. Wiele badań naukowych poświęconych jest związkom między narządami i układami organizmu człowieka, które mogą powodować dysfunkcje w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych. W literaturze można znaleźć prace badające korelacje pomiędzy zaburzeniem mięśniowo-powięziowo-szkieletowym a zaburzeniami skroniowo-żuchwowymi. Dla dobrego zrozumienia etiologii tych dysfunkcji wskazane jest całościowe spojrzenie na pacjenta, uwzględniające fakt, że staw skroniowo-żuchwowy jest integralną częścią całego organizmu. Niniejsza praca jest przeglądem piśmiennictwa, popartym własnymi przykładami, dotyczącym badania związku zaburzeń mięśniowo-powięziowo-szkieletowych z zaburzeniem skroniowo-żuchwowym, które w świetle aktualnej wiedzy medycznej przypisuje się zjawisku biotensegracji. Na podstawie 136 doniesień naukowych wysunięto wniosek, że istnieje zależność między tymi dysfunkcjami.

Słowa kluczowe:
biotensegracja, zaburzenia narządu ruchu, wady postawy, dysfunkcje narządu żucia, zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3