Tag: rehabilitation

Wibroterapia w zaburzeniach oddechowych, w tym w COVID-19

Rafał Aleksander Guzik, Alicja Pasterczyk-Szczurek

R. A. Guzik, A. Pasterczyk-Szczurek – Vibrotherapy in respiratory disorders, including COVID-19. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 174-182

Streszczenie
Stosowane z powodzeniem już od lat w rehabilitacji różnych schorzeń techniki manualnego masażu wibracyjnego oraz wibracje terapeutyczne generowane przez urządzenia medyczne wyodrębniają nowy rodzaj fizykoterapii – wibroterapię. Wibracje terapeutyczne pobudzają krążenie krwi i limfy, układ nerwowo-mięśniowy, a także, w formie wibroterapii oddechowej, pomagają w oczyszczaniu dróg oddechowych z wydzieliny i wzmacniają mięśnie oddechowe, poprawiając natlenienie tkanek u chorych z mukowiscydozą, a ostatnio także u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc czy w chorobie koronawirusowej z 2019 r. (COVID-19). Jakkolwiek stosowanie wibroterapii oddechowej ugruntowało się w mukowiscydozie, to w innych zaburzeniach pulmonologicznych wciąż nie doczekało się wystarczającej liczby badań, a ponieważ potencjał kliniczny wibroterapii oddechowej jest szeroki, autorzy niniejszego przeglądu literatury pragną zwrócić uwagę, iż nie powinien zostać zaniedbany. Szczególnie w formie zautomatyzowanej w czasach pandemicznych, jak w przypadku pandemii COVID-19 – utrudnienia świadczeń rehabilitacyjnych, odosobnienia na kwarantannach – wibroterapia oddechowa może być kluczowa w rehabilitacji, wzbogacając ofertę fizjoterapii zarówno szpitalnej, jak i domowej.
Słowa kluczowe:
wibroterapia, wibracje całego ciała, COVID-19, rehabilitacja, zaburzenia oddechowe
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena funkcji stawu ramiennego po alloplastyce odwróconej – doniesienia wstępne

Ewelina Żyżniewska-Banaszak, Magdalena Gębska, Sebastian Sokołowski, Anna Sobczak, Łukasz Kołodziej

E. Żyżniewska-Banaszak, M. Gębska, S. Sokołowski, A. Sobczak, Ł. Kołodziej – Shoulder joint function evaluation after reverse total shoulder arthroplasty – preliminary reports . Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 142-151

Streszczenie
Wstęp. Fizjoterapia stanowi ważną część kompleksowego postępowania leczniczego u pacjentów po zabiegu odwróconej alloplastyki stawu ramiennego (ang. reverse total shoulder arthroplasty – RTSA). Pacjenci, kwalifikowani do zabiegu RTSA, zmagają się z dysfunkcjami stawu ramiennego o różnej etiologii – najczęściej z nienaprawialnym uszkodzeniem ścięgien stożka rotatorów. Celem fizjoterapii po RTSA jest przywrócenie utraconych funkcji stawu ramiennego w oparciu o celowany protokół usprawniania z uwzględnieniem zmienionych warunków biomechanicznych barku.
Materiały i metody. Materiał badany stanowiło 6 pacjentów po RTSA. U pacjentów przed zabiegiem i po odbytej rehabilitacji wykonano badanie, wykorzystując kwestionariusz Constanta. Model usprawniania wdrażano w dniu poprzedzającym zabieg operacyjny i kontynuowano przez 12 tygodni.
Wyniki. U każdego z pacjentów odnotowano poprawę ruchomości stawu ramiennego i zmniejszenie poziomu natężenia bólu.
Wnioski. Rehabilitacja po zabiegu RTSA poprawia funkcje stawu ramiennego wyrażoną zwiększeniem zakresu ruchomości stawu, eliminacją bólu i polepszeniem komfortu życia.
Słowa kluczowe:
staw ramienny, alloplastyka, ortopedia, rehabilitacja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza dolegliwości bólowych i poziomu jakości życia u kobiet po mastektomii radykalnej i oszczędzającej

Kinga Czaja, Zbigniew Śliwiński, Edyta Dziewisz-Markowska, Kamil Markowski

Kinga Czaja, Zbigniew Śliwiński, Edyta Dziewisz-Markowska, Kamil Markowski – Analysis of pain and quality of life in women after radical and sparing mastectomy. Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 214-225

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy była analiza dolegliwości bólowych i jakości życia u kobiet po mastektomii radykalnej i oszczędzającej. Poziom jakości życia kobiet po przebytej mastektomii radykalnej w porównaniu do pacjentek po mastektomii oszczędzającej scharakteryzowano, oceniając utrudnienia w życiu codziennym i w pracy zawodowej oraz ograniczenia w podejmowaniu różnych aktywności, spowodowane dolegliwościami bólowymi po zabiegu. Sprawdzono, czy rodzaj przebytej mastektomii wpływał istotnie na wybrane aspekty życia.
Materiał i metodyka. Badania techniką ankietowania zostały przeprowadzone wśród 100 pacjentek Świętokrzyskiego Centrum Onkologii w wieku od 29 do 88 lat po leczeniu radykalnym i oszczędzającym raka piersi. W celu porównania wartości zmiennych ilościowych i jakościowych między grupami zastosowano test t-Studenta, test chi-kwadrat, test Manna–Whitneya oraz test Shapiro–Wilka. W toku analizy przyjęto poziom istotności p < 0,05. Analizę statystyczną przeprowadzono z wykorzystaniem programu Statistica 13.1. firmy StatSoft, dane gromadzono w programie Excel 2016.
Wyniki. Analiza wykazała brak istotnych statystycznie różnic w poziomie natężenia bólu w każdym analizowanym obszarze między grupami kobiet, natomiast potwierdziła istotny statystycznie związek pomiędzy rodzajem przeprowadzonego zabiegu a okresem pojawienia się dolegliwości bólowych oraz ograniczeniami w codziennym funkcjonowaniu. Analiza wykazała brak istotnych statystycznie różnic w poziomie natężenia bólu z zależności od okresu leczenia.
Wnioski. Poziom dolegliwości bólowych po mastektomii radykalnej i oszczędzającej był na podobnym poziomie. Po mastektomii radykalnej jakość życia kobiet była niższa niż po mastektomii oszczędzającej. Rehabilitacja spowodowała obniżenie natężenia bólu oraz poprawiła jakość życia kobiet.
Słowa kluczowe:
mastektomia radykalna, mastektomia oszczędzająca, rehabilitacja, jakość życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności elektroanalgezji metodą Stiwell w rehabilitacji pacjentów z zespołami bólowymi odcinka lędźwiowego kręgosłupa

Mirosław Janiszewski, Maciej Chyliński

Mirosław Janiszewski, Maciej Chyliński – An evaluation of the effectiveness of electroanalgesia using the Stiwell method in the rehabilitation of patients with lumbar back pain syndrome. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 45-46

Streszczenie
Wprowadzenie. Dolegliwości bólowe w zakresie odcinka lędźwiowego kręgosłupa stanowią problem nie tylko leczniczy, ale także społeczny i gospodarczy. Celem pracy jest ocena skuteczności terapeutycznej metody elektroanalgezji w tej jednostce chorobowej. Materiał i metody. Badana grupa to 80 pacjentów w wieku 40-60 lat, poddanych dwumiesięcznemu programowi rehabilitacji, z zastosowaniem elektroanalgezji metodą „Stiwell”. Grupę porównawczą stanowiło 80 pacjentów, u których stosowano tradycyjny program rehabilitacji. Wyniki. Stwierdzono znaczne zmniejszenie dolegliwośći bólowych w grupie badanej w porównaniu z grupą kontrolną. Wnioski. Metoda elektroanalgezji „Stiwell” wpływa na poprawę efektów końcowych rehabilitacji chorych z zespołami bólowymi odcinka lędźwiowego kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
elektroanalgezja, zespoły bólowe kręgosłupa lędźwiowego, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rola narządu wzroku we wczesnej diagnostyce i rehabilitacji ośrodkowego układu nerwowego

Zofia Prusiecka, Ludmiła Sadowska, Zbigniew Śliwiński

Zofia Prusiecka, Ludmiła Sadowska, Zbigniew Śliwiński – The role of the visual apparatus in the early diagnostics and rehabilitation of disorders of the central nervous system. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 43-44

Streszczenie
Autorzy przedstawiają różne objawy mogące świadczyć o zaburzeniach rozwojowych narządu wzroku w związku z asocjacjami drogi nerwowej z niekiedy bardzo złożonymi łukami odruchowymi. Prezentują metodę Bezpośrednich Bodźców Świetlnych (DLS), która może być pomocna w stymulacji i rehabilitacji dzieci z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego.

Słowa kluczowe:
wzrok, uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, diagnostyka, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności magnetoterapii jako czynnika wspomagającego rehabilitację rucjową, na podstawie wybranych wskaźników biomechanicznych i psychotechnicznych

Mirosław Janiszewski, Anna Błaszczyk

Mirosław Janiszewski, Anna Błaszczyk – An evaluation of the effectiveness of magnetotherapy as a factor supporting rehabilitation on the basis of selected biomechanic and psychotechnical indices. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 39-42

Streszczenie
Celem pracy było zbadanie wpływu długotrwałej stymulacji polem magnetycznym na przebieg rehabilitacji ruchowej pacjentów po przebytym udarze mózgu oraz ocena szybkości odzyskania sprawności ruchowej. Grupę 180 pacjentów w wieku 50-70 lat, po przebytym udarze mózgu, poddano rehabilitacji ruchowej i stymulacji zmiennym polem magnetycznym małej częstotliwości. Jako kryteria oceny przyjęto wybrane wskaźniki biomechaniczne oraz psychotechniczne. Badania wykazały, że magnetoterapia u pacjentów po udarze mózgu, poddanych rehabilitacji ruchowej, wpływa korzystnie na poprawę: funkcji mięśni, wskaźników koordynacji ruchowej oraz wskaźników niektórych parametrów biomechanicznych (siła w warunkach dynamiki oraz siła w warunkach statyki).

Słowa kluczowe:
udar mózgu, pole magnetyczne, rehabilitacja, neuropsychologia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Neurorehabilitacja stronnego pomijania u pacjentów po urazach czaszkowo-mózgowych

Maria Pąchalska, Bogusław Frańczuk, Jan Talar, Wiesław Tomaszewski, Bruce MacQueen, Kay Neldon

Maria Pąchalska, Bogusław Frańczuk, Jan Talar, Wiesław Tomaszewski, Bruce MacQueen, Kay Neldon – The neurorehabilitation of hemispatial neglect in patients with traumatic brain injury. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 143-154

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest ocena efektywności dwóch zróżnicowanych programów rehabilitacji dla pacjentów z pomijaniem stronnym, występującym jako następstwo urazu czaszkowo-mózgowego. Pomijanie stronne dzieli się w literaturze na dwa podstawowe rodzaje: egocentryczne (ukierunkowane na ciało), w którym pacjent pomija przedmioty położone w danym obszarze jego pola widzenia oraz pomijanie allocentryczne (ukierunkowane na przedmiot), w którym pacjent pomija tylko jedną stronę wszystkich przedmiotów w polu widzenia, bez względu na to, gdzie się one znajdują. Praktyka kliniczna autorów wykazuje, że program skanowania wzrokowego od lewej do prawej strony, stosowany tradycyjnie w terapii pomijania stronnego, jest nieskuteczny w przypadku występowania pomijania typu egocentrycznego. W związku z tym opracowano nowy, autorski program treningu przestrzennego-motorycznego na podstawie semantycznie sterowanych wzorców ruchu, wykorzystywanych w terapii apraksji kończyn, ukierunkowanych na reintegrację odpowiednich stosunków ruchów automatycznych i wolicjonalnych, poprawę współpracy międzypółkulowej poprzez symetryczne i niesymetryczne wzorce ćwiczeń motorycznych za pomocą kończyn zdrowych i chorych oraz zwiększenie motywacji pacjenta poprzez ustawianie jasnych celów i nagradzanie za odniesione sukcesy. Obydwa programy są stosowane w praktyce klinicznej w ośrodkach rehabilitacji reprezentowanych przez autorów. Materiał i metody. W referacie przedstawiono proces rehabilitacji dwóch pacjentów po urazach czaszkowo-mózgowych (27-letniego mężczyzny JK oraz 28-letniej kobiety AS), leczonych przez autorów w chronicznej fazie po wypadkach samochodowych, w następstwie których pacjenci przebywali w śpiączce przez okres przekraczający 4 tygodnie. W badaniach neuropsychologicznych stwierdzono występowanie głębokiego, utrzymującego się pomijania lewostronnego, przy czym u pacjenta JK miało ono charakter allocentryczny, natomiast u pacjentki AS egocentryczny. Eksperyment terapeutyczny zaplanowano wg modelu AB-BA, przy czym A oznacza trening przestrzenno-motoryczny, natomiast B – program skanowania wzrokowego. U pacjenta JK, zastosowano najpierw program A, następnie program B, natomiast u pacjentki AS kolejność stosowania programów była odwrotna. Każdy z programów obejmował 10 sesji terapeutycznych. Zachowano 4-tygodniowy odstęp pomiędzy realizacją programu A i programu B. Głębokość stronnego pomijania oceniano za pomocą standardowych testów neuropsychologicznych, ukierunkowanych na ilościowy i jakościowy pomiar stronnego pomijania. Dokonano również analizy prac rysunkowych pacjentów. Badania przeprowadzono czterokrotnie: przed rozpoczęciem każdego z programów oraz po jego zakończeniu. Wyniki. Zgodnie z postawioną przez autorów hipotezę badawczą u pacjenta JK nie stwierdzono żadnej poprawy w zakresie stronnego pomijania po zakończeniu programu A, natomiast po zakończeniu programu B pomijanie ustąpiło w zasadzie całkowicie. U pacjentki AS wyniki były odwrotne: po zakończeniu programu B, realizowanego u niej jako pierwszy, nie wystąpiła żadna poprawa, natomiast po zakończeniu programu A, realizowanego jako drugi, pomijanie ustąpiło całkowicie. Wnioski. W artykule autorzy omawiają teoretyczne i kliniczne znaczenie uzyskanych wyników. Prezentują także modelowe rozwiązanie podstawowego patomechanizmu pomijania typu allocentrycznego i egocentrycznego. Oba rodzaje pomijania posiadają różną etiologię i symptomatologię, konieczne jest więc różnicowanie programów terapii w procesie neurorehabilitacji tych pacjentów.

Słowa kluczowe:
pomijanie stronne, uraz mózgu, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Trening sportowy jako alternatywna forma rehabilitacji pacjentów w odległej dobie po przeszczepie serca

Dominika Batycka, Grzegorz Mańko, Michał Stachnik

Dominika Batycka, Grzegorz Mańko, Michał Stachnik – Sport training as an alternative form of rehabilitation for heart transplant patients. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 111-116

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest ocena “treningu sportowego” jako alternatywy dla tradycyjnej formy rehabilitacji kardiologicznej pacjentów w odległej dobie po przeszczepie serca. Trening sportowy jest dobrą, zróżnicowaną formą terapii, a jednocześnie spełnia dodatkową rolę jaka jest integracja społeczna i rozładowanie stresu psychologicznego. Materiał i metoda. Skuteczność „treningu sportowego” oceniono w eksperymencie klinicznym naturalnym, w którym wzięło udział 34 pacjentów rehabilitowanych po zabiegach kardiochirurgicznych w Klinice Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii CM UJ w Krakowie. Pacjentów podzielono na grupę kontrolną (K), obejmującą 17 pacjentów (w tym 15 mężczyzn i 2 kobiety), rehabilitowaną przed wdrożeniem „treningu sportowego” z wykorzystaniem tradycyjnej formy rehabilitacji oraz grupę eksperymentalną (E) obejmującą również 17 pacjentów (w tym także 15 mężczyzn i 2 kobiety), w której zastosowano dodatkowo „trening sportowy”. Pacjenci zostali dobrani do grup metodą parowania pod względem wieku i płci. Analiza wyników. Analiza wyników badań wykazała brak statystycznie istotnych różnic pomiędzy efektami uzyskanymi w tradycyjnej rehabilitacji i w „treningu sportowym”, w tym pod względem poprawy parametrów oddechowych. Żadne wyniki nie wskazywały na zwiększone ryzyko związane z programem „trening sportowy”. Wniosek. „Trening sportowy” jest dobrą alternatywą dla tradycyjnych form ćwiczeń u pacjentów w odległej dobie po przeszczepie serca.

Słowa kluczowe:
transplantacja serca, trening sportowy, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Długotrwała respiratoterapia, odzwyczajanie od respiratora i proces rehabilitacji pacjenta z zespołem marfana po operacji tętniaka aorty

Dominika Batycka, Grzegorz Mańko, Michał Stachnik, Donata Kołacz

Dominika Batycka, Grzegorz Mańko, Michał Stachnik, Donata Kołacz – Long-term respirotherapy, dishabituation from the respirator, and the rehabilitation process in a patient with marfan syndrome subsequent to surgery on an aortal aneurysm. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 292-296

Streszczenie

Celem pracy było przedstawienie przypadku pacjenta z zespołem Marfana po operacji tętniaka aorty i jego wczesnej rehabilitacji, ze szczególnym uwzględnieniem rehabilitacji oddechowej. 32-letni pacjent z zespołem Marfana został przyjęty do Kliniki Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii CM UJ w Krakowie z powodu podejrzenia rozwarstwienia tętniaka aorty występującej. Tomografia komputerowa wykazała poszerzenia nadzastawkowe aorty występującej na odcinku 5-6 cm. W trybie pilnym wykonano operację kardiochirurgiczną – modo Bental de Bono Composit Graft St. Jude Medical 25A i wszczepienie pomostu żylnego do RCA (prawej tętnicy wieńcowej). Po zabiegu przez siedem dni był „tłumiony” – śpiączka wywołana lekami (u pacjenta po zabiegu wszczepienia protezy musi być początkowo utrzymane niskie ciśnienie tętnicze krwi, żeby nie doszło do uszkodzenia miejsca zespolenia). W 8 dobie podjęto próbie ekstubacji pacjenta. Po ok. 14 godzinach oddychania spontanicznego chory został zaintubowany z powodu niewydolności oddechowo-krążeniowej. W 13 dobie wykonano tracheotomię z powodu niemożności zakończenia wentylacji mechanicznej pacjenta. W 19 dobie podjęto udaną próbę odłączenia chorego od respiratora. Obecnie pacjent oddycha samodzielnie i jest rehabilitowany w Oddziale Chirurgii. W artykule zostanie przedstawiony program wczesnej rehabilitacji tego pacjenta. Dyskutowane będzie znaczenie przedstawionego przypadku dla praktyki fizjoterapeutycznej.

Słowa kluczowe:
wentylacja mechaniczna, rehabilitacja, zespół Marfana
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Problemy w postępowaniu fizykalno-usprawniającym u chorych w przebiegu zakażenia HIV i AIDS

Włodzisław Kuliński, Anna Muszyńska, Jerzy Kruszewski

Włodzisław Kuliński, Anna Muszyńska, Jerzy Kruszewski – Problems in physico- and physiotherapy of patients in the course of HIV infection and AIDS infection. Fizjoterapia Polska 2002; 2(1); 68-70

Streszczenie
W 1981 r. rozpoznano pierwszy przypadek choroby nazwanej później zespołem nabytego upośledzenia odporności (AIDS). Według danych WHO do końca 1998 r. na świecie zostało zarejestrowanych ponad 30 mln osób zakażonych HIV, dziennie odnotowuje się 16000 nowych przypadków zakażeń HIV, a z powodu AIDS zmarło kilkanaście milionów ludzi. W Polsce do końca 1999 r. zostało zakażonych HIV kilka tysięcy osób, z czego u kilkuset rozpoznano AIDS. Od momentu zakażenia do pełnego rozwoju choroby upływa około 10 lat. Schorzenie szerzy się na zasadach epidemii. Leczenie farmakologiczne jest niedoskonałe, jedynie spowalnia postęp zakażenia oraz opóźnia wystąpienie AIDS. W rozwoju choroby obserwujemy pojawienie się zmian w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym wywołanych bezpośrednim oddziaływaniem wirusa oraz wynikających z pogłębiającego się upośledzenia odporności komórkowej. W mózgu pojawia się, między innymi, wieloogniskowa leukoencefalopatia, a w obwodowym układzie nerwowym objawy polineuropatii czuciowej, a następnie neuropatii demielinizacyjnej i objawy uszkodzenia wielu nerwów obwodowych. W praktyce neuropatia obwodowa występuje w połączeniu z podostrym zapaleniem mózgu i porażeniem nerwów czaszkowych, głównie V, VII, VIII. Zmiany w obrębie rdzenia powodują osłabione siły mięśni, zaburzenia zwieraczy oraz postępujące porażenie kończyn. U wielu chorych obserwujemy również objawy ze strony stawów. W leczeniu fizykalno-usprawniającym u tych chorych zalecamy: w podostrym zapaleniu mózgu z zajęciem nerwów czaszkowych zmienne pole magnetyczne niskiej częstotliwości (w pracy określono parametry zabiegów, czas ekspozycji – również u chorych z objawami neuropatii obwodowej i porażeniem kończyn). Podano możliwości wybiórczej terapii fizykalnej innymi metodami. Przedstawiono postępowanie fizykalne w przebiegu dolegliwości stawowych oraz omówiono postępowanie kinezyterapeutyczne. W dalszej części podano szczegółowo zasady higieny w prowadzeniu tych chorych. Ryzyko przeniesienia zakażenia HIV w czasie zabiegów fizykalno-usprawniających oceniane jest na 5-10%. W Polsce nie mamy większych doświadczeń w prowadzeniu tej grupy chorych. Prezentację traktujemy jako zasygnalizowanie problemu, który należy wspólnie rozwiązać.

Słowa kluczowe:
medycyna fizykalna, rehabilitacja, profilaktyka

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 … 7