Tag: rehabilitation

Funkcje ręki w odpowiedzi na zaprojektowany program terapii zajęciowej u dzieci z cukrzycą młodzieńczą

Fatma M. Abd El Aziz, Nanees E. Mohamed, Ola A. Taha, Gehan H. El-Meniawy

Fatma M. Abd El Aziz, Nanees E. Mohamed, Ola A. Taha, Gehan H. El-Meniawy – Hand functions in response to a designed occupational therapy program in juvenile diabetes mellitus –  Fizjoterapia Polska 2025; 25(1); 306-312

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG007D6TB3

Streszczenie
Cel. Badanie miało na celu zweryfikowanie wpływu programu terapii zajęciowej na siłę chwytu dłoni, siłę chwytu szczypcowego i sprawność manualną u dzieci z cukrzycą typu 1.
Metody. W badaniu wzięło udział 60 dzieci z cukrzycą typu 1, w tym 31 dziewczynek i 29 chłopców w wieku od 6 do 8 lat. Uczestnicy zostali losowo podzieleni na dwie grupy równej wielkości. Grupa A była poddana tradycyjnemu programowi fizjoterapii, natomiast grupa B realizowała ten sam program fizjoterapii, uzupełniony o zaprojektowany program terapii zajęciowej. Wszyscy uczestnicy przeszli badania laboratoryjne w celu oznaczenia poziomu hemoglobiny glikowanej (HbA1c). Siłę chwytu dłoni mierzono za pomocą ręcznego dynamometru JAMAR. Sprawność manualną i siłę chwytu szczypcowego (chwyt czubkowy, trójpalczasty i boczny) oceniano za pomocą drugiej edycji Testu Sprawności Motorycznej Bruininks-Oseretsky oraz mechanicznego miernika siły Baseline Pinch Gauge, odpowiednio, przed i po leczeniu trwającym 3 miesiące, z trzema sesjami tygodniowo.
Wyniki. Po zakończeniu leczenia grupa badana wykazała istotną poprawę sprawności manualnej oraz siły chwytu dłoni i chwytu szczypcowego w porównaniu z poziomami wyjściowymi (p < 0,01). Ponadto, porównania między grupą badaną a kontrolną po zakończeniu leczenia wykazały istotne różnice na korzyść grupy badanej w zakresie sprawności manualnej, siły chwytu dłoni i chwytu szczypcowego (p < 0,001). Obie grupy wykazały również znaczną redukcję poziomów HbA1c po leczeniu w porównaniu z pomiarami wyjściowymi (p < 0,001).
Wnioski. Zaprojektowany program terapii zajęciowej może poprawiać funkcje ręki u dzieci z cukrzycą typu 1.
Słowa kluczowe
cukrzyca, funkcje ręki, sprawność manualna, terapia zajęciowa, rehabilitacja, chwyt szczypcowy
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena wpływu fali uderzeniowej na funkcjonowanie pacjenta z dolną ostrogą kości piętowej

Agata Pętek-Podymniak

 

Agata Pętek-Podymniak – Evaluation of the impact of shockwave therapy on the functioning of a patient with a lower calcaneal spur –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(4); 6-12

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG01A8M5X1

Streszczenie
Wstęp. Częstą przyczyną dolegliwości bólowych pięty jest obecność ostrogi piętowej. Może powodować zaburzenia taśmy powierzchownej tylnej i stanowić także źródło problemów w odległych okolicach ciała. Wśród podejmowanych metod fizykalnych znajduje się fala uderzeniowa. Celem pracy była ocena skuteczności fali uderzeniowej oraz ocena wpływu na napięcie mięśnia brzuchatego łydki, wchodzącego w skład tylnej taśmy mięśniowej.
Materiały i metody. 52-letnia pacjentka ze zdiagnozowaną lewą dolną ostrogą kości piętowej została poddana serii sześciu zabiegów radialnej fali uderzeniowej, która wykonywana były dwa razy w tygodniu. Metodą oceny skuteczności terapii była ocena bólu w skali VAS oraz ocena zmian temperatury tkanki przed, po zabiegu oraz 5 minut po zakończonej terapii. W celu oceny napięcia mięśnia brzuchatego łydki zastosowano badanie elektromiograficzne EMG.
Wyniki. Zaobserwowano średni spadek temperatury bezpośrednio po zabiegu (z 25.3°C do 24.45°C). Z kolei po 5 minutach temperatura wzrosła do wartości 27.05°C w stosunku do początkowego pomiaru. Wartości napięcia spoczynkowego mięśnia brzuchatego łydki w badaniu EMG zmniejszyły się z wartości odpowiednio: kanał 1: z 0,6 µV do 0,4 µV, kanał 2: z 2:4,3 µV do 3,2 µV. W skali VAS ból zmniejszył się z poziomu 7 na 2.
Wnioski. Fala uderzeniowa to skuteczne rozwiązanie w zwalczaniu bólu w przypadku ostrogi piętowej. Zmniejszenie napięcia spoczynkowego mięśnia brzuchatego łydki powoduje obniżenie wzmożonego napięcia w obrębie tylnej taśmy mięśniowo-powięziowej, co może ograniczyć ryzyko wtórnych patologii w odległych obszarach ciała wzdłuż przebiegu taśmy.
Słowa kluczowe
ostroga piętowa, fala uderzeniowa, rehabilitacja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rehabilitacja pooperacyjna i kryteria powrotu do sportu po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego – badanie wśród fizjoterapeutów w Zjednoczonych Emiratach Arabskich

Sara Atef Ali, Cecilia Ferreira Aquino, Achraf Ammar, Ashokan Arumugam

Sara Atef Ali, Cecilia Ferreira Aquino, Achraf Ammar, Ashokan Arumugam – Post-operative rehabilitation and return to sport criteria following anterior cruciate ligament reconstruction – a survey of physiotherapists in the United Arab Emirates – Fizjoterapia Polska 2024; 24(2); 344-355

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG5608IV0

Streszczenie
Wprowadzenie. Kryteria rehabilitacji i powrotu do sportu (RTS) stosowane po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (ACL) wydają się różnić między fizjoterapeutami w różnych krajach. Jednakże, nie przeprowadzono żadnych badań dotyczących kryteriów rehabilitacji pooperacyjnej i RTS po rekonstrukcji ACL stosowanych przez fizjoterapeutów w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA).
Cel. Celem niniejszego badania jest podsumowanie praktyk klinicznych i kryteriów RTS stosowanych przez fizjoterapeutów leczących pacjentów po rekonstrukcji ACL w ZEA oraz zbadanie czynników związanych z powszechnie stosowanymi kryteriami RTS.
Materiał i metody. Elektroniczny kwestionariusz ankiety został rozesłany do fizjoterapeutów w ZEA. Kwestionariusz zawierał pytania dotyczące informacji demograficznych, praktyki klinicznej oraz kryteriów RTS stosowanych przez fizjoterapeutów w ZEA.
Wyniki. W badaniu dobrowolnie wzięło udział łącznie 108 fizjoterapeutów. Około tylko 25% z nich przestrzegało ustalonych kryteriów RTS przed powrotem do sportu. Około 88% fizjoterapeutów podejmuje decyzje o powrocie do sportu na podstawie wyników funkcjonalnych, takich jak testy równowagi, testy skoków oraz biomechanika biegania i sprintu. Według 47% fizjoterapeutów, decyzję o powrocie do sportu podejmował zespół multidyscyplinarny. Najczęściej stosowane kryteria RTS nie wykazywały istotnej korelacji z takimi parametrami jak poziom wykształcenia, lata doświadczenia, narodowość, certyfikacja specjalistyczna czy rodzaj posiadanej licencji przez fizjoterapeutów w ZEA.
Wnioski. Większość fizjoterapeutów w ZEA nie przestrzegała najbardziej rekomendowanych kryteriów RTS w swojej praktyce klinicznej po rekonstrukcji ACL, a żaden z ocenianych czynników związanych z fizjoterapeutami nie wykazał istotnej zależności z kryteriami RTS po rekonstrukcji ACL.
Słowa kluczowe
rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego, rehabilitacja, podejmowanie decyzji klinicznych, fizjoterapia, kryteria powrotu do sportu
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim i j. polskim

Wpływ rehabilitacji na zdolność do pracy i stan funkcjonalny hospitalizowanych ozdrowieńców po COVID-19

Michal Macej, Gabriela Škrečková, Lucia Demjanovič Kendrová, Pavol Nechvátal, Jakub Čuj

Michal Macej, Gabriela Škrečková, Lucia Demjanovič Kendrová, Pavol Nechvátal, Jakub Čuj – Rehabilitation impact on the work ability and functional status of hospitalized COVID-19 survivors – Fizjoterapia Polska 2024; 24(2); 298-302

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG56088XJ

Streszczenie
Cel. Celem pracy jest określenie wpływu rehabilitacji na zdolność do pracy i stan funkcjonalny hospitalizowanych ozdrowieńców po COVID-19. Materiały i metody. Badaniem objęto 163 osoby (101 kobiet; 62 mężczyzn) z regionu Prešov (Słowacja), które były hospitalizowane z powodu choroby COVID-19. Wiek badanych wynosił od 32 do 62 lat. Grupa eksperymentalna obejmowała 87 pacjentów (55 kobiet; 32 mężczyzn) i przeszła leczenie rehabilitacyjne podczas pobytu w szpitalu. Grupa kontrolna składała się z 76 pacjentów (46 kobiet; 30 mężczyzn), którym nie zapewniono leczenia rehabilitacyjnego. U wszystkich uczestników oceniono wskaźnik zdolności do pracy (WAI) oraz stan funkcjonalny metodą samooceny pacjenta na Skali Funkcjonalnego Statusu Post-Covid-19 (PCFS). Wyniki. Grupa eksperymentalna pacjentów po powrocie do pracy wykazała znacznie wyższą zdolność do pracy (p = 0.005) i stan funkcjonalny (p = 0.001) w porównaniu z grupą kontrolną. Pacjenci wykonujący pracę psychicznie wymagającą, którzy przeszli leczenie rehabilitacyjne, również wykazali znacznie wyższą zdolność do pracy (p = 0.022) i stan funkcjonalny (p = 0.042) w porównaniu z inną grupą. Podobne wyniki odnotowano wśród uczestników wykonujących pracę zarówno fizycznie, jak i psychicznie wymagającą (p < 0.001). W przypadku pracy fizycznie wymagającej wynik nie był statystycznie istotny między grupami. Wnioski. Stacjonarna forma rehabilitacji pacjentów hospitalizowanych z powodu COVID-19 ma korzystny wpływ na zdolność do pracy i stan funkcjonalny po wypisaniu ze szpitala.
Słowa kluczowe
COVID-19, stan funkcjonalny, rehabilitacja, zdolność do pracy
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim i j. polskim

Liczba świadczeń rehabilitacji medycznej przed, w trakcie i po pandemii COVID-19

Damian Durlak

Damian Durlak – Number of medical rehabilitation services before, during, and after the COVID-19 pandemic – Fizjoterapia Polska 2024; 24(2); 223-230

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG5608I6Q

Streszczenie
Wstęp. Pandemia COVID-19 dotknęła wszystkie działy gospodarki większości krajów. Zwłaszcza system ochrony zdrowia odczuł jej skutki. Ze względu na wprowadzone ograniczenia i obostrzenia pojawić się może pytanie, czy w trakcie trwania pandemii znacząco mniejsza liczba pacjentów skorzystała z potrzebnych świadczeń zdrowotnych. Cel badania. Artykuł ma na celu przedstawienie, w jaki sposób zmieniała się liczba osób korzystających ze świadczeń rehabilitacyjnych i fizjoterapeutycznych na przestrzeni ostatnich 6 lat. Dodatkowo przedstawione są wartości udzielonych świadczeń w poszczególnych latach. Materiał i metoda. W badaniu wykorzystano dane pochodzące ze sprawozdań Narodowego Funduszu Zdrowia dla lat 2017–2022. Uwzględniono informacje dotyczące świadczeń rehabilitacyjnych. Wyniki badania. Zebrane dane wskazują, że w 2020 r. nastąpił znaczny spadek liczby osób korzystających z niektórych świadczeń rehabilitacyjnych lub fizjoterapeutycznych. Zauważyć również można znaczny wzrost wartości niektórych świadczeń między 2021 a 2022 r. Wnioski. Jedynie w przypadku niektórych rodzajów świadczeń zdrowotnych oraz wyłącznie w 2020 r. zaobserwowano znaczne spadki liczby osób korzystających z usług rehabilitacyjnych lub fizjoterapeutycznych. Nie jest wiadome, jak wiele osób chciało skorzystać z tych usług, jednak nie miało możliwości.
Słowa kluczowe
rehabilitacja, pandemia COVID-19, świadczenia zdrowotne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim i j. polskim

Wykonalność i wpływ częstości treningu chodu wspomaganego robotem na funkcje chodu u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym – Próba pojedynczo ślepa, randomizowana, badanie wstępne

Moza Obaid Saeed Alyahyaee, Jinwoong Cheong, Meeyoung Kim

Moza Obaid Saeed Alyahyaee, Jinwoong Cheong, Meeyoung Kim – The feasibility and effect of robot-assisted gait training frequency on gait functions in children with cerebral palsy – A single blinded, randomized pilot study –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 297-303

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8iRS

Streszczenie
Wstęp. Celem badania jest ocena wykonalności oraz efektu częstości treningu chodu wspomaganego robotem (RAGT) na funkcje chodu u dzieci z diplegicznym mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD). Zakładamy, że RAGT przeprowadzane z większą częstotliwością (4 razy w tygodniu) przyniesie większą poprawę niż RAGT realizowane z częstością standardową (2 razy w tygodniu).
Materiały i metody. Do badania zakwalifikowano czternaścioro uczestników z diplegicznym MPD, którzy zostali losowo przydzieleni do dwóch grup otrzymujących RAGT w różnych częstościach. Grupa terapeutyczna (TG) przeszła 24 sesje, podczas gdy grupa kontrolna (CG) – 12 sesji przez 6 tygodni. Oceny objęły miarę funkcji motorycznej brutto (GMFM) części D i E, odległość przebytego dystansu (test chodu na 6 minut), szybkość (test chodu na 10 metrów), równowagę (pediatryczna skala równowagi) oraz jakość chodu (Edynburska skala oceny chodu). Pomiary przeprowadzono przed rozpoczęciem interwencji oraz po jej zakończeniu. Dodatkowo oceniono wykonalność badania, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo, wskaźniki rekrutacji, przestrzegania protokołu oraz zaangażowania w interwencję.
Wyniki. Stwierdzono istotną statystycznie poprawę w GMFM D i E, odległości przebytego dystansu, równowadze oraz jakości chodu w obu grupach (p < 0,05). Poprawa szybkości chodu była istotna statystycznie tylko w grupie TG. Różnica w jakości chodu była większa w TG (p < 0,01) w porównaniu do CG (p < 0,05). Wskaźnik rekrutacji wyniósł 70%. Wszyscy zrekrutowani uczestnicy byli w pełni zaangażowani w proces terapeutyczny i przestrzegali zaleceń, nie zgłoszono żadnych niepożądanych zdarzeń.
Wnioski. RAGT przeprowadzane z większą częstością może indukować większą poprawę funkcji chodu niż RAGT z częstością standardową u dzieci z diplegicznym MPD.
Słowa kluczowe
rehabilitacja, robotyka, chód, mózgowe porażenie dziecięce
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Integracja sensoryczna układu przedsionkowego jako jeden z elementów kompleksowej rehabilitacji dziecka z uszkodzonym słuchem

Maria Dąbrowska, Maciej Biernacki

 

Maria Dąbrowska, Maciej Biernacki – Sensory integration of the vestibular system as a component of complex rehabilitation of a child with hearing loss. Fizjoterapia Polska 2023; 23(4); 140-143

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20AA4A

Streszczenie
Wprowadzenie. Jednym z najważniejszych zmysłów człowieka jest układ przedsionkowy, który jest powiązany morfologicznie z narządem słuchu. Płód odbiera dźwięki od około 16. tygodnia rozwoju, a jego ucho wewnętrzne rozwija się od 4. tygodnia życia płodu.
Prawidłowy odbiór i przetwarzanie fal dźwiękowych warunkuje rozwój i rozumienie mowy. Narząd słuchu może zostać uszkodzony w trackie życia płodowego, podczas porodu lub w okresie poporodowym. Uszkodzenie bądź zaburzenie słuchu wpływa na współdziałanie innych zmysłów. Trening integracji sensorycznej może być z powodzeniem wprowadzany jako część zintegrowanej rehabilitacji dziecka z uszkodzonym słuchem.
Cel pracy. W pracy przedstawiono opis integracji sensorycznej stosowanej przy rehabilitacji mowy i słuchu. Dołączono także przykłady ćwiczeń słuchowych. Terapia prowadzona była w latach 2019–2021 w Polskim Związku Głuchych w Toruniu i Bydgoszczy.
Rehabilitacja narządu słuchu. Narząd słuchu może zostać uszkodzony w trackie życia płodowego, podczas porodu lub w okresie poporodowym. Rehabilitacja narządu słuchu rozpoczyna się praktycznie od razu po rozpoznaniu wady. Wraz z zaopatrzeniem w aparat lub implant (czasami wcześniej) dziecko kierowane jest na rehabilitację słuchu i mowy. W razie potrzeby, w celu zapewnienia kompleksowego działania, do procesu szeroko rozumianej rehabilitacji dołącza się fizjoterapię i terapię integracji sensorycznej – co z robiono w ośrodkach Polskiego Związku Głuchych w Toruniu i Bydgoszczy.
Integracja sensoryczna u dzieci z uszkodzonym słuchem. W przypadku dzieci z uszkodzonym słuchem, równolegle do treningu słuchowego, terapii logopedycznej, pedagogicznej i psychologicznej prowadzi się inne terapie – integrację sensoryczną, rehabilitację ruchową lub inną formę terapii dobraną indywidualnie, w zależności od stanu klinicznego dziecka.
Wnioski. Ćwiczenia słuchowe według koncepcji integracji sensorycznej, prowadzone równolegle z innymi formami terapii, mogą być stosowane jako jedna z metod kompleksowej rehabilitacji dziecka z uszkodzonym słuchem.
Słowa kluczowe:
integracja sensoryczna, rehabilitacja, fizjoterapia dzieci, wada słuchu
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Postępowanie rehabilitacyjne po przebytej chorobie COVID-19 w okresie poszpitalnym – opis przypadku

Michał Polawski, Wiktor Obręcki, Magdalena Kościelniak, Rafał Trąbka


Michał Polawski, Wiktor Obręcki, Magdalena Kościelniak, Rafał Trąbka – Post-COVID-19 rehabilitation in the post-hospitalization period – case study. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 102-115

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG142HN3

Streszczenie

Cel pracy. Celem pracy było przedstawienie autorskiego planu przeprowadzenia interwencji fizjoterapeutycznej dla chorych w fazie poszpitalnej COVID-19. W postępowaniu terapeutycznym wyróżniono terapię oddechową, trening aerobowy i oporowy oraz edukację pacjenta.
Opis przypadku. Badanie przeprowadzono na 62-letniej kobiecie, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2. Pacjentka przyjęta na OIT z ostrym ARDS, w stanie bardzo ciężkim. W wywiadzie stwierdzono otyłość, przewlekłą chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze oraz stan po zawale mięśnia sercowego w 2011 roku. Pacjentka trafiła na oddział rehabilitacji w fazie poszpitalnej, korzystając z tlenoterapii biernej z przepływem tlenu na poziomie 4 l/m. Podczas kwalifikacji do terapii pacjentkę zbadano kwestionariuszem, w skład którego wchodziły wystandaryzowane testy, takie jak: 6-MWT, MRC, 30CST oraz skala FIM. Ponadto przeprowadzono ocenę czynnościową płuc za pomocą badania spirometrycznego. Identyczne pomiary dokonywano co 2 tygodnie terapii. Po 8 tygodniach postępowania terapeutycznego zaobserwowano istotną poprawę wyników 6-MWT, które zwiększyły się o 750%. Systematycznej poprawie ulegało również odczucie duszności i zmęczenia, które po zakończeniu terapii całkowicie ustąpiło. Stan funkcjonalny pacjentki znacznie się poprawił, co sugerują wyniki 30CST, które poprawiły się o 380%. Analiza wyników badania spirometrycznego wykazała poprawę FVC, FEV1 i wskaźnika pseudo-Tiffeneau odpowiednio o 40%, 53% oraz o 9,6%.
Podsumowanie. Ocena programu terapeutycznego, bazującego na terapii oddechowej, treningu aerobowym i oporowym oraz edukacji pacjenta, jest bardzo obiecująca. Zastosowany plan terapeutyczny przyczynił się do względnie szybkiego powrotu do zdrowia sprzed choroby pacjentki. U pacjentki zaobserwowano zwiększenie wydolności fizycznej oraz oddechowej, poprawę tolerancji wysiłkowej, ustąpienie odczucia duszności oraz zmęczenia, a także wzrost sprawności funkcjonalnej. Poprawiła się także czynność układu oddechowego, co wykazano za pomocą badania spirometrycznego.

Słowa kluczowe:
SARS-Cov-2, COVID-19, fizjoterapia, rehabilitacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wibroterapia w zaburzeniach oddechowych, w tym w COVID-19

Rafał Aleksander Guzik, Alicja Pasterczyk-Szczurek

R. A. Guzik, A. Pasterczyk-Szczurek – Vibrotherapy in respiratory disorders, including COVID-19. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 174-182

Streszczenie
Stosowane z powodzeniem już od lat w rehabilitacji różnych schorzeń techniki manualnego masażu wibracyjnego oraz wibracje terapeutyczne generowane przez urządzenia medyczne wyodrębniają nowy rodzaj fizykoterapii – wibroterapię. Wibracje terapeutyczne pobudzają krążenie krwi i limfy, układ nerwowo-mięśniowy, a także, w formie wibroterapii oddechowej, pomagają w oczyszczaniu dróg oddechowych z wydzieliny i wzmacniają mięśnie oddechowe, poprawiając natlenienie tkanek u chorych z mukowiscydozą, a ostatnio także u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc czy w chorobie koronawirusowej z 2019 r. (COVID-19). Jakkolwiek stosowanie wibroterapii oddechowej ugruntowało się w mukowiscydozie, to w innych zaburzeniach pulmonologicznych wciąż nie doczekało się wystarczającej liczby badań, a ponieważ potencjał kliniczny wibroterapii oddechowej jest szeroki, autorzy niniejszego przeglądu literatury pragną zwrócić uwagę, iż nie powinien zostać zaniedbany. Szczególnie w formie zautomatyzowanej w czasach pandemicznych, jak w przypadku pandemii COVID-19 – utrudnienia świadczeń rehabilitacyjnych, odosobnienia na kwarantannach – wibroterapia oddechowa może być kluczowa w rehabilitacji, wzbogacając ofertę fizjoterapii zarówno szpitalnej, jak i domowej.
Słowa kluczowe:
wibroterapia, wibracje całego ciała, COVID-19, rehabilitacja, zaburzenia oddechowe
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena funkcji stawu ramiennego po alloplastyce odwróconej – doniesienia wstępne

Ewelina Żyżniewska-Banaszak, Magdalena Gębska, Sebastian Sokołowski, Anna Sobczak, Łukasz Kołodziej

E. Żyżniewska-Banaszak, M. Gębska, S. Sokołowski, A. Sobczak, Ł. Kołodziej – Shoulder joint function evaluation after reverse total shoulder arthroplasty – preliminary reports . Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 142-151

Streszczenie
Wstęp. Fizjoterapia stanowi ważną część kompleksowego postępowania leczniczego u pacjentów po zabiegu odwróconej alloplastyki stawu ramiennego (ang. reverse total shoulder arthroplasty – RTSA). Pacjenci, kwalifikowani do zabiegu RTSA, zmagają się z dysfunkcjami stawu ramiennego o różnej etiologii – najczęściej z nienaprawialnym uszkodzeniem ścięgien stożka rotatorów. Celem fizjoterapii po RTSA jest przywrócenie utraconych funkcji stawu ramiennego w oparciu o celowany protokół usprawniania z uwzględnieniem zmienionych warunków biomechanicznych barku.
Materiały i metody. Materiał badany stanowiło 6 pacjentów po RTSA. U pacjentów przed zabiegiem i po odbytej rehabilitacji wykonano badanie, wykorzystując kwestionariusz Constanta. Model usprawniania wdrażano w dniu poprzedzającym zabieg operacyjny i kontynuowano przez 12 tygodni.
Wyniki. U każdego z pacjentów odnotowano poprawę ruchomości stawu ramiennego i zmniejszenie poziomu natężenia bólu.
Wnioski. Rehabilitacja po zabiegu RTSA poprawia funkcje stawu ramiennego wyrażoną zwiększeniem zakresu ruchomości stawu, eliminacją bólu i polepszeniem komfortu życia.
Słowa kluczowe:
staw ramienny, alloplastyka, ortopedia, rehabilitacja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 … 8