Tag: rehabilitation

Postępowanie rehabilitacyjne po przebytej chorobie COVID-19 w okresie poszpitalnym – opis przypadku

Michał Polawski, Wiktor Obręcki, Magdalena Kościelniak, Rafał Trąbka


Michał Polawski, Wiktor Obręcki, Magdalena Kościelniak, Rafał Trąbka – Post-COVID-19 rehabilitation in the post-hospitalization period – case study. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 102-115

Streszczenie

Cel pracy. Celem pracy było przedstawienie autorskiego planu przeprowadzenia interwencji fizjoterapeutycznej dla chorych w fazie poszpitalnej COVID-19. W postępowaniu terapeutycznym wyróżniono terapię oddechową, trening aerobowy i oporowy oraz edukację pacjenta.
Opis przypadku. Badanie przeprowadzono na 62-letniej kobiecie, u której stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2. Pacjentka przyjęta na OIT z ostrym ARDS, w stanie bardzo ciężkim. W wywiadzie stwierdzono otyłość, przewlekłą chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze oraz stan po zawale mięśnia sercowego w 2011 roku. Pacjentka trafiła na oddział rehabilitacji w fazie poszpitalnej, korzystając z tlenoterapii biernej z przepływem tlenu na poziomie 4 l/m. Podczas kwalifikacji do terapii pacjentkę zbadano kwestionariuszem, w skład którego wchodziły wystandaryzowane testy, takie jak: 6-MWT, MRC, 30CST oraz skala FIM. Ponadto przeprowadzono ocenę czynnościową płuc za pomocą badania spirometrycznego. Identyczne pomiary dokonywano co 2 tygodnie terapii. Po 8 tygodniach postępowania terapeutycznego zaobserwowano istotną poprawę wyników 6-MWT, które zwiększyły się o 750%. Systematycznej poprawie ulegało również odczucie duszności i zmęczenia, które po zakończeniu terapii całkowicie ustąpiło. Stan funkcjonalny pacjentki znacznie się poprawił, co sugerują wyniki 30CST, które poprawiły się o 380%. Analiza wyników badania spirometrycznego wykazała poprawę FVC, FEV1 i wskaźnika pseudo-Tiffeneau odpowiednio o 40%, 53% oraz o 9,6%.
Podsumowanie. Ocena programu terapeutycznego, bazującego na terapii oddechowej, treningu aerobowym i oporowym oraz edukacji pacjenta, jest bardzo obiecująca. Zastosowany plan terapeutyczny przyczynił się do względnie szybkiego powrotu do zdrowia sprzed choroby pacjentki. U pacjentki zaobserwowano zwiększenie wydolności fizycznej oraz oddechowej, poprawę tolerancji wysiłkowej, ustąpienie odczucia duszności oraz zmęczenia, a także wzrost sprawności funkcjonalnej. Poprawiła się także czynność układu oddechowego, co wykazano za pomocą badania spirometrycznego.

Słowa kluczowe:
SARS-Cov-2, COVID-19, fizjoterapia, rehabilitacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wibroterapia w zaburzeniach oddechowych, w tym w COVID-19

Rafał Aleksander Guzik, Alicja Pasterczyk-Szczurek

R. A. Guzik, A. Pasterczyk-Szczurek – Vibrotherapy in respiratory disorders, including COVID-19. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 174-182

Streszczenie
Stosowane z powodzeniem już od lat w rehabilitacji różnych schorzeń techniki manualnego masażu wibracyjnego oraz wibracje terapeutyczne generowane przez urządzenia medyczne wyodrębniają nowy rodzaj fizykoterapii – wibroterapię. Wibracje terapeutyczne pobudzają krążenie krwi i limfy, układ nerwowo-mięśniowy, a także, w formie wibroterapii oddechowej, pomagają w oczyszczaniu dróg oddechowych z wydzieliny i wzmacniają mięśnie oddechowe, poprawiając natlenienie tkanek u chorych z mukowiscydozą, a ostatnio także u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc czy w chorobie koronawirusowej z 2019 r. (COVID-19). Jakkolwiek stosowanie wibroterapii oddechowej ugruntowało się w mukowiscydozie, to w innych zaburzeniach pulmonologicznych wciąż nie doczekało się wystarczającej liczby badań, a ponieważ potencjał kliniczny wibroterapii oddechowej jest szeroki, autorzy niniejszego przeglądu literatury pragną zwrócić uwagę, iż nie powinien zostać zaniedbany. Szczególnie w formie zautomatyzowanej w czasach pandemicznych, jak w przypadku pandemii COVID-19 – utrudnienia świadczeń rehabilitacyjnych, odosobnienia na kwarantannach – wibroterapia oddechowa może być kluczowa w rehabilitacji, wzbogacając ofertę fizjoterapii zarówno szpitalnej, jak i domowej.
Słowa kluczowe:
wibroterapia, wibracje całego ciała, COVID-19, rehabilitacja, zaburzenia oddechowe
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena funkcji stawu ramiennego po alloplastyce odwróconej – doniesienia wstępne

Ewelina Żyżniewska-Banaszak, Magdalena Gębska, Sebastian Sokołowski, Anna Sobczak, Łukasz Kołodziej

E. Żyżniewska-Banaszak, M. Gębska, S. Sokołowski, A. Sobczak, Ł. Kołodziej – Shoulder joint function evaluation after reverse total shoulder arthroplasty – preliminary reports . Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 142-151

Streszczenie
Wstęp. Fizjoterapia stanowi ważną część kompleksowego postępowania leczniczego u pacjentów po zabiegu odwróconej alloplastyki stawu ramiennego (ang. reverse total shoulder arthroplasty – RTSA). Pacjenci, kwalifikowani do zabiegu RTSA, zmagają się z dysfunkcjami stawu ramiennego o różnej etiologii – najczęściej z nienaprawialnym uszkodzeniem ścięgien stożka rotatorów. Celem fizjoterapii po RTSA jest przywrócenie utraconych funkcji stawu ramiennego w oparciu o celowany protokół usprawniania z uwzględnieniem zmienionych warunków biomechanicznych barku.
Materiały i metody. Materiał badany stanowiło 6 pacjentów po RTSA. U pacjentów przed zabiegiem i po odbytej rehabilitacji wykonano badanie, wykorzystując kwestionariusz Constanta. Model usprawniania wdrażano w dniu poprzedzającym zabieg operacyjny i kontynuowano przez 12 tygodni.
Wyniki. U każdego z pacjentów odnotowano poprawę ruchomości stawu ramiennego i zmniejszenie poziomu natężenia bólu.
Wnioski. Rehabilitacja po zabiegu RTSA poprawia funkcje stawu ramiennego wyrażoną zwiększeniem zakresu ruchomości stawu, eliminacją bólu i polepszeniem komfortu życia.
Słowa kluczowe:
staw ramienny, alloplastyka, ortopedia, rehabilitacja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza dolegliwości bólowych i poziomu jakości życia u kobiet po mastektomii radykalnej i oszczędzającej

Kinga Czaja, Zbigniew Śliwiński, Edyta Dziewisz-Markowska, Kamil Markowski

Kinga Czaja, Zbigniew Śliwiński, Edyta Dziewisz-Markowska, Kamil Markowski – Analysis of pain and quality of life in women after radical and sparing mastectomy. Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 214-225

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy była analiza dolegliwości bólowych i jakości życia u kobiet po mastektomii radykalnej i oszczędzającej. Poziom jakości życia kobiet po przebytej mastektomii radykalnej w porównaniu do pacjentek po mastektomii oszczędzającej scharakteryzowano, oceniając utrudnienia w życiu codziennym i w pracy zawodowej oraz ograniczenia w podejmowaniu różnych aktywności, spowodowane dolegliwościami bólowymi po zabiegu. Sprawdzono, czy rodzaj przebytej mastektomii wpływał istotnie na wybrane aspekty życia.
Materiał i metodyka. Badania techniką ankietowania zostały przeprowadzone wśród 100 pacjentek Świętokrzyskiego Centrum Onkologii w wieku od 29 do 88 lat po leczeniu radykalnym i oszczędzającym raka piersi. W celu porównania wartości zmiennych ilościowych i jakościowych między grupami zastosowano test t-Studenta, test chi-kwadrat, test Manna–Whitneya oraz test Shapiro–Wilka. W toku analizy przyjęto poziom istotności p < 0,05. Analizę statystyczną przeprowadzono z wykorzystaniem programu Statistica 13.1. firmy StatSoft, dane gromadzono w programie Excel 2016.
Wyniki. Analiza wykazała brak istotnych statystycznie różnic w poziomie natężenia bólu w każdym analizowanym obszarze między grupami kobiet, natomiast potwierdziła istotny statystycznie związek pomiędzy rodzajem przeprowadzonego zabiegu a okresem pojawienia się dolegliwości bólowych oraz ograniczeniami w codziennym funkcjonowaniu. Analiza wykazała brak istotnych statystycznie różnic w poziomie natężenia bólu z zależności od okresu leczenia.
Wnioski. Poziom dolegliwości bólowych po mastektomii radykalnej i oszczędzającej był na podobnym poziomie. Po mastektomii radykalnej jakość życia kobiet była niższa niż po mastektomii oszczędzającej. Rehabilitacja spowodowała obniżenie natężenia bólu oraz poprawiła jakość życia kobiet.
Słowa kluczowe:
mastektomia radykalna, mastektomia oszczędzająca, rehabilitacja, jakość życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności elektroanalgezji metodą Stiwell w rehabilitacji pacjentów z zespołami bólowymi odcinka lędźwiowego kręgosłupa

Mirosław Janiszewski, Maciej Chyliński

Mirosław Janiszewski, Maciej Chyliński – An evaluation of the effectiveness of electroanalgesia using the Stiwell method in the rehabilitation of patients with lumbar back pain syndrome. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 45-46

Streszczenie
Wprowadzenie. Dolegliwości bólowe w zakresie odcinka lędźwiowego kręgosłupa stanowią problem nie tylko leczniczy, ale także społeczny i gospodarczy. Celem pracy jest ocena skuteczności terapeutycznej metody elektroanalgezji w tej jednostce chorobowej. Materiał i metody. Badana grupa to 80 pacjentów w wieku 40-60 lat, poddanych dwumiesięcznemu programowi rehabilitacji, z zastosowaniem elektroanalgezji metodą „Stiwell”. Grupę porównawczą stanowiło 80 pacjentów, u których stosowano tradycyjny program rehabilitacji. Wyniki. Stwierdzono znaczne zmniejszenie dolegliwośći bólowych w grupie badanej w porównaniu z grupą kontrolną. Wnioski. Metoda elektroanalgezji „Stiwell” wpływa na poprawę efektów końcowych rehabilitacji chorych z zespołami bólowymi odcinka lędźwiowego kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
elektroanalgezja, zespoły bólowe kręgosłupa lędźwiowego, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rola narządu wzroku we wczesnej diagnostyce i rehabilitacji ośrodkowego układu nerwowego

Zofia Prusiecka, Ludmiła Sadowska, Zbigniew Śliwiński

Zofia Prusiecka, Ludmiła Sadowska, Zbigniew Śliwiński – The role of the visual apparatus in the early diagnostics and rehabilitation of disorders of the central nervous system. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 43-44

Streszczenie
Autorzy przedstawiają różne objawy mogące świadczyć o zaburzeniach rozwojowych narządu wzroku w związku z asocjacjami drogi nerwowej z niekiedy bardzo złożonymi łukami odruchowymi. Prezentują metodę Bezpośrednich Bodźców Świetlnych (DLS), która może być pomocna w stymulacji i rehabilitacji dzieci z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego.

Słowa kluczowe:
wzrok, uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, diagnostyka, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności magnetoterapii jako czynnika wspomagającego rehabilitację rucjową, na podstawie wybranych wskaźników biomechanicznych i psychotechnicznych

Mirosław Janiszewski, Anna Błaszczyk

Mirosław Janiszewski, Anna Błaszczyk – An evaluation of the effectiveness of magnetotherapy as a factor supporting rehabilitation on the basis of selected biomechanic and psychotechnical indices. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 39-42

Streszczenie
Celem pracy było zbadanie wpływu długotrwałej stymulacji polem magnetycznym na przebieg rehabilitacji ruchowej pacjentów po przebytym udarze mózgu oraz ocena szybkości odzyskania sprawności ruchowej. Grupę 180 pacjentów w wieku 50-70 lat, po przebytym udarze mózgu, poddano rehabilitacji ruchowej i stymulacji zmiennym polem magnetycznym małej częstotliwości. Jako kryteria oceny przyjęto wybrane wskaźniki biomechaniczne oraz psychotechniczne. Badania wykazały, że magnetoterapia u pacjentów po udarze mózgu, poddanych rehabilitacji ruchowej, wpływa korzystnie na poprawę: funkcji mięśni, wskaźników koordynacji ruchowej oraz wskaźników niektórych parametrów biomechanicznych (siła w warunkach dynamiki oraz siła w warunkach statyki).

Słowa kluczowe:
udar mózgu, pole magnetyczne, rehabilitacja, neuropsychologia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Neurorehabilitacja stronnego pomijania u pacjentów po urazach czaszkowo-mózgowych

Maria Pąchalska, Bogusław Frańczuk, Jan Talar, Wiesław Tomaszewski, Bruce MacQueen, Kay Neldon

Maria Pąchalska, Bogusław Frańczuk, Jan Talar, Wiesław Tomaszewski, Bruce MacQueen, Kay Neldon – The neurorehabilitation of hemispatial neglect in patients with traumatic brain injury. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 143-154

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest ocena efektywności dwóch zróżnicowanych programów rehabilitacji dla pacjentów z pomijaniem stronnym, występującym jako następstwo urazu czaszkowo-mózgowego. Pomijanie stronne dzieli się w literaturze na dwa podstawowe rodzaje: egocentryczne (ukierunkowane na ciało), w którym pacjent pomija przedmioty położone w danym obszarze jego pola widzenia oraz pomijanie allocentryczne (ukierunkowane na przedmiot), w którym pacjent pomija tylko jedną stronę wszystkich przedmiotów w polu widzenia, bez względu na to, gdzie się one znajdują. Praktyka kliniczna autorów wykazuje, że program skanowania wzrokowego od lewej do prawej strony, stosowany tradycyjnie w terapii pomijania stronnego, jest nieskuteczny w przypadku występowania pomijania typu egocentrycznego. W związku z tym opracowano nowy, autorski program treningu przestrzennego-motorycznego na podstawie semantycznie sterowanych wzorców ruchu, wykorzystywanych w terapii apraksji kończyn, ukierunkowanych na reintegrację odpowiednich stosunków ruchów automatycznych i wolicjonalnych, poprawę współpracy międzypółkulowej poprzez symetryczne i niesymetryczne wzorce ćwiczeń motorycznych za pomocą kończyn zdrowych i chorych oraz zwiększenie motywacji pacjenta poprzez ustawianie jasnych celów i nagradzanie za odniesione sukcesy. Obydwa programy są stosowane w praktyce klinicznej w ośrodkach rehabilitacji reprezentowanych przez autorów. Materiał i metody. W referacie przedstawiono proces rehabilitacji dwóch pacjentów po urazach czaszkowo-mózgowych (27-letniego mężczyzny JK oraz 28-letniej kobiety AS), leczonych przez autorów w chronicznej fazie po wypadkach samochodowych, w następstwie których pacjenci przebywali w śpiączce przez okres przekraczający 4 tygodnie. W badaniach neuropsychologicznych stwierdzono występowanie głębokiego, utrzymującego się pomijania lewostronnego, przy czym u pacjenta JK miało ono charakter allocentryczny, natomiast u pacjentki AS egocentryczny. Eksperyment terapeutyczny zaplanowano wg modelu AB-BA, przy czym A oznacza trening przestrzenno-motoryczny, natomiast B – program skanowania wzrokowego. U pacjenta JK, zastosowano najpierw program A, następnie program B, natomiast u pacjentki AS kolejność stosowania programów była odwrotna. Każdy z programów obejmował 10 sesji terapeutycznych. Zachowano 4-tygodniowy odstęp pomiędzy realizacją programu A i programu B. Głębokość stronnego pomijania oceniano za pomocą standardowych testów neuropsychologicznych, ukierunkowanych na ilościowy i jakościowy pomiar stronnego pomijania. Dokonano również analizy prac rysunkowych pacjentów. Badania przeprowadzono czterokrotnie: przed rozpoczęciem każdego z programów oraz po jego zakończeniu. Wyniki. Zgodnie z postawioną przez autorów hipotezę badawczą u pacjenta JK nie stwierdzono żadnej poprawy w zakresie stronnego pomijania po zakończeniu programu A, natomiast po zakończeniu programu B pomijanie ustąpiło w zasadzie całkowicie. U pacjentki AS wyniki były odwrotne: po zakończeniu programu B, realizowanego u niej jako pierwszy, nie wystąpiła żadna poprawa, natomiast po zakończeniu programu A, realizowanego jako drugi, pomijanie ustąpiło całkowicie. Wnioski. W artykule autorzy omawiają teoretyczne i kliniczne znaczenie uzyskanych wyników. Prezentują także modelowe rozwiązanie podstawowego patomechanizmu pomijania typu allocentrycznego i egocentrycznego. Oba rodzaje pomijania posiadają różną etiologię i symptomatologię, konieczne jest więc różnicowanie programów terapii w procesie neurorehabilitacji tych pacjentów.

Słowa kluczowe:
pomijanie stronne, uraz mózgu, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Trening sportowy jako alternatywna forma rehabilitacji pacjentów w odległej dobie po przeszczepie serca

Dominika Batycka, Grzegorz Mańko, Michał Stachnik

Dominika Batycka, Grzegorz Mańko, Michał Stachnik – Sport training as an alternative form of rehabilitation for heart transplant patients. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 111-116

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest ocena “treningu sportowego” jako alternatywy dla tradycyjnej formy rehabilitacji kardiologicznej pacjentów w odległej dobie po przeszczepie serca. Trening sportowy jest dobrą, zróżnicowaną formą terapii, a jednocześnie spełnia dodatkową rolę jaka jest integracja społeczna i rozładowanie stresu psychologicznego. Materiał i metoda. Skuteczność „treningu sportowego” oceniono w eksperymencie klinicznym naturalnym, w którym wzięło udział 34 pacjentów rehabilitowanych po zabiegach kardiochirurgicznych w Klinice Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii CM UJ w Krakowie. Pacjentów podzielono na grupę kontrolną (K), obejmującą 17 pacjentów (w tym 15 mężczyzn i 2 kobiety), rehabilitowaną przed wdrożeniem „treningu sportowego” z wykorzystaniem tradycyjnej formy rehabilitacji oraz grupę eksperymentalną (E) obejmującą również 17 pacjentów (w tym także 15 mężczyzn i 2 kobiety), w której zastosowano dodatkowo „trening sportowy”. Pacjenci zostali dobrani do grup metodą parowania pod względem wieku i płci. Analiza wyników. Analiza wyników badań wykazała brak statystycznie istotnych różnic pomiędzy efektami uzyskanymi w tradycyjnej rehabilitacji i w „treningu sportowym”, w tym pod względem poprawy parametrów oddechowych. Żadne wyniki nie wskazywały na zwiększone ryzyko związane z programem „trening sportowy”. Wniosek. „Trening sportowy” jest dobrą alternatywą dla tradycyjnych form ćwiczeń u pacjentów w odległej dobie po przeszczepie serca.

Słowa kluczowe:
transplantacja serca, trening sportowy, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Długotrwała respiratoterapia, odzwyczajanie od respiratora i proces rehabilitacji pacjenta z zespołem marfana po operacji tętniaka aorty

Dominika Batycka, Grzegorz Mańko, Michał Stachnik, Donata Kołacz

Dominika Batycka, Grzegorz Mańko, Michał Stachnik, Donata Kołacz – Long-term respirotherapy, dishabituation from the respirator, and the rehabilitation process in a patient with marfan syndrome subsequent to surgery on an aortal aneurysm. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 292-296

Streszczenie

Celem pracy było przedstawienie przypadku pacjenta z zespołem Marfana po operacji tętniaka aorty i jego wczesnej rehabilitacji, ze szczególnym uwzględnieniem rehabilitacji oddechowej. 32-letni pacjent z zespołem Marfana został przyjęty do Kliniki Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii CM UJ w Krakowie z powodu podejrzenia rozwarstwienia tętniaka aorty występującej. Tomografia komputerowa wykazała poszerzenia nadzastawkowe aorty występującej na odcinku 5-6 cm. W trybie pilnym wykonano operację kardiochirurgiczną – modo Bental de Bono Composit Graft St. Jude Medical 25A i wszczepienie pomostu żylnego do RCA (prawej tętnicy wieńcowej). Po zabiegu przez siedem dni był „tłumiony” – śpiączka wywołana lekami (u pacjenta po zabiegu wszczepienia protezy musi być początkowo utrzymane niskie ciśnienie tętnicze krwi, żeby nie doszło do uszkodzenia miejsca zespolenia). W 8 dobie podjęto próbie ekstubacji pacjenta. Po ok. 14 godzinach oddychania spontanicznego chory został zaintubowany z powodu niewydolności oddechowo-krążeniowej. W 13 dobie wykonano tracheotomię z powodu niemożności zakończenia wentylacji mechanicznej pacjenta. W 19 dobie podjęto udaną próbę odłączenia chorego od respiratora. Obecnie pacjent oddycha samodzielnie i jest rehabilitowany w Oddziale Chirurgii. W artykule zostanie przedstawiony program wczesnej rehabilitacji tego pacjenta. Dyskutowane będzie znaczenie przedstawionego przypadku dla praktyki fizjoterapeutycznej.

Słowa kluczowe:
wentylacja mechaniczna, rehabilitacja, zespół Marfana
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 … 7