Streszczenie

Poczucie tożsamości zawodowej, postrzeganie zawodu w społeczeństwie są ważnymi czynnikami rozwoju zawodowego, stanowią motywację, aby w tym zawodzie pozostać. W pracy została podjęta próba usystematyzowania stanu wiedzy dotyczącej rozwoju zawodu fizjoterapeuty w Polsce. Analiza dostępnych tekstów archiwalnych oraz krajowych pozycji piśmienniczych pozwoliła na rozpoznanie badanej grupy w kontekście tworzenia się jej zawodowej tożsamości. Prześledzone zostały procesy powstawania pierwszych ośrodków kształcenia w zakresie rehabilitacji ruchowej, tworzenia standardów nauczania, programu specjalizacji dla fizjoterapeutów. Wprowadzenie terminu „fizjoterapia” w miejsce funkcjonującego określenia „rehabilitacja ruchowa” zainicjowało zmiany w zakresie działań legislacyjnych. Zgodnie z wymogami Deklaracji Bolońskiej utworzono nowe poziomy kształcenia, co wiązało się z uzyskaniem określonych kompetencji i tytułów zawodowych. Zmiany objęły również obszar związany ze specjalizacją. Ten poziom doskonalenia zawodowego jest aktywnie podejmowany przez fizjoterapeutów. Obecnie akredytację posiada 26 ośrodków, w których program specjalizacji realizowany jest przez około 400 fizjoterapeutów.

Słowa kluczowe

fizjoterapia, standardy kształcenia, rozwój zawodowy, historia