Tag: Jan W. Raczkowski

Analiza porównawcza stanu funkcjonalnego kobiet z chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego lub kolanowego

Małgorzata Kilon, Agnieszka Przedborska, Joanna Kostka, Jan W. Raczkowski

Małgorzata Kilon, Agnieszka Przedborska, Joanna Kostka, Jan W. Raczkowski – Comparative analysis of the functional status of women with osteoarthritis of the hip or knee joint. Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 134-142

Streszczenie
Cel pracy. Celem badania było porównanie poziomu sprawności funkcjonalnej oraz czynników na nią wpływających u kobiet z zaawansowaną chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego (koksartroza) lub kolanowego (gonartroza) po 50. roku życia.
Materiał i metodyka. Badaniami objęto 70 kobiet w wieku 50–90 lat z koksartrozą (n = 35) lub gonartrozą (n = 35), 3 stopień wg skali Kellegrena-Lawrence’a.
Ocenę stanu funkcjonalnego przeprowadzono w oparciu o test Tinetti i test dwóch wag. W skali Likerta oceniono ból, sztywność oraz poziom trudności przy wstawaniu z siadu i zakładaniu skarpet. Ocenę jakości życia dokonano przy użyciu 100-stopniowej skali.
Wyniki. Kobiety z koksartrozą osiągały słabsze wyniki w teście Tinetti w części dotyczącej chodu (p < 0,01) i równowagi (p < 0,05). Ból i sztywność determinowała wyniki większości testów. Pacjentki z gonartrozą miały większe problemy z chodem po płaskim terenie oraz przy wstawaniu z krzesła (p < 0,001). Ból determinował u nich występowanie trudności podczas chodu i zakładania skarpet, a sztywność wpłynęła na trudności podczas chodu, wstawania z siadu, zakładania skarpet oraz wyniki testu Tinetti.
Wnioski.
1. Sztywność i ból wpływają na pogorszenie sprawności funkcjonalnej u kobiet z koksartrozą i gonartrozą.
2. Większe problemy z chodem i równowagą występują u kobiet z koksartrozą, natomiast u kobiet z gonartrozą występują większe trudności z chodem po płaskim terenie i przy wstawaniu z krzesła.
Słowa kluczowe:
choroba zwyrodnieniowa, stawy biodrowe, stawy kolanowe, sprawność funkcjonalna, test Tinetti
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności ćwiczeń centralnej stabilizacji w fazie kognitywnej odcinka szyjnego u pacjentów z zespołami bólowymi (badanie pilotażowe)

Marcin Świątczak, Rafał Janiak, Agnieszka Leszczyńska, Agnieszka Przedborska, Magdalena Pruszyńska, Katarzyna Glibov, Jan W. Raczkowski

Marcin Świątczak, Rafał Janiak, Agnieszka Leszczyńska, Agnieszka Przedborska, Magdalena Pruszyńska, Katarzyna Glibov, Jan W. Raczkowski – The effectiveness of rehabilitation by exercising central stability of the cervical spine in cognitive phase in patients with neck pain (pilot study). Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 102-112

Streszczenie
Wstęp. Jedną z przyczyn dolegliwości bólowych okolicy szyjnej kręgosłupa jest zaburzenie centralnej stabilizacji. Wykorzystanie ćwiczeń opierających się na biofeedbacku mają na celu przywrócenie prawidłowej kontroli głębokich stabilizatorów mięśniowych odcinka szyjnego.
Celem pracy była ocena wpływu zastosowanych ćwiczeń centralnej stabilizacji odcinka szyjnego w fazie kognitywnej.
Materiał i metody. Badanie zostało przeprowadzone na grupie 10 pacjentów z zespołem bólowym odcinka szyjnego kręgosłupa. Osoby brały udział w 3-tygodniowych ćwiczeniach centralnej stabilizacji odcinka szyjnego. Narzędziami oceny były: skala numeryczna NRS, pomiary ruchomość odcinka szyjnego, Neck Disability Index, test repozycji do miejsca neutralnego oraz skalę The Dartmouth Coop Functional and Health Status Measures for Adults.
Wyniki. Intensywność bólu uległa obniżeniu średnio o 1,7 punktu u 80% respondentów.
U pacjentów stwierdzono poprawę ruchomości odcinka szyjnego we wszystkich zakresach ruchu średnio o około 1 centymetr. Zakres aktywności codziennej i sprawności fizycznej poprawił się.
Wnioski. Ćwiczenia centralnej stabilizacji odcinka szyjnego kręgosłupa w fazie kognitywnej mają korzystny wpływ na: odbudowę kontroli motorycznej, zmniejszenie dolegliwości bólowych tej okolicy, zwiększenie zakresu ruchu głowy oraz poprawę aktywności ruchowej u badanych.
Słowa kluczowe:
centralna stabilizacja, odcinek szyjny, kognitywna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Urazy w obrębie ręki i nadgarstka u osób regularnie uprawiających wspinaczkę sportową

Marta Schmidt, Aleksandra Krupa, Agnieszka Ciukszo, Arkadiusz Fiedor, Ewa Kucharska, Jan W. Raczkowski, Mateusz Curyło

Marta Schmidt, Aleksandra Krupa, Agnieszka Ciukszo, Arkadiusz Fiedor, Ewa Kucharska, Jan W. Raczkowski, Mateusz Curyło – Hand and wrist injuries occurring in regular sport climbers. Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 86-92

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG141A10

Streszczenie
Cel pracy. Wspinaczka sportowa staje się coraz bardziej popularną dyscypliną sportu. Jako sport ekstremalny obarczona jest wysokim stopniem zagrożenia urazem. Szczególnym obszarem narażonym na kontuzje jest kończyna górna. Celem pracy jest ocena ilości oraz rodzajów urazów w obrębie ręki i/lub nadgarstka u osób uprawiających wspinaczkę sportową.
Materiał i metodyka. Przebadano 468 wspinaczy. Kryteria włączenia: regularność prowadzonych treningów, staż treningowy minimum 1 rok oraz minimalną trudność pokonywanej drogi na poziomie VI.1. Jako narzędzie badawcze użyto autorskiego kwestionariusza ankiety.
Wyniki. 84% przebadanych wspinaczy odczuwało dolegliwości bólowe w obrębie ręki/nadgarstka w trakcie treningu wspinaczkowego, 67% ankietowanych doznało uszkodzenia ręki/nadgarstka podczas treningu wspinaczkowego. Najczęstszym miejscem wystąpienia uszkodzeń było więzadło obrączkowe (N = 97). Zaobserwowano związek pomiędzy uszkodzeniem więzadła obrączkowego a uszkodzeniem w obrębie III palca (rs = 0,513, p < 0,001) oraz pomiędzy występowaniem zespołu cieśni nadgarstka a stażem treningowym (rs = 0,355, p < 0,05).
Wnioski. Uszkodzenia oraz dolegliwości bólowe narządu ruchu są częstym problemem wspinaczy. Analiza zebranych danych wskazuje, że im dłuższy staż treningowy, tym większe ryzyko urazu.  W obrębie III i IV palca odnotowano najwięcej kontuzji. Zebrane dane wskazują na potrzebę edukacji wpinaczy w zakresie prewencji oraz metod leczenia specyficznych urazów.
Słowa kluczowe:
wspinaczka sportowa, urazy sportowe, urazy dłoni, trening wspinaczkowy
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Reumatoidalne zapalenie stawów i stopa reumatoidalna w praktyce fizjoterapeuty

Mateusz Curyło, Marlena Rynkiewicz-Andryśkiewicz, Agnieszka Ciukszo, Damian Szubski, Ewa Kucharska, Jan Czernicki, Jan W. Raczkowski

Mateusz Curyło, Marlena Rynkiewicz-Andryśkiewicz, Agnieszka Ciukszo, Damian Szubski, Ewa Kucharska, Jan Czernicki, Jan W. Raczkowski – Rheumatoid arthritis and rheumatoid foot in physiotherapy. Fizjoterapia Polska 2021; 21(2); 172-183

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DD753

Streszczenie
Choroby reumatyczne nie są chorobami śmiertelnymi, ale w ich następstwie dochodzi do skrócenia czasu życia. Dotyczy to wszystkich zapalnych chorób reumatycznych, a szczególnie reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS). Choroby reumatyczne, w których przede wszystkim dochodzi do rozwoju procesu zapalnego stawów z ich postępującym uszkodzeniem, są przyczyną rozwoju niepełnosprawności chorego, uniemożliwiają mu pracę, codzienne funkcjonowanie, również w warunkach domowych, oraz rzutują na wszystkie aspekty życia społecznego. Celem rehabilitacji w RZS jest zniesienie bólu, ograniczenie lub zahamowanie zapalenia, utrzymanie prawidłowego funkcjonowania układu ruchu ze spowolnieniem lub zatrzymaniem zmian strukturalnych w stawach.
Słowa kluczowe:
Reumatoidalne Zapalenie Stawów, RZS, stopa reumatoidalna, niepełnosprawność, zaopatrzenie ortopedyczne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności terapeutycznej diatermii u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową okolicy lędźwiowej kręgosłupa

Agnieszka Przedborska, Jan W. Raczkowski, Małgorzata Misztal

Agnieszka Przedborska, Jan W. Raczkowski, Małgorzata Misztal – Evaluation of therapeutic effectiveness of diathermy in patients with degenerative disease of the lumbar spine. Fizjoterapia Polska 2021; 21(2); 70-76

Streszczenie
Wstęp. Diatermia jest jednym z bodźców wykorzystywanych w leczeniu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Ciepło endogenne wpływa na złagodzenie objawów choroby. Zabiegi diatermii różnią się ze względu na wielkość fal oraz częstotliwość drgań elektromagnetycznych. Celem pracy jest ocena skuteczności diatermii generowanej przez fale krótkie i fale radiowe w leczeniu pacjentów z chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego. Materiał i metody. Badania przeprowadzono na grupie 68 osób z chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego, spośród których wyodrębniono dwie grupy. Grupę badaną stanowiło 36 osób poddanych terapii falami radiowymi z wykorzystaniem urządzenia Thermo TK. Grupę porównawczą stanowiło 32 osoby, poddane zabiegom diatermii krótkofalowej. Ocenę skuteczności terapii przeprowadzono na podstawie oceny bólu według skali VAS i skali Laitinena oraz zakresu ruchu mierzonego testem Schobera i testem palce-podłoga. Wyniki. W obu grupach zaobserwowano po terapii istotne statystycznie (p < 0,0001) zmniejszenie dolegliwości bólowych wg skali Laitinena (Me (IQR) odpowiednio przed i po terapii: w grupie badanej: 6,5 (5–9) pkt vs 4 (3–5,5) pkt oraz w grupie porównawczej: 6 (5–8) pkt vs 4 (3–5) pkt), a także wg skali VAS – w grupie badanej: 6 (5–7,5) pkt vs 4 (3–4) oraz w grupie porównawczej: 6 (5–7,5) pkt vs 3 (3–5) pkt. Istotnej poprawie w każdej z grup uległy również wyniki testu palce-podłoga oraz testu Schobera. Wnioski. Bez względu na długość fal generujących ciepło endogenne, oba zabiegi wpływają na zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz poprawę zakresu ruchu kręgosłupa lędźwiowego u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową.
Słowa kluczowe:
kręgosłup, choroba zwyrodnieniowa, diatermia, fale radiowe
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena wpływu elastyczności podparcia stopy protezowej na chód u pacjenta po amputacji kończyny dolnej na poziomie uda

Mateusz Curyło, Agnieszka Ciukszo, Marcin Zaczyk, Damian Szubski, Łukasz Strzępek, Bolesław Karwat, Jan W. Raczkowski

Mateusz Curyło, Agnieszka Ciukszo, Marcin Zaczyk, Damian Szubski, Łukasz Strzępek, Bolesław Karwat, Jan W. Raczkowski – Assessment of the impact of prosthetic foot support flexibility on gait in a patient after lower limb amputation at thigh level. Fizjoterapia Polska 2021; 21(2); 56-63

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DDEF8

Streszczenie
Cel. Praca przedstawia wyniki z badań doświadczalnych, których głównym celem było określenie, w jaki sposób stopień elastyczności układu podparcia protezy kończyny dolnej wpływa na wzorzec wtórnie wyuczonego chodu u pacjenta po amputacji. Materiał i metody. Badanie zrealizowano z udziałem pacjenta (35-letni mężczyzna) z amputacją kończyny dolnej na poziomie 1/3 bliższej kości udowej, który pokonywał zaplanowaną wcześniej ścieżkę chodu. Kryteria włączenia: płeć K i M, amputacja na poziomie 1/3 bliższej uda, wiek poniżej 40. r.ż., amputacja urazowa, poziom aktywności średni, korzystanie z protezy co najmniej rok. Kryteria wyłączenia: wiek powyżej 40. r.ż., amputacje poniżej poziomu 1/3 bliższej uda, amputacje z przyczyn naczyniowych, poziom aktywności niższy od średniego, korzystanie z protezy poniżej jednego roku. W trakcie badania pacjent był zaopatrzony w trzy układy podparcia, odpowiadające trzem stopniom elastyczności stopy protezowej (miękkiej, średniej, twardej). Dane biomechaniczne w trakcie chodu zebrano za pomocą systemu oceny nacisków pomiędzy stopą a wnętrzem buta – FlexinFit firmy Sensor Medica. Wyniki. W całym cyklu chodu faza podporu na kończynie zdrowej trwała najdłużej. Układ podparcia o charakterystyce twardej generuje największą asymetrię przenoszonych obciążeń między kończynami. W tym wariancie podparcia różnica obciążenia między kończyną zdrową a kończyną amputowaną wynosiła 1330 kg/m2, co stanowiło asymetrię na poziomie 21%. Pod względem rozkładu obciążenia najlepsze okazało się podparcie o charakterystyce średniej – średnia podatność podparcia, dla których różnica obciążenia między kończyną zdrową a kończyną amputowaną wynosiła 770 kg/m2, co stanowiło asymetrię na poziomie 12%. Wnioski. Podczas projektowania protezy dla osób po amputacji kończyny dolnej kluczowe jest prawidłowe dopasowanie jej cech do indywidualnych potrzeb pacjenta (regulacja kinematyki protezy, dostosowanie sztywności układu podparcia), by chód był najbliższy prawidłowemu z małym zapotrzebowaniem energetycznym.
Słowa kluczowe:
amputacja kończyny dolnej, analiza chodu, chód protetyczny, rehabilitacja protetyczna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Przestrzeganie zaleceń rehabilitacyjnych u pacjentów pediatrycznych z mukowiscydozą

Oktawia Kuna, Halina Woś, Bożena Kordys-Darmolińska, Agnieszka Ciukszo, Jacek Durmała, Zbigniew Śliwiński, Marcin Mikos, Jan W.Raczkowski, Mateusz Curyło

Oktawia Kuna, Halina Woś, Bożena Kordys-Darmolińska, Agnieszka Ciukszo, Jacek Durmała, Zbigniew Śliwiński, Marcin Mikos, Jan W.Raczkowski, Mateusz Curyło – Following the recommendations concerning pulmonary rehabilitation by parents of children with cystic fibrosis. Fizjoterapia Polska 2021; 21(1); 178-186

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG079497

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy była ocena wiedzy rodziców o chorobie, kształtowaniu postaw prozdrowotnych, dbaniu o sprzęt do rehabilitacji oddechowej oraz przestrzegania zaleceń dotyczących prawidłowego wykonywania inhalacji.
Materiał i metodyka. W badaniu ankietowym wzięło udział 74 rodziców posiadających przynajmniej jedno dziecko chore na mukowiscydozę. Badanie przeprowadzono za pomocą autorskiego kwestionariusza.
Wyniki. Znaczna część rodziców uważa, że posiada wiedzę dotyczącą jednostki chorobowej, deklaruje znajomość języka specjalistycznego, natomiast nie potwierdza tego pytanie sprawdzające. Jedynie połowa ankietowanych wykorzystuje pozytywny wpływ wysiłku fizycznego na funkcje płuc, natomiast połowa dzieci przyjmuje nieprawidłową pozycję podczas wykonywania nebulizacji oraz tylko połowa grupy  rodziców przechowuje sprzęt do nebulizacji w prawidłowy sposób.
Wnioski. Nadal należy poszerzać wiedzę rodziców o chorobie ich dzieci, zarówno dotyczącą zasad rehabilitacji, higieny i sposobu utrzymywania sprzętu w czystości, jak i dozowania odpowiedniej ilości wysiłku fizycznego na co dzień.
Słowa kluczowe:
mukowiscydoza, rehabilitacja, nebulizacja, edukacja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Powikłania w przebiegu zakażenia wirusem grypy A(H1N1) w postaci rabdomiolizy – studium przypadku

Oktawia Kuna, Agnieszka Ciukszo, Mateusz Curyło, Ewa Kucharska, Zbigniew Śliwiński, Jan W. Raczkowski

Oktawia Kuna, Agnieszka Ciukszo, Mateusz Curyło, Ewa Kucharska,
Zbigniew Śliwiński, Jan W. Raczkowski – Complications in the course of the A(H1N1) influenza virus infection in the form of rhabdomyolysis – case study. Fizjoterapia Polska 2021; 21(1); 6-12

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0794F0

Streszczenie
W przebiegu rabdomiolizy dochodzi do rozpadu i martwicy włókien mięśniowych oraz wycieku toksycznej zawartości komórek do krążenia ogólnoustrojowego. Wśród dorosłych pacjentów przyczynami wystąpienia rabdomiolizy mogą być urazy, zmiażdżenia w następstwie wypadków, długotrwałe unieruchomienie, porażenie prądem o wysokim napięciu, natomiast u dzieci, szczególnie najmłodszych, najczęstszą przyczyną są infekcje wirusowe. W oparciu o analizę zebranej literatury nie stwierdzono standaryzacji postępowania fizjoterapeutycznego u pacjentów pediatrycznych z rabdomiolizą. Celem pracy jest prezentacja przypadku
5-letniego chłopca ze skomplikowanym przebiegiem zakażenia wirusem grypy A(H1N1), w wyniku którego wymagał postępowania fizjoterapeutycznego oraz ortotycznego, dostosowanego do stanu klinicznego i możliwości funkcjonalnych pacjenta. Postępowanie z pacjentami pediatrycznymi z rabdomiolizą jest postępowaniem objawowym. Farmakoterapia i rehabilitacja wpływa na utrzymanie i/lub zwiększenie zakresu ruchomości w stawach, jak również zastosowanie ortez wpływa na utrzymanie efektów terapeutycznych.
Słowa kluczowe:
rabdomioliza, powikłania grypy, rehabilitacja dzieci
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wyroby medyczne wydawane na zlecenie w praktyce fizjoterapeuty

Mateusz Curyło, Marlena Rynkiewicz-Andryśkiewicz, Marcin Mikos, Marek Kiljański, Zbigniew Śliwiński, Jan W. Raczkowski

M. Curyło, M. Rynkiewicz-Andryśkiewicz, M. Mikos, M. Kiljański, Z. Śliwiński, J. W. Raczkowski – Wyroby medyczne wydawane na zlecenie w praktyce fizjoterapeuty. Fizjoterapia Polska 2020; 20(3); 180-183

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG14054B

Streszczenie
Ustawa o zawodzie fizjoterapeuty była dawno oczekiwanym przez środowisko prawnym regulatorem normującym zawód fizjoterapeuty. Fizjoterapeuta stał się nie tylko samodzielnym zawodem medycznym, ale i zawodem zaufania publicznego.
Zapisy ustawy o zawodzie fizjoterapeuty stały się przyczyną wprowadzenia kolejnych zmian legislacyjnych, w tym tych dotyczących możliwości zlecania wyrobów medycznych.
W praktyce regulacja ta wypełniła dotychczasowe braki w zakresie kompetencji fizjoterapeutów. Zgodnie z nowymi przepisami rozszerzony został wykaz wyrobów medycznych możliwych do zlecania przez fizjoterapeutów z prawem do samodzielnego udzielania świadczeń fizjoterapeutycznych, z jednoczesnym zróżnicowaniem kompetencji w tym zakresie dla magistrów fizjoterapii oraz specjalistów w dziedzinie fizjoterapii.
Słowa kluczowe:
wyroby medyczne, ustawa o zawodzie fizjoterapeuty, kompetencje fizjoterapeutów, wykaz wyrobów medycznych
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności głębokiej stymulacji elektromagnetycznej w leczeniu dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego w zależności od miejsca aplikacji zabiegów

Agnieszka Przedborska, Małgorzata Kilon, Agnieszka Leszczyńska, Małgorzata Misztal, Jan W. Raczkowski

A. Przedborska, M. Kilon, A. Leszczyńska, M. Misztal, J. W. Raczkowski – Assessment of the effectiveness of deep electromagnetic stimulation in the treatment of low back pain depending on the area of application. Fizjoterapia Polska 2019; 19(2); 148-156

Streszczenie
Wstęp. Zaburzony mechanizm stabilizacji centralnej związany z obniżonym napięciem mięśni dna miednicy może być przyczyną zespołów bólowych kręgosłupa lędźwiowego. Celem pracy była ocena skuteczności głębokiej stymulacji elektromagnetycznej aplikowanej na okolicę lędźwiowo-krzyżową lub na mięśnie dna miednicy u kobiet z bólem kręgosłupa.
Materiał i metody. Badania przeprowadzono na grupie 109 kobiet z chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa. Spośród pacjentek wyodrębniono dwie grupy. Grupę badaną stanowiło 45 kobiet, u których cykl leczniczy obejmował 10 zabiegów głębokiej stymulacji elektromagnetycznej mięśni dna miednicy. Grupę porównawczą stanowiły 64 kobiety, u których zabiegi aplikowano na okolicę lędźwiową. Ocenę skuteczności terapii przeprowadzono na podstawie skali VAS, oceny funkcji lokomocji i samoobsługi.
Wyniki. Zaobserwowano istotne statystycznie zmniejszenie nasilenia dolegliwości bólowych kręgosłupa wg skali VAS w obu grupach – Me (IQR) odpowiednio: 5 (4–7) przed terapią vs 2 (1–3) po terapii w grupie badanej oraz 6 (4–7) przed terapią vs 3 (2–4) po terapii w grupie porównawczej. Istotnej statystycznie poprawie uległa także zdolność poruszania się oraz aktywność codzienna. Uzyskane efekty terapii nie były długotrwałe. U połowy pacjentek efekt analgetyczny utrzymał się co najwyżej 2 miesiące (IQR: 1–4) w grupie badanej oraz co najwyżej 4 miesiące (IQR: 2–6) w grupie porównawczej.
Wnioski. 1. Bez względu na miejsce aplikacji, głęboka stymulacja elektromagnetyczna wpływa na zmniejszenie dolegliwości bólowych, poprawę funkcji chodu i samoobsługi kobiet z zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego.
2. Efekt przeciwbólowy terapii utrzymuje się dłużej przy aplikacji zabiegów na okolicę lędźwiowo-krzyżową kręgosłupa.

Słowa kluczowe:
ból kręgosłupa lędźwiowego, choroba zwyrodnieniowa, mięśnie dna miednicy, stymulacja elektromagnetyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 4