Tag: Jan W. Raczkowski

Czynniki wpływające na sprawność funkcjonalną pacjentów z endoprotezą stawu biodrowego

Małgorzata Kilon, Agnieszka Przedborska, Joanna Kostka, Agnieszka Leszczyńska, Jan W. Raczkowski

M. Kilon, A. Przedborska, J. Kostka, A. Leszczyńska, J. W. Raczkowski – Factors influencing functional performance of patients after hip joint arthroplasty. Fizjoterapia Polska 2019; 19(2); 122-128

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy była ocena czynników wpływających na stan funkcjonalny pacjentów po całkowitej jednostronnej protezoplastyce stawu biodrowego.
Materiał i metodyka. Do badania włączono 50 pacjentów (33 kobiety, 17 mężczyzn) w wieku 29–88 lat (średnia 66,7 ± 13 lat) z jednostronną protezą stawu biodrowego. Ocenę równowagi i funkcji chodu dokonano w oparciu o testy: Tinetti, „Wstań i Idź” (Timed Up and Go – TUG) oraz test dwóch wag, na podstawie którego obliczono wskaźnik symetryczności (WS). Stopień odczuwania dolegliwości bólowych podczas chodzenia po płaskiej powierzchni i po schodach oraz poziom sztywności oceniony został w skali Likerta. Do oceny zdolności wykonywania prostych i złożonych czynności dnia codziennego użyte zostały skale ADL Katza (Activities of Daily Living) i IADL Lawtona (Instrumental Activities of Daily Living). Dokonano także samooceny jakości życia w oparciu o skalę numeryczną. Ponadto obliczono wskaźnik masy ciała – Body Mass Index (BMI).
Wyniki. Wiek pacjentów, ból oraz sztywność determinowały większość wyników testów i skal funkcjonalnych. Pacjenci z większą ilością chorób uzyskali słabsze wyniki w teście Tinetti. Na wynik WS wpływało jedynie nasilenie bólu podczas chodzenia po schodach. Pacjenci zgłaszający silniejszy ból oraz sztywność poranną charakteryzowali się gorszą samooceną jakości życia.
Wnioski. Na stan funkcjonalny i jakość życia pacjentów z jednostronną protezą stawu biodrowego wpływa wiek, ból oraz sztywność poranna. BMI i okres, jaki upłynął od operacji, nie miał wpływu na stan pacjentów.

Słowa kluczowe:
protezoplastyka stawu biodrowego, jakość życia, stan funkcjonalny

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie prądów wielkiej częstotliwości w leczeniu pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych

Agnieszka Przedborska, Ewa Pomorska, Marcin Świątczak, Małgorzata Staniszewska, Małgorzata Misztal, Jan W. Raczkowski

A. Przedborska, E. Pomorska, M. Świątczak, M. Staniszewska, M. Misztal, J. W. Raczkowski – Application of high frequency currents in treatment of patients with knee osteoarthritis. Fizjoterapia Polska 2018; 18(4); 112-121

Streszczenie
Wstęp. Ciepło endogenne jest powszechnie stosowane w leczeniu pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych. Rozwój technologii umożliwia nowe sposoby aplikacji prądów wysokiej częstotliwości.
Celem pracy jest ocena skuteczności prądów wielkiej częstotliwości aplikowanych różnymi metodami w leczeniu pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych.
Materiał i metody. Badania przeprowadzono na grupie 111 osób z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych, spośród których wyodrębniono dwie grupy. Grupę badaną stanowiło 61 osób poddanych terapii prądami wysokiej częstotliwości z wykorzystaniem urządzenia Thermo TK. Grupę porównawczą stanowiło 50 osób, poddanych zabiegom diatermii krótkofalowej. Ocenę skuteczności terapii przeprowadzono na podstawie skali VAS, skali Laitinena, obwodu i zakresu ruchu w stawie kolanowym.
Wyniki. W obu grupach stwierdzono po terapii istotne statystycznie (p < 0,0001) zmniejszenie dolegliwości bólowych wg skali Laitinena (mediana (zakres międzykwartylowy IQR) odpowiednio przed i po terapii: w grupie badanej: 7 (6-8) pkt vs 3 (2-6) pkt oraz w grupie porównawczej: 8 (6-10) pkt vs 3.5 (2-7) pkt). Dodatkowo, w grupie badanej zaobserwowano istotne statystycznie (p = 0,0031) zmniejszenie częstości stosowania leków przeciwbólowych. Po terapii w każdej z grup odnotowano również istotne statystycznie (p < 0,0001) złagodzenie dolegliwości bólowych wg skali VAS podczas chodzenia po płaskiej powierzchni i po schodach. Zmniejszeniu uległ także obwód przez staw kolanowy (p < 0,0001), natomiast istotnie zwiększył się zakres ruchu zgięcia (p < 0,0001). Czas trwania efektu analgetycznego w obu grupach był podobny.
Wnioski. 1. Bez względu na rodzaj aplikacji, prądy wysokiej częstotliwości wpływają na zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz poprawę zakresu ruchu stawów kolanowych u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową. 2. Efekt przeciwbólowy terapii w obu grupach nie był trwały.

Słowa kluczowe:
stawy kolanowe, choroba zwyrodnieniowa, prądy wielkiej częstotliwości

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版

Ocena stanu funkcjonalnego dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym przy użyciu wybranych skal i testów

Małgorzata Kilon, Martyna Ruszkiewicz, Jan W. Raczkowski

M. Kilon, M. Ruszkiewicz, J. W. Raczkowski – Evaluation of functional status of children with cerebral palsy using selected scales and tests. Fizjoterapia Polska 2018; 18(4); 86-93

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy jest ocena stanu funkcjonalnego dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD) przy użyciu wybranych skal i testów oraz analiza czynników wpływających na uzyskane wyniki.
Materiał i metodyka. Badaniami objęto 33 dzieci z rozpoznaniem MPD w wieku od 4 do 18 lat uczęszczających do wybranych ośrodków rehabilitacyjnych na terenie województwa łódzkiego. Jako narzędzie badawcze zastosowano autorską ankietę i do oceny motoryki dużej skale Gross Motor Function Measure (GMFM) oraz Gross Motor Function Classification System (GMFCS), a do motoryki małej Manual Ability Classification System (MACS).
W analizie statystycznej wpływ zmiennych ilościowych na wyniki skal określony został na podstawie współczynnika korelacji Pearsona i Spearmana w zależności od rozkładu. Do oceny wpływu zmiennych jakościowych na sprawność funkcjonalną dzieci wykorzystano analizę wariancji ANOVA lub nieparametryczny test Kruskala-Wallisa.
Wyniki. Siedmioro dzieci wykazywało zerową lub skrajnie niską sprawność fizyczną. Były to dzieci z porażeniem czterokończynowym – tetraparezą. Na wyniki testów miała wpływ długość trwania ciąży, urodzeniowa masa ciała, wiek i wzrost, oraz kontakt słowno-logiczny. Nie stwierdzono związku pomiędzy zmiennymi jakościowymi, takimi jak: płeć i współistniejąca padaczka. Zaobserwowano silną korelacje między motoryką małą i dużą.
Wnioski: W zastosowanych skalach i testach badane dzieci przedstawiały zróżnicowany poziom sprawności funkcjonalnej. Ilość punktów uzyskiwana przez nie była ściśle powiązana z typem MPD. Dzieci w lepszym kontakcie słowno-logicznym osiągnęły lepszą punktację w ocenianych skalach. Subiektywna ocena sprawności dzieci według rodziców pokrywała się z wynikami testów.

Słowa kluczowe:
mózgowe porażenie dziecięce, MACS, GMFM, GMFCS

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版

Wpływ głębokiej stymulacji elektromagnetycznej mięśni dna miednicy na dolegliwości okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa u pacjentek z wysiłkowym nietrzymaniem moczu

Agnieszka Przedborska, Małgorzata Kilon, Małgorzata Misztal, Jan W. Raczkowski

Agnieszka Przedborska, Małgorzata Kilon, Małgorzata Misztal, Jan W. Raczkowski – The effect of deep electromagnetic stimulation of pelvic floor muscles on low back pain in female patients with stress urinary incontinence. Fizjoterapia Polska 2018; 18(3); 46-54

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy jest ocena wpływu głębokiej stymulacji elektromagnetycznej mięśni dna miednicy na dolegliwości okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa u kobiet z wysiłkowym nietrzymaniem moczu.
Materiał i metodyka. Badania przeprowadzono na grupie 85 kobiet z przewlekłym zespołem bólowym okolicy lędźwiowo-krzyżowej i współistniejącym nietrzymaniem moczu, które poddano serii 10 zabiegów głębokiej stymulacji elektromagnetycznej dna miednicy. Ocenę skuteczności terapii przeprowadzono na podstawie skali VAS, oceny funkcji dnia codziennego i zmian nasilenia objawów związanych z nietrzymaniem moczu.
Wyniki. Po terapii zaobserwowano istotne statystycznie zmniejszenie stopnia nasilenia dolegliwości bólowych kręgosłupa wg skali VAS – Me(IQR) odpowiednio: 5 (4-7) przed terapią vs 3 (1-4) po terapii. Istotnej statystycznie poprawie uległa także zdolność poruszania się oraz aktywność codzienna. Zaobserwowano również istotne statystycznie zmniejszenie się częstości występowania epizodów nietrzymania moczu oraz zmniejszenie się ilości traconego moczu. Uzyskane efekty terapii nie były długotrwałe. U połowy pacjentek zarówno efekt analgetyczny, jak i poprawa dolegliwości związanych z nietrzymaniem moczu utrzymywały się co najwyżej 2 miesiące (IQR: 1-3 miesięcy dla ZBK i IQR: 1-2 miesiące dla WNM).
Wnioski. 1. Głęboka stymulacja elektromagnetyczna mięśni dna miednicy wpływa na zmniejszenie dolegliwości bólowych okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa i zmniejszenie objawów wysiłkowego nietrzymania moczu. 2. Utrzymujący się efekt poprawy nie jest długotrwały.

Słowa kluczowe:
ból kręgosłupa lędźwiowego, nietrzymanie moczu, mięśnie dna miednicy, stymulacja elektromagnetyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版

Analiza wpływu wartości (BMI) na wskaźnik Wejsfloga, a ocena bólu stóp

Mateusz Curyło, Magdalenna Wilk-Frańczuk,
Marlena Rynkiewicz-Andryśkiewicz, Jan W. Raczkowski

M. Curyło, M. Wilk-Frańczuk, M. Rynkiewicz-Andryśkiewicz, J. W. Raczkowski – The impact of BMI value on the Wejsflog index, and the foot pain assessment. FP 2014; 14(3); 22-34

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG13A492

Streszczenie
Wstęp. Stopa to narząd charakteryzujący się dużą stabilnością i wytrzymałością na przeciążenia, a zarazem dynamiczny resor dzięki, któremu spełnia funkcje amortyzatora.
Cel pracy.
1. Określenie czy istnieje korelacja pomiędzy wskaźnikiem Wejsfloga, a masą ciała pacjenta;
2. Określenie czy masa ciała jest czynnikiem ryzyka obniżenia sklepienia poprzecznego;
3. Określenie czy masa ciała i budowa sklepienia poprzecznego stopy, mają wpływ na pojawienie się dolegliwości bólowych.
Materiał i metody. Badania przeprowadzone zostały w Krakowie w okresie 2012-2013 r. Materiał badań stanowiło dwieście czterdziestu dziewięciu pacjentów, sto siedemdziesiąt osiem kobiet i siedemdziesięciu jeden mężczyzn, w przedziale wiekowym 21- 88 lat, (średnia wieku 52 lata).
Wyniki. Wartość p z testu chi-kwadrat jest niższa od 0,05, a więc wartość wskaźnika Wejsfloga zależy istotnie od BMI: im wyższe BMI, tym częściej występuje obniżenie sklepienia  poprzecznego. Wartość p z testu Manna-Whitneya jest większa od 0,05, a więc ocena natężenia bólu nie zależy istotnie statystycznie od wskaźnika Wejsfloga.
Wnioski
1. Potwierdzono wpływu korelacji wskaźnika masy ciała (BMI), na częstotliwość występowania obniżenia sklepienia poprzecznego ocenianego wskaźnikiem Wejsfloga.
2. Zwiększona masa ciała, określona wskaźnikiem masy ciała (BMI) jako nadwaga i otyłość jest istotnym czynnikiem ryzyka obniżenia sklepienia poprzecznego stopy.
3. Zwiększona masa ciała oraz obniżenie sklepienia poprzecznego stopy ocenianego wskaźnikiem Wejsfloga, nie mają wpływu na pojawienie się dolegliwości bólowych stopy.

Słowa kluczowe:
Wskaźnik masy ciała (BMI), wskaźnik Wejsfloga, sklepienie poprzeczne stopy

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena efektów terapeutycznych u pacjentów z dysfunkcją stawu ramiennego leczonych według koncepcji Briana Mulligana i tapingu mięśni obręczy barkowej oraz iniekcji okołostawowych

Mateusz Curyło, Katarzyna Cienkosz, Jan W. Sosnowski, Andrzej Szczygieł, Irena Szczepańska, Piotr Wróbel, Magdalena Wilk-Frańczuk,  Jan W. Raczkowski

M. Curyło, K. Cienkosz, J. W. Sosnowski, A. Szczygieł, I. Szczepańska, P. Wróbel, M. Wilk-Frańczuk,  J. W. Raczkowski – Evaluation of the therapeutic effects in the patients with the glenohumeral joint dysfunction treated according to Brian Mulligan concept and with the pectoral girdle muscle tapping as well as circumarticular injections. FP 2017; 17(1); 116-124

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG075474

Streszczenie
Wstęp. Siedzący tryb życia związany z rozwojem cywilizacyjnym, oraz praca w pozycji siedzącej wpływają na powstawanie dysfunkcji stawów ramiennych, najczęściej w postaci dolegliwości przeciążeniowo–bólowych.
Cel pracy. Celem pracy było porównanie efektów fizjoterapii z zastosowaniem mobilizacji z ruchem według Briana Mulligana i tapingu mięśni obręczy barkowej a stosowanymi iniekcjami okołostawowymi.
Materiał i metody. Badaniem objęto 27 pacjentów. Pierwszą grupę (16 osób) leczono za pomocą iniekcji okołostawowych leków z grupy kortykosteroidów. W drugiej grupie (11 osób) stosowano terapię manualną według koncepcji Briana Mulligana i taping mięśni. Badania przeprowadzono przed rozpoczęciem terapii i po trzech tygodniach. Wykorzystano skalę bólu i niesprawności barku SPADI, testy prowokacyjne HIN, HIB, POP, Joba, „bolesnego łuku” (70°-120°), „belly–press”, pomiar goniometryczny oraz subiektywnego odczucia bólu w nocy. W celu sprawdzenia czy rodzaj zastosowanej terapii miał wpływ na poprawę funkcji kończyny górnej przeprowadzono analizę statystyczną wariancji w schemacie mieszanym, gdzie czynnikiem międzygrupowym był rodzaj terapii a czynnikiem wewnątrzgrupowym był moment pomiaru: przed i po zakończeniu terapii. Dane opracowano przy użyciu programów Microsoft Excel oraz Statistica.
Wyniki. Zastosowane metody terapii w obu grupach, wpłynęły na poprawę zakresu ruchów stawu ramiennego. W grupie 2 uzyskano lepsze wyniki dotyczące zmniejszenia dolegliwości bólowych okresowych i powodujących zaburzenia snu.
Wnioski. Oba zastosowane programy terapeutyczne wpływają na poprawę funkcji i zmniejszenie dolegliwości bólowych w badanej grupie, jednak zastosowanie w grupie 2 technik terapeutycznych wg koncepcji Mulligana i tapingu mięśni przyniosło znacząco większą poprawę w ocenie stanu klinicznego i w ocenie subiektywnej pacjentów.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, terapia manualna, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena częstotliwości występowania zespołów bólowych kręgosłupa lędźwiowego wśród pracowników biurowych i fizycznych

Mateusz Curyło, Alicja Bielańska,  Jan W. Raczkowski

M. Curyło, A. Bielańska,  J. W. Raczkowski – Evaluation of the lumbar spine pain syndromes frequency of occurrence among office and physical workers. FP 2017; 17(1); 24-36

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0756A8

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy było zbadanie częstotliwości występowania zespołów bólowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa w grupie osób wykonujących pracę biurową i pracę fizyczną. Oceniono również wpływ bólu na życie codzienne badanych.
Materiał i metodyka. Badania przeprowadzono wykorzystując zmodyfikowany Kwestionariusz Revised Oswestry Low Back Pain Disability Scale. Pytania zawarte w ankiecie dotyczyły czynności dnia codziennego. Badani ocenili również subiektywnie intensywność bólu oraz zmianę jego natężenia.
Wnioski. Dolegliwości związane z odcinkiem lędźwiowym kręgosłupa występują w zawodach o różnym charakterze pracy i mają wpływ na życie codzienne pracowników. Większe trudności w życiu codziennym mają pracownicy biurowi, gdzie ból jest ograniczeniem w chodzeniu, leżeniu czy spaniu. Wdrożenie aktywności fizycznej wpływa na zmniejszenie dolegliwości.

Słowa kluczowe:
odcinek lędźwiowy kręgosłupa, praca fizyczna, pracownicy biurowi

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Leczenie usprawniające 11-letniego chłopca z zespołem Pierre’a Robina – opis przypadku

Izabela Wilmańska, Jan W. Raczkowski

I. Wilmańska, J. W. Raczkowski – Rehabilitation treatment of 11-years-old boy with Pierre Robin Syndrome – a case study. FP 2017; 17(1); 6-13

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy było opisanie pacjenta z Zespołem Pierre Robin (PRS), z opóźnieniem rozwoju psychoruchowego oraz ocena stanu pacjenta po postępowaniu fizjoterapeutycznym.
Materiał i metodyka. Autorzy opisali 11- letniego pacjenta z zespołem Pierre Robin z osłabieniem siły mięśniowej, z poważnymi obciążeniami okołoporodowymi. U pacjenta oceniano wytrzymałość posturalną za pomocą testów mięśni antygrawitacyjnych. Efektywność chodu za pomocą 10 m testu korytarzowego oraz wydolność fizyczną za pomocą testu Ruffiego.
Wyniki. Intensywna rehabilitacja, dobrze dobrane ćwiczenia oraz trafnie postawione cele kinezyterapeutyczne dobrze wpłynęły na stan pacjenta z deficytami rozwojowymi, jakimi jest Zespół Pierre Robin.
Wnioski. We wspomaganiu dzieci z rzadkimi zaburzeniami takimi jak zespół Pierre Robin konieczne jest podjęcie jak najwcześniejszej rehabilitacji. Opieka nad pacjentem powinna być długoterminowa i powinna mieć charakter interdyscyplinarny.

Słowa kluczowe:
zespół Pierre’a Robina, opóźnienie psychoruchowe, osłabienie siły mięśniowej

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena zachowania równowagi ciała u osób ze stopą poprzecznie płaską i związane z tym upadki

Sylwia Czesna, Jan W. Raczkowski

S. Czesna, J. W. Raczkowski – Evaluation of body balance in patients with transverse flat foot and the related falls. FP 2015; 15(3); 90-96

Streszczenie
Wstęp. Stopa poprzecznie płaska to bardzo często występująca wada stopy, najczęściej spotykana u kobiet noszących obuwie na wysokim obcasie. Główną przyczyną jest niewydolność mięśniowo-więzadłowa stopy, która zwiększa ryzyko upadków, stanowiąc zagrożenie dla sprawności osób dorosłych i starszych. Zdolność zachowania równowagi wynika z prawidłowego funkcjonowania tzw. czucia głębokiego ciała człowieka, koordynacji psycho-ruchowej oraz mocnych mięśni. Osłabienie siły mięśniowej zwłaszcza kończyn dolnych zwiększa ryzyko zaburzenia równowagi, stanowiąc zagrożenie upadkiem. Nieodpowiednie przenoszenie obciążeń na stopę płaską dodatkowo utrudnia utrzymanie równowagi.
Materiał i metodyka. Badaniami objęto 28 pacjentów ze stopą poprzecznie płaską i 21 pacjentów z prawidłowym wysklepieniem stopy w wieku 52±11,5
Wyniki. Analiza badanych parametrów wykazała, że zaburzenia zachowania równowagi ze stopą poprzecznie płaską występuje w 68% (n=19) badanych, a tylko 32% (n=9) badanych mieściło się w normie. Natomiast z prawidłowym wysklepieniem stóp zaburzenia równowagi występuje u 29% (n=6) badanych, a 71% (n=15) badanych znajdowali się w przedziale normy.
Wnioski. W przeprowadzonych badaniach wykazano zaburzenie równowagi u osób ze stopą poprzecznie płaską 2:1 większą niż u osób z prawidłowym wysklepieniem stóp. Wyniki badań wskazują, że osoby ze stopą poprzecznie płaską są bardziej narażone na zaburzenia równowagi, których efektem są upadki.

Słowa kluczowe:
stopa poprzecznie płaska, równowaga, koordynacja ruchowa

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Nordic walking jako forma aktywności fizycznej wpływająca na chód i równowagę osób starszych

Agnieszka Leszczyńska, Marta Dopierała, Jan W.Raczkowski

A. Leszczyńska, M. Dopierała, J. W. Raczkowski: Nordic walking as a form of physical activity affecting gait and balance in elderly people. FP 2015; 15(4); 98-107

Streszczenie
Wstęp. W procesie starzenia dochodzi do pogorszenia sprawności ruchowej, na którą wpływ mają między innymi choroby wieku podeszłego. Zachodzące zmiany patofizjologiczne, stosowane leczenie mogą negatywnie wpływać na sprawność ruchową prowadząc do zaburzenia kontroli stabilności postawy i chodu. Chód jest naturalną formą aktywności fizycznej i bierze udział prawie we wszystkich czynnościach dnia codziennego. Dla podtrzymania aktywności ruchowej, minimalizacji zaburzeń równowagi oraz poprawy chodu zwłaszcza u osób w podeszłym wieku, coraz częściej stosuje się popularną formę aktywności jaką jest Nordic Walking.
Cel pracy. Głównym celem pracy była ocena wpływu treningu Nordic Walking na poprawę chodu i równowagi osób starszych oraz wpływ treningu na subiektywną ocenę stanu samopoczucia.
Materiał i metody. Badania przeprowadzono w grupie 30 osób starszych, w większości aktywnie spędzających czas wolny, nie korzystających z treningów Nordic Walking. W oparciu o indywidualny kwestionariusz badawczy, ocenie poddane zostały wiek i płeć respondentów, formy aktywności fizycznej, trudności podczas chodzenia oraz subiektywna ocena samopoczucia.
W celu szybkiej oceny równowagi i ryzyka upadków zastosowano Functional Reach Test. Do wstępnej oceny chodu i równowagi pacjenta w starszym wieku posłużono się testem Get up and Go oraz test Tinetti Chód i Równowaga. Testy zostały wykonane zarówno przed treningiem jak i po miesięcznym treningu Nordic Walking. Uzyskane wyniki opracowano statystycznie przy pomocy programu PQSTAT.
Wyniki. Analiza wyników uzyskanych przed treningiem oraz po miesięcznym treningu w testach Functional Reach Test oraz Tinetti wykazała znaczną poprawę po treningach, natomiast uzyskane wartości w teście Get up and Go po treningu są znacznie niższe niż przed treningiem. Stan samopoczucia w subiektywnej ocenie badanych uległ poprawie po wdrożonym treningu Nordic Walking.
Wnioski. Miesięczny trening Nordic Walking istotnie wpłynął na poprawę chodu i równowagi osób badanych. Stan samopoczucia w subiektywnej ocenie badanych również uległ poprawie po wdrożonym treningu. Nordic Walking może stać się ważnym elementem w zwiększeniu aktywności ruchowej osób starszych oraz poprawie ich jakości życia.

Słowa kluczowe:
aktywność fizyczna, Nordic Walking, osoby starsze

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 4