Tag: niedowład połowiczy

Wpływ wczesnej rehabilitacji na sprawność motoryczną pacjentów po udarach mózgu – doniesienie wstępne

Emil Domański, Magdalena Wilk, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Emil Domański, Magdalena Wilk, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – The effect of early rehabilitation on locomotor function in post-stroke patients – preliminary report. Fizjoterapia Polska 2008; 8(1); 83-95

Streszczenie
Wstęp. Udar mózgu, według definicji Światowej Organizacji Zdrowia, jest nagłym wystąpieniem objawów ogniskowych trwających dłużej niż 24 godziny lub prowadzących do śmierci, wywołanych zmianami w układzie tętniczym lub żylnym mózgu. Celem pracy była ocena wpływu wczesnej rehabilitacji na sprawność motoryczną pacjentów po udarach mózgu. Materiał i metody. Przebadano 30-osobową grupę chorych z niedowładem w pierwszej dobie zachorowania oraz po 14 dniach usprawniania. Poprawę sprawności ruchowej określano funkcjonalnym stanem mięśni i stereotymem chodu wg PNF. Oceny czynności życia codziennego dokonano wg wytycznych WFR oraz PKCM. Stopień niepełnosprawności oceniono na podstawie skali Rankin’a. Z przyczyn organizacyjnych nie uwzględniono w badaniach grupy kontrolnej, traktując pracę jako doniesienie wstępne. Wyniki. Poprawę lokomocji uzyskało 40% chorych. Zaobserwowano zmniejszenie stopnia niepełnosprawności u 50% chorych. Sprawność motoryczna pacjenta wpłynęła na poprawę funkcji układu moczowego u 50% chorych. Wśród 40% chorych na skutek stosownej fizjoterapii doszło do zmniejszenia dysfunkcji ruchowej kończyny górnej. Wnioski. Wcześnie rozpoczęte postępowanie usprawniające wpływa na poprawę sprawności ruchowej określanej funkcjonalnym stanem mięśni i stereotypem chodu. Przyjęty program usprawniania leczniczego przyczynił się do poprawy niezależności funkcjonalnej określanej Wskaźnikiem Funkcjonalnym Repty oraz Prostą Kartą Czynności Motorycznych. Sprawność motoryczna pacjenta wpływa na poprawę funkcji układu moczowego u 50% chorych. Wcześnie rozpoczęta rehabilitacja wpływa na poprawę funkcji ruchowej kończyny górnej objętej niedowładem. Wnioski wymagają weryfikacji podczas dalszych badań, z wykorzystaniem grupy kontrolnej.
Słowa kluczowe
udar mózgu, niedowład połowiczy, wczesna rehabilitacja, stan funkcjonalny

Ocena efektów plastrowania dynamicznego (PD) z wykorzystaniem inteligentnego robota neurologicznego Fourier M2 u chorych po udarze mózgu z niedowładem połowiczym

Marcin Krajczy, Edyta Krajczy, Ewa Gajda-Krajczy, Bartosz Frydrych, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak

M. Krajczy, E. Krajczy, E. Gajda-Krajczy, B. Frydrych, K. Bogacz, J. Łuniewski, J. Szczegielniak – Evaluation of effects of kinesiotaping with use of the intelligent fourier M2 neurological robot in patients with hemiparesis; Fizjoterapia Polska 2018; 18(1); 32-48

Streszczenie

Cel. Celem badania jest ocena efektów plastrowania dynamicznego (PD) z wykorzystaniem inteligentnego robota neurologicznego Fourier M2 u chorych po udarze mózgu z niedowładem połowiczym.
Materiał i metody. W badaniu udział wzięło 28 pacjentów (10 kobiet i 17 mężczyzn, średnia: 63,48 lat) po udarze mózgu niedokrwiennym z niedowładem połowiczym (14 lewostronnych, 13 prawostronnych), którzy wyrazili świadoma zgodę na udział w badaniu. Pacjentów podzielono przy pomocy komputerowego programu ALEA, z własnym algorytmem randomizującym, na grupę BA – 14 oraz KO – 14 osób. W celu przeprowadzenia badania wykorzystano inteligentnego robota rehabilitacyjnego Fourier M2, służącego do diagnostyki i terapii kończyny górnej.
Wyniki i wnioski. W badaniu wykazano istotne statystycznie efekty w 1, 3, 4 dobie badania pod postacią procentowej poprawy aktywnego ruchu w grupie BA jako efekt działania aplikacji plastrowania dynamicznego.
W ocenie pozostałych wyników badania, wykazano efekty zarówno plastrowania dynamicznego jak i terapii z udziałem robota neurologicznego, u chorych po udarze mózgu z niedowładem połowiczym. W ocenie tych wyników efekty terapii były porównywalne w obu grupach.
Inteligentny robot Forier M2 jest przydatnym i obiektywnym urządzeniem do diagnostyki, terapii oraz oceny efektów fizjoterapii u chorych po udarze mózgu z dysfunkcją kończyny górnej.

Słowa kluczowe:
plastrowanie dynamiczne, robot neurologiczny, fourier M2, udar mózgu, niedowład połowiczy

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ból barku w niedowładzie połowiczym – wskaźniki kliniczne i wrażliwość uciskowa

Agnieszka Sobierajska-Rek

A. Sobierajska-Rek – Hemiplegic shoulder pain – clinical factors and pain pressure sensitivity. FP 2017; 17(4); 24-32

Streszczenie

Ból barku jest typowym objawem towarzyszącym porażeniu lub niedowładowi kończyny górnej po udarze mózgu.
Cel pracy. Celem niniejszej pracy było określenie związku między czynnikami klinicznymi takimi jak podwichnięcie czy zespół ciasnoty podbarkowej, spastycznością, wrażliwością uciskową a częstością występowania bolesnego barku u chorych po udarze mózgu.
Materiał i metodyka. chorzy po udarze mózgu z bólem barku po stronie niedowładnej (n = 26), oraz chorzy po udarze mózgu bez bólu w barku po stronie niedowładnej (n = 11) zostali poddani badaniu wrażliwości uciskowej mięśnia dwugłowego ramienia i mięśnia nadgrzebieniowego, wykonano ocenę kliniczną tkanek miękkich w obrębie barku, sprawności kończyny górnej w skali Brunnstrom oraz spastyczności.
Wyniki. nie stwierdzono różnic we wrażliwości uciskowej mięśnia nadgrzebieniowego między grupą badaną a kontrolną. Zaobserwowano zwiększoną wrażliwość mięśnia dwugłowego w grupie badanej na poziomie tendencji statystycznej. Badani z bolesnym barkiem po stronie niedowładnej cechowali się wyższym poziomem spastyczności w badanej kończynie, a natężenie bólu było skorelowane ze wzmożeniem napięcia mięśniowego. Wnioski. Istnieje zależność między bólem barku po stronie niedowładnej a klinicznymi objawami zespołu uwięźnięcia oaz niestabilności w stawie ramiennym. Stwierdzono tendencję do zwiększonej wrażliwości uciskowej w obrębie mięśnia dwugłowego ramienia w badanej grupie.

Słowa kluczowe:
udar, niedowład połowiczy, ból barku

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Trening na bieżni z odciążeniem masy ciała poprzez system Parestand w usprawnianiu chodu u pacjentów we wczesnej fazie udaru mózgu: badanie pilotażowe

Beata Stach, Marcin Błaszcz, Aleksandra Bober, Mariola E. Wodzińska, Joanna Zyznawska

B. Stach, M. Błaszcz, A. Bober, M. E. Wodzińska, J. Zyznawska – Body Weight Supported Treadmill Training with Parestand system as walking therapy of patients early after stroke: a pilot study. FP 2016;16(2);54-63

Streszczenie
Wstęp. Trening na bieżni z odciążeniem masy ciała (z ang. Body Weight Supported Treadmill Training – BWSTT) to wysokiej częstotliwości zadaniowa terapia chodu pacjentów po udarze mózgu. Skuteczność BWSTT została wielokrotnie udowodniona, jednak jego wyższość nad treningiem chodu po naturalnym podłożu jest często kwestionowana. W Polsce jest to rzadko stosowana i badana metoda.
Pacjenci i metody. W badaniu brało udział 20 chodzących pacjentów we wczesnej fazie udaru. Wszyscy pacjenci uczestniczyli w standardowej fizjoterapii opartej o koncepcję Bobath i PNF. Do grupy eksperymentalnej włączono 10 osób dodatkowo otrzymujących trening na bieżni z odciążeniem masy ciała (BWSTT), a do grupy kontrolnej włączono 10 osób dodatkowo otrzymujących trening chodu po naturalnym podłożu. Badanych przed i po skończeniu interwencji oceniono Skalą Równowagi Berg, testem Timed Up & Go, Testem 10-metrowym oraz testem 6-minutowego marszu.
Wyniki. Obie grupy uzyskały istotną statystycznie (p<0,05) poprawę we wszystkich testach funkcjonalnych. BWSTT zwiększyła swój dystans o 108,4±75,7 m, a grupa kontrolna o 57±51,3 m. Różnica pomiędzy grupami nie była istotna statystycznie (p=0,28). BWSTT skróciła czas w teście TUG o 9±1,4 s, a grupa kontrolna o 2,7±1,1 s. Różnica pomiędzy grupami nie była istotna statystycznie (p=0,63). BWSTT uzyskała 7,0±3,7 pkt, a grupa kontrolna 6,6±4,4 pkt poprawy w BBS. Różnica pomiędzy grupami nie była istotna statystycznie (p=0,88). BWSTT podniosła prędkość chodu o 0,25±0,13 m/s, a grupa kontrolna o 0,28±0,13 m/s. Różnica pomiędzy grupami nie była istotna statystycznie (p=0,96).
Podsumowanie. Zarówno BWSTT jak i terapia chodu po naturalnym podłożu może poprawić równowagę, wytrzymałość i szybkość chodu oraz zmniejszyć ryzyko upadków u chodzących pacjentów we wczesnej fazie udaru.

Słowa kluczowe:
udar mózgu, niedowład połowiczy, fizjoterapia, rehabilitacja, chód

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim