Tag: physiotherapy

Zmiany wartości momentów sił mięśni w programie fizjoterapii po rekonstrukcjach więzadeł krzyżowych przednich stawów kolanowych

Andrzej Czamara

Andrzej Czamara – The atteration of the value of muscle forces in the programme of physiotherapy after the reconstruction of anterior cruciate ligaments. Fizjoterapia Polska 2002; 2(4); 263-272

Streszczenie
Wprowadzenie. Celem pracy była analiza zmian wartości momentów sił prostowników i zginaczy stawów kolanowych, po rekonstrukcjach więzadeł krzyżowych przednich, w 13 tygodniu i 6 miesiącu fizjoterapii. Materiał i metoda. Badaniem objęto 46 osób, w tym 25 kobiet. Do analizy zmian momentów sił zakwalifikowano 39 osób, w tym 19 kobiet, które realizowały przynajmniej 6 miesięcy usprawniania. Autor wprowadził czteroetapowy program fizjoterapii. W 13 tygodniu i na początku 6 miesiąca wykonano pomiary momentów sił oraz dokonano analizy bilansu momentów sił zginaczy do prostowników stawów kolanowych. Wyniki. Uzyskano w grupie kobiet i mężczyzn istotny statystycznie wzrost wartości momentów sił kończyn urazowych w 6 miesiącu w odniesieniu do 13 tygodnia fizjoterapii. Na początku 6 miesiąca nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w grupie mężczyzn i wyniki osiągnięte w kończynach urazowych były zbliżone do wartości momentów sił kończyn zdrowych. W tym samym czasie grupa kobiet uzyskała w kończynach urazowych około 80%-90% wartości momentów sił grup mięśniowych kończyn zdrowych, to jednak stwierdzono istotne różnice statystyczne. Wartość bilansu momentów sił mięśni kończyn operowanych ulegała zmianie i zbliżyła się w 6 miesiącu do wielkości osiągniętych w kończynach zdrowych. Wnioski. W badanych grupach uzyskano wzrost średnich wartości momentów sił w kończynach urazowych. Dynamika wzrostu wartości momentów sił była lepsza u mężczyzn. Wydaje się, że analiza zmian bilansu momentów sił zginaczy do prostowników może być przydatna w kontroli procesu fizjoterapii.

Słowa kluczowe:
więzadła krzyżowe przednie, fizjoterapia, momenty sił

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Techniki fizjoterapeutyczne stosowane w leczeniu przewlekłych stanów zapalnych oskrzeli w sanatoriach jałtańskich

Volodymyr Mizin

Volodymyr Mizin – Physiotherapeutic technics used in Yalta health resorts in the treatment of chronic bronchitis. Fizjoterapia Polska 2003; 3(2); 197-204

Streszczenie
Analiza piśmiennictwa w Polsce wykazuje brak doniesień na temat możliwości i fizjoterapeutycznych metod sanatoryjnego leczenia przewlekłych stanów zapalnych oskrzeli w Jałcie (na Krymie). Celem naszego artykułu było udostępnienie wiedzy na temat aktualnego poziomu tego leczenia. Poddane dyskusji zostały cele kliniczne oraz zagadnienia profilaktyki, leczenia sanatoryjnego i rehabilitacji u chorych na przewlekłe stany zapalne oskrzeli. Opisane są efekty oraz dawki dla metod fizjoterapeutycznych stosowanych w sanatoriach Jałtańskich, w tym aeroterapia, inhalacje, aromaterapia, elektroterapia, terapia światłem, magnetoterapia, terapia ultradźwiękowa, akupunktura, masaże, terapia ruchowa, trening fizyczny, klimatoterapia, talassoterapia, wodolecznictwo, terapia ciepłem i fitoterapia.

Słowa kluczowe:
przewlekły stan zapalny oskrzeli, fizjoterapia, leczenie sanatoryjne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizjoterapia po operacjach chrząstki stawu kolanowego

Andrzej Czamara

Andrzej Czamara – Physiotherapy following surgical repair of knee cartilage. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 401-411

Streszczenie

Autor przedstawił czteroetapowy program fizjoterapii po wybranych operacjach uszkodzeń chrząstki stawu kolanowego. Został on dostosowany do dynamiki gojenia się tkanek oraz ich przebudowy. W pierwszym etapie zróżnicowano czas odciążenia w składowej pionowej operowanych kończyn dolnych w zależności od stopnia, miejsca uszkodzenia oraz techniki operacyjnej, a także celu i osobniczych cech pacjenta. Dodatkowo stosowano zabiegi fizykoterapii i ruchy bierne stawu kolanowego w odciążeniu na szynach CPM. Wykonywano ćwiczenia izometryczne, kokontrakcji. Uczono chodu w odciążeniu kończyny operowanej z kulami. W drugim etapie usprawniania poza rutynowymi metodami, wprowadzono stopniowe odciążenia w składowej pionowej kończyn stosując obiektywne narzędzia kontroli przez zastosowanie platform tensometrycznych. W trzecim etapie zastosowano standardowe metody usprawniania. Dodatkowo wprowadzono monitorowania progresywnych obciążeń, których celem było przywrócenie funkcji kończyn, tj. chód po prostej i przy zmiennym kącie nachylenia oraz podstawowych cechu motorycznych. Czwarty etap został przeznaczony dla osób, których celem leczenia jest powrót do sportu lub innej pracy zawodowej wymagającej wysokiego poziomu aktywności fizycznej.

Słowa kluczowe:
chrząstka stawu kolanowego, obrażenia chrząstki stawu kolanowego, program fizjoterapii, program usprawniania
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Metoda własna analizy zdjęcia termowizyjnego jako uzupełnienie diagnostyki i obiektywizacji oceny skuteczności leczenia zespołu bólowego stawu kolanowego

Jolanta Kujawa, Jarosław Oborzyński, Kamila Gworys, Mirosław Janiszewski, Małgorzata Łukowicz

Jolanta Kujawa, Jarosław Oborzyński, Kamila Gworys, Mirosław Janiszewski, Małgorzata Łukowicz – An original method for analyzing thermo-images as an objective supplement to diagnosis outcome evaluation in knee pain syndrome. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 375-383

Streszczenie

Wstęp. W pracy przedstawiono analizę zdjęć termowizyjnych z obliczeniem temperaturowego wskaźnika kolanowo-kończynowego (TWKK). Dokonano próby określenia jego użyteczności w diagnostyce i ocenie efektywności leczenia zespołu bólowego stawu kolanowego. Materiał i metody. Badaniom termowizyjnym poddano 41 pacjentów z zespołem bólowym stawu kolanowego i grupę kontrolną 30 pacjentów bez bólu w okolicy kolana. W grupie 41 pacjentów stwierdzono zespół bólowy 67 stawów kolanowych. Nasilenie dysfunkcji stawu kolanowego oceniano w skali punktowej od 0 do 30 punktów, zgodnie z opracowaną kartą badań. Wyniki. W grupie kontrolnej wskaźnik kolanowo-kończynowy przyjmował wartości od (1,4°C) do (-0,2°C). W oparciu o analizę statystyczną stwierdzono, iż wartości TWKK od (1,31°C) do (-0,05°C) można uznać za normę dla 90% populacji. W grupie badanej TWKK przyjmował wartości od (-0,5°C) do (+1,8°C). Wartości TWKK w grupie badanej i kontrolnej różniły się istotnie statystycznie. Analiza statystyczna wykazała również korelację pomiędzy nasileniem dysfunkcji a wartością TWKK. W grupie badanej stwierdzono zmniejszenie wartości wskaźnika po leczeniu. Wnioski. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono wysoką swoistość i czułość TWKK w zespole bólowym stawu kolanowego. Można uznać, iż zastosowanie badania termowizyjnego z obliczeniem temperaturowego wskaźnika kolanowo-kończynowego jest wartościowym uzupełnieniem obiektywizującym ocenę skuteczności leczenia zespołu bólowego stawu kolanowego.

Słowa kluczowe:
termowizja, zespół bólowy stawu kolanowego, fizjoterapia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rola fizjoterapii u pacjentów z implantowanym kardiostymulatorem

Joanna Pająk, Rafał Młynarski, Jacek Durmała, Włodzimierz Kargul, Michał Plewa, Zbigniew Nowak

Joanna Pająk, Rafał Młynarski, Jacek Durmała, Włodzimierz Kargul, Michał Plewa, Zbigniew Nowak – Physiotherapy in patients with implanted cardiac pacemakers. Fizjoterapia Polska 2006; 6(3); 245-250

Streszczenie
Od czasu wszczepienia w 1958 roku, przez Ake Seninga i Rune Elmqvista pierwszego stymulatora pracy serca, dokonał się olbrzymi postęp w tej dziedzinie i to zarówno w zakresie sprzętu jak i technik implantacji. Dziś elektroterapia to prężnie rozwijająca się dziedzina kardiologii inwazyjnej. Ilość wskazań do implantacji kardiostymulatora, zwanego powszechnie rozrusznikiem serca, rośnie z roku na rok. Zwiększa się też liczba wykonywanych zabiegów tego typu, gdyż często jest to jedyna alternatywa pacjentów cierpiących z powodu zaburzeń rytmu serca. Pomimo dużego rozpowszechnienia tej metody leczenia, problem rehabilitacji tych chorych wciąż jest sprawą niedocenianą. Tymczasem rola rehabilitacji, jak pokazują nieliczne dane z piśmiennictwa, jest równie ważna jak prawidłowe zaprogramowanie urządzenia. W szczególności dotyczy to pacjentów z implantowanymi stymulatorami z czujnikami aktywności (tzw. funkcja R). Nasze obserwacje dowodzą, że pacjenci aktywnie rehabilitowani po zabiegu łatwiej wracają do normalnego życia, a ilość powikłań wynikających z niezrozumienia tej metody leczenia jest znacznie niższa. Współpraca lekarzy implantujących rozruszniki serca z fizjoterapeutami powinna być standardem. Niestety w większości przypadków jest to tylko teoria. Tymczasem nasze doświadczenia w tym zakresie zaowocowały wypracowaniem pewnych praktyk, które w świetle wypowiedzi pacjentów zdają się przynosić oczekiwane efekty. Wciąż spotykamy się z licznymi pytaniami i wątpliwościami dotyczącymi samych urządzeń oraz rehabilitacji wszczepionych pacjentów. Wątpliwości te zaowocowały napisaniem niniejszej publikacji. W niniejszej pracy w kompleksowej formie przedstawiliśmy procedurę zabiegu implantacji rozrusznika serca, charakterystykę pacjentów oraz możliwości w zakresie ich rehabilitacji zarówno w oparciu o dane z piśmiennictwa jak i doświadczenia własne.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, stymulator serca, czujnik aktywności

Stosunek fizjoterapeutów do pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami mentalnymi i behawioralnymi

Joanna Szczepańska, Joanna Kowalska, Grażyna Greń, Marek Woźniewski

Joanna Szczepańska, Joanna Kowalska, Grażyna Greń, Marek Woźniewski – Attitude of physiotherapists towards elderly patients with mental and behavioural disorders. Fizjoterapia Polska 2006; 6(3); 216-221

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest odpowiedź na pytanie czy deficyty funkcji poznawczych i zaburzenia nastroju pacjentów w podeszłym wieku mogą wpływać negatywnie na stosunek fizjoterapeutów do tych osób. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Geriatrycznym Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym o profilu Rehabilitacyjnym, objęto nimi grupę 52 pacjentów (średni wiek 78±7,6) i 7 fizjoterapeutów. Status poznawczy pacjentów badano przy użyciu Mini Mental State Examination (MMSE), a nastrój stosując Geriatric Depression Scale (GDS), GDS wykonano tylko u osób z MMSE 15. Następnie wśród fizjoterapeutów przeprowadzono anonimową ankietę dotyczącą jakości pracy z poszczególnymi pacjentami. Na tej podstawie wyłoniono: grupę P (+) pacjentów, z którymi fizjoterapeuci pracują z przyjemnością, grupę (P) pacjentów budzących negatywne emocje, z którymi praca jest trudna i uciążliwa. Wyniki. W grupie pacjentów ocenianych negatywnie przez fizjoterapeutów, w porównaniu z grupą ocenianą pozytywnie, stwierdzono istotnie niższe wartości MMSE, odpowiednio 15,2±7,5 vs 23,1±3,7 (p=0,0) oraz istotnie wyższe wartości GDS, odpowiednio 21,3±4,8 vs 14,6±5,9 (p=0,0). Wnioski. Praca z osobami starszymi przebywającymi w placówkach opieki długoterminowej może być trudna dla fizjoterapeutów i może budzić negatywne emocje (zniecierpliwienie, irytacja, niechęć). Dotyczy to przede wszystkim pacjentów ze średniozaawansowanym i głębokim otępieniem lub osób z głęboką depresją.

Słowa kluczowe:
zaburzenia poznawcze, depresja, osoby starsze, fizjoterapia

Ocena sił reakcji podłoża w chodzie u pacjentów poddanych postępowaniu fizjoterapeutycznemu po wybranych operacjach chrząstki stawowej

Andrzej Czamara, Tadeusz Trzaska

Andrzej Czamara, Tadeusz Trzaska – Ground reaction forces of the gait in patients undergoing physiotherapy after articular cartilage surgeries. Fizjoterapia Polska 2006; 6(4); 289-297

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena sił (N) reakcji podłoża składowej pionowej w chodzie po płaskim podłożu, u pacjentów poddanych indywidualnie, 10 do 14 tygodniom, postępowania fizjoterapeutycznego po wybranych operacjach chrząstki stawu kolanowego. Materiał i metody. Pomiaru sił reakcji podłoża w chodzie dokonano u 58 osób. Badaniu poddano 31 pacjentów po operacjach powierzchni nośnej chrząstki stawu kolanowego i 27 osób bez obrażeń chrząstki. Badania przeprowadzono na ścieżce, w którą wmontowano cztery czujniki dwóch platform mtd-balance, które były połączone z własnym oprogramowaniem komputerowym do rejestracji i analizy sił reakcji podłoża składowej pionowej (N). Kiedy pacjenci osiągnęli samodzielny chód, indywidualnie pomiędzy 10 a 14 tygodniem postępowania fizjoterapeutycznego po operacji, przeprowadzono pomiar sił reakcji podłoża podczas chodu. Wyniki i Wnioski. Pomiędzy 10 a 14 tygodniem po operacji u pacjentów przywrócono chód. Podczas chodu wartości sił reakcji podłoża w fazie podporu operowanymi kończynami zostały zbliżone do wyników kończyn bez obrażeń. Wyniki te nie różniły się również od wartości osiągniętych u osób bez obrażeń chrząstki i wahały się w badanych grupach od 1,19 do 1,21 masy ciała. Ponadto w grupach bez obrażeń chrząstki stawowej i u pacjentów stwierdzono nieistotną asymetrię pomiędzy kończynami prawymi i lewymi, która nie przekroczyła 5%.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, chód, chrząstka stawu kolanowego, siły reakcji podłoża

Zróżnicowanie typologiczne studentek fizjoterapii Akademii Medycznej im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy

Andrzej Lewandowski, Ryszard Grucza

Andrzej Lewandowski, Ryszard Grucza – Diversity of body composition among female students of physiotherapy at the Medical University in Bydgoszcz. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 171-178

Streszczenie

Wstęp. Wskutek rozwoju cywilizacyjnego motoryczność ludzka, zwłaszcza aktywność fizyczna zawodowa, ulega nieustannym przemianom. Realizacja zawodu fizjoterapeuty może powodować proces przystosowywania się organizmu do zwiększonego wysiłku prowadząc do wykształcenia określonego typu budowy ciała. Możliwe jest jednak, że dobór na studia fizjoterapii lub identyfikacja z grupą zawodową fizjoterapeutów powoduje, zaznaczenie wspomnianego procesu w trakcie realizacji studiów. Materiał i metody. W latach 2001-2003 zbadano 93 studentki trzeciego roku kierunku fizjoterapii Akademii Medycznej w Bydgoszczy. Charakterystykę cech somatycznych zbadanego zespołu przedstawiono w skumulowanym ich ujęciu w postaci zróżnicowania typologicznego — wykorzystano system typologiczny Adama Wankego. Wyniki. Wśród zbadanych studentek stwierdzono brak czystych typów budowy ciała, a w składzie somatycznym zespołów przewagę elementu l przy najmniejszym udziale H. Stwierdzono nieznaczne różnice w budowie somatycznej studentek z różnych lat badań, a w odniesieniu do innych grup studentek medycyny i populacji ogólnopolskiej, stwierdzono niewielkie podobieństwo w obrębie polskich uczelni medycznych i odmienność w stosunku do populacji. Wnioski. Sformułowane wnioski sugerują niewielkie morfologiczne skutki wyboru kierunku studiów i przyszłego zawodu wśród młodzieży żeńskiej z kierunku fizjoterapii bydgoskiej uczelni medycznej oraz ślad wpływu sprawnościowego egzaminu na budowę somatyczną przyszłych fizjoterapeutek.

Słowa kluczowe

budowa ciała, fizjoterapia, typologia, zróżnicowanie płciowe, środowisko społeczne

Wpływ kompleksowej terapii obejmującej ćwiczenia czynne, masaż klasyczny, krioterapię oraz łączne działanie ultradźwięków i prądu elektrycznego w leczeniu uszkodzeń pierścienia rotatorów

Ewa Grymel-Kulesza, Anna Polak, Janusz Kubacki, Bronisława Skrzep-Poloczek, Piotr Król

Ewa Grymel-Kulesza, Anna Polak, Janusz Kubacki, Bronisława Skrzep-Poloczek, Piotr Król – The effect of a multi-modality therapy including active exercises, classic massage, cryotherapy and a combination of ultrasound and electrical stimulation on rotator cuff injuries. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 107-123

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy była ocena efektywności kompleksowego leczenia uszkodzeń pierścienia rotatorów, obejmującego kinezyterapię, masaż leczniczy klasyczny oraz krioterapię i terapię skojarzoną (ultradźwięki i prąd elektryczny), a także porównanie efektywności krioterapii i terapii skojarzonej w leczeniu uszkodzeń pierścienia rotatorów. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 30 pacjentów, u których stwierdzono przewlekłe objawy uszkodzeń pierścienia rotatorów. Chorzy podzieleni byli losowo do dwóch grup porównawczych: A i B. W obu grupach prowadzono ćwiczenia czynne oraz masaż klasyczny okolicy barku (według jednolitego programu). Dodatkowo w grupie A wprowadzono łączne działanie ultradźwięków i prądu elektrycznego na punkty spustowe mięśni rotatorów barku, natomiast w grupie B stosowano krioterapię na okolicę barku. Efekty leczenia oceniano m.in. na podstawie zmian zakresów ruchomości stawu ramiennego, siły mięśni rotatorów barku oraz występowania i nasilenia dolegliwości bólowych. Wyniki i Wnioski. Zastosowane leczenie w obu grupach porównawczych przyniosło znamienny, pozytywny efekt. Wyniki leczenia chorych w grupie A okazały się nieznacznie lepsze niż w grupie B, co w przypadku ustępowania dolegliwości bólowych oraz poprawy zakresu ruchomości i siły niektórych mięśni, zostało potwierdzone statystycznie. Kompleksowa fizjoterapia, obejmująca kinezyterapię, masaż suchy, krioterapię i terapię skojarzoną (polegającą na łącznym działaniu ultradźwięków i terapii typu TENS) jest efektywnym sposobem leczenia następstw uszkodzenia pierścienia rotatorów. Terapia skojarzona, wykonywana bezpośrednio na mięśniowo—powięziowe punkty spustowe, daje nieco lepsze wyniki leczenia niż krioterapia.

Słowa kluczowe

uszkodzenia pierścienia rotatorów, fizjoterapia, ultradźwięki, elektrostymulacja, terapia skojarzona

The pediatric physical therapy intervention using kinesiotaping in Estonia

Hille Maas, Reet Koort, Valentin Sander

Hille Maas, Reet Koort, Valentin Sander – The pediatric physical therapy intervention using kinesiotaping in Estonia. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 355-361

Streszczenie
Kinesiotaping is based on the philosophy aiming at giving free range of motion in order to allow the body’s muscular sys-tem to heal itself bio-mechanically. This attitude makes it extremely effective for pediatric patients with neurological impairment [1]. Based on this concept, Kinesio Taping fastens motor learning process, avoids using compensatory patterns and confirms child’s normal movement patterns daily using, facilitated by a physiotherapist or parents. Kinesio Taping increases interstitial space and, due to this pressure and irritation, caused by muscle and ligament tightness, the neural and sensory receptors are taken off. This effect significantly decreases uncomfortness of gait in toddler children, and improves their stability, resulting in better balanced reciprocal stance phase of gait. For upper extremity dysfunctions, caused either by central nervous damage or peripheral injuries, improvement is also possible using proximal Kinesio Taping location as it guarantees better stability of the trunk and facilitates, via better balance, also more selective hand functions. Kinesio Taping applied to pediatric patients with neurological impairment should be based on regular and adequate physical therapy assessment procedures and tools, as the changes may occur in motor learning process level and movement patterns in children due to using kinesiotaping rapidly and in order to guarantee permanent progress. There is a constant need to reevaluate and reassess kinesiotaping location and amount.
Słowa kluczowe
fizjoterapia, Kinesio Taping
Artykuł dostępny tylko w j. angielskim

1 2 3 4 5 6 … 14