Tag: physiotherapy

Kinesiotaping po zabiegach torakochirurgicznych

Jan Szczegielniak, Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Zbigniew Śliwiński

Jan Szczegielniak, Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Zbigniew Śliwiński – Kinesiotaping after thoracosurgeries. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 344-350

Streszczenie
W oddziałach torakochirurgicznych w Polsce w 2005 roku przeprowadzono niemal 15.000 zabiegów. Zdecydowana większość z nich obejmowała zabiegi lobektomii, z powodu zmian strukturalnych spowodowanych chorobą nowotworową. Większość pacjentów operowana była w I i II stadium zaawansowania choroby, co świadczy o znacznie lepszej diagnostyce kwalifikacji do leczenia operacyjnego, nie mniej jednak odsetek chorych leczonych w III stadium zaawansowania choroby wynosi nawet do 40%. Postępowanie fizjoterapeutyczne u tych pacjentów stanowi problem niezwykle złożony z uwagi na chorobę podstawową, ogólny stan zdrowia, jak też na powikłania pooperacyjne. Rehabilitacja ma na celu poprawę tolerancji wysiłku i usprawnienie mechanizmu oddychania, zwiększenie elastyczności klatki piersiowej i zmniejszenie bólu. Celem ostatecznym powinno być poprawienie jakości życia chorego. Przy pojawiających się obrzękach limfatycznych istotna jest również terapia przeciwobrzękowa. U pacjentów, u których zabieg chirurgiczny nie wiąże się z chorobą nowotworową, uzupełnieniem kinezyterapii, która stanowi podstawę postępowania fizjoterapeutycznego są zabiegi fizykalne i masaż. Są one stosowane w celu normalizacji tonusu mięśni, zmniejszenia obrzęków i odczuć bólowych. U przeważającej większości chorych, z uwagi na podstawową jednostkę chorobową, zabiegi te są przeciwwskazane. Przy ograniczonej możliwości zastosowania leczenia fizykalnego metoda kinesiotapingu (KT) jest bezpieczną formą wspomagającą gojenie blizny pooperacyjnej, usprawniającą pracę mięśni oraz dającą możliwość zmniejszenia towarzyszących obrzęków i dolegliwości bólowych.
Słowa kluczowe
kinesiotaping, fizjoterapia, torakochirurgia

Ocena równowagi ciała u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa lędźwiowego po kriostymulacji ogólnoustrojowej połączonej z fizjoterapią

Marek Kiljański, Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Wojciech Kiebzak, Marek Woszczak

Marek Kiljański, Zbigniew Śliwiński, Wojciech Kufel, Wojciech Kiebzak, Marek Woszczak – Body equilibrium assessment in patients with degenerative changes after whole-body cryostimulation connected with physiotherapy. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 286-298

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają wyniki badań w grupie 126 osób. Celem badania było sprawdzenie czy czterotygodniowy program fizjoterapii, z wykorzystaniem kriostymulacji ogólnoustrojowej pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa, ma wpływ na stan ich równowagi i korzystną zmianę odczucia bólu. Materiał i metody. Obserwacji i analizie poddano w grupie badanej 66 osób ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa lędźwiowego. Grupa kontrolna liczyła 60 osób. Każdy chory poza indywidualnie dobranym programem usprawniania miał wykonanych 20 zabiegów kriostymulacji ogólnoustrojowej. Przed pierwszym zabiegiem i po 20 dokonano pomiarów zakresów ruchomości kręgosłupa lędźwiowego oraz oceny poziomu bólu za pomocą skali VAS. Ponadto po 1, 10 i 20 zabiegu krioterapii ogólnoustrojowej wykonano badania na platformie stabilograficznej. W grupie kontrolnej były osoby zdrowe, u których wykonano badania na platformie po 1 wejściu do kriokomory, celem porównania, czy istnieje różnica w zachowaniu się krzywej stabilogramu u osób zdrowych i chorych. Wyniki. Porównanie wyników przeprowadzonych badań przed turnusem i po zakończeniu wskazują, że kriostymulacja ogólnoustrojowa w programie fizjoterapeutycznym pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa lędźwiowego przyczyniła się do zmniejszenia napięcia mięśniowego. Wnioski. Zastosowanie kriostymulacji ogólnoustrojowej u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa lędźwiowego w połączeniu z odpowiednio dobranym programem fizjoterapeutycznym zmniejsza istotnie statystycznie natężenia bólu. Temperatury kriogeniczne wraz z fizjoterapią wpływają na stan równowagi ciała pacjentów.
Słowa kluczowe
fizjoterapia, kręgosłup, kriostymulacja, koordynacja, platforma stabilograficzna

Treatment of scoliosis – F.E.D. method

Santos Sastre Fernandez

Santos Sastre Fernandez – Treatment of scoliosis – F.E.D. method. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 223-231

Streszczenie
The paper presents the application of the FED system (F — fixation, E — elongation D — derotating pressure) in scoliosis treatment. Based on his previous experience, the author once concluded that compressive forces, which cause and worsen bone deformities during bone growth period, may be used in treatment of these deformities, if applied in the contrary direction. Based on this hypothesis, the author started his research, consisting in the development of experimental scoliosis in 25 day old rabbits and using the same asymmetric, dynamic and compressive forces to treat them. The obtained results were markedly good when comparing the treated and untreated animals. In 1989 he and his coworkers designed an experimental prototype of the FED system to achieve similar therapeutic effects in humans. For about 15 years he has treat-ed patients with spine defects, mainly idiopathic scoliosis and frequently during their growth period. The therapeutic program comprises special physiotherapy with electrotherapy and thermal therapy, followed by the application of external corrective forces to spinal curvatures. The treatment results in significant improvement in bones, cartilages, discs and orthostatic pos-tural control. It reduces and/or eliminates symptoms including pain, stiffness and instability, both in children and adults. The method is applicable and, in most cases, it allows to avoid surgical intervention.
Słowa kluczowe
external forces, spine deformities, scoliosis, physiotherapy
Artykuł dostępny tylko w j. angielskim

Możliwości zastosowania metody Kinesio Taping u pacjentów po zabiegach kardiochirurgicznych

Jan Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Zbigniew Śliwiński

Jan Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Zbigniew Śliwiński – The possibilities of using Kinesio Taping in patients after cardiac surgery. Fizjoterapia Polska 2007; 7(4); 465-471

Streszczenie
Wstęp. Wykorzystanie Kinesio Tapingu w fizjoterapii wydajnie wspiera procesy lecznicze i wydolnościowe organizmu. Otwiera nowe możliwości prowadzenia fizjoterapii u chorych, u których istnieją ograniczenia zastosowania kinezyterapii lub fizjoterapii. Kinesio Taping jest metodą postępowania w zespołach bólowych, dającą efekt zmniejszenia subiektywnie odczuwanych dolegliwości bólowych. Odpowiednie aplikacje, dostosowane do potrzeb i stanu pacjentów, wspomagają pracę układu limfatycznego, pomocniczych mięśni oddechowych, wpływają na regulację napięcia mięśniowego, przyspieszenie gojenia blizny pooperacyjnej, jak i jej stabilizację. Cel. W pracy przedstawiono możliwości zastosowania Kinesio Tapingu u pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych. Celem opisanych aplikacji było: zmniejszenie dolegliwości bólowych, normalizacja tonusu mięśniowego, wspomaganie mięśni oddechowych, zapobieganie przykurczom mięśni piersiowych, przyspieszenie procesów gojenia blizny pooperacyjnej, zwiększenie elastyczności blizny i profilaktyka przeciwzrostowa. Wnioski. W wyniku zastosowanej terapii zaobserwowano: zmniejszenie subiektywnego odczucia bólu, zmniejszenie obrzęków, dodatkową stabilizację blizny, pełną aktywność pacjentów w zajęciach kinezyterapeutycznych, która przed aplikacjami była ograniczona.
Słowa kluczowe
Kinesio Taping, fizjoterapia, kardiochirurgia

Ocena wyników fizjoterapii u pacjentów z zespołami bólowymi kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z wykorzystaniem elektrodermalnej metody Ryodoraku

Andrzej Żytkowski, Henryk Chmielewski, Beata Wrodycka

Andrzej Żytkowski, Henryk Chmielewski, Beata Wrodycka – Interpretation of the results of physiotherapy for low back pain based on the Ryodoraku electrodermal measurements. Fizjoterapia Polska 2007; 7(4); 392-400

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była analiza przewodnictwa skóry dla stałego prądu elektrycznego w dermatomach korespondujących z poziomem dyskopatii oraz pośrednia próba obiektywizacji efektów kilku powszechnie stosowanych metod fizykoterapii: prądów diadynamicznych małej częstotliwości, prądów interferencyjnych średniej częstotliwości, impulsowego pola magnetycznego małej częstotliwości oraz klasycznej akupunktury. Materiał i metody. W grupie 164 pacjentów z rozpoznaniem bólu krzyża (65 osób z zespołem rzekomokrzeniowym i 99 pacjentów z ewidentną rwą kulszową), oprócz badań fizykalnych i radiologicznych, dokonano dodatkowo pomiarów elektroprzewodnictwa skórnego, jako pośredniego orientacyjnego wykładnika aktywności układu współczulnego. Zaadaptowano w tym celu diagnostyczną część metody Ryodoraku Yoshio Nakataniego. Jej istotą jest pomiar przewodnictwa skórnego dla stałego prądu elektrycznego tzw. galwanicznego, o natężeniu 200 mikroamperów w 24 punktach ciała przyjętych za reprezentatywne dla aktywności układu współczulnego całego ustroju. Wyniki. Nie zaobserwowano zależności między charakterem klinicznym zespołu bólowego a zmianami przewodnictwa skóry. Natomiast spośród zastosowanych technik fizykalnych, po ekspozycji na pole magnetyczne małej częstotliwości statystycznie istotnie częściej, niż po innych metodach fizykoterapii, wyniki pomiarów przewodnictwa elektrycznego znalazły się w zakresie przyjętym za optymalny. Wnioski. Na podstawie analizy uzyskanych wyników sformułowano następujące wnioski: 1. metoda Ryodoraku jest niespecyficzna i nieprzydatna jako badanie dodatkowe dla diagnostyki rwy kulszowej; 2. zaobserwowano zależność pomiędzy pomiarami elektroprzewodnictwa a zastosowaną fizykalną metodą leczenia.
Słowa kluczowe
bóle krzyża, elektrodermalna diagnostyka Ryodoraku, fizykoterapia

Zastosowanie terapii energotonowej w rehabilitacji pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów biodrowych

Anna Mika, Paweł Polak

Anna Mika, Paweł Polak – The use of high-tone power therapy in the rehabilitation of patients with coxarthrosis. Fizjoterapia Polska 2007; 7(4); 401-408

Streszczenie
Wstęp. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu terapii energotonowej na dolegliwości związane z chorobą zwyrodnieniową stawów biodrowych tj. ograniczony zakres ruchomości w stawie i ból. Materiał i metody. 12 pacjentów (48-80 lat), u których stwierdzono chorobę zwyrodnieniową stawów biodrowych poddano serii dziesięciu zabiegów z zakresu terapii energotonowej. Po każdym zabiegu, stosowano 20 minutową kinezyterapię. Pomiary zakresu ruchomości w stawie biodrowym i ocenę nasilenia bólu przeprowadzono trzykrotnie: przed rozpoczęciem leczenia, w połowie po wykonaniu 5 zabiegów i po 10 zabiegach w ostatnim dniu terapii. Wyniki. Statystycznie istotne zmiany w wartościach badanych parametrów funkcjonalnych oraz w poziomie bólu po leczeniu w stosunku do wartości przed leczeniem zaobserwowano po 5 zabiegu. Po 10 zabiegach stwierdzono statystycznie istotny przyrost w zakresie ruchomości w stawie biodrowym we wszystkich ocenianych płaszczyznach ruchu, oraz statystycznie istotne zmniejszenie poziomu bólu. Wnioski. W badanej grupie leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych, z zastosowaniem terapii energotonowej w połączeniu z poziometryczną relaksacją, wykazuje korzystne efekty terapeutyczne w postaci zwiększenia zakresu ruchomości stawów i zmniejszenia wynikających z choroby dolegliwości bólowych.
Słowa kluczowe
koksartroza, terapia energotonowa, rehabilitacja

Ocena efektu cieplnego aplikacji metodą Kinesiology Taping

Henryk Racheniuk, Jan Szczeielniak, Katarzyna Bogacz, Sławomir Zator, Jacek Łuniewski, Grzegorz Skiba, Zbigniew Śliwiński

Henryk Racheniuk, Jan Szczeielniak, Katarzyna Bogacz, Sławomir Zator, Jacek Łuniewski, Grzegorz Skiba, Zbigniew Śliwiński – Assessment of thermal effects of kinesiology tape application. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 310-316

Streszczenie
Wstęp. W pracy zostały przedstawione wyniki badań analizy termowizyjnej dwudziestu osób poddanych jednorazowej aplikacji Kinesiology Tape na okolicę lędźwiowo-krzyżową. W ocenie badań termowizyjnych wykorzystano aplikację techniką mięśniową „Y”. Materiał i metody. Badaniami objęto grupę 20 ochotników, studentów Politechniki Opolskiej, 16 kobiet i 4 mężczyzn w wieku 20-24 lata, średnia wieku wynosiła 21 lat. Osoby badane zgłaszały w przeszłości przejściowe bóle lędźwiowego odcinka kręgosłupa. Badano trzykrotnie temperaturę powierzchniową okolicy objętej zabiegiem: przed aplikacją, po 1 h i 24 h od zastosowania aplikacji. Wyniki. Największy przyrost temperatury został zarejestrowany w polu pierwszym położonym centralnie, gdzie średni przyrost temperatur wyniósł 1,27°C. Wartość przyrostów temperatur pól pomiarowych położonych pobocznie wyniosła średnio 0,6°C, a wartość przyrostów temperatur pól pomiarowych położonych bezpośrednio nad plastrami wyniosła 0,3°C. Wartości te mieszczą się w granicach błędu pomiarowego kamery termowizyjnej. Wnioski. Największy przyrost temperatury został zarejestrowany w polu położonym centralnie. Wartości przyrostów temperatur pól pomiarowych położonych pobocznie oraz pól pomiarowych położonych bezpośrednio nad plastrami mieściły się w granicach błędu pomiarowego kamery termowizyjnej.
Słowa kluczowe
Kinesiology Taping, termowizja, fizjoterapia

Ocena skuteczności kinesiotapingu w fizjoterapii u chorych po zabiegu cholecystektomii. Doniesienie wstępne

Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński, Krzysztof Kamiński

Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński, Krzysztof Kamiński – The effectiveness of Kinesio Taping applications in physiotherapy of post-cholecystectomy patients. Preliminary report. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 279-289

Streszczenie
Wstęp. Operacje w zakresie jamy brzusznej powodują zawsze zaburzenia funkcji organizmu w postaci pooperacyjnego porażenia motoryki przewodu pokarmowego, zaburzeń wodno–elektrolitowych i innych, związanych z procesem chorobowym, który był przyczyną operacji, znieczuleniem i ewentualnymi schorzeniami towarzyszącymi. Poważnym problemem występującym po zabiegach chirurgicznych jest ból, pogorszenie czynności wentylacyjnej płuc oraz gorsza tolerancja wysiłku. Materiał i metody. W celu potwierdzenia skuteczności stosowania metody kinesiotapingu w terapii, przeprowadzono badania na grupie 17 pacjentów (9 mężczyzn, 8 kobiet) po cholecystektomii wykonanej metodą otwartą w oddziale Chirurgii Ogólnej Szpitala Miejskiego w Nysie w okresie – marzec 2007 do luty 2008r. Badani podzieleni byli losowo na dwie grupy: badaną (3 Mężczyzn, 5 kobiet), w której wykonano aplikacje kinesiotapingu oraz kontrolną (6 mężczyzn, 3 kobiety), w której przeprowadzono standardowe postępowanie lecznicze. W badaniu dokonano oceny: subiektywnego odczucia poziomu bólu, obwodów brzucha, czynności wentylacyjnej płuc, tolerancji wysiłku, okresu atonii jelit oraz pierwszej defekacji po zabiegu. Wyniki i Wnioski. 1. W badaniach wykazano, że kinesiotaping stosowany u pacjentów po cholecystektomii powoduje zmniejszenie odczuć bólowych, szybszą redukcję obwodów brzucha i znacznie mniejszą konsumpcję środków przeciwbólowych w stosunku do grupy kontrolnej. 2. Stwierdzono, że kinesiotaping istotnie skraca czas atonii jelit, przyspieszając czas wystąpienia perystaltyki oraz pierwszej defekacji po zabiegu cholecystektomii. 3. Uzyskana w badaniach poprawa czynności wentylacyjnej płuc i poprawa tolerancji wysiłku wskazuje na skuteczność kinesiotapingu w fizjoterapii po cholecystektomii konwencjonalnej.
Słowa kluczowe
chirurgia ogólna, fizjoterapia, kinesiotaping

Zmiany obrazu termowizyjnego okolicy stawu kolanowego u pacjentów poddanych krioterapii miejscowej w zależności od stosowanego programu fizjoterapii

Magdalena Wilk, Rafał Trąbka, Zbigniew Śliwiński

Magdalena Wilk, Rafał Trąbka, Zbigniew Śliwiński – Changes in knee joint thermograms following local cryotherapy combined with various physiotherapy regimens. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 267-271

Streszczenie
Wstęp. Celem poniższych badań była ocena efektywności krioterapii i prowadzonego programu postępowania fizjoterapeutycznego u chorych ze wskazaniami do stosowania tych zabiegów na okolicę stawu kolanowego lub stawów kolanowych. Materiał i metoda. Badania przeprowadzono w Krakowskim Centrum Rehabilitacji w 2008 roku. Do badań zakwalifikowano grupę 38 pacjentów którzy zostali poddani krioterapii na okolicę stawu kolanowego. Pacjentów podzielono na dwie grupy. Do grupy 1 zakwalifikowano pacjentów, u których bezpośrednio po krioterapii prowadzono ćwiczenia kończyn dolnych. W grupie 2 znalazły się osoby których program fizjoterapeutyczny obejmował ćwiczenia 30 minut po zabiegu krioterapii. U wszystkich pacjentów rejestrowano zmiany obrazu termowizyjnego. Wyniki. Wstawię kolanowym, który miał być poddany zabiegowi, w grupie 1 średnia temperatura wyniosła x=30,19°C, a w grupie 2 x=31,46°C. Podobnie w badaniu 2 różnice między badanymi grupami nie były istotne statystycznie. Istotne różnice zarejestrowano w badaniu 3. W grupie 1 średnia wartość zakresu temperatury wyniosła x=28,54°C, a w grupie 2 x=23,38°C. W ostatnim badaniu wykonanym po 30 minutach od końca zabiegu krioterapii w grupie 1 średnia temperatura stawu kolanowego poddanemu zabiegowi wyniosła x=28,99° C natomiast w grupie 2 x=29,43°C. Wnioski. U osób, które po zabiegu krioterapii miejscowej okolicy stawu kolanowego nie są bezpośrednio poddawane zabiegom kinezyterapii, ocieplenie tej samej okolicy ciała tkanek następuje wolniej.
Słowa kluczowe
staw kolanowy, krioterapia, termowizja, fizjoterapia

Zastosowanie chodu tyłem w usprawnianiu kobiet z osteoporozą starczą

Marek Walusiak, Jacek Durmała, Ewa Detko, Bartosz Wnuk

Marek Walusiak, Jacek Durmała, Ewa Detko, Bartosz Wnuk – The use of backward gait in physiotherapy of female senile osteoporosis. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 260-266

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest ocena efektywności różnych modeli usprawniania chorych z osteoporozą starczą (o. s.) w aspekcie korekcji postawy i wzmocnienia siły mięśni czworogłowych. Materiał i metody. Zostały przeprowadzone prospektywne, randomizowane badania w grupie kobiet z rozpoznaną osteoporozą starczą (n=37, średnia wieku 72,7 lat, SD – 5,79; od 65 do 84 lat). Grupa I (n=17), grupa II (n=20). W obu grupach prowadzona była kompleksowa rehabilitacja w warunkach stacjonarnych przez okres 3 tygodni. Różnica w zastosowanych programach usprawniania polegała na tym, iż pierwsza grupa poddana była treningowi chodu przodem, a druga treningowi chodu tyłem. Do pomiaru wielkości kifozy piersiowej użyto V-plurimetru, mierzono moment siły mięśni prostowników stawu kolanowego w obu kończynach metodą tensometryczną. Wyniki. W obydwu grupach uzyskano korekcję hyperkifozy piersiowej oraz zaobserwowano istotny statystycznie wzrost momentu siły mięśni prostowników stawu kolanowego. Odnotowano znamiennie większy przyrost momentu siły mięśni prostowników stawu kolanowego w grupie II w stosunku do grupy I.Wniosek. Zastosowanie chodu tyłem jako elementu kompleksowej rehabilitacji w o. s. przyczynia się do większego wzrostu momentu siły mięśni prostowników stawu kolanowego oraz lepszej korekcji hiperkifozy w stosunku do programu usprawniania z elementami chodu przodem prowadzonego w tym samym czasie.
Słowa kluczowe
osteoporoza starcza, chód tyłem, fizjoterapia, tensometria
1 … 3 4 5 6 7 … 14