Cukrzyca typu 2 a rehabilitacja pacjentów po zawale mięśnia sercowego
Paulina Głowacka, Katarzyna Mizia-Stec, Zbigniew Gąsior
Paulina Głowacka, Katarzyna Mizia-Stec, Zbigniew Gąsior – Type 2 diabetes mellitus and rehabilitation after myocardial infarction. Fizjoterapia Polska 2010; 10(4); 289-297
Streszczenie
Wstęp. Celem naszej pracy była ocena wpływu kilku tygodniowej rehabilitacji kardiologicznej i współwystępującej cukrzycy na wydolność fizyczną i hemodynamiczną pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego.
Materiał i metody. Badaniu poddanych zostało 47 pacjentów po przebytym zawale serca, tym: 21 z cukrzycą typu 2 – grupa I i 26 pacjentów bez cukrzycy – grupa II. Analizie poddano objawy kliniczne oraz wyniki testu wysiłkowego wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a, przeprowadzone na początku i po 3-tygodniach rehanilitacji. Oceniano odpowiednio odpowiedź tętna i ciśnienia na wysiłek, wydatek metaboliczny, czas trwania wysiłku.
Wyniki. W grupie I i II obserwowano podobną częstość występowania czynników obciążających tj.: nadciśnienie tętnicze (w gr. I 76% i 73% w gr. II), zaburzeń lipidowych (67% vs 76%). Otyłość wystąpiła jedynie w gr. II – 36%. W obu grupach stwierdzono przebyty STEMI (gr. I 75% vs gr. II 69%) i brak powikłań pozawałowych. Po przebytej rehabilitacji stwierdzono istotny wzrost wydolności fizycznej mierzonej w jednostkach MET o 15%, w jednostkach WAT o 20%, czas testu
o 13% w grupie I i odpowiednio o 17%, 28% i 16% w grupie II.
Wnioski. Wczesna, poszpitalna rehabilitacja kardiologiczna wpływa korzystnie na wzrost wydolności fizycznej. U chorych po zawale serca, cukrzyca typu 2 jest czynnikiem zmniejszającym korzystne efekty rehabilitacji.
Materiał i metody. Badaniu poddanych zostało 47 pacjentów po przebytym zawale serca, tym: 21 z cukrzycą typu 2 – grupa I i 26 pacjentów bez cukrzycy – grupa II. Analizie poddano objawy kliniczne oraz wyniki testu wysiłkowego wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a, przeprowadzone na początku i po 3-tygodniach rehanilitacji. Oceniano odpowiednio odpowiedź tętna i ciśnienia na wysiłek, wydatek metaboliczny, czas trwania wysiłku.
Wyniki. W grupie I i II obserwowano podobną częstość występowania czynników obciążających tj.: nadciśnienie tętnicze (w gr. I 76% i 73% w gr. II), zaburzeń lipidowych (67% vs 76%). Otyłość wystąpiła jedynie w gr. II – 36%. W obu grupach stwierdzono przebyty STEMI (gr. I 75% vs gr. II 69%) i brak powikłań pozawałowych. Po przebytej rehabilitacji stwierdzono istotny wzrost wydolności fizycznej mierzonej w jednostkach MET o 15%, w jednostkach WAT o 20%, czas testu
o 13% w grupie I i odpowiednio o 17%, 28% i 16% w grupie II.
Wnioski. Wczesna, poszpitalna rehabilitacja kardiologiczna wpływa korzystnie na wzrost wydolności fizycznej. U chorych po zawale serca, cukrzyca typu 2 jest czynnikiem zmniejszającym korzystne efekty rehabilitacji.
Słowa kluczowe
cukrzyca, zawał mięśnia sercowego, wczesna poszpitalna rehabilitacja kardiologiczna
