Tag: Andrzej Bugajski

Ocena kinematyki chodu u pacjentów w postępowaniu fizjoterapeutycznym po wybranych operacjach chrząstki stawowej

Andrzej Czamara, Sławomir Winiarski, Zbigniew Jethon, Andrzej Bugajski, Rafał Szafraniec, Andrzej Zaleski, Wiesław Tomaszewski

Andrzej Czamara, Sławomir Winiarski, Zbigniew Jethon, Andrzej Bugajski, Rafał Szafraniec, Andrzej Zaleski, Wiesław Tomaszewski – Assessment of kinematics of pathological gait after articular cartilage surgery. Fizjoterapia Polska 2006; 6(4); 304-309

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była biomechaniczna ocena, przy zastosowaniu komputerowego systemu analizy ruchu SIMI Motion, zmian w kinematyce chodu pacjentów po wybranych operacjach chrząstki powierzchni nośnej stawu kolanowego. Materiał i metody. Trzydziestu dwóch mężczyzn, u których w badaniu artroskopowym stwierdzono ubytki chrząstki powierzchni nośnej stawu kolanowego pochodzenia urazowego (III i IV stopień według klasyfikacji Quterbridge), po operacji chrząstki, zostało poddanych trójwymiarowej analizie chodu w ramach dwóch z czteroetapowego, własnego postępowania fizjoterapeutycznego. W celu kontroli postępów fizjoterapii wykonano pomiary parametrów kinematycznych chodu. Zarejestrowano biomechaniczne parametry przestrzenne i czasowe chodu oraz wyznaczono zakresy ruchu w stawie. Pierwsze badanie wykonano na przełomie 2 i 3 tygodnia po operacji. Drugie badanie przeprowadzono pomiędzy 6 a 8 tygodniem, a trzecie indywidualnie pomiędzy 10 a 14 tygodniem po operacji, to jest wtedy, kiedy pacjentom przywrócono, a następnie doskonalono chód. Wyniki. Otrzymano zadowalające wyniki indywidualnie pomiędzy 10 a 14-tym tygodniem po operacji u badanych osób w porównaniu do grupy kontrolnej. Zaobserwowano istotny statystycznie wzrost długości kroku kończyn operowanych i tych bez obrażeń chrząstki w trzecim badaniu w porównaniu do pierwszego badania. W tym czasie zwiększyła się ponad dwukrotnie prędkość chodu. W trzecim badaniu odnotowano znaczący spadek długości trwania fazy podporu kończyn nieoperowanych, na rzecz wydłużenia fazy podporu kończyn operowanych, w porównaniu z pierwszym pomiarem. Dodatkowo zauważono zwiększenie zakresu ruchu w operowanych stawach i odtworzenie charakterystyki czasowej zmiany kąta, znanej dla chodu prawidłowego. Wnioski. Zastosowane kompleksowe postępowanie chirurgiczno-fizjoterapeutyczne, poprawiło biomechaniczne parametry chodu pomiędzy 10 a 14-tym tygodniem po operacji w badanej grupie.

Słowa kluczowe:
analiza chodu, chód patologiczny, chrząstka stawowa, rehabilitacja

Chód naturalny i niektóre aspekty patologii chodu

Tadeusz Bober, Andrzej Bugajski

Tadeusz Bober, Andrzej Bugajski – Normal gait and some aspects of gait pathology. Fizjoterapia Polska 2006; 6(4); 267-275

Streszczenie
Artykuł zawiera skrótowy przegląd podstawowych aspektów chodu człowieka. Zaproponowany opis struktury ruchu kończyny dolnej oraz współdziałania kończyn podczas kroku pojedynczego i podwójnego został uzupełniony o terminologię dominującą w takich opisach w publikacjach anglojęzycznych. Obok kinematyki, poruszone są pewne elementy dynamiki chodu, w tym udziały mięśni. Osobne akapity są poświęcone opanowaniu chodu przez małe dzieci oraz problemom zachowania stabilności w chodzie ludzi starszych. Część dotycząca patologii chodu sprowadza się głównie do wymienienia jego specyficznych odmian. W tej części nieco więcej uwagi poświecono lokomocji dzieci z porażeniem mózgowym, dla których upośledzenie chodu jest jednym z istotnych objawów choroby. Na zakończenie przytoczono źródła dostępnych norm chodu prawidłowego, które są pożyteczne w badaniach porównawczych i diagnozie.

Słowa kluczowe:
wzorzec chodu naturalnego, chód dziecka, zmiany kinematyki chodu z wiekiem, patologia chodu

Ocena kinematyki chodu u pacjentów w postępowaniu fizjoterapeutycznym po wybranych operacjach chrząstki stawowej

Andrzej Czamara, Sławomir Winiarski, Zbigniew Jethon, Andrzej Bugajski, Rafał Szafraniec, Andrzej Zaleski, Wiesław Tomaszewski

Andrzej Czamara, Sławomir Winiarski, Zbigniew Jethon, Andrzej Bugajski, Rafał Szafraniec, Andrzej Zaleski, Wiesław Tomaszewski – Assessment of kinematics of pathological gait after articular cartillage surgery. Fizjoterapia Polska 2007; 7(1); 1-9

Streszczenie

Wstęp. Badaniem objęto grupę 32 mężczyzn, u których w badaniu artroskopowym stwierdzono ubytki chrząstki powierzchni nośnej stawu kolanowego pochodzenia urazowego (III i IV stopień według klasyfikacji Quterbridge). Celem pracy była biomechaniczna ocena zmian w kinematyce chodu pacjentów po wybranych operacjach chrząstki powierzchni nośnej stawu kolanowego, przy zastosowaniu komputerowego systemu analizy ruchu &Ml Motion. Materiał i metody. 32 mężczyzn po operacji chrząstki zostało poddanych trójwymiarowej analizie chodu podczas dwóch z czteroetapowego, własnego postępowania fizjoterapeutycznego. W celu kontroli postępów fizjoterapii wykonano pomiary parametrów kinematycznych chodu. Zarejestrowano biomechaniczne parametry przestrzenne i czasowe chodu oraz wyznaczono zakresy ruchu w stawie. Pierwsze badanie wykonano na przełomie 2 i 3 tygodnia po operacji. Drugie badanie przeprowadzono pomiędzy 6 a 8 tygodniem, a trzecie indywidualnie pomiędzy 10 a 14 tygodniem po operacji, to jest wtedy, kiedy pacjentom przywrócono, a następnie doskonalono chód. Mierzono wartości długości kroku pojedynczego i podwójnego (m), prędkości chodu (m/s) i częstotliwości kroczenia (krok/s). Mierzono procentowy czas rwania fazy podporu do wymachu. Dokonano pomiaru wartości zakresu ruchu w stawie kolanowym podczas chodu oraz wartości kąta na początku fazy podparcia (HS) i wartość kąta na początku fazy wymachu (TO). Wyniki. Otrzymano zadowalające wyniki indywidualnie pomiędzy 10 a 14 tygodniem po operacji u badanych osób w porównaniu do grupy kontrolnej. Zaobserwowano istotny statystycznie wzrost długości kroku kończyn operowanych i tych bez obrażeń chrząstki w trzecim badaniu w porównaniu do pierwszego badania. W tym czasie zwiększyła się ponad dwukrotnie prędkość chodu. W trzecim badaniu odnotowano znaczący spadek długości trwania fazy podporu kończyn nieoperowanych na rzecz wydłużenia fazy podporu kończyn operowanych w porównaniu z pierwszym pomiarem. Dodatkowo zauważono zwiększenie zakresu ruchu w operowanych stawach i odtworzenie charakterystyki czasowej zmiany kąta znanej dla chodu prawidłowego. Wnioski. Zastosowane kompleksowe postępowanie chirurgiczno-fizjoterapeutyczne poprawiło biomechaniczne parametry chodu pomiędzy 10 a 14 tygodniem po operacji.

Słowa kluczowe:
analiza chodu, chód patologiczny, chrząstka stawowa, rehabilitacja

Analiza opinii studentów fizjoterapii na temat programów studiów oferowanych w uczelniach o różnych profilach kształcenia

Dariusz Białoszewski, Joanna Gotlib, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Andrzej Bugajski, Wojciech Kułak, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Maciej Płaszewski, Janusz Sierdziński

Dariusz Białoszewski, Joanna Gotlib, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Andrzej Bugajski, Wojciech Kułak, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Maciej Płaszewski, Janusz Sierdziński – Analysis of physiotherapy students’ opinions on curricula in university-level schools of different educational orientations. Fizjoterapia Polska 2010; 10(2); 136-148

Streszczenie
Wstęp i cel pracy: Kierunek Fizjoterapia powstał w Polsce 1997 r. i rozpoczął kształcenie w systemie dwustopniowych studiów wyższych. Obecnie w Polsce kształcenie fizjoterapeutów odbywa się w trzech typach uczelni: uczelniach medycznych (PM), wyższych uczelniach wychowania fizycznego (PWF) oraz uczelniach o profilach niezwiązanych z kształceniem medycznym ani wychowaniem fizycznym (IP). Celem pracy była analiza i porównanie opinii studentów PM, PWF i IP na temat programów studiów, które oferują wymienione uczelnie. Materiał i metody: Badaniami objęto 593 studentów III roku studiów I stopnia 10 uczelni o różnych profilach nauczania. Dobrowolne, anonimowe badania ankietowe przeprowadzono w marcu i kwietniu 2009 roku. Autorski kwestionariusz składał się z 4 części i zawierał łącznie 88 pytań. Do analizy statystycznej (STATISTICA 9.0) zastosowano test Kruskalla-Wallisa. Wyniki: Największa grupa studentów PM deklarowała, że liczba godzin zajęć praktycznych była odpowiednia, PWF i IP deklarowali, że była ona zbyt mała (p=NS). Zdaniem PM czas bezpośredniego kontaktu z pacjentem podczas zajęć klinicznych był odpowiedni, zdaniem PWF i IP (p<0,007) był on zbyt krótki. Największa liczba studentów PM, PWF i IP deklarowała, że treści kształcenia z zakresu technik specjalnych w fizjoterapii nie były wystarczające (p=NS). Wnioski: 1. Uzasadnione wydaje się być połączenie doświadczenia kształcenia klinicznego uczelni medycznych z zapleczem i kadrą specjalistów z zakresu przedmiotów zawodowych, którą dysponują uczelnie sportowe, co mogłoby wpłynąć na podniesienie jakości kształcenia fizjoterapeutów w Polsce. 2. Na obecnym poziomie badań naukowych prowadzonych w fizjoterapii ważne wydaje się również zapewnienie wysokiej jakości kształcenia w zakresie nowoczesnych metod fizjoterapeutycznych.
Słowa kluczowe
fizjoterapia, studenci, studia I stopnia, uczelnie medyczne, uczelnie sportowe
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Motywacja do podjęcia studiów i satysfakcja ze studiowania na kierunku Fizjoterapia w grupie studentów studiów II stopnia polskich uczelni o różnych profilach kształcenia

Joanna Gotlib, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Andrzej Bugajski, Irena Bułatowicz, Ewa Gajewska, Rita Hansdorfer-Korzon, Wojciech Kułak, Michał Plewa, Jacek Lewandowski, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Małgorzata Starczyńska, Dariusz Białoszewski

Joanna Gotlib, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Andrzej Bugajski, Irena Bułatowicz, Ewa Gajewska, Rita Hansdorfer-Korzon, Wojciech Kułak, Michał Plewa, Jacek Lewandowski, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Małgorzata Starczyńska, Dariusz Białoszewski – Motivation to Commence University Studies and Satisfaction with Studying Physiotherapy Among Master’s Degree Students of Polish University-level Schools of Different Educational Profiles. Fizjoterapia Polska 2012; 12(3); 213-227

Streszczenie
Celem pracy była analiza czynników motywujących do podejmowania studiów oraz analiza zadowolenia ze studiowania w grupie studentów ostatniego semestru studiów II stopnia. 1942 studentów II roku studiów II stopnia. Dobrowolne, anonimowe badania ankietowe, nie wymagały uzyskania zgody Komisji Biotycznej WUM. Kwestionariusz skonstruowany samodzielnie: 74 pytania. STATISTICA 10.0 (licencja WUM), testy: Chi-kwadrat, Kruskalla-Wallisa oraz U Manna-Whitneya (p<0,05). Studenci ocenili stopień zadowolenia ze studiowania na PM: 3,44, PWF: 3,54 i IP: 3,52 (H=17,167; p<. 000). Połowa badanych wybrałaby ponownie studia na kierunku Fizjoterapia, 30% – w tej samej uczelni. 36% zapoznała się z programem studiów II stopnia (p=NS). 56% deklarowało, że najczęściej powtarzały się treści kształcenia dotyczące ortopedii, najrzadziej terapii manualnej i masażu (34%). Największa liczba studentów deklarowała, że studia II stopnia wpłynęły na doskonalenie ich umiejętności. Konieczna wydaje się modyfikacja programów kształcenia polegają ca na wydłużeniu czasu trwania studiów I stopnia i położeniu większego nacisku na kształcenie ściśle zawodowe oraz efektywniejsze wykorzystanie godzin przeznaczonych na pracę z pacjentem. 2. Narzędziem do modyfikacji programów kształcenia mogą być wdrażane obecnie programy nauczania zgodne z zasadami Europejskich i Krajowych Ram Kwalifikacji, w których nacisk położony jest głównie na efekty kształcenia oraz nauczanie e-learningowe. 3. Istotna wydaje się ocena satysfakcji z kształcenia na studiach II stopnia na kierunku Fizjoterapia w grupie studentów, którzy zmienili profil uczelni po studiach I stopnia, jak również szczegółowa analiza programów kształcenia na studiach II stopnia w uczelniach o różnych profilach.
Słowa kluczowe
jakość kształcenia, fizjoterapia, studia II stopnia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Profesjonalizacja do zawodu fizjoterapeuty podczas studiów II stopnia w grupie studentów reprezentujących uczelnie o różnych profilach kształcenia

Joanna Gotlib, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Andrzej Bugajski, Irena Bułatowicz, Ewa Gajewska, Rita Hansdorfer-Korzon, Wojciech Kułak, Michał Plewa, Jacek Lewandowski, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Małgorzata Starczyńska, Dariusz Białoszewski

Joanna Gotlib, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Andrzej Bugajski, Irena Bułatowicz, Ewa Gajewska, Rita Hansdorfer-Korzon, Wojciech Kułak, Michał Plewa, Jacek Lewandowski, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Małgorzata Starczyńska, Dariusz Białoszewski – Development as a physiotherapist towards professionalization during a Master’s degree course among students of university-level schools of different educational profiles. Fizjoterapia Polska 2012; 12(4); 313-325

Streszczenie
Profesjonalizacja zawodu fizjoterapeuty dokonuje się w Polsce dynamicznie, o czym świadczy liczba akademickich jednostek organizacyjnych, powstanie PTF i rozwój badań naukowych. Celem pracy była analiza procesu profesjonalizacji zawodowej w grupie studentów ostatniego semestru studiów II stopnia polskich uczelni o różnych profilach kształcenia.1942 studentów II roku studiów II stopnia. Do analizy statystycznej zakwalifikowano 1600 studentów: 570 PM, 464 PWF oraz 566 IP. Dobrowolne, anonimowe badania ankietowe. Kwestionariusz skonstruowany samodzielnie: 74 pytania. Analiza statystyczna: STATISTICA 10.0 (licencja Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego), testy: Chi-kwadrat, Kruskalla-Wallisa oraz U Manna-Whitneya (p<0,05).Zaledwie 6% studentów brała udział w pracach koła naukowego (SKN) (p<. 000). Tylko 28% studentów brało czynny udział w konferencji naukowej (p<0.834). Zaledwie 18% studentów aktywnie uczestniczyło w badaniach naukowych (p<.000). Zdecydowana większość studentów nie opublikowała żadnego artykułu naukowego. 40% studentów brało udział w dodatkowych kursach zawodowych. Zdecydowana większość studentów otrzymywała wiedzę o kursach z Internetu (H=7.896, p<0.019), a chciałaby otrzymywać obiektywne informacje o kursach podczas zajęć w uczelni (H=0.247, p<0.883).1. Uczelnie kształcące przyszłych fizjoterapeutów powinny konstruować skuteczne programy wychwytujące wybitnie uzdolnione jednostki w celu zapewnienia im indywidualnych ścieżek rozwoju naukowego oraz w przyszłości ściślej wiązać tych absolwentów z uczelnią. 2. Polscy studenci fizjoterapii wydają się mieć praktyczny stosunek do kształcenia podyplomowego i zawodowych kursów doskonalących i wybierają szkolenia bardziej zorientowane na przydatność treści niż na przemijające mody w fizjoterapii. 3. Istnieje pilna potrzeba, żeby wyższe uczelnie kształcące w Polsce przyszłych fizjoterapeutów opracowały programy kształcenia, które w większym niż dotychczas stopniu zawierałyby treści dotyczące możliwych ścieżek rozwoju zawodowego i oferty kształcenia podyplomowego dla fizjoterapeutów w Polsce i w innych krajach Unii Europeskiej po uzyskaniu tytułu magistra fizjoterapii.
Słowa kluczowe
profesjonalizacja, ceryfikowane kursy zawodowe, praca naukowa, kształcenie podyplomowe
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim