Tag: Bożena Grochmal-Bach

Terapia apraksji kończyn u pacjentki z zespołem Melas

Maria Pąchalska, Bogusław Frańczuk, Tadeusz Gałkowski, Bożena Grochmal-Bach, Henryk Knapik, Ewa Gostyk, Bruce MacQueen, Adam Pąchalski, Piotr Pąchalski, Rafał Stabrawa, Irena Jeleńska-Szyguła

Maria Pąchalska, Bogusław Frańczuk, Tadeusz Gałkowski, Bożena Grochmal-Bach, Henryk Knapik, Ewa Gostyk, Bruce MacQueen, Adam Pąchalski, Piotr Pąchalski, Rafał Stabrawa, Irena Jeleńska-Szyguła – Therapy for limb apraxia in a patient with the Melas syndrome. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 26-38

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają przebieg terapii apraksji u pacjentki z cytopatią mitochondrialną o typie zespołu MELAS, powodującą różnorodne zmiany organiczne w mózgu. Praca ta ma charakter nowatorski, bowiem w klinicznej literaturze przedmiotu brak jest doniesień w tym zakresie. Przedstawiono patomechanizm apraksji i zespołu MELAS oraz autorski program przeciwdziałający apraksji kończyny nazywany :Semantycznie Sterowane Wzorce Ruchu” (SSWR). Program ten obejmuje zestaw wzorców ruchów w zakresie małej i dużej motoryki. Instrukcje do ćwiczeń zawierają – ze względu na zaburzone funkcje poznawcze pacjentki – opisowe, humorystyczne nazywanie poszczególnych wzorców, w celu wspomagania procesu zapamiętywania. Całościowy program terapii zawiera stosowne leczenie farmakologiczne oraz kompleksową neurorehabilitację, ukierunkowaną na polimodalną reintegrację wyższych funkcji korowych, w tym kontrolowanych ruchów kończyn. Materiał i metoda. Pacjentka K.S. l. 22, z rozpoznaniem zespołu MELAS, jest leczona w Oddziale Rehabilitacji Medycznej Krakowskiego Centrum Rehabilitacji. Na niezwykle złożony obraz kliniczny tej choroby składa się przebieg zarówno rzutowy, jak i wolno postępujący z następowym otępieniem, fluktuującą afazją i agnozją czuciową oraz wolno postępującą apraksją ideomotoryczną. W badaniach zastosowano standardowe testy neuropsychologiczne, w tym Bostoński Test Apraksji oraz Test Czynności Życia Codziennego. Wyniki. Stwierdzono, że program SSWR, pomimo dalszego rozwoju choroby, pozwala na uzyskanie znacznych postępów w zakresie świadomej kontroli ruchów kończyn, o czym świadczy istotna poprawa wyników w kolejnych badaniach za pomocą Bostońskiego Testu Apraksji. Sprzyja także podniesieniu ogólnej zdolności adaptacyjnej oraz zdolności funkcjonowania emocjonalnego i społecznego pacjentki, na co wskazują wyniki m.in. z Testu Czynności Życia Codziennego. Dyskusja. Autorzy przedstawiają podstawy teoretyczne programu SSWR. Odwzorowanie ruchu wymaga wywołania w mózgu wyobrażenia (czyli umysłowego modelu) tego ruchu, a następnie formułowania i wykonania programu ruchu w sensie apraksji. Dyskutowane będzie znaczenie odkrycia dla współczesnej fizjoterapii.

Słowa kluczowe:
zespół MELAS, apraksja kończyn, apraksja ideomotoryczna

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rehabilitacja psychiatryczna chorego po zawale mięśnia sercowego

Bożena Grochmal-Bach

Bożena Grochmal-Bach – Psychiatric rehabilitation of a patient after myocardial infarct. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 161-166

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy było przedstawienie rehabilitacji psychiatrycznej pacjenta RK po zawale mięśnia sercowego, poddanego rehabilitacji kardiologicznej, u którego występowały objawy psychopatologiczne związane z sytuacją kryzysową, pojawiającą się po zawale mięśnia sercowego. Włączono specjalnie opracowany program rehabilitacji psychiatrycznej według techniki zarządzania celami. Metody badań. Do oceny efektów rehabilitacji zastosowano wywiad kliniczny skierowany na objawy psychopatologiczne, skrócony Inwentarz Samooceny Depresji Becka, Test badania Claparede’a, WMS-R [1], wersja polska [2] oraz autorski Kliniczny Test Samooceny Zaburzeń Poznawczych, Emocjonalnych, Wegetatywnych i Neurobehawioralnych zawierający pomiary poziomu lęku, nastroju, zaburzeń snu, pobudzenia psychoruchowego, poczucia własnej wartości oraz zmęczenia. Wyniki. Po 6 miesiącach, przy ponownych badaniach okazało się, iż u pacjenta podwyższył się poziom samooceny, znacznie zmniejszyły się objawy lęku i depresji, niepokoju i agresji. Pomimo brania przez pacjenta niewielkiej ilości leków przeciwdepresyjnych, przeciwlękowych i uspokajających, stan chorego poprawił się na skutek różnych aspektów ustalonej terapii. Wnioski. Opisanego w niniejszej pracy pacjenta przed przebytym zawałem mięśnia sercowego cechowała pozorna uprzejmość, za którą krył się lęk i związana z nim agresja, co miało bezpośredni wpływ na powstanie kardiomiopatii. Interdyscyplinarne leczenie pacjenta przez cały zespół leczniczy, przy współpracy lekarza – psychiatry z fizjoterapeutą, ukierunkowane przede wszystkim na poprawę zdolności pacjenta do relaksowania się i radzenia sobie ze stresem w sposób konstruktywny, pozwoliło na poprawę stanu fizycznego pacjenta w zakresie codziennego funkcjonowania, zmniejszenia napięcia fizycznego i psychicznego, redukcję zaburzeń emocjonalnych oraz odbudowę zaburzonych zdolności poznawczych. Uzyskano nie tylko poprawę ogólnego stanu chorego, ale również podniesienie jego jakości życia.

Słowa kluczowe:
rehabilitacja kardiologiczna, psychoterapia, trening psychotoniczny

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim