Tag: Dominika Batycka

Rehabilitacja pacjenta po zabiegu kardiomioplastyki dynamicznej

Grzegorz Mańko, Dominika Batycka, Rafał Stabrawa

Grzegorz Mańko, Dominika Batycka, Rafał Stabrawa – Rehabilitation of a patient following dynamic cardiomyoplasty. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 167-172

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają ocenę programu rehabilitacji młodego pacjenta po zabiegu kardiomioplastyki dynamicznej, z przewlekłą niewydolnością mięśnia sercowego. Ponieważ jest to jeden z pierwszych przypadków zastosowania tej metody operacyjnej w Polsce, konieczne było opracowanie od podstaw, odpowiednio dobranego do specyfiki zabiegu i potrzeb pacjenta, programu terapii w oparciu o doświadczenia zdobyte w Klinice Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii CMUJ w Krakowie, gdzie prowadzona jest intensywna rehabilitacja pacjentów po zabiegach kardiochirurgicznych. Ćwiczenia prowadzono w dwóch etapach: przed operacją oraz do 12 tygodnia po operacji. Metoda. Ocenę skuteczności programu terapii podano w oparciu o badania podstawowych parametrów funkcji kończyny górnej. Oceniano siłę mięśniową, pomiary fałdów mięśniowych, obwody klatki piersiowej przy wdechu i wydechu oraz siłę szczytowego przepływu oddechowego. Wyniki. Stwierdzono, że w następstwie przygotowania do operacji poprawił się stan ogólny pacjenta, co ułatwiło przeprowadzenie operacji kardiochirurgicznej. Analiza wyników pozwala również stwierdzić, że w następstwie przeprowadzonej rehabilitacji po operacji, poprawił się stan ogólny i funkcjonowanie pacjenta. Wnioski. Autorski program rehabilitacji, zastosowany u opisywanego pacjenta RM, okazał się skuteczny zarówno w zakresie przygotowania kooperacji, jak i poprawy sprawności pooperacyjnej pacjenta. Ukierunkowane na cel połączenie ćwiczeń izometrycznych, siłowych, relaksacyjnych i stretchingu oraz ich systematyczne wykonywanie przez pacjenta w możliwie jak najpełniejszym zakresie ruchu, wpływa korzystnie na jakość mięśni szkieletowych, która przejawiła się zwiększaniem ich masy, siły i elastyczności. Odpowiednio ćwiczony i stymulowany mięsień najszerszy grzbietu okazał się przydatny i spełnił swoją rolę w procesie wspomagania osłabionego serca; dzięki prowadzeniu rehabilitacji przedoperacyjnej mięsień ten nadawał się do wykorzystania go w zabiegu kardiomioplastyki dynamicznej, która w opisywanym tu przypadku stanowiła alternatywę przeszczepu serca. W procesie rehabilitacji uzyskano również istotną poprawę w zakresie samooceny stanu zdrowia pacjenta.

Słowa kluczowe:
rehabilitacja kardiologiczna, kardiochirurgia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Trening sportowy jako alternatywna forma rehabilitacji pacjentów w odległej dobie po przeszczepie serca

Dominika Batycka, Grzegorz Mańko, Michał Stachnik

Dominika Batycka, Grzegorz Mańko, Michał Stachnik – Sport training as an alternative form of rehabilitation for heart transplant patients. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 111-116

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy jest ocena “treningu sportowego” jako alternatywy dla tradycyjnej formy rehabilitacji kardiologicznej pacjentów w odległej dobie po przeszczepie serca. Trening sportowy jest dobrą, zróżnicowaną formą terapii, a jednocześnie spełnia dodatkową rolę jaka jest integracja społeczna i rozładowanie stresu psychologicznego. Materiał i metoda. Skuteczność „treningu sportowego” oceniono w eksperymencie klinicznym naturalnym, w którym wzięło udział 34 pacjentów rehabilitowanych po zabiegach kardiochirurgicznych w Klinice Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii CM UJ w Krakowie. Pacjentów podzielono na grupę kontrolną (K), obejmującą 17 pacjentów (w tym 15 mężczyzn i 2 kobiety), rehabilitowaną przed wdrożeniem „treningu sportowego” z wykorzystaniem tradycyjnej formy rehabilitacji oraz grupę eksperymentalną (E) obejmującą również 17 pacjentów (w tym także 15 mężczyzn i 2 kobiety), w której zastosowano dodatkowo „trening sportowy”. Pacjenci zostali dobrani do grup metodą parowania pod względem wieku i płci. Analiza wyników. Analiza wyników badań wykazała brak statystycznie istotnych różnic pomiędzy efektami uzyskanymi w tradycyjnej rehabilitacji i w „treningu sportowym”, w tym pod względem poprawy parametrów oddechowych. Żadne wyniki nie wskazywały na zwiększone ryzyko związane z programem „trening sportowy”. Wniosek. „Trening sportowy” jest dobrą alternatywą dla tradycyjnych form ćwiczeń u pacjentów w odległej dobie po przeszczepie serca.

Słowa kluczowe:
transplantacja serca, trening sportowy, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Program rehabilitacji ruchowej pacjentów we wczesnej fazie po operacji kardiochirurgicznej

Jan Talar, Grzegorz Mańko, Dominika Batycka

Jan Talar, Grzegorz Mańko, Dominika Batycka – A program of motor rehabilitation for patients in the early phase after cardiac surgery. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 105-110

Streszczenie
Wstęp. Autorzy opisali program rehabilitacji pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych (m.in. wszczepienie pomostów aortalno-wieńcowych, chirurgiczne leczenie wad zastawkowych, transplantacja serca) stosowany w Klinice Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii CM UJ w Krakowie. Przedstawiono postępowanie fizjoterapeutyczne przed- i pooperacyjne, ze szczególnym uwzględnieniem rehabilitacji oddechowej oraz programu edukacyjnego w celu poprawienia u pacjentów poczucia poznawczej kontroli. Materiał i metody. Skuteczność programu oceniono w eksperymencie klinicznym naturalnym, w którym wzięło udział 42 pacjentów rehabilitowanych po zabiegach kardiochirurgicznych. Pacjentów podzielono na grupę kontrolną (K), obejmująca 21 pacjentów rehabilitowanych przed wdrożeniem nowego programu fizjoterapii, z wykorzystaniem tradycyjnych ćwiczeń oddechowych oraz grupę eksperymentalną (E), obejmującą również 21 pacjentów, w której zastosowano proponowany tu program fizjoterapii. Pacjenci zostali dobrani do grup metodą „parowania” pod względem wieku i płci. W badaniach zastosowano: obserwację kliniczną, wybrane skale z Klinicznego Testu Samooceny zaburzeń poznawczych, emocjonalnych, wegetatywnych i neurobehawioralnych oraz Samoocenę Jakości Życia w zakresie obrazu własnego zdrowia, zwalczaniu bólu oraz poczucia bezpieczeństwa. Badania prowadzono dwukrotnie: przed rozpoczęciem rehabilitacji (przed zabiegiem kardiochirurgicznym) oraz po okresie 7 dni jej trwania. Wyniki. Uzyskane przez pacjentów wyniki wykazały większą efektywność proponowanego tu programu pod względem zadowolenia pacjentów z przebiegu rehabilitacji, zwiększonej motywacji do ćwiczeń i szybszego usamodzielnienia pacjenta po zabiegu. Autorzy umawiają możliwe znaczenie niedotlenienia mózgu w powstaniu obserwowanych, u nieomal wszystkich pacjentów, deficytów poznawczych i emocjonalnych. Wniosek. Program rehabilitacji dla pacjentów po zabiegach kardiochirurgicznych należy włączyć przed operacją. Powinien on obejmować terapię oddechową i fizjoterapię z elementami edukacji pacjenta. Program opisany w tym artykule sprzyja poprawie stanu fizycznego i psychicznego pacjenta we wczesnej fazie po operacji, co prowadzi do lepszej jakości życia.

Słowa kluczowe:
operacje kardiochirurgiczne, rehabilitacja ruchowa, ćwiczenia oddechowe

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Długotrwała respiratoterapia, odzwyczajanie od respiratora i proces rehabilitacji pacjenta z zespołem marfana po operacji tętniaka aorty

Dominika Batycka, Grzegorz Mańko, Michał Stachnik, Donata Kołacz

Dominika Batycka, Grzegorz Mańko, Michał Stachnik, Donata Kołacz – Long-term respirotherapy, dishabituation from the respirator, and the rehabilitation process in a patient with marfan syndrome subsequent to surgery on an aortal aneurysm. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 292-296

Streszczenie

Celem pracy było przedstawienie przypadku pacjenta z zespołem Marfana po operacji tętniaka aorty i jego wczesnej rehabilitacji, ze szczególnym uwzględnieniem rehabilitacji oddechowej. 32-letni pacjent z zespołem Marfana został przyjęty do Kliniki Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii CM UJ w Krakowie z powodu podejrzenia rozwarstwienia tętniaka aorty występującej. Tomografia komputerowa wykazała poszerzenia nadzastawkowe aorty występującej na odcinku 5-6 cm. W trybie pilnym wykonano operację kardiochirurgiczną – modo Bental de Bono Composit Graft St. Jude Medical 25A i wszczepienie pomostu żylnego do RCA (prawej tętnicy wieńcowej). Po zabiegu przez siedem dni był „tłumiony” – śpiączka wywołana lekami (u pacjenta po zabiegu wszczepienia protezy musi być początkowo utrzymane niskie ciśnienie tętnicze krwi, żeby nie doszło do uszkodzenia miejsca zespolenia). W 8 dobie podjęto próbie ekstubacji pacjenta. Po ok. 14 godzinach oddychania spontanicznego chory został zaintubowany z powodu niewydolności oddechowo-krążeniowej. W 13 dobie wykonano tracheotomię z powodu niemożności zakończenia wentylacji mechanicznej pacjenta. W 19 dobie podjęto udaną próbę odłączenia chorego od respiratora. Obecnie pacjent oddycha samodzielnie i jest rehabilitowany w Oddziale Chirurgii. W artykule zostanie przedstawiony program wczesnej rehabilitacji tego pacjenta. Dyskutowane będzie znaczenie przedstawionego przypadku dla praktyki fizjoterapeutycznej.

Słowa kluczowe:
wentylacja mechaniczna, rehabilitacja, zespół Marfana
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim