Wstęp. Częstość upadków w Polsce nie jest znana. Ten problem kliniczny jest niedoceniany zarówno przez lekarzy, jak i fizjoterapeutów. Starzenie się polskiego społeczeństwa, powinno stanowić bodziec do podejmowania działań, pozwalających na ocenę zagrożeń upadkami wśród osób starszych, ponieważ następstwa upadków niekiedy są groźne i stanowią duże wyzwanie dla fizjoterapeutów. Biorąc powyższe pod uwagę, celem niniejszej pracy była ocena miejsc, sytuacji i godzin, w których dochodziło do upadków oraz analiza zagrożeń z tym związanych. Materiał i metody. Uwzględniając wyżej przedstawione problemy, w badaniach własnych podjęto próbę analizy zagrożeń upadkami wśród pacjentek Oddziału Geriatrycznego Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego w Krakowie. W celu odpowiedzi na postawione pytania badawcze dokonano analizy upadków, które zdarzyły się w latach 1999-2001, 178 kobietom leczonym z powodu nadciśnienia tętniczego, i u których w wywiadzie stwierdzono przynajmniej jeden upadek w okresie 3 miesięcy poprzedzających pobyt w oddziale. Wiek badanych wahał się od 66 do 91 lat. Podczas badań analizowano między innymi raporty pielęgniarek, historie choroby i karty oceny ryzyka upadków. Wyniki. Jak wykazała analiza wyników, duże zagrożenie upadkami istniało w pokoju, toalecie i na korytarzu. Zdecydowanie najwięcej, bo 68% upadków miało miejsce w pokojach pacjentek, a zagrożenie występowało w czasie zmiany pozycji, np. przy wstawaniu z łóżka lub krzesła. Aż 46% upadków odnotowano między godziną 6.00 a 10.00, na co mogły mieć wpływ zarówno czynniki środowiskowe, jak i zmiany zachodzące w organizmie badanych. Wnioski. Pozornie prosta czynność, jaką jest zmiana pozycji stwarzała największe zagrożenie upadkiem. Najczęściej na upadki były narażone badane pacjentki w godzinach nocnych i porannych.