Tag: Jerzy Widuchowski

Endoprotezoplastyka całkowita – operacyjna metoda leczenia zaawansowanych schorzeń i zniekształceń stawu kolanowego

Jerzy Widuchowski, Damian Kusz, Wojciech Widuchowski, Adam Pierzchała

Jerzy Widuchowski, Damian Kusz, Wojciech Widuchowski, Adam Pierzchała – Total knee arthroplasty: surgical treatment for patients with advanced diseases and extensive deformation of the knee. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 403-410

Streszczenie

Obecnie endoprotezoplastyka całkowita jest podstawowym zabiegiem operacyjnym u chorych z rozległymi zniekształceniami stawu kolanowego w przebiegu choroby zwyrodnieniowej czy reumatoidalnego zapalenia stawów i jest uważana w tych przypadkach za metodę z wyboru. Zabieg operacyjny endoprotezoplastyki stawu kolanowego polega na wycięciu zniszczonych części stawu i zastąpieniu ich nowymi elementami metalowymi lub plastikowymi. Potocznie uważa się, że jest to wymiana starego, zniszczonego stawu na nowy, sztuczny staw. W pracy przedstawiono stosowane obecnie typy i rodzaje protez stawu kolanowego oraz sposoby ich zamocowania. Zwrócono uwagę na zasady doboru typu protezy w zależności od stopnia zaawansowania schorzenia stawu kolanowego, w tym głównie zakresu stopnia zniszczenia najważniejszych struktur anatomicznych. Omówiono główne wskazania i przeciwwskazania do tego zabiegu oraz postępowanie przedoperacyjne.

Słowa kluczowe:
alloplastyka, zapalenie stawu kolanowego, rheumatoidalne zapalenie stawu kolanowego
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Leczenie usprawniające po endoprotezoplastyce całkowitej stawu kolanowego – ważny element w kompleksowym postępowaniu leczniczym

Wojciech Widuchowski, Karol Szyluk, Grzegorz Kwiatkowski, Jerzy Widuchowski, Andrzej Czamara

Wojciech Widuchowski, Karol Szyluk, Grzegorz Kwiatkowski, Jerzy Widuchowski, Andrzej Czamara – Rehabilitation after total knee arthroplasty: a vital element in comprehensive management. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 396-402

Streszczenie

O dobrym wyniku endoprotezoplastyki całkowitej stawu kolanowego decyduje właściwe określenie wskazań do zabiegu, prawidłowa technika operacyjna wykonanego zabiegu oraz odpowiednie postępowanie pooperacyjne i prawidłowe leczenie usprawniające. Celem leczenia usprawniającego jest przywrócenie w operowanym stawie kolanowym ruchomości w jak największym zakresie oraz pełnej nad nim kontroli mięśniowej, czyli odtworzenie prawidłowej funkcji statycznej i dynamicznej stawu i całej kończyny dolnej. W pracy przedstawiono schemat postępowania usprawniającego po zabiegu całkowitej endoprotezoplastyki opracowany w oparciu o własne doświadczenie kliniczne 753 wykonanych zabiegów alloplastyki całkowitej u 665 pacjentów w latach 1996-2003 oraz aktualnych danych z piśmiennictwa.

Słowa kluczowe:
postępowanie pooperacyjne, statyczna funkcja stawu kolanowego, dynamiczna funkcja stawu kolanowego
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zmiany wartości sił reakcji podłoża kończyn dolnych podczas wejścia i zejścia po schodach u pacjentów poddanych fizjoterapii po operacjach chrząstki stawu kolanowego

Andrzej Czamara, Jerzy Widuchowski, Wojciech Widuchowski

Andrzej Czamara, Jerzy Widuchowski, Wojciech Widuchowski – Changes in floor reaction force while ascending and descending steps in patients undergoing physiotherapy after surgical repair of articular cartilage in the knee. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 337-344

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy była ocena zmian sił (N) reakcji podłoża w składowej pionowej kończyn dolnych u pacjentów pomiędzy 14 a 18 tygodniem fizjoterapii po wybranych operacjach chrząstki stawów kolanowych. Materiał i metody. Badaniem objęto 55 osób, w tym 25 osób po operacjach chrząstki stawu kolanowego. Badani zostali podzieleni na 4 grupy. Wykonano badania na platformach tensometrycznych mtd-balans podczas wejścia i zejścia na schodach o wysokości jednego stopnia 19 cm. Badano zmiany sił (N) reakcji podłoża kończyn operowanych i zdrowych w składowej pionowej. Porównano wyniki osiągnięte pomiędzy 14. a 18. tygodniem fizjoterapii u pacjentów, z wynikami osób bez obrażeń chrząstki.

Słowa kluczowe:
platforma tensometryczna, obciążenie, ćwiczenia izometryczne, elektrostymulacja
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Urazy i obrażenia stawu kolanowego oraz ich następstwa – epidemiologia, patomechanika, klasyfikacje

Jerzy Widuchowski, Wojciech Widuchowski

Jerzy Widuchowski, Wojciech Widuchowski – Knee injuriess and their sequelae: epidemiology, pathomechanism and classification schemes. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 307-315

Streszczenie

Urazowe obrażenia stawu kolanowego stanowią 15-30% wszystkich obrażeń ciała. Występują one u osób w różnym wieku, najczęściej jednak u ludzi uprawiających rozmaite formy ćwiczeń fizycznych o charakterze sportowym. W pracy, w oparciu o aktualne piśmiennictwo oraz własny materiał i doświadczenia przedstawiono epidemiologię, patomechanikę oraz klasyfikację urazów stawu kolanowego i ich następstw. W latach 1991-2001 leczono 12 042 chorych z obrażeniami lub schorzeniami stawu kolanowego. Przyczyną hospitalizacji tych chorych była stwierdzana różna patologia stawu: ostre uszkodzenia urazowe, schorzenia w ostrej fazie procesu chorobowego, przewlekłe uszkodzenia urazowe lub stany pourazowe, schorzenia w przewlekłej fazie procesu chorobowego. Wśród obrażeń urazowych stawu kolanowego w tej grupie chorych tzw. ostre obrażenia wynosiły 18,1% (2 183), a obrażenia przewlekłe 62,5% (7 537). Dużą grupę 2 342 (19,4%) stanowili chorzy ze schorzeniami stawu kolanowego. Obrażenia i uszkodzenia w obrębie stawu kolanowego powstają zwykle w sposób złożony i mogą dotyczyć wszystkich jego struktur anatomicznych (stawowych, przystawowych, okołostawowych). Najczęstszym mechanizmem urazu stawu kolanowego jest występowanie ruchów skręcających przy ustabilizowanej stopie i zgiętym kolanie, a najczęstszym jego ostrym obrażeniem jest skręcenie (distorsio).

Słowa kluczowe:
medycyna sportowa, obrażenia przewlekłe kolana, skręcenie stawu kolanowego
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Postępowanie diagnostyczne w uszkodzeniach i schorzeniach stawu kolanowego

Jerzy Widuchowski, Wojciech Widuchowski

Jerzy Widuchowski, Wojciech Widuchowski – Injuries and diseases of the knee joint – diagnostic evaluation. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 297-306

Streszczenie

W urazowych obrażeniach i schorzeniach stawu kolanowego ustalenie prawidłowego rozpoznania jest bardzo ważnym elementem postępowania leczniczego. W wielu przypadkach nie jest ono łatwe. Wiąże się to z możliwością uszkodzenia kilku struktur anatomicznych stawu równocześnie, a tym samym z występowaniem różnie nasilonych i nakładających się na siebie objawów klinicznych. W postępowaniu diagnostycznym najistotniejsze jest ustalenie, które struktury anatomiczne, w wyniku ostrego lub przewlekłego urazu, czy schorzenia zostały uszkodzone i w jakim stopniu upośledzona jest funkcja stawu. W ostrych uszkodzeniach urazowych kolana prawidłowe rozpoznanie powinno być postawione tak szybko, jak tylko jest to możliwe. W pracy przedstawiono schemat postępowania diagnostycznego oparty na danych z piśmiennictwa i własnym doświadczeniu autorów. Szczegółowo omówiono poszczególne elementy tego schematu.

Słowa kluczowe:
staw kolanowy, diagnostyka, urazy, obrażenia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Powrót funkcji nerwu twarzowego u chorych po operacjach guzów kąta mostowo-móżdżkowego w aspekcie fizjoterapii

Sebastian Szajkowski, Stanisław Kwiek, Krzysztof Suszyński, Wojciech Ślusarczyk, Hanna Doleżych, Monika Buczma, Jerzy Widuchowski, Piotr Bażowski

Sebastian Szajkowski, Stanisław Kwiek, Krzysztof Suszyński, Wojciech Ślusarczyk, Hanna Doleżych, Monika Buczma, Jerzy Widuchowski, Piotr Bażowski – Physiotherapeutic aspect of facial nerve function recovery after cerebellopontine angle tumour surgery. Fizjoterapia Polska 2007; 7(4); 419-424

Streszczenie
Wstęp. Nerw twarzowy (n. VII) jest szczególnie narażony na uszkodzenie w przypadkach operacji guzów kąta mostowo-móżdżkowego. Od kilku lat neurochirurgom z Kliniki Neurochirurgii w Katowicach udaje się zachować ciągłość anatomiczną (n. VII) prawie we wszystkich przypadkach operowanych guzów. Mimo to, w bezpośrednim okresie pooperacyjnym pojawiają się różnego stopnia niedowłady tego nerwu, a nawet jego porażenia. Dlatego istotnym czynnikiem wpływającym na odległą ocenę funkcji nerwu twarzowego wydaje się być postępowanie rehabilitacyjne, co postanowiliśmy sprawdzić. Materiał i metody. Materiał badawczy stanowi grupa 133 chorych z usuniętym guzem kąta mostowo-móżdżkowego w I Katedrze i Klinice Neurochirurgii OEUM w Katowicach, operowani w latach: 1990-2006. Wszystkich chorych oceniano w oparciu o skalę House’a-Brackmana. Stosowano ćwiczenia funkcjonalne oraz fizykoterapię. Za okres ostatecznej obserwacji uznano 18 miesięcy. Wyniki. Z przeprowadzonych przez nas badań wynika, że rehabilitacja istotnie wpływa na odległą ocenę funkcji nerwu twarzowego. Jednocześnie zauważono, że wielkość guza oraz jego typ wpływa istotnie na stan funkcji nerwu VII zarówno po zabiegu, jak i w ocenie odległej. Wnioski. Wczesne wdrożenie procesu usprawniania skutkuje korzystnymi wynikami terapii w późniejszym okresie. Monitoring śródoperacyjny przyczynia się do zmniejszenia liczby powikłań funkcji nerwu VII.
Słowa kluczowe
nerw twarzowy, monitoring śródoperacyjny, rehabilitacja, guz kąta mostowo-móżdżkowego