Tag: Katarzyna Dmitruk

Czy redukcja masy ciał zmniejsza ryzyko nadciśnienia tętniczego u osób otyłych pracujących nocą?

Jacek Klawe, Małgorzata Tafil-Klawe, Katarzyna Dmitruk, Wojciech Sikorski, Maciej Śmietanowski

Jacek Klawe, Małgorzata Tafil-Klawe, Katarzyna Dmitruk, Wojciech Sikorski, Maciej Śmietanowski – Does reduction of body mass diminish the risk of arterial hypertension in obese persons working at night? Fizjoterapia Polska 2003; 3(1); 62-65

Streszczenie
Wstęp. Deprywacja snu prowadzi do wzrostu ciśnienia tętniczego. Wydaje się, że reakcja ta jest szczególnie nasilona u osób otyłych. Powstaje zatem pytanie: czy redukcja masy ciała wpływa na wielkość ciśnienia tętniczego po nocnej pracy? Materiał i metody. U 6 otyłych osób pracujących w systemie zmianowym analizowano okołodobowy przebieg zmian ciśnienia tętniczego po przepracowanej nocy. Badania powtórzono po roku stosowania diety odchudzającej, w wyniku której badani uzyskali prawidłową masę ciała. Badania przeprowadzano każdorazowo w komorze klimatyzacyjnej. Wyniki. U wszystkich badanych obserwowano charakterystyczny okołodobowy przebieg wartości średniego ciśnienia tętniczego, z maksimum pomiędzy 15.00 a 18.00 i minimum pomiędzy 24.00 a 5.00. Wartości obserwowane u tych samych osób po kuracji odchudzającej były w godzinach przedpołudniowych i w godzinach 15.00-18.00 znamiennie niższe w ciągu doby następującej po pracy nocnej, w porównaniu do wartości obserwowanych u tych samych osób przed redukcją masy ciała (P < 0,05).Dyskusja. Uzyskane wyniki wskazują, że u osób otyłych praca nocna prowadzi do podwyższenia ciśnienia tętniczego, co może przyczyniać się do rozwoju nadciśnienia tętniczego, a zmniejszenie masy ciała wydaje się być czynnikiem poprawiającym tolerancję pracy nocnej.

Słowa kluczowe:
praca zmianowa, nadciśnienie tętnicze, otyłość

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wielkość parametrów posturograficznych w procesie utrzymywania równowagi u tancerzy

Katarzyna Dmitruk, Jacek Klawe, Małgorzata Tafil-Klawe, Jolanta Jeżewska

Katarzyna Dmitruk, Jacek Klawe, Małgorzata Tafil-Klawe, Jolanta Jeżewska – Valueas of posturography parameters during the process of keeping body balance for dancers. Fizjoterapia Polska 2004; 4(1); 47-51

Streszczenie

Wstęp. Proces utrzymywania równowagi w pozycji stojącej jest specyficzną czynnością ruchową wymagającą prawidłowego współdziałania 3 komponentów układu równowagi: wzrokowego, przedsionkowego i proprioceptywnego. Jedną z obiektywnych metod oceny stabilności ciała jest posturografia. Celem podjętych badań była ocena stabilności postawy dzieci uprawiających taniec towarzyski i dzieci nietańczących. Materiał i metody. W badaniach brało udział 30 dzieci uprawiających taniec towarzyski, podzielonych na dwie kategorie wiekowe: 9-12 lat i 13-16 lat. Grupą kontrolną były dzieci w tym samym wieku, nietańczące. Wyniki. W badaniach posturograficznych tancerzy obserwowano mniejsze wartości parametrów posturograficznych w porównaniu z grupa kontrolną, poza parametrem koordynacja, który miał wyższe wartości. Wnioski. Otrzymane wyniki wskazują na lepszą stabilność i koordynację wzrokowo-ruchową u dzieci tańczących i potwierdzają różnice w kontroli równowagi ciała między nimi a grupą kontrolną.

Słowa kluczowe:
posturografia, układ równowagi, stabilność postawy, koordynacja wzrokowo-ruchowa
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie Testu Wiedzy Zdrowotnej w badaniu poziomu edukacji zdrowotnej osób po amputacji kończyny dolnej

Piotr Tederko, Katarzyna Dmitruk, Krzysztof Wasiak, Jerzy Kiwerski

Piotr Tederko, Katarzyna Dmitruk, Krzysztof Wasiak, Jerzy Kiwerski – Health Education Test in a survey of awareness of health issues in lower limb amputees. Fizjoterapia Polska 2008; 8(2); 189-196

Streszczenie
Wstęp. Edukacja jest nieodłącznym elementem kompleksowej rehabilitacji. Edukacja osób po amputacji kończyny polega nie tylko na nauce poruszania się, korzystania z protezy, ale również na nabyciu wiedzy w zakresie profilaktyki i wczesnego rozpoznania typowych objawów stanów patologicznych kukuta. W badaniach podjęto analizę stanu wiedzy zdrowotnej w zakresie schorzeń kikuta i ich profilaktyki u osób po amputacji kończyny dolnej na podstawie zastosowania Testu Wiedzy Zdrowotnej (TWZ) przeznaczonego dla osób po amputacji. Materiał i metody. 40 kolejnych pacjentów hospitalizowanych w Oddziale Rehabilitacji (6 kobiet, 34 mężczyzn), średni wiek 60,6 (SD=12,8) po jednostronnej amputacji kończyny dolnej (26 amputacji uda i 14 podudzia). U 33 pacjentów przyczyną amputacji były powikłania schorzeń naczyniowych. Kwestionariusz TWZ złożony był z 4 otwartych i 55 szczegółowych pytań sprawdzających wiedzę z zakresu przyczyn, symptomatologii i profilaktyki problemów medycznych dotyczących kikuta kończyny dolnej. Wyniki. Stwierdzono negatywną korelację wieku i wyników testu (współczynnik Pearsona 0,53; p<0,01). Lepszą wiedzą zdrowotną wykazały osoby zamieszkujące miejscowości powyżej 20.000 mieszkańców (test Manna-Whitney’a; p<0,05). Nie obserwowano zależności między wynikiem testu a ogólnym wykształceniem, przyczyną i poziomem amputacji. Ankietowani zwracali uwagę na niedobór materiałów edukacyjnych dla osób po amputacji kończyny dolnej i trudność uzyskania fachowej informacji w tej dziedzinie poza ośrodkami specjalistycznymi. Wnioski. Edukacja w zakresie profilaktyki schorzeń kikuta powinna być rozpoczęta w okresie okołoamputacyjnym, kontynuowania podczas szpitalnej i ambulatoryjnej fazy usprawniania. Formy edukacji zdrowotnej powinny być dostosowane do wieku pacjentów i dostępne niezależnie od miejsca zamieszkania osoby niepełnosprawnej.
Słowa kluczowe
amputacja, rehabilitacja, edukacja zdrowotna