Modulujące efekty promieniowania laserowego na pulę zewnątrz- i wewnątrzkomórkową Ca2+ i opór naczyniowy perfundowanej tętnicy ogonowej szczura

Leszek Szadujkis-Szadurski, Jan Talar, Krzysztof Wiśniewski, Wiesław Tomaszewski, Małgorzata Łukowicz, Rafał Szadujkis-Szadurski

Leszek Szadujkis-Szadurski, Jan Talar, Krzysztof Wiśniewski, Wiesław Tomaszewski, Małgorzata Łukowicz, Rafał Szadujkis-Szadurski – The modulating effects of laser radiation on the extra- and intracellular Ca2+ store and vascular resistance in the perfused tail artery of the rat. Fizjoterapia Polska 2002; 2(1); 11-20

Streszczenie
Wstęp. Promieniowanie laserowe małej mocy moduluje wiele funkcji komórkowych, jednak mechanizm tego działania nie został dostatecznie poznany. Z naszych badań wynika, że to działanie promieniowania laserowego wiąże się ściśle z oddziaływaniem na komórkowy układ sygnalizacyjny, w którym centralną funkcję spełniają receptor i kanały dla jonów. Materiał i metoda. Badania prowadzono na perfundowanych tętnicach ogonowych szczura, w oparciu o dwa niezależne modele doświadczalne: model eksperymentalny I, w reakcji skurczu mięśniówki gładkiej tętnic wykorzystuje tylko wewnątrzkomórkową pulę jonów Ca2+ i model II, w którym wykorzystywana jest pula zewnątrzkomórkowa. W modelu I tylko fenylefryna (agonista receptorów alfa-1adrenergicznych, metabotropowych) wyzwala skurcz, natomiast w modelu II skurcz tętnic wyzwala zarówno fenylefryna, jak i Bay K8644. Na tych modelach przebadano wpływ promieniowania laserowego małej mocy (10-110mW).Wyniki. Badania wykazały, że fenylefryna powoduje wzrost ciśnienia perfuzyjnego w wyniku uruchomienia wewnątrzkomórkowej, jak też zewnątrzkomórkowej puli jonów Ca2+. Uzyskany w ten sposób wzrost ciśnienia perfuzyjnego utrzymuje się przez około 20-30 minut. Ekspozycja tętnic na promieniowanie laserowe (10-110 mW) w sposób zależny od mocy promieniowania obniża reakcję wzrostu ciśnienia perfuzyjnego. BAY K8644 działający bezpośrednio na kanały Ca2+ typu L w tych warunkach nie powoduje wzrostu ciśnienia perfuzyjnego. Po opróżnieniu wewnątrzkomórkowej puli jonów Ca2+ reakcje wzrostu ciśnienia perfuzyjnego na fenylefrynę i BAY K8644 można wyzwolić uzupełniając brakujący CaCl2 w płynie EGTA-Krebsa bez Ca2+. Ekspozycja tętnic na podobne promieniowanie laserowe obniża reakcje tętnic na fenylefrynę i pozostaje bez wpływu na reakcje wyzwalane przez BAY K8644. L-NAME inhibitor NO-syntazy skutecznie chroni tętnice przed modulującym działaniem promieniowania laserowego. Wnioski. Uzyskane wyniki potwierdziły związek pomiędzy działaniem promieniowania laserowego hamującym reakcje skurczu tętnic wyzwalaną fenylefryną a syntezą NO. Porównanie działania fenylefryny z BAY K8644 sugeruje, że działanie modulujące reakcje tętnic jest uwarunkowane rozprzęganiem wiązania białka G z receptorem. Powyższa sugestia jest zgodna z faktem braku działania hamującego promieniowania laserowego na bezpośrednie działanie BAY K8644.

Słowa kluczowe:
fenylefryna, ciśnienie perfuzyjne, synteza NO

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rola tlenku azotu w modulacji skurczu mięśniówki gładkiej tętnic wyzwalanego pobudzeniem receptorów adrenergicznych podczas biostymulacji laserowej

Magdalena Mackiewicz-Milewska, Jan Talar, Grzegorz Grześk, Leszek Szadujkis-Szadurski, Irena Bułatowicz, Zbigniew Śliwiński

Magdalena Mackiewicz-Milewska, Jan Talar, Grzegorz Grześk, Leszek Szadujkis-Szadurski, Irena Bułatowicz, Zbigniew Śliwiński – The role of nitric oxide in the modulation of arterial smooth muscle contraction evoked by activation of adrenoreceptors during laser biostimulation. Fizjoterapia Polska 2002; 2(2); 89-98

Streszczenie
Wstęp. Mechanizm działania biostymulacji laserowej na tkanki jest ciągłym przedmiotem badań naukowych. Korzystny wpływ działania promieniowania laserowego małej i średniej mocy na hamowanie skurczu naczyniowego został dowiedziony. Nie ma jednak pewnej odpowiedzi jaki jest mechanizm tego działania. Autorzy pracy próbują wyjaśnić jaką rolę odgrywa w tym procesie tlenek azotu. Materiał i metoda. Badania in vitro przeprowadzono na izolowanych tętnicach ogonowych szczura szczepu Wistar. Tętnice poddawano najpierw działaniu noradrenaliny i fenylefryny, a następnie działaniu promieniowania laserowego o mocy 10,30,110mW. Następnie do płynu inkubacyjnego dodawano inhibitor syntazy tlenku azotu i błękit metylenowy i obserwowano działanie promieniowania laserowego w tych warunkach. Wyniki. Promieniowanie laserowe o mocy 10,30,110mW hamuje reakcje skurczowe naczyń wywołane przez NA i PHE. Dodanie natomiast do płynu inkubacyjnego inhibitora tlenku azotu lub inhibitora cyklazy guanylanowej (błękit metylenowy) niweluje hamujący skurcz wpływ biostymulacji laserowej. Wnioski. Uzyskane wyniki pozwalają na wnioskowanie, że w reakcji antagonizowania skurczu naczyniowego przez promieniowanie laserowe pośredniczy tlenek azotu i jego wtórny przekaźnik – cyklaza guanylanowa.

Słowa kluczowe:
biostymulacja laserowa, śródbłonek naczyniowy, tlenek azotu, receptory adrenergiczne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rola antagonizmu fizjologicznego angiotensyny II i biostymulacji laserowej w modułowaniu reaktywności mięśniówki gładkiej tętnic

Grzegorz Grześk, Magdalena Mackiewicz-Milewska, Jan Talar, Leszek Szadujkis-Szadurski, Irena Bułatowicz

Grzegorz Grześk, Magdalena Mackiewicz-Milewska, Jan Talar, Leszek Szadujkis-Szadurski, Irena Bułatowicz – Role of the physiological antagonism of angiotensin II and laser biostimulation in the modulation of arterial smooth muscle reactivity. Fizjoterapia Polska 2004; 4(2); 143-150

Streszczenie

Wstęp. Mechanizm rozkurczu naczyń podczas biostymulacji laserowej ciągle pozostaje obiektem licznych badań. Angiotensyna II (ANG II) jest znanym elementem układu renina-angiotensyna-aldosteron, powodującym m.in. zwiększenie reaktywności mięśniówki gładkiej na stymulację adrenergiczną. W naszych badaniach określaliśmy rolę i mechanizmy antagonizmu fizjologicznego ANG II i biostymulacji laserowej. Materiał i metody. Doświadczenia przeprowadzono na izolowanych tętnicach ogonowych szczurów, samców, szczepu Wistar. Skurcz wyzwalany fenylefryną (PHE) w obecności ANG II hamowano stosując laser o mocy 10, 30 i 110 mW. Stosując metody farmakometryczne oceniano efektywność biostymulacji laserowej w tętnicy poddanej działaniu ANG II. Wyniki. Biostymulacja laserowa hamowała skurcz naczyń wyzwalany PHE w sposób proporcjonalny do mocy lasera zarówno w warunkach kontrolnych, jak i w obecności ANG II. Wartości wyznaczonych stałych dysocjacji (KA) kompleksu agonista – receptor nie ulegały znamiennym zmianom zarówno w obecności ANG II, jak i po biostymulacji laserowej. Wnioski. Podczas biostymulacji laserem o małej i średniej mocy obserwuje się znamienną redukcję wrażliwości tkanki na stymulację. Zjawisko zwiększenia rezerwy receptorów a-adreergicznych w obecności angiotensyny II jest znamiennie hamowane przez biostymulacjię laserową. Działanie biostymulacji laserowej wpływa lokalnie hamująco na funkcjonowanie układu renina – angiotensyna – aldosteron przez zmniejszenie efektu tkankowego angiotensyny II.

Słowa kluczowe:
rozkurcz naczyń, śródbłonek naczyniowy, receptory adrenergiczne
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim