Postępowanie kinezyterapeutyczne w leczeniu skolioz

Piotr Kwiatkowski, Magdalena Sobiech, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz

Piotr Kwiatkowski, Magdalena Sobiech, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz – Kinesitherapeutic procedure in the treatment of scoliosis. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 298-302

Streszczenie

Postępowanie kinezyterapeutyczne u dzieci ze skoliozą różnić się będzie w zależności od tego, czy dziecko jest leczone jedynie ćwiczeniami czy ćwiczeniami i gorsetem lub jest przygotowane do zabiegu operacyjnego w związku z progresją zniekształcenia. U dzieci leczonych nieoperacyjnie, główną rolę będą odgrywały asymetryczne ćwiczenia wzmacniające dla mięśni grzbietu i stawów obwodowych, poprzedzone ćwiczeniami rozciągającymi dla antagonistycznych grup mięśniowych. Równocześnie prowadzone są ćwiczenia zwiększające zakresy ruchów kręgosłupa (kilotyzacja odcinka piersiowego, derotacja odcinka piersiowego i lędźwiowego) i stawów obwodowych. Dodatkowo, w skoliozach przekraczających 25-30° i z udokumentowaną progresją, stosowane są gorsety ortopedyczne w celu zapobiegania dalszej progresji skrzywienia. Odmiennym problemem jest wówczas pytanie kiedy dziecko ćwiczy w gorsecie, a kiedy bez niego. Kinezyterapia u dzieci przygotowywanych do zabiegu operacyjnego będzie się znacznie różnić od prowadzenia dzieci sposobem nieoperacyjnym. Główną wagą przywiązujemy tutaj do rozluźnienia, elongacji i derotacji kręgosłupa. Osiągamy to poprzez kilkugodzinne stosowanie łóżka autowyciągowego, autokorektora postawy i zwisów biernych. Dzięki ćwiczeniom rozciągającym, rozluźniającym, zajęciom w basenie i zabiegom fizykalnym uzyskujemy jak największe rozluźnienie aparatu biernego i czynnego kręgosłupa, tak aby podczas zabiegu operacyjnego uzyskać jak największą korekcję skrzywienia, a także bezpieczeństwo neurologiczne.

Słowa kluczowe:
skolioza, postępowanie kinezyterapeutyczne, progresja zniekształcenia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Kinezyterapia po urazach kręgosłupa bez lub z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego

Piotr Kwiatkowski, Marek Fatyga, Magdalena Sobiech, Andrzej Skwarcz

Piotr Kwiatkowski, Marek Fatyga, Magdalena Sobiech, Andrzej Skwarcz – Kinesitherapy following spinal injuries with or without damage to the central nervous system. Fizjoterapia Polska 2002; 2(3); 257-260

Streszczenie
Autorzy w oparciu o wieloletnie doświadczenie Ośrodka lubelskiego w leczeniu pacjentów po urazach kręgosłupa, przedstawiają schemat postępowania kinezyterapeutycznego od urazu do zakończenia leczenia. W pierwszej części pracy omawiają kinezyterapię w leczeniu pacjentów po urazie kręgosłupa bez uszkodzeń neurologicznych. W sposób jasny przedstawiają postępowanie kinezyterapeutyczne w zależności od wyboru leczniczego postępowania nieoperacyjnego: leczenie czynnościowe bez stabilizacji zewnętrznej, leczenie czynnościowe po zastosowaniu stabilizacji zewnętrznej, leczenie czynnościowe po zastosowaniu wyciągu czaszkowego bezpośredniego. Podkreślają, że u pacjentów wymagających leczenia operacyjnego ze stabilizacją wewnętrzną niezbędne jest przygotowanie pacjenta ćwiczeniami oddechowymi i napięciami izometrycznymi wzmacniającymi mięśnie brzucha i grzbietu. W drugiej części pracy dotyczącej kinezyterapii pacjentów po urazach kręgosłupa z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego autorzy wskazują na odmienność ćwiczeń w zależności od poziomu uszkodzenia kręgosłupa i występujących objawów neurologicznych oraz okresu w jakim pacjent znajduje się po urazie. Okresy te możemy podzielić następująco: (1) od urazu do rozpoczęcia pionizacji, (2) od pionizacji do zakończenia hospitalizacji, (3) okres ambulatoryjny (powrotu do rodziny i społeczeństwa). Na każdym etapie postępowania bardzo ważna jest współpraca zespołu rehabilitacyjnego oraz wykorzystywanie zaopatrzenia ortopedycznego w różnego stopnia dysfunkcjach kończyn.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, urazy kręgosłupa, ośrodkowy układ nerwowy

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim