Wprowadzenie. Dystrofia mięśniowa Duchenne’a (DMD), zaburzenie sprzężone z chromosomem X, powodujące niewydolność oddechową, spowodowaną postępującym osłabieniem mięśni oddechowych, zwłaszcza przepony. W czasie pandemii telerehabilitacja odegrała istotną rolę wśród pacjentów, zwłaszcza niepełnosprawnych dzieci. Cel: Zbadanie wpływu treningu mięśni oddechowych za pomocą telefizjoterapii na czynności płuc u dzieci z DMD. Metodologia. Projekt nieeksperymentalny, badanie przypadku – przed i po zastosowaniu treningów. Próba okolicznościowa, wielkość próby wynosiła 5. Do badania włączono chłopców i dziewczęta w wieku od 9 do 16 lat. Procedura. W badaniu wzięło udział 5 osób wybranych na podstawie kryteriów włączenia i wyłączenia. Uczestnicy wykonywali trening przez jedną minutę przy minimalnym oporze przy użyciu urządzenia Ultrabreathe, otrzymując instrukcje w ramach telefizjoterapii, realizowanej w następujący sposób: trzy serie na sesję, z czasem na odpoczynek 20–30 sekund, przez sześć tygodni. Miary wyników. Badanie funkcji płuc. Wyniki. Wyniki tego badania po zastosowanym treningu pokazują zwiększoną średnią wartość objętości oddechowej, natężonej pojemności życiowej, czasu wdechu/czasu oddychania i objętości oddechowej/czasu wdechu w porównaniu z wynikami wstępnymi, podczas gdy inne parametry, takie jak czas trwania wdechu, całkowita objętość płuc, pojemność wdechowa, natężona objętość wydechowa pierwszosekundowa nie zwiększyły się. Wniosek. W badaniu tym stwierdzono, że u dzieci z dystrofią mięśniową Duchenne’a objętość oddechowa, natężona pojemność życiowa, objętość oddechowa/czas wdechu oraz czas wdechu/czas oddychania poprawiły się, podczas gdy wszystkie inne parametry, takie jak czas trwania wdechu, całkowita objętość płuc, pojemność wdechowa i natężona objętość wydechowa pierwszosekundowa utrzymują się na tym samym poziomie po 6 tygodniach treningu mięśni oddechowych na urządzeniu Ultrabreathe.

Słowa kluczowe:
dystrofia mięśniowa Duchenne’a, telefizjoterapia, test czynnościowy płuc, urządzenie Ultrabreathe