Powikłania pooperacyjne u chorych po zabiegach torakochirurgicznych

Maciej Mraz, Agnieszka Stasiak, Małgorzata Mraz

Maciej Mraz, Agnieszka Stasiak, Małgorzata Mraz – Postoperative complications in patients after thoracic surgery. Fizjoterapia Polska 2001; 1(4); 366-368

Streszczenie
Zabieg operacyjny w obrębie klatki piersiowej jest poważną interwencją, która, w połączeniu ze znieczuleniem, zaburza czynności fizjologiczne ustroju pacjenta. Okres pooperacyjny jest czasem, w którym mogą rozwijać się powikłania. Przyjmuje się, że powikłaniem pooperacyjnym jest każdy niepożądany zespół zaburzeń, które pojawiły się w ciągu 30 dni po operacji. Dotyczyć mogą one układu krążeniowego (zakrzepica żył kończyn dolnych, zatory), układu oddechowego (niedodma, niewydolność oddechowa, zapalenie płuc, zator i zawał płuc, obrzęk płuc), układu pokarmowego (zaburzenia perystaltyki jelit) oraz zaburzenia wiążące się ze spadkiem odporności. Wielu powikłaniom można zapobiec prowadząc intensywną fizjoterapię. Obserwacji i usprawnianiu poddano 41 pacjentów operowanych przez wykonanie torakotomii. Większość pacjentów z badanej grupy poddanych zostało procesowi usprawniania, jednak czas przygotowania pacjenta do zabiegu był najczęściej krótki i wahał się w granicach 1-3 dni. W śród 41 zbadanych chorych powikłania stwierdzono u 16 – dominowały powikłania płucne. Najczęstszym powikłaniem płucnym była nierozprężajaca się odma i niedodma.

Słowa kluczowe:
zabiegi torakochirurgiczne, powikłania pooperacyjne, fizjoterapia pooperacyjna

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wykorzystanie czynnościowej dynamometrii i badań densytometrycznych dla oceny zmian narządu ruchu

Anna Skrzek, Małgorzata Mraz, Marek Woźniewski

Anna Skrzek, Małgorzata Mraz, Marek Woźniewski – Use of isokinetic tests and bmd in musculoskeletal system evaluation. Fizjoterapia Polska 2008; 8(2); 128-138

Streszczenie
Wstęp. Wszystkie elementy narządu ruchu tworzą ściśle związaną ze sobą całość biologiczną i mechaniczną, wzajemnie na siebie oddziałując. Zarówno ich rozwój, funkcjonowanie jak również inwolucja są od siebie uzależnione. Badania dotyczące problemów związanych z inwolucją narządu ruchu pomagają wyjaśnić i zrozumieć zjawiska, które najbardziej determinują ten proces. Celem pracy było wykazanie przydatności badań densytometrycznych i izokinetycznych dla oceny zmian w obrębie narządu ruchu, pod wpływem zastosowanego treningu zdrowotnego u kobiet powyżej 60 roku życia. Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 46 kobiet powyżej 60 roku życia, poddawane 4-miesięcznemu treningowi zdrowotnemu. Gęstość mineralną kości badano w obrębie bliższej nasady kości udowej metodą DEX-a. Badania densytometryczne wykonano w Katedrze Endokrynologii i Diabetologii i Leczenia Izotopami Akademii Medycznej we Wrocławiu. Badania siłowe wykonane były na stanowisku do badań izokinetycznych Biodex System 3 Multi Joint (Biodex Medical System, New York, USA), w pracowni badawczej Wydziału Fizjoterapii Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Izokinetyczne, koncentryczne testy dla mięśni zginaczy i prostowników tułowia oraz dla prostowników i zginaczy stawu kolanowego wykonano w pozycji siedzącej. Wyniki i wnioski. Wyniki badań potwierdzają korzystny wpływ zastosowanej formy aktywności fizycznej na poprawę stanu badanych elementów narządu ruchu. Nastąpiła istotna statystycznie poprawa większości badanych parametrów prędkościowo-siłowych mięśni tułowia i kończyn dolnych jak również zauważalna była tendencja do zwolnienia tempa związanego z wiekiem procesu zmniejszania gęstości mineralnej kości.
Słowa kluczowe
proces starzenia, densytometria, badania izokinetyczne