Tag: Marta Kopa

Model pracy psychologa w Oddziale Rehabilitacji w Zgorzelcu

Teresa Karadimitris, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Marta Kopa, Zbigniew Śliwiński

Teresa Karadimitris, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Marta Kopa, Zbigniew Śliwiński – Model of professional activity of psychologist in the Rehabilitation Department in Zgorzelec. Fizjoterapia Polska 2008; 8(2); 206-216

Streszczenie
Praca psychologa klinicznego w oddziale rehabilitacji wymaga zarówno ogólnej wiedzy psychologicznej, jak i znajomości zagadnień związanych ze specyfiką oddziału. Istnieje wiele modeli pracy psychologa w rehabilitacji. Najbliższy praktyce stosowanej w Oddziale Rehabilitacji w Zgorzelcu jest model rozwojowy, który traktuje niepełnosprawność jako dyspozycję do doświadczania różnorodnych problemów życiowych, a rehabilitację jako proces interakcji między osobą niepełnosprawną i specjalistą w zakresie rehabilitacji i fizjoterapii. W modelu tym pacjent jest partnerem w procesie rehabilitacji. Zadania stawiane przez psychologiem w oddziale rehabilitacji wymagają innych działań w stosunku do dzieci, a innych w stosunku do dorosłych pacjentów. Praca z dziećmi (i ich opiekunami) obejmuje: diagnozę, terapię, stymulację rozwoju, psychoedukację oraz wsparcie dla rodziców. Psycholog nawiązuje też współpracę z placówkami oświatowymi: szkołami, przedszkolami, do których uczęszczają pacjenci Oddziału oraz z Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną, której działania wspomagają rozwój dzieci. W stosunku do dorosłych pacjentów z uszkodzeniem w obrębie CUN psycholog rozpoczyna pracę od diagnozy neuropsychologicznej, po czym rozpoznaje ćwiczenia usprawniające działanie zaburzonych funkcji. Z pacjentami z dolegliwościami bólowymi w obrębie narządu ruchu podstawową formą działalności jest psychoedukacja obejmująca swym zakresem koncepcje choroby, związek stresu z funkcjonowaniem organizmu, rozpoznawanie potrzeb i umiejętności w ich zaspokojaniu, praca z uczuciami oraz naukę relaksacji.
Słowa kluczowe
model zawodowy, diagnoza psychologiczna, psychoterapia, psychoedukacja

Ocena przydatności aplikacji Kinesiology Tapingu u chorych po udarze mózgu usprawnianych metodą PNF. Doniesienie wstępne

Zbigniew Śliwiński, Marta Kopa, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Henryk Racheniuk, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak

Zbigniew Śliwiński, Marta Kopa, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Henryk Racheniuk, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak – Usefulness of Kinesiology Taping in post-stroke patients rehabilitated with the PNF method. Preliminary report. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 325-334

Streszczenie
Wstęp. W fizjoterapii wykorzystuje się wiele metod kinezyterapeutycznych, których podstawą jest znajomość przebiegu procesów neurofizjologicznych związanych z rozwojem i ruchem. Jedną z takich koncepcji jest metoda PNF. W usprawnianiu kończyny górnej u pacjentów po udarze mózgu lepsze efekty uzyskać można łącząc różne metody, np. PNF z Kinesiology Taping. Materiał i metody. Badaniu poddano 15 osób po udarze mózgu, w tym 10 mężczyzn i 5 kobiet w wieku od 39 do 72 lat. Każdego pacjenta poddano jednorazowemu badaniu. Wykonano dwukrotnie test napięcia mięśniowego wg skali Ashworth oraz trzykrotnie test funkcjonalny dla kończyny górnej porażonej (przed terapią, po terapii metodą PNF oraz po aplikacji funkcjonalnej Kinesiology Taping). Test funkcjonalny dla kończyny górnej porażonej polegał na uniesieniu przez pacjenta przedmiotu. Mierzona była odległość unoszonego przedmiotu od powierzchni stołu w centymetrach. Terapia metodą PNF, u każdego pacjenta trwała od 45 min do 1 godz. Aplikacje funkcjonalne Kinesiology Taping obejmowały prostowniki stawu promieniowo-nadgarstkowego. Wyniki. Test napięcia mięśniowego wg skali Ashworth nie uległ zmianie. Średnie wyniki testu funkcjonalnego w centymetrach wyniosły średnio; przed terapią 3,8, po terapii metodą PNF 6,6 i dodatkowo po aplikacji Kinesiology Taping 7,8. U dwóch osób nie zarejestrowano zmian w teście funkcjonalnym. U 13 pacjentów po terapii PNF zaobserwowano poprawę funkcji kończyny górnej. Znaczną różnicę funkcji zauważono po zastosowaniu aplikacji KT. U 10 pacjentów dodatkowa aplikacje znacząco ułatwiły pracę metodą PNF. Wnioski. Terapia metodą PNF połączona z Kinesiology Taping pozytywnie wpływa na poprawę funkcji w kończynie górnej objętej porażeniem. Aplikacje funkcjonalne Kinesiology Tapingu są użyteczne, ułatwiają pracę metodą PNF, mogą i powinny być z nią łączone. Pomimo jednorazowej terapii metodą PNF uzyskano poprawę funkcji kończyny górnej i zdecydowaną dodatkową poprawę po aplikacji funkcjonalnej Kinesiology Tapingu. Wartość napięcia mięśniowego wg skali Ashworth nie uległa istotnej zmianie po przeprowadzonej terapii, jednak nie zdeterminowało to pozytywnych wyników testów funkcjonalnych. Nie zauważa się zależności terapii kompilowanej PNF i Kinesiology Tapingu z czasem od dokonania się udaru mózgowego.
Słowa kluczowe
Aplikacje Kinesiology Taping, metoda PNF, udar mózgu

Testy screeningowe wg. Vojty u dzieci z uszkodzeniem OUN a aplikacje funkcjonalne Kinesiology Tapingu

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak

Zbigniew Śliwiński, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak – Vojta Screening Tests in children with CNS damage and functional applications of Kinesiology Taping. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 317-324

Streszczenie
Wstęp. Objawy zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego, niezależnie od tego, czy dotyczą spastyczność, atetozy, ataksji lub innych form, nie są widoczne zaraz po urodzeniu. Rozwijają się na ogół w ciągu pierwszych 4 miesięcy życia. Uzewnętrznienie ich jest możliwe podczas wykonywania testów prowokacyjnych, a jedną z możliwości daje diagnostyka kinesiologiczna wg. V. Vojty. Cel – określenie wpływu funkcjonalnych aplikacji Kinesiology Tapingu u dzieci z zaburzeniami ośrodkowej koordynacji nerwowej. Materiał i metody. Badaniom poddano 28 pacjentów będących pacjentami Stacjonarnego Ośrodka Rehabilitacji Wielospecjalistycznego SP ZOZ w Zgorzelcu. Szczegółowy rozkład w badanej grupie był następujący: 10 dzieci płci męskiej i 18 dzieci płci żeńskiej. Rozpiętość wieku zawierała się w przedziale od 6 miesięcy do 12 miesięcy, średnia wieku badanej grupy 8 miesięcy.Wyniki. Uzyskano zmiany w reaktywności posturalnej u dzieci podczas testów kinesiologicznych wg. Vojty. Zmiany procentowe określające ilość występowania reakcji nieprawidłowych przez zastosowaniem Kinesiology Tapingu i zaraz po terapii, wykazują istotność statystyczną w przypadku badania trzech reakcji na siedem objętych badaniem. Uzyskano średnio 3,21 nieprawidłowej reakcji na 7 badanych. Po zastosowaniu odpowiednich technik plastrowania nastąpiła poprawa wyrażająca się zmniejszeniem średnio o 1 reakcję nieprawidłową w badanej grupie i wyniosła 2,14 reakcji nieprawidłowych z 7 badanych. Wnioski. Dzieci bardzo dobrze tolerują terapie z użyciem aplikacji Kinesiology Tapingu, którego zastosowanie umożliwia zmianę przestrzennego ustawienia części ciała oraz poprawę reaktywności przestrzennej, co zaobserwowaliśmy w przeprowadzonych testach wg. Vojty. Stosowane aplikacje wpływały na korekcję osi ciała u dzieci z asymetrią, co znalazło odzwierciedlenie w próbie trakcji. Aplikacje w obrębie ręki wpływały na zmianę napięcia, co uwidoczniło się w testach zawieszenia wg. Collis.
Słowa kluczowe
testy screeningowe wg. Vojty, Kinesiology Taping

Ocena stereotypu chodu po zastosowaniu Kinesiology Tapingu u pacjentów po udarze mózgu

Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Anna Lipińska, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński

Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Wojciech Kufel, Marta Kopa, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Anna Lipińska, Jan Szczegielniak, Zbigniew Śliwiński – Assessment of gait patiem following Kinesiology Taping application in patients after cerebral stroke. Fizjoterapia Polska 2009; 9(2); 133-142

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają ocenę stereotypu chodu u chorych po udarze mózgu, poddanych kompleksowej fizjoterapii z wykorzystaniem aplikacji Kinesiology Tapingu. Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 20 chorych 113 mężczyzn i 7 kobiet, u których wykonano aplikacje Kinesiology Tapingu. W grupie kontrolnej, która liczyła 5 kobiet i 15 mężczyzn nie zastosowano aplikacji. U wszystkich pacjentów przeprowadzono badanie internistyczne, neurologiczne i funkcjonalne, które stanowiło podstawę do przygotowania programu usprawniania leczniczego. Wyniki. Analiza wyników wskazuje, że zastosowanie aplikacji funkcjonalnych dla mięśnia Tibialis Anterior, aplikacji więzadłowej ścięgna Achillesa i mięśniowej – mięśnia Soleus mają istotny wpływ na poprawę funkcji stawu skokowego. U chorych u których zakładany był KT poprawił się stereotyp chodu, który uwidocznił się wyrównaniem długości kroku, wydłużeniem fazy podporowej przejmującej ciężar ciała. W analizie i nauce chodu Midstance pełne obciążenie jest istotnym elementem wprowadzającym do fazy przetaczania. Ocena stereotypu chodu po zastosowaniu Kinesiology Tapingu u pacjentów po udarze mózgu, jest pracą nowatorską. Wnioski. Aplikacje mięśniowe i więzadłowe Kinesiology Tapingu zmniejszają napięcie spastyczne porażonych, w wyniku udaru mózgowego, mięśni kończyny dolnej. Opisywane przez autorów metody, korzystne działanie elastycznej taśmy, aplikowanej zgodnie z zasadami kinesiologii, zwiększa zakresy ruchomości stawu skokowego. Aplikacje Kinesiology Tapingu zmniejszają obrzęki zastoinowe kończyn porażonych w wyniku udaru mózgowego, a także poprawiają stereotyp chodu. W wyniku zastosowanego sposobu postępowania usprawniającego poprawiła się szybkość chodu u pacjentów po udarze mózgu.
Słowa kluczowe
Kinesiology Taping, aplikacje mięśniowe, aplikacje więzadłowe, aplikacje korekcyjne, udar mózgu