Tag: Marta Makara-Studzińska

Wypalenie zawodowe i zadowolenie z życia kobiet pracujących w zawodzie fizjoterapeuty

Marta Makara-Studzińska, Karolina Kryś-Noszczyk, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Marta Makara-Studzińska, Karolina Kryś-Noszczyk, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – Occupational burnout and satisfaction with life in female physiotherapists. Fizjoterapia Polska 2012; 12(4); 327-339

Streszczenie
Termin wypalenia zawodowego określa psychiczne i emocjonalne wyczerpanie, szczególnie w efekcie długoterminowego działania stresu. Badania wskazują, że wypalenie zawodowe jest ściśle związane z zawodem lekarza, fizjoterapeuty, pielęgniarki, psychologa, pracownika socjalnego. Wśród kobiet zjawisko wypalenia manifestuje się wyczerpaniem emocjonalnym. Celem pracy było zbadanie poziomu zadowolenia z życia, satysfakcji zawodowej kobiet pracujących w zawodzie fizjoterapeuty ze szczególnym uwzględnieniem występowania zjawiska wypalenia zawodowego. W badaniach wyszczególniono grupę badaną 30 fizjoterapeutek oraz 30 osobową grupę kontrolną, do której zaliczono 30 farmaceutek. Zastosowano kwestionariusz zadowolenia z życia oraz skalę wypalenia sił. Analizę statystyczną oparto na średnich arytmetycznych, odchyleniach standardowych i istotności różnic pomiędzy średnimi dla poszczególnych grup zawodowych. Istotności różnic oznaczono testem t-Studenta. Dane wskazują, że globalny wynik zadowolenia z życia w grupie fizjoterapeutek i w grupie kontrolnej istotnie różnicuje obie badane grupy. Zaobserwowano istnienie silnego chronicznego zmęczenia wśród fizjoterapeutek, co wymaga podjęcia natychmiastowych działań profilaktycznych.
Słowa kluczowe
wypalenie, satysfakcja, stres, utrata energii
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wypalenie zawodowe i zadowolenie z życia kobiet pracujących w zawodzie fizjoterapeuty

Marta Makara-Studzińska, Karolina Kryś-Noszczyk, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński

Marta Makara-Studzińska, Karolina Kryś-Noszczyk, Małgorzata Starczyńska, Wojciech Kiebzak, Zbigniew Śliwiński – Occupational burnout and satisfaction with life in female
physiotherapists. Fizjoterapia Polska 2012; 12(4); 327-339

Streszczenie
Cele. Zbadanie wpływu terapii wodnej na funkcje oddechowe i jej wpływ na zdolności funkcjonalne chłopców z dystrofią mięśniową Duchenne’a (DMD). Materiał i metody. Do badania włączono dwudziestu czterech chłopców z DMD; ich wiek wahał się od siedmiu do jedenastu lat. Zostali losowo przydzieleni do dwóch równych grup; grupa poddawana terapii na ziemi otrzymała opracowany program fizjoterapii na ziemi, podczas gdy grupa poddawana terapii wodnej otrzymała ten sam program fizjoterapii do wykonania w wodzie na basenie, gdzie prowadzono zajęcia hydroterapii. Wszystkich chłopców poddawano fizjoterapii dwa razy w tygodniu przez trzy kolejne miesiące. Do pomiaru czynności oddechowych, w tym natężonej pojemności życiowej (FVC), natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (FEV1) i wskaźnika FEV1/FVC% zastosowano spirometr. Testy funkcjonalne w czasie (TFT), w tym test chodu/biegu na 10 m, test wspinaczki lub zejścia po 4 standardowych schodach oraz test wstania z pozycji leżącej, po którym nastąpił test 6-minutowego chodu (6MWT) zastosowano do oceny wydolności funkcjonalnej obu grup, przed i po leczeniu. Wyniki. Wyniki uzyskane po leczeniu nie wykazały statystycznie istotnych różnic dla wszystkich zmiennych (P> 0,05) z wyjątkiem wskaźnika FEV1/FVC%, który wykazał statystycznie istotną różnicę (P = 0,0001) w obu grupach. Wniosek. Terapia wodna nie ma statystycznie istotnego wpływu na funkcje oddechowe i możliwości funkcjonalne chłopców z dystrofią mięśniową Duchenne’a.
Słowa kluczowe
Dystrofia mięśniowa Duchenne’a, Funkcje oddechowe, Terapia wodna
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności fizjoterapii u chorych z koksartozą leczonych sanatoryjnie

Zbigniew Śliwiński, Marlena Maskiera, Marta Makara-Studzińska, Grzegorz Śliwiński, Małgorzata Starczyńska

Z. Śliwiński, M. Maskiera, M. Makara-Studzińska, G. Śliwiński, M. Starczyńska: Assessment of the Effectiveness of the Physiotherapy in Patients with the Coxarthrosis, Treated in Spa Facilities. FP 2015; 15(4); 7-15

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena skuteczności fizjoterapii u chorych z koksartrozą leczonych sanatoryjnie. Materiał i metodyka. W badaniu wzięło  udział 49 pacjentów (29 kobiet i 20 mężczyzn) leczonych w Sanatorium „Słowacki” w Busku-Zdroju na turnusie 21-dniowym. Byli to pacjenci ze zmianami zwyrodnieniowymi stawu biodrowego nie leczeni operacyjnie. Pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy. W grupie badanej  (24 osoby), zastosowano zabiegi fizykalne i hydroterapię. W grupie kontrolnej (25 osób), dodatkowo zastosowano kinezyterapię U każdego z pacjentów wykonano: badanie ankietowe, pomiar zakresu ruchomości w stawach biodrowych, ocenę siły mięśniowej skalą Lovetta, ocenę stopnia nasilenia bólu w skali VAS,  testy funkcjonalne ( Linder 2, test uciskowy brzucha, test Patricka Fabre, SLR,  test Tinetti, test „Up and Go”, ocenę chodu wg. Perry). Wyniki.   Po zakończeniu 21- dniowego leczenia rehabilitacyjnego u większości pacjentów, nastąpiło znaczne zmniejszenie subiektywnego odczucia dolegliwości bólowych, znaczna poprawa funkcji ruchowych biodra oraz zmniejszenie ryzyka upadku. Przeprowadzonych badania wskazują, na uzyskanie lepszych wyników usprawniania fizjoterapeutycznego w grupie kontrolnej, gdzie dodatkowo zastosowano kinezyterapię. Wnioski. 1. Fizjoterapia ma wpływ na zwiększenie zakresu ruchu w stawie biodrowym we wszystkich płaszczyznach, szczególnie w zakresie ruchu zgięcia i odwodzenia. 2. Postępowanie usprawniające wpływa na poprawę stereotypu chodu u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego. 3. Leczenie sanatoryjne u osób ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych zmniejsza ryzyko upadków.

Słowa kluczowe:
usprawnianie, fizjoterapia, koksartroza, leczenie sanatoryjne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim