Tag: physiotherapists

Ocena znajomości stanu zdrowia osób po urazach rdzenia kręgowego wśród fizjoterapeutów wielkopolskich publicznych zakładów opieki zdrowotnej

Tomasz Tasiemski

T. Tasiemski – Assessment of knowledge of the health status of patients with spinal cord injuries among physiotherapists from public health institutions in Wielkopolska region. FP 2012; 12(4); 305-312

Streszczenie

Wstęp. Skutkiem urazu rdzenia kręgowego (URK) jest zaburzenie funkcjonowania wielu układów organizmu człowieka oraz liczne powikłania pourazowe. Wiedza na temat stanu zdrowia po URK powinna być przekazywana pacjentom już podczas ich pobytu w szpitalu lub ośrodku rehabilitacyjnym. Głównym celem pracy była ocena poziomu wiedzy fizjoterapeutów na temat stanu zdrowia osób po URK.
Materiał i metody. W badaniach wzięło udział 55 fizjoterapeutów (35 kobiet i 20 mężczyzn) zatrudnionych w 12 wielkopolskich publicznych zakładach opieki zdrowotnej. Staż pracy w zawodzie fizjoterapeuty wyniósł średnio 9 lat. W badaniach wykorzystano „Test wiedzy na temat stanu zdrowia osób po URK” oraz kwestionariusz osobowy.
Wyniki. Ogólny poziom wiedzy badanych fizjoterapeutów na temat stanu zdrowia osób po URK został oceniony jako dostateczny, najwyższy w zakresie odżywiania/diety i zakrzepicy, a najniższy w odniesieniu do informacji dotyczących uzyskiwania pomocy po URK. Rodzaj ukończonej uczelni nie różnicował istotnie wiedzy badanych fizjoterapeutów na temat znajomości stanu zdrowia osób po URK. Stwierdzono istotną ujemną korelację pomiędzy poziomem wiedzy fizjoterapeutów a latami pracy w zawodzie.
Wnioski. Absolwenci fizjoterapii, zwłaszcza osoby z długim stażem zawodowym, powinny pamiętać o tzw. kształceniu ustawicznym i regularnie uzupełniać swoją fachową wiedzę, w tym przypadku o najnowsze informacje na temat zdrowia i codziennego funkcjonowania osób po URK.

Słowo kluczowe

wiedza o stanie zdrowia po URK, fizjoterapeuci, publiczne zakłady opieki zdrowotnej

Profesor Andrzej Zembaty

Sławomir Jandziś, Marek Woszczak, Marek Kiljański, Renata Szczepaniak

S. Jandziś, M. Woszczak, M. Kiljański, R. Szczepaniak – Profesor Andrzej Zembaty. FP 2013; 13(4); 57-59

Streszczenie
Rocznica 50-lecia zorganizowanej działalności fizjoterapeutów w Polsce to okazja do przedstawienia sylwetki jednego z wybitnych przedstawicieli naszego zawodu prof. dra hab. Andrzeja Zembatego. Urodził się on 21 kwietnia 1935 roku w Jaśle w rodzinie inteligenckiej. Matka był nauczycielką, ojciec ukończył wydział prawa UJ i pracował jako sędzia w Jaśle a następnie Sanoku. Andrzej Zembaty po zdaniu matury w liceum sanockim rozpoczął studia w warszawskiej AWF, które ukończył w 1958 roku. W 1960 roku rozpoczął pracę fizjoterapeuty w Stołecznym Centrum Rehabilitacji Schorzeń Narządu Ruchu w Konstancinie oraz w 1964 roku jako nauczyciel zawodu w Medycznym Studium Zawodowym w Konstancinie. W 1972 roku, na wniosek prof. Mariana Weissa, dyrektora STOCER i kuratora Zakładu Rehabilitacji w warszawskim AWF-e został zatrudniony na stanowisku starszego asystenta w tymże zakładzie. Powrócił więc na uczelnię, z którą związał większość swojego życia zawodowego. Pełnił w niej następujące funkcję: 1979 – kierownik Zakładu Rehabilitacji Ruchowej, 1982 – pełnomocnik Rektora ds. Powołania Wydziału Rehabilitacji, 1983 – z-ca dyr. Instytutu Nauk Biologicznych, 1984 – 1987- prodziekan ds. studenckich i organizacyjnych w nowo powołanym Wydziale, 1987 – 1990- prodziekan ds. dydaktyki. Ostatnim miejscem działalności zawodowo-dydaktycznej przed przejściem na emeryturę w 1999 roku była AWF w Katowicach, gdzie Profesor kierował Zakładem Kinezyterapii

Słowa kluczowe:
rehabilitacja lecznicza, fizjoterapeuci, historia rehabilitacji

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Analiza potencjalnych czynników ryzyka syndromu wypalenia zawodowego u fizjoterapeutów

Ewa Puszczałowska-Lizis, Monika Niebieszczańska, Sławomir Jandziś, Marek Kiljański

E. Puszczałowska-Lizis, M. Niebieszczańska, S. Jandziś, M. Kiljański – The Analysis of Potential Risks Factors for Professional Burnout Syndrome in Physiotherapists. FP 2015; 15(2); 68-80

Streszczenie
Cel pracy. Wypalenie zawodowe, określane jako psychiczne i emocjonalne wyczerpanie, charakteryzuje się utratą energii, zaangażowania w pracę, brakiem planów do realizacji na przyszłość. Celem pracy była analiza potencjalnych czynników warunkujących wypalenie zawodowe fizjoterapeutów.
Materiał i metody. Badaniami objęto 102 fizjoterapeutów zatrudnionych w placówkach leczniczych na terenie województwa podkarpackiego. Narzędzie badawcze stanowił Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego Christiny Maslach według polskiej adaptacji Pasikowskiego. Obliczono podstawowe miary statystyki opisowej. Do oceny różnic w przeciętnym poziomie cechy liczbowej w więcej niż dwóch populacjach zastosowano analizę wariancji ANOVA Kruskala-Wallisa. W przypadku stwierdzenia statystycznie istotnych różnic wykonano test post-hoc porównań wielokrotnych. Do oceny różnic w przeciętnym poziomie cechy liczbowej w dwóch populacjach zastosowano test U Manna-Whitney’a.
Wyniki. Stwierdzono istotnie wyższe wartości ogólnego wskaźnika wypalenia zawodowego u fizjoterapeutów w wieku 35-40 lat (p=0,0078), aktywnych zawodowo ponad 10 lat (p=0,0026) i nie podejmujących aktywności fizycznej pozazawodowej (p=0,0004). Wartości wskaźnika określającego poziom satysfakcji zawodowej były istotnie niższe u fizjoterapeutów nie uczestniczących w kształceniu podyplomowym (p=0,0388).
Wnioski. Istnieje potrzeba podejmowania działań ukierunkowanych na wsparcie emocjonalne pracowników i pomoc w rozwiązywaniu problemów. Należy zachęcać fizjoterapeutów do systematycznego podnoszenia kwalifikacji oraz propagować zasadę dbałości o własną kondycję psychofizyczną poprzez podejmowanie aktywności fizycznej pozazawodowej.

Słowa kluczowe:
wyczerpanie emocjonalne, depersonalizacja, satysfakcja zawodowa,  fizjoterapeuci

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie sprawności fizycznej fizjoterapeutów z 20-letnim stażem pracy ze sprawnością fizyczną studentów fizjoterapii

Anna Stecz, Marek Kiljański

A. Stecz, M. Kiljański – Comparison of phisical fitness phisiotherapists 20 years of service with phisical fitness phisiotherapist’s students. FP 2016; 16(4); 6-12

Streszczenie

Cel pracy: Celem pracy było porównanie sprawności fizycznej fizjoterapeutów z 20-letnim stażem pracy ze sprawnością fizyczną studentów fizjoterapii. Poddano także analizie wydolność badanych.
Materiał i metodyka: Badania zostały przeprowadzone w terminie od kwietnia 2015 do marca 2016 na grupie 48 zdrowych osób. Badanych podzielono na 2 grupy: 24 studentów fizjoterapii, wśród których było 13 kobiet i 11 mężczyzn i 24 fizjoterapeutów (14 kobiet i 10 mężczyzn). Do analizy materiału badawczego posłużył kwestionariusz ankiety, który zawierał 15 pytań odnośnie aktywności fizycznej i nawyków badanych, a także wybrane próby z Indeksu sprawności fizycznej Zuchory (gibkość, skoczność, szybkość, siła mm. brzucha).
Wyniki: W badanych próbach sprawnościowych nie odnotowano istotnej statystycznie zależności pomiędzy wiekiem badanych a poziomem wykonania poszczególnych prób sprawnościowych. Jednak średnie wyniki badanych uzyskane w każdej z prób podają, iż fizjoterapeuci uzyskali wyższe wyniki w próbie gibkości i siły mm. brzucha natomiast studenci w szybkości i skoczności. Istotna statystycznie okazała się zależność pomiędzy częstością podejmowanej aktywności fizycznej a poziomem wydolności.
Wnioski: Studenci wyższe wyniki uzyskali w próbie szybkości i skoczności, natomiast fizjoterapeuci w próbie siły mm. brzucha i gibkości. Nie ma istotnej statystycznie zależności pomiędzy wiekiem badanych a poziomem sprawności fizycznej. Częstość podejmowania aktywności fizycznej wpływa na poziom wydolności w badanych grupach.

Słowa kluczowe:

ruch, sprawność fizyczna, aktywność fizyczna, wydolność, fizjoterapeuci

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2