Streszczenie

Wstęp. Niskie temperatury są stosowane w terapii między innymi ze względu na ich działanie przeciwbólowe oraz przeciwzapalne. Celem pracy była ocena zmian pobudliwości czuciowego nerwu skórnego przyśrodkowego przedramienia (n. s. p. p.; n. cu-taneus antebrachii medialis) pod wpływem miejscowych zabiegów krioterapeutycznych. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono u 108 zdrowych ochotników w wieku od 20 do 25 lat, podzielonych losowo do trzech grup porównawczych A, B i C. Bezpośrednio przed zabiegiem u każdej z osób zbadano temperaturę skóry w obszarze unerwienia n. s. p. p. i przeprowadzono pomiar chronaksji badanego nerwu. Następnie w grupie AiB w okolicy ramienia i przedramienia (w obszarze unerwienia n. s. p. p.) wykonano zabiegi ochładzania okładami żelowymi schłodzonymi do temperatury -10°C. Chłodzenie w grupie A trwało 20 minut, w grupie B 4 minuty. W grupie C w obszarze unerwienia n. s. p. p. wykonano 2-minutowy zabieg ochładzania parami ciekłego azotu o temperaturze -160C. Chronksymetria i pomiary temperatury skóry były wykonane ponownie bezpośrednio po oraz 20 minut po zaprzestaniu chłodzenia. Wyniki. W grupie A znamienne statystycznie wydłużenie chronaksji, w stosunku do stanu sprzed zabiegu, stwierdzono bezpośrednio po zabiegu oraz 20 minut po zabiegu. W grupie B istotne statystycznie wydłużenie chronaksji stwierdzono bezpośrednio po zabiegu w stosunku do stanu sprzed zabiegu. Natomiast w grupie C istotne statystycznie wydłużenie chronaksji wystąpiło 20 minut po zabiegu, w stosunku do stanu sprzed zabiegu. Wnioski. Wszystkie metody chłodzenia zastosowane w grupach porównawczych spowodowały obniżenie pobudliwości n. s. p. p. Najdłużej efekt zmniejszenia pobudliwości n. s. p. p. utrzymywał się w grupie A i C.

Słowa kluczowe

nerw czuciowy, pobudliwość, krioterapia