Tag: Rafał Stabrawa

Terapia apraksji kończyn u pacjentki z zespołem Melas

Maria Pąchalska, Bogusław Frańczuk, Tadeusz Gałkowski, Bożena Grochmal-Bach, Henryk Knapik, Ewa Gostyk, Bruce MacQueen, Adam Pąchalski, Piotr Pąchalski, Rafał Stabrawa, Irena Jeleńska-Szyguła

Maria Pąchalska, Bogusław Frańczuk, Tadeusz Gałkowski, Bożena Grochmal-Bach, Henryk Knapik, Ewa Gostyk, Bruce MacQueen, Adam Pąchalski, Piotr Pąchalski, Rafał Stabrawa, Irena Jeleńska-Szyguła – Therapy for limb apraxia in a patient with the Melas syndrome. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 26-38

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają przebieg terapii apraksji u pacjentki z cytopatią mitochondrialną o typie zespołu MELAS, powodującą różnorodne zmiany organiczne w mózgu. Praca ta ma charakter nowatorski, bowiem w klinicznej literaturze przedmiotu brak jest doniesień w tym zakresie. Przedstawiono patomechanizm apraksji i zespołu MELAS oraz autorski program przeciwdziałający apraksji kończyny nazywany :Semantycznie Sterowane Wzorce Ruchu” (SSWR). Program ten obejmuje zestaw wzorców ruchów w zakresie małej i dużej motoryki. Instrukcje do ćwiczeń zawierają – ze względu na zaburzone funkcje poznawcze pacjentki – opisowe, humorystyczne nazywanie poszczególnych wzorców, w celu wspomagania procesu zapamiętywania. Całościowy program terapii zawiera stosowne leczenie farmakologiczne oraz kompleksową neurorehabilitację, ukierunkowaną na polimodalną reintegrację wyższych funkcji korowych, w tym kontrolowanych ruchów kończyn. Materiał i metoda. Pacjentka K.S. l. 22, z rozpoznaniem zespołu MELAS, jest leczona w Oddziale Rehabilitacji Medycznej Krakowskiego Centrum Rehabilitacji. Na niezwykle złożony obraz kliniczny tej choroby składa się przebieg zarówno rzutowy, jak i wolno postępujący z następowym otępieniem, fluktuującą afazją i agnozją czuciową oraz wolno postępującą apraksją ideomotoryczną. W badaniach zastosowano standardowe testy neuropsychologiczne, w tym Bostoński Test Apraksji oraz Test Czynności Życia Codziennego. Wyniki. Stwierdzono, że program SSWR, pomimo dalszego rozwoju choroby, pozwala na uzyskanie znacznych postępów w zakresie świadomej kontroli ruchów kończyn, o czym świadczy istotna poprawa wyników w kolejnych badaniach za pomocą Bostońskiego Testu Apraksji. Sprzyja także podniesieniu ogólnej zdolności adaptacyjnej oraz zdolności funkcjonowania emocjonalnego i społecznego pacjentki, na co wskazują wyniki m.in. z Testu Czynności Życia Codziennego. Dyskusja. Autorzy przedstawiają podstawy teoretyczne programu SSWR. Odwzorowanie ruchu wymaga wywołania w mózgu wyobrażenia (czyli umysłowego modelu) tego ruchu, a następnie formułowania i wykonania programu ruchu w sensie apraksji. Dyskutowane będzie znaczenie odkrycia dla współczesnej fizjoterapii.

Słowa kluczowe:
zespół MELAS, apraksja kończyn, apraksja ideomotoryczna

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rehabilitacja pacjenta po zabiegu kardiomioplastyki dynamicznej

Grzegorz Mańko, Dominika Batycka, Rafał Stabrawa

Grzegorz Mańko, Dominika Batycka, Rafał Stabrawa – Rehabilitation of a patient following dynamic cardiomyoplasty. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 167-172

Streszczenie
Wstęp. Autorzy przedstawiają ocenę programu rehabilitacji młodego pacjenta po zabiegu kardiomioplastyki dynamicznej, z przewlekłą niewydolnością mięśnia sercowego. Ponieważ jest to jeden z pierwszych przypadków zastosowania tej metody operacyjnej w Polsce, konieczne było opracowanie od podstaw, odpowiednio dobranego do specyfiki zabiegu i potrzeb pacjenta, programu terapii w oparciu o doświadczenia zdobyte w Klinice Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii CMUJ w Krakowie, gdzie prowadzona jest intensywna rehabilitacja pacjentów po zabiegach kardiochirurgicznych. Ćwiczenia prowadzono w dwóch etapach: przed operacją oraz do 12 tygodnia po operacji. Metoda. Ocenę skuteczności programu terapii podano w oparciu o badania podstawowych parametrów funkcji kończyny górnej. Oceniano siłę mięśniową, pomiary fałdów mięśniowych, obwody klatki piersiowej przy wdechu i wydechu oraz siłę szczytowego przepływu oddechowego. Wyniki. Stwierdzono, że w następstwie przygotowania do operacji poprawił się stan ogólny pacjenta, co ułatwiło przeprowadzenie operacji kardiochirurgicznej. Analiza wyników pozwala również stwierdzić, że w następstwie przeprowadzonej rehabilitacji po operacji, poprawił się stan ogólny i funkcjonowanie pacjenta. Wnioski. Autorski program rehabilitacji, zastosowany u opisywanego pacjenta RM, okazał się skuteczny zarówno w zakresie przygotowania kooperacji, jak i poprawy sprawności pooperacyjnej pacjenta. Ukierunkowane na cel połączenie ćwiczeń izometrycznych, siłowych, relaksacyjnych i stretchingu oraz ich systematyczne wykonywanie przez pacjenta w możliwie jak najpełniejszym zakresie ruchu, wpływa korzystnie na jakość mięśni szkieletowych, która przejawiła się zwiększaniem ich masy, siły i elastyczności. Odpowiednio ćwiczony i stymulowany mięsień najszerszy grzbietu okazał się przydatny i spełnił swoją rolę w procesie wspomagania osłabionego serca; dzięki prowadzeniu rehabilitacji przedoperacyjnej mięsień ten nadawał się do wykorzystania go w zabiegu kardiomioplastyki dynamicznej, która w opisywanym tu przypadku stanowiła alternatywę przeszczepu serca. W procesie rehabilitacji uzyskano również istotną poprawę w zakresie samooceny stanu zdrowia pacjenta.

Słowa kluczowe:
rehabilitacja kardiologiczna, kardiochirurgia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim