Tag: Ryszard Zarzeczny

Badanie wpływu lokalnej termoterapii na pobudliwość nerwowo-mięśniową u osób zdrowych

Anna Kamykowska, Cezary Kucio, Piotr Król, Ryszard Zarzeczny, Robert Roczniok

Anna Kamykowska, Cezary Kucio, Piotr Król, Ryszard Zarzeczny, Robert Roczniok – An investigation of the effects of local thermotherapy on neuromuscular excitability in healthy people. Fizjoterapia Polska 2011; 11(3); 241-252

Streszczenie
Celem pracy była ocena zmian pobudliwości nerwowo-mięśniowej pod wpływem lokalnie działających zabiegów chłodzących i rozgrzewających u osób zdrowych. Badanie zmian pobudliwości nerwowo-mięśniowej przeprowadzono u 130 ochotników, którzy zostali losowo podzieleni do czterech grup porównawczych A, B, C i D. W każdej grupie przeprowadzony został pomiar temperatury skóry na przebiegu nerwu pośrodkowego. Następnie za pomocą chronaksymetrii zbadano pobudliwość mięśnia zginacza długiego kciuka, pobudzanego metodą pośrednią – przez nerw. Po czym badani zostali poddani odpowiednim zabiegom. W grupie A przeprowadzano 12-minutowy zabieg chłodzenia za pomocą okładów żelowych o temperaturze -10ºC. W grupie B wykonywano 2-minutowe chłodzenie za pomocą par ciekłego azotu o temperaturze – 160ºC. W grupie C wykonano diatermię mikrofalową (2450 MHz) trwającą 12 minut. W grupie D stosowano 12 – minutową diatermię krótkofalową (27 MHz). Bezpośrednio po zabiegu mierzono ponownie temperaturę skóry i wykonywano chronaksymetrię. Trzeci i ostatni pomiar temperatury skóry i chronaksji był przeprowadzany 20 minut po zakończeniu zabiegu. Zabiegi schładzania żelami o temperaturze -10ºC i parami ciekłego azotu o temperaturze -160ºC oraz diatermia krótkofalowa o mocy 280 W powodują zmniejszenie pobudliwości nerwowo-mięśniowej. Efekt obniżenia pobudliwości utrzymuje się, co najmniej 20 minut po zabiegu. Zabieg rozgrzewania diatermią mikrofalową o mocy 100 W nie powoduje obniżenia pobudliwości nerwowo- mięśniowej.
Słowa kluczowe
krioterapia, diatermia, ciepłolecznictwo

Ocena poziomu wydolności fizycznej osób z uzależnieniem narkotykowym uczestniczących w programie rehabilitacyjnym Stowarzyszenia „Monar”

Ryszard Zarzeczny, Rafał Rzońca, Dorota Zarzeczna, Anna Polak, Piotr Król

Ryszard Zarzeczny, Rafał Rzońca, Dorota Zarzeczna, Anna Polak, Piotr Król – Physical fitness evaluation of drug addicts participating in the „Monar” rehabilitation program. Fizjoterapia Polska 2011; 11(4); 341-349

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy było zbadanie zmian poziomu wydolności fizycznej osób z uzależnieniem narkotykowym uczestniczących w 18-miesięcznym programie rehabilitacyjnym zorganizowanym przez Stowarzyszenie „Monar” w ośrodku w Dębowcu. Materiał i metody. W badaniach wzięło udział 40 narkomanów uczestniczących w programie rehabilitacyjnym. W zależności od długości okresu terapii, pacjentów podzielono na 4 grupy: 1) 0-3 miesiące; 2) 4-6 miesięcy; 3) 7-9 miesięcy; 4) 16-18 miesięcy. Grupę kontrolną stanowiło 10 zdrowych mężczyzn. Wydolność fizyczną wszystkich badanych oszacowano na podstawie: testu Harvardzkiego, testu Ruffiera, testu Cramptona oraz czasu dowolnego bezdechu. Wyniki. W efekcie programu rehabilitacyjnego odnotowano wyraźną progresję wyników testu Harvardzkiego oraz czasu dowolnego bezdechu. Wskaźnik Ruffiera i wskaźnik Cramptona nie różnił się statystycznie pomiędzy badanymi grupami. Wnioski. Wydolność fizyczna oszacowana testem Harvardzkim, a w szczególności tolerancja wysiłkowa tej próby są niskie u narkomanów przyjmowanych na leczenie, jednak w czasie 18 miesięcy programu rehabilitacyjnego ulegają one poprawie do poziomu grupy kontrolnej. Stosowanie w procesie rehabilitacji narkomanów testów wysiłkowych, opartych jedynie na pomiarze zmian częstości skurczów serca w okresie restytucji powysiłkowej, może nie odzwierciedlać rzeczywistego stanu ich wydolności fizycznej.
Słowa kluczowe
wydolność fizyczna, program rehabilitacyjny, narkomani