Fizjoterapia w chorobach wieku starczego – od perspektywy całościowej oceny geriatrycznej do terapii

Alicja Rutkiewicz

A. Rutkiewicz – Physical therapy in diseases of old age – from the perspective of holistic geriatric assessment of therapy. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 148-154

Streszczenie
Osoby starsze stanowią największą grupę beneficjentów usług fizjoterapeutycznych. Wynika to z większej częstości występowania chorób przewlekłych w tej grupie wiekowej, a także z obniżania się sprawności funkcjonalnej, a poprzez to rosnącej zależności od innych osób. Rehabilitacja geriatryczna w dużym stopniu nosi więc znamiona profilaktyki niepełnosprawności. Problem pacjenta w starszym wieku jest zazwyczaj bardzo złożony. Składa się na to wielochorobowość, mniejszy potencjał rehabilitacyjny, brak motywacji, problemy społeczne, finansowe itd. Na skutek tego w przypadku osoby starszej powrót do sprawności sprzed choroby często nie jest możliwy. Duży nacisk w postępowaniu ze starszym pacjentem należy położyć na zapobieganie hipokinezji i jej skutkom. Z uwagi na konsekwencje unieruchomienia trzeba unikać pozostawania pacjenta w łóżku, a jeśli to niemożliwe, należy dążyć do skrócenia tego czasu, szybkiej mobilizacji i pionizacji. Skutki unieruchomienia w wielu przypadkach mogą być groźniejsze od choroby podstawowej. Celem niniejszego artykułu jest więc ukazanie poglądu na fizjoterapię w geriatrii.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, geriatria, fizjoterapia geriatryczna, całościowa ocena geriatryczna, starzenie się

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Dymorfizm płciowy cech morfologicznych stóp kobiet i mężczyzn po 60 roku życia

Ewa Puszczałowska-Lizis, Przemysław Bujas, Jarosław Omorczyk, Leszek Nosiadek

E. Puszczałowska-Lizis, P. Bujas, J. Omorczyk, L. Nosiadek. Sexual dimorphism in foot morphology in women and men over 60. FP 2016; 16(3); 88-94

Streszczenie
Wstęp. Stopa ludzka, będąca elementem podporowo-nośnym, kształtuje się przez całe życie, w indywidualny dla każdego człowieka sposób. W wieku podeszłym jest szczególnie narażona zmiany inwolucyjne. Celem pracy jest określenie różnic dymorficznych w wybranych cechach budowy stóp między kobietami a mężczyznami po 60 roku życia.
Materiał i metody. Badaniami metodą podoskopową objęto seniorów z województwa podkarpackiego i małopolskiego, w tym 116 kobiet i 82 mężczyzn. Badanych kwalifikowano do 3 przedziałów wieku: 60-69 lat, 70-79 lat, 80-90 lat. W analizach uwzględniono następujące wskaźniki: kąt Clarke’a, kąt piętowy (γ), kąt koślawości palucha (α), kąt szpotawości V palca (β). Obliczono podstawowe miary statystyki opisowej. Istotność różnic cech morfologicznych stóp między kobietami a mężczyznami oceniono testem U Manna-Whitney’a.
Wyniki. U obu płci stwierdzono pogorszenie się analizowanych wskaźników w stosunku do wartości normatywnych. Statystycznie istotne międzypłciowe różnice dotyczyły wartości kąta Clarke’a i kąta koślawości palucha (α).
Wnioski. Cechami znamiennie różnicującymi stopy kobiet i mężczyzn po 60 roku życia są: kąt Clarke’a i kąt koślawości palucha (α). Upowszechnianie kinezyprofilaktyki gerontologicznej powinno stanowić nieodzowny element w działaniach ukierunkowanych na opóźnianie procesów inwolucyjnych, w celu utrzymania na optymalnym – w stosunku do wieku – poziomie sprawności statyczno-dynamicznej narządu ruchu.

Słowa kluczowe:
starzenie się, stopa, wysklepienie podłużne, wysklepienie poprzeczne, ustawienie palucha, ustawienie V palca

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim