Kinezyterapia po urazach kręgosłupa bez lub z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego

Piotr Kwiatkowski, Marek Fatyga, Magdalena Sobiech, Andrzej Skwarcz

Piotr Kwiatkowski, Marek Fatyga, Magdalena Sobiech, Andrzej Skwarcz – Kinesitherapy following spinal injuries with or without damage to the central nervous system. Fizjoterapia Polska 2002; 2(3); 257-260

Streszczenie
Autorzy w oparciu o wieloletnie doświadczenie Ośrodka lubelskiego w leczeniu pacjentów po urazach kręgosłupa, przedstawiają schemat postępowania kinezyterapeutycznego od urazu do zakończenia leczenia. W pierwszej części pracy omawiają kinezyterapię w leczeniu pacjentów po urazie kręgosłupa bez uszkodzeń neurologicznych. W sposób jasny przedstawiają postępowanie kinezyterapeutyczne w zależności od wyboru leczniczego postępowania nieoperacyjnego: leczenie czynnościowe bez stabilizacji zewnętrznej, leczenie czynnościowe po zastosowaniu stabilizacji zewnętrznej, leczenie czynnościowe po zastosowaniu wyciągu czaszkowego bezpośredniego. Podkreślają, że u pacjentów wymagających leczenia operacyjnego ze stabilizacją wewnętrzną niezbędne jest przygotowanie pacjenta ćwiczeniami oddechowymi i napięciami izometrycznymi wzmacniającymi mięśnie brzucha i grzbietu. W drugiej części pracy dotyczącej kinezyterapii pacjentów po urazach kręgosłupa z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego autorzy wskazują na odmienność ćwiczeń w zależności od poziomu uszkodzenia kręgosłupa i występujących objawów neurologicznych oraz okresu w jakim pacjent znajduje się po urazie. Okresy te możemy podzielić następująco: (1) od urazu do rozpoczęcia pionizacji, (2) od pionizacji do zakończenia hospitalizacji, (3) okres ambulatoryjny (powrotu do rodziny i społeczeństwa). Na każdym etapie postępowania bardzo ważna jest współpraca zespołu rehabilitacyjnego oraz wykorzystywanie zaopatrzenia ortopedycznego w różnego stopnia dysfunkcjach kończyn.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, urazy kręgosłupa, ośrodkowy układ nerwowy

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Możliwość precyzyjnego pomiaru zwiększonego napięcia mięśniowego jako następstwa urazów rdzenia kręgowego w badaniach elektromiografii powierzchniowej

Aleksandra Zagłoba-Kaszuba Juliusz Huber, Wanda Stryła, Dorota Warzecha, Marcin Wytrążek, Joanna Lipiec

Aleksandra Zagłoba-Kaszuba Juliusz Huber, Wanda Stryła, Dorota Warzecha, Marcin Wytrążek, Joanna Lipiec – Possibilities for precise measurement of increased muscle tone secondary to spinal cord injury with surface electromyography. Fizjoterapia Polska 2011; 11(1); 9-19

Streszczenie
Wstęp. W pracy przedstawiono wyniki obustronnych rejestracji elektromiografii globalnej (gEMG) z wybranych mięśni kończyn górnych i dolnych u chorych usprawnianych po urazach rdzenia kręgowego na poziomie C4-Th8. Przyjęto założenie, że w ten sposób można monitorować precyzyjnie zmiany napięcia mięśniowego w procesie leczenia u chorych po przebytym urazie kręgosłupa.
Materiał i metody. U 12 chorych (w wieku od 21 do 45 lat) wykonano rejestracje gEMG powierzchniowej w warunkach spoczynkowych (podczas całkowitej relaksacji mięśnia) i maksymalnego skurczu z m. tibialis anterior, m. gastroc nemius oraz m. abductor pollicis brevis dwukrotnie, przed i po czterech tygodniach procesu usprawniania.
Wyniki. Obserwowane u chorych objawy zwiększonego napięcia mięśniowego, w rejestracjach gEMG powierzchniowej podczas „relaksacji” mięśni były powiązane z podwyższoną wartością parametru amplitudy (średnio 52μV), która po przeprowadzonym leczeniu zmniejszyła się do średnio 37μV. Obniżeniu napięcia mięśniowego w warunkach spoczynkowych, towarzyszył wzrost średniej wartości amplitudy gEMG badanych mięśni w trakcie wysiłku.
Wnioski. Rejestracje elektromiografii powierzchniowej gEMG są precyzyjnym narzędziem diagnostycznym, oceniającym nie tylko sprawność mięśni w warunkach maksymalnego skurczu, ale również napięcie mięśniowe w warunkach spoczynkowych.
Słowa kluczowe
spastyczność, elektromiografia, urazy kręgosłupa