Tag: Urszula Kaźmierczak

Skuteczność zachowawczych metod fizjoterapeutycznych w leczeniu obrzęku limfatycznego u kobiet po mastektomii

Dorota Hanasz-Sokołowska, Urszula Kaźmierczak, Wojciech Hagner, Magdalena Kaźmierczak

Dorota Hanasz-Sokołowska, Urszula Kaźmierczak, Wojciech Hagner, Magdalena Kaźmierczak – The effectiveness of conservative methods of rehabilitation (PT) in treatment of lymphoedema after mastectomy operation. Fizjoterapia Polska 2006; 6(1); 67-72

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy jest porównanie skuteczności dwóch metod leczenia obrzęku limfatycznego u kobiet po mastektomii. Metoda I — klasyczna metoda leczenia (drenaż limfatyczny, masaż pneumatyczny, ćwiczenia) w serii 10 zabiegów przeprowadzanych 3 razy w tygodniu. Metoda II — kompleksowa terapia udrażniająca (drenaż limfatyczny, masaż pneumatyczny, bandażowanie kończyny, ćwiczenia) w serii 10 zabiegów wykonywanych 5 razy w tygodniu. Celem badania była ocena zmiany stopnia natężenia bólu pod wpływem ustępowania obrzęku chłonnego. Materiał i metody. Materiał pracy stanowiły pacjentki po mastektomii z obrzękiem limfatycznym kończyn górnych leczonych w Wojewódzkim Centrum Onkologii w Gdańsku. Badane podzielono na dwie grupy, po 15 kobiet w każdej. W pierwszej grupie wykonano serię 10 zabiegów, trzy razy w tygodniu metodą klasyczną, czyli ręczny drenaż limfatyczny, masaż pneumatyczny i ćwiczenia ruchowe. W drugiej grupie stosowano kompleksową terapię udrażniającą, która polegała na przeprowadzeniu leczenia metodą klasyczną z zastosowaniem bandażowania kończyny zajętej obrzękiem w serii 10 zabiegów wykonywanych pięć razy w tygodniu. Wyniki. Stosowanie dwóch różnych metod leczenia obrzęku ma wpływ na końcowe wyniki. Obrzęk w grupie I występował na wysokości przedramienia, okolicy stawu łokciowego i ramienia, w grupie II największy obrzęk zlokalizowany był powyżej wyrostka łokciowego kości łokciowej. Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały, że zachowawcze metody fizjoterapeutyczne znacznie wpłynęły na ustępowanie obrzęku chłonnego oraz doprowadziły do zmniejszenia dolegliwości bólowych w kończynie. Zastosowana kompleksowa terapia udrażniająca jest metodą skuteczniejszą.

Słowa kluczowe:
mastektomia, obrzęk limfatyczny, rehabilitacja

Wpływ masażu leczniczego na poprawę ruchomości i zmniejszenie dolegliwości bólowych kręgosłupa

Maciej Szubzda, Urszula Kaźmierczak, Wojciech Hagner, Maciej Dzierżanowski

Maciej Szubzda, Urszula Kaźmierczak, Wojciech Hagner, Maciej Dzierżanowski -Improvement of spinal joint mobility and relief of low back pain by soft tissue massage of the spine. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 165-170

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy jest ocena wpływu masażu leczniczego na poprawę ruchomości i zmniejszenie dolegliwości bólowych kręgosłupa. Materiał i metoda. W badaniach wzięło udział 25 pacjentów, leczonych w Pracowni Usprawniania Leczniczego w MSWiA w Olsztynie. W grupie 25 chorych u 13 stwierdzono dyskopatię szyjną, z czego 4 było z rwą barkową (u 2 ból promieniował do ramienia i u 2 do przedramienia), u 12 dyskopatię lędźwiową z czego u 8 ból promieniował do stopy. W badaniach zastosowano liniowy pomiar ruchomości kręgosłupa i zmodyfikowany kwestionariusz bólu Melzacka. Badania wykonano w pierwszym dniu zabiegowym oraz po zakończeniu serii 10 zabiegów. Zastosowano masaż suchy całego kręgosłupa z większym naciskiem na odcinek objęty dolegliwościami bólowymi. Wyniki. Uzyskane wyniki wskazują na statystycznie zmienny wzrost wartości średnich zakresu ruchów kręgosłupa po serii zabiegów masażu. Po serii zabiegów masażu zaobserwowano zdecydowaną zmianę w umiejscowieniu bólu u pacjentów z lewo- i prawostronną rwą kulszową. Zdecydowaną poprawę zaobserwowano również u pacjentów z rozpoznaną rwą barkową. Wnioski. Po zakończeniu serii zabiegowej zmienił się rodzaj bólu, a także uległ zmniejszeniu.

Słowa kluczowe

masaż, ruchomość kręgosłupa, zespół bólowy

Rehabilitacja laryngektomowanych pacjentów – ocena sprawności i wydolności

Urszula Kaźmierczak, Wojciech Hagner, Jan Talar

Urszula Kaźmierczak, Wojciech Hagner, Jan Talar – Rehabilitation of laryngectomized patients – evaluation of physical fitness and capacity. Fizjoterapia Polska 2007; 7(4); 431-437

Streszczenie
Wstęp. Pacjenci po laryngektomii całkowitej częściej niż inne grupy chorych po leczeniu chorób nowotworowych ograniczają swoją aktywność fizyczną. Po zabiegu ograniczenie aktywności ruchowej spowodowane jest brakiem umiejętności opanowania pozornego uczucia duszności, obawą o nawrót choroby, niemożnością porozumiewania się mową dźwięczną oraz obawą o brak akceptacji przez ludzi z bliższego i dalszego otoczenia. Wczesna rehabilitacja jest szczególnie potrzebna chorym w chorobach nowotworowych, zwłaszcza gdy leczenie wymaga zabiegów okaleczających. Konsekwencją laryngektomii jest znaczne kalectwo, jakim jest pozbawienie krtani jako narządu mowy, oraz szereg zaburzeń czynnościowych związanych z wykonywanym zabiegiem. Materiał i metody. Badaniami objęto grupę 30 osób (4 kobiety i 26 mężczyzn) w wieku od 48-74 lat, średnia wieku wynosiła 61 lat, po laryngektomii całkowitej, które uczestniczyły w turnusie rehabilitacyjnym. Podczas turnusu rehabilitacyjnego chorym wykonano próbę harwardzką /step-test/ wg Szyszko-Wydra. Wyniki. Stwierdzono poprawę wydolności fizycznej po turnusie rehabilitacyjnym we wszystkich grupach wiekowych, o czym świadczą dane zawarte na rycinie. Chorzy przed turnusem rehabilitacyjnym mieli bardzo małą wydolność, a po turnusie rehabilitacyjnym – przeciętną i dobrą. Wnioski. Wyniki badań wykazały, że program turnusu rehabilitacyjnego pozwolił uzyskać wyraźny przyrost ogólnej sprawności fizycznej. Grupowa rehabilitacja chorych z tym samym schorzeniem daje większą szansę na osiągnięcie wyższego poziomu wydolności fizycznej. Spowodowane jest to pozytywnym wpływem codziennych ćwiczeń, szczególnie oddechowych wzmacniających przeponę, które są pomocne w uzyskaniu dźwięcznego odbicia, nauce mowy przełykowej, brakiem poczucia skrępowania, poczuciem pełnej akceptacji grupy i wsparcia emocjonalnego.
Słowa kluczowe
rehabilitacja, laryngektomia, ocena sprawności