Ocena nasilenia sarkopenii u pacjentów z marskością wątroby niezależnie od konwencjonalnej punktacji prognostycznej

Elham Mohamed Sobhy, Heba Mahmoud Mohamed, Heba Ahmed Kamal, Nevien Ezzat Elliethy, Mohammed Sayed Hassan


Elham Mohamed Sobhy, Heba Mahmoud Mohamed, Heba Ahmed Kamal, Nevien Ezzat Elliethy, Mohammed Sayed Hassan – Assessing the severity of sarcopenia in cirrhotic patients independent to conventional prognostic scores. Fizjoterapia Polska 2022; 22(2); 60-69

Streszczenie
Cel. Ocena nasilenia sarkopenii u pacjentów z marskością wątroby poprzez porównanie ich z grupą kontrolną i określenie jej związku z konwencjonalnymi skalami prognostycznymi marskości wątroby, takimi jak (CTP i MELD).
Metody. Niniejsze prospektywne badanie obserwacyjne przeprowadzono na 101 pacjentach z marskością wątroby i 30 zdrowych osobach w wieku 40–70 lat. Mierzono obwód ramienia środkowego (MUAC) i HGS. Obliczono BMI, oceniono ryzyko związane ze stanem odżywienia (NRS), oraz obliczono wyniki w skali Child-Pugh i MELD. Mierzono objętość i powierzchnię mięśnia lędźwiowego CT L3 oraz wskaźnik mięśnia lędźwiowego PMI (psoas muscle index). Do oceny ramienia środkowego i uda wykorzystano ultrasonografię. Obliczono wskaźnik mięśnia czworogłowego (QMI). Ustalono, na jak długo pacjent będzie przyjmowany do szpitala.
Wyniki. Według wartości granicznej HGS ustanowionej przez Fundację na rzecz Narodowych Instytutów Zdrowia (FNIH), 87% pacjentów miało sarkopenię. Wskaźnik mięśnia lędźwiowego (PMI) wyniósł 4,6 dla mężczyzn, 3,19 cm/m2 dla kobiet, a wartość graniczna wskaźnika mięśnia czworogłowego (QMI) wyniosła 1,67 dla mężczyzn, 1,58 cm/m2 dla kobiet na podstawie wartości granicznych FNIH dla HGS. CT L3 mięśnia lędźwiowego i parametry USG wykazały istotną ujemną korelację z wynikami w skali Child i MELD, czasem pobytu w szpitalu i NRS. Wykazały również istotną pozytywną korelację z HGS. Stwierdziliśmy dodatnią korelację między PMI a QMI przy p < 0,001. Krzywa AUC w analizie Roc dla QMI z uwzględnieniem sarkopenii wg PMI wyniosła 0,9.
Wniosek. Sarkopenia mierzona za pomocą tomografii komputerowej mięśnia lędźwiowego, ultrasonografii i HGS u pacjentów z marskością wątroby jest niezależnym predyktorem nasilenia choroby wątroby. USG i HGS to metody przyłóżkowe, które są równie czułe jak TK do oceny sarkopenii.
Słowa kluczowe
sarkopenia, marskość wątroby, CT L3 mięśnia lędźwiowego, USG, HGS
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związek między echostrukturą ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, odległością barkowo-ramienną i bólem u pacjentów z zespołem bolesnego barku

Mariam Abdel Rhaman Mohamed Abd Alla, Hatem Mohamed El-Azizi, Hamada Ahmed Hamada Ahmed, Maha Mostafa Mohammed

Mariam Abdel Rhaman Mohamed Abd Alla, Hatem Mohamed El-Azizi, Hamada Ahmed Hamada Ahmed, Maha Mostafa Mohammed – Correlation between supraspinatus tendon echo texture, acromiohumeral distance, and pain in patients with shoulder impingement syndrome. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 156-159

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Zespół bolesnego barku (ZBB) jest najczęstszą przyczyną bólu barku i utraty funkcji, jeśli chodzi o dolegliwości związane z ramieniem. Wszystkie wcześniejsze badania przedstawiały tę patologię jako spowodowaną zwężeniem przestrzeni podbarkowej lub zmniejszeniem odległości barkowo-ramienną (OBR). Nie zwrócono jednak uwagi na zwyrodnienie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego i jego związek z bólem lub zwężeniem przestrzeni podbarkowej. Cel. Celem było zbadanie, czy istnieje jakikolwiek związek między zwyrodnieniem ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego a OBR w spoczynku i podczas ruchu, i bólem barku. Metody. W badaniu wzięło udział 60 pacjentów z jednostronnym ZBB (38 kobiet, 22 mężczyzn) w wieku od 25 do 45 lat. Wszyscy pacjenci zostali poddani ultrasonografii (US) w celu zbadania echostruktury ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego; stopnia zwyrodnienia ścięgna; zmierzono też OBR. Dodatkowo pacjentów oceniano pod względem intensywności bólu barku za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS). Na koniec przeprowadzono korelację w celu ustalenia, czy istnieje jakikolwiek związek między echostrukturą ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, OBR i wynikami VAS dla bólu barku. Wyniki. Stwierdzono silną korelację dodatnią (p < 0,05) między echostrukturą ścięgna a VAS, natomiast silną korelację ujemną (p < 0,05) stwierdzono między echostrukturą ścięgna a OBR zarówno w spoczynku, jak i ruchu. Wniosek. Stopień zwyrodnienia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego może być dodatkowym źródłem bólu barku, podobnie jak zmniejszona przestrzeń podbarkowa u pacjentów z ZBB, dlatego w ramach rehabilitacji ZBB należy zająć się zwyrodnieniem tego ścięgna, a także zwiększeniem przestrzeni podbarkowej.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, tendinopatia mięśnia nadgrzebieniowego, USG, przestrzeń podbarkowa, wizualna skala analogowa (VAS)

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

USG-feedback – nowość w polskiej fizjoterapii

Tomasz Wolny, Edward Saulicz, Andrzej Myśliwiec, Michał Kuszewski, Mirosław Kokosz

T. Wolny, E. Saulicz, A. Myśliwiec, M. Kuszewski, M. Kokosz  – USG-feedback – nowość w polskiej fizjoterapii. FP 2012; 12(4); 293-304

Streszczenie

Ultradźwięki w fizjoterapii są wykorzystywane od dawna, ale do tej pory ich użycie wiązało się z procesem terapeutycznym. Znajdują one zastosowanie w leczeniu zespołów bólowych, w przebiegu chorób zwyrodnieniowych stawów obwodowych i kręgosłupa, nerwobólach, zespołach przeciążeniowych tkanek miękkich oraz po urazach sportowych. Wykorzystanie
ultra dźwięków w celach diagnostycznych oraz jako wspomaganie ćwiczeń (sonofeedback) jest nową jakością, która zaczyna w fizjoterapii polskiej stawiać pierwsze kroki i wzbudzać pewne kontrowersje natury formalno-prawnej jak również merytorycznej. Duża wartość stosowania USG w fizjoterapii jest związana przede wszystkim z tym, że pozwala na dynamiczną ocenę różnych tkanek w czasie rzeczywistym zarówno w spoczynku, jak i podczas ruchu. Jest doskonałym narzędziem pozwalającym na doprecyzowanie diagnozy funkcjonalnej oraz wychwycenie przeciwwskazań do terapii. Jego wykorzystanie zarówno w diagnostyce funkcjonalnej, jak i w terapii poprawia kliniczną analizę układu kostno-stawowo-mięśniowego, co zresztą podkreśla i zaleca wielu autorów. Wykorzystanie USG w fizjoterapii niesie korzyści zarówno dla fizjoterapeutów, jak i dla ich pacjentów. Dla fizjoterapeutów, gdyż pozwala na poprawę skuteczności i efektywności programu terapeutycznego oraz wzrost jakości świadczonych usług dla pacjenta, ponieważ będą leczeni na znacznie wyższym poziomie.

Słowo kluczowe

USG, sonofeedback, fizjoterapia